6.8.3.1.

Joke: de tocht de duisternis in

Hallo lui, hier is dan Joke! Er is zóveel over mij gepraat door al die anderen. Ik ga maar verder, waar ik gebleven was. Het heeft nu allereerst geen zin om de rampspoedige ontwikkelingen in dat nare jaar 1998 te herhalen. Je leest het allemaal in 6.8.1.1. Hoe die afschuwelijke gedachten in mij op kwamen van willens en wetens tegen God ingaan? Het was eigenlijk wel enigszins vergelijkbaar met hoe het ooit met Lucifer/Lichtdrager (Ez. 28:15) gegaan moet zijn. Zo vervuld geraakt met:

-         Al zijn geweldige taken (:16): hij

-         Al mijn vele beslommeringen: ik

dat er allerlei vreselijke overwegingen begonnen op te komen.

Bij Lucifer/satan moet de katalysator van de uiteindelijke beslissing zijn geweest:

“O…! is dat het plan!!... de komende wezens als zonen en wij, engelen als bedienden. Zij als een koningsmantel, als een wolk (Jos. 14:14) om God heen… wij… ik als achtergrondfiguren… als toneelvulling…NEE…!!!”

Bij mij kam de beslissing om “Nee” te zeggen door die ellendige gebeurtenissen rond Dick, Annemarie en Marcel.

En je weet: op het ogenblik van mijn innerlijke “Nee” kwam Ilona weer in mijn leven, hoewel je hierna zult zien, dat ze er eigenlijk al was.

Nu ik alles nog eens overweeg, zie ik enkele dingen heel scherp, allereerst dit:

Ik was niet wezenlijk verbonden met de machten van de duisternis. Ik bleef in het diepste van mijn wezen gerechtigheid en waarheid liefhebben. Dat lijkt jullie misschien ongelooflijk, in aanmerking nemende wat jullie allemaal over mij gehoord hebben en nog zullen horen, maar die onderstroom bleef, hoezeer ook bedolven onder een giftige bovenstroom.

Ik was en bleef –ook in die duisterste van mijn jaren- een schaap, dat wilde luisteren naar de stem van Jezus. Ik was en bleef –door Gods genade- een gekénde, die uiteindelijk Jezus weer zou gaan volgen en van Hem eeuwig leven te wachten had. Ik zóu niet verloren gaan, in eeuwigheid niet. Niemand zou mij uit Jezus’ hand kunnen roven (Joh. 10:27,28).

“Denk nu niet:

“O, dat is maar makkelijk. Een uitverkorene kan klaarblijkelijk alles maar doen, met Jo als ultiem voorbeeld, want alles komt toch op z’n pootjes terecht.

Dan is het spiegelbeeldig zeker ook zo, dat een niet-uitverkorene, zich kan uitsloven tot-en-met, en het is allemaal ‘de Moriaan geschuurd?”

Nee, ik kan het niet goed uitleggen, maar in ieder geval heb ik met vuur gespeeld op een nog niet veel vertoonde manier.”

Over dat: ‘niemand kan ze uit mijn hand roven’ nog dit: ik kon natuurlijk wel bij Jezus weglopen, maar zelfs dat wilde ik in laatste instantie niet. Je zult zeggen:

            “Maar Joke… hoe is dan alles toch gekomen, zoals het gekomen is.”

De sleutel ligt bij Ilona.

Luister, ik ga je iets vertellen, dat je vreemd in de oren zal klinken. Je weet, dat het blijvende koninkrijk op aarde van Jezus in oprichting is.

Hijzelf is nog niet lichamelijk teruggekeerd, maar zijn blijvende vorsten van de wat verdere toekomst (Jes. 32:1) maken zich gereed en oefenen al.

Het tegenbeeld evenwel is ook waar. Het is goed, dat je ook weet, dat het voorbijgaande koninkrijk van de antichrist eveneens in oprichting is. Hijzelf heeft zich nog niet vertoond, maar zijn voorbijgaande vorsten van de nabije toekomst maken zich evenzeer gereed en oefenen ook.

En, het is wat sneu om te zeggen:

-         De blijvende gebieders zijn nog niet zó intensief aan het oefenen met de Heilige Geest

-         De voorbijgaande gebieders zijn heel ver gevorderd in hun oefeningen met de onheilige geest.

Ilona is een van die boze heersers in opleiding geweest… ja… ‘geweest’ moet ik zeggen; je hoort dat verdrietige verhaal nog. Ik was haar meesterstuk, haar proefwerk om verder te komen in ‘het duistere rijk’. Iets –lang niet alles-  is me later duidelijk geworden. Langs wegen, die ik niet ken en ook niet wens te kennen, moeten haar superieuren in ‘de menssector van het rijk van het kwaad’ tegen haar zoiets gezegd hebben van:

            “Kijk Ilona… hier ligt voor jou een mooie taak.”

En toen is ze ‘in mijn brein gedrongen’:

-         Ze heeft slordigheden ontdekt, die lekkages hadden veroorzaakt en ze heeft die tot het uiterste benut.

-         Ze heeft zich echter verkeken op mijn diepste innerlijk.

-         En dáárop heeft zij uiteindelijk ‘haar tanden gebroken’.

Maar ondertussen is mij toch wel heel duidelijk geworden, wat Openbaring bedoelt, wanneer gezegd wordt:

“Er zal in ‘de dagen van de grote strijd’ een verzoeking zijn als nooit eerder vertoond (Matth. 24:21). Als die dagen niet verkort werden, zouden zelfs de uitverkorenen verloren gaan (:22). Er zal zóveel verlokkende ongerechtigheid zijn (2 Thess. 2:10).”

Wel, voor mij werden de dagen van mijn verzoeking verkort, doordat de drijvende kracht –Ilona- plots wegviel.

Maar wat heeft Ilona dan toch gedaan en gezegd?

            Even Ger nu:

“Joke, houd het kort en vaag. Je verhaal wordt sowieso lang en mijn tijdpad is toch al helemaal in de vernieling.”

Oké: Ilona pompte mij in ons enig onderhoud en ook al –zonder dat ik het wist- daarvoor:

-         Vol verlangens naar een groots en schitterend leven.

-         Vol bekwaamheden om mij in die wereld adequaat te kunnen bewegen.

-         Vol afkeer van alles, wat mij in wezen lief was: gerechtigheid en waarheid, luisteren naar Jezus’ stem.

En aan die giftige vulling had ik genoeg om die oeroude meneer De Waal de schrik van zijn bijna geëindigde leven te geven (6.8.1.2.). Ik had een boosaardig plezier in zijn ontreddering, dacht in de diepere lagen van mijn persoonlijkheid:

            “Misschien kan ik hem hierdoor de eeuwige zaligheid laten missen.”

Maar de diepste laag gilde het uit:       

            “Joke… wat dóe je nu toch?!”

En daarom kon ik hem niet afmaken, kon ik mijn werk niet afmaken, moest ik vluchten. En later hoorde ik, dat hij ook deze schok te boven is gekomen.

Enige tijd later heeft hij zijn intrek bij de Heer genomen (2 Cor. 5:8).

En toen kwamen er ánderen, námens Ilona…