Over leerlingen,die op één of andere manier in school niet kunnen volgen, hun ouders en hun leraren heeft Daniel Pennac een raak en liefdevol boek geschreven: Chagrin d’école (Ned.vertaling Schoolpijn (J.M. Meulenhoff, 2007). Het onuitgesproken verdriet van zovele ‘staart-leerlingen’, voor wie ‘therapieën’ bedacht zijn (vaak alleen door ‘welstellende ouders' te betalen), maar die slechts uit hun rode-lantaarn-positie bevrijd kunnen worden door hen met begrip, creativiteit en niet aflatend geduld hun zelfrespect terug te geven.

“Het uit de dood opgestane vogeltje vliegt weg, nog een beetje groggy, zigzagt even door de hervonden ruimte, koerst dan weer recht op het zuiden af en verdwijnt in zijn toekomst.”

Of , m.a.w. ook die zgn. sukkelaars hebben wellicht heel veel alsnog niet onderkende kwaliteiten. Geef hen een kans via hert geven van zelfvertrouwen , zelfrespect en positieve perceptie van hun omgeving. Pas dan kunnen ze hun vleugels strekken.

Wie kent er geen dommerikske die het ver gebracht heeft in het leven ??? Ik wel!!!!!