Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
24-06-2006
*De eigenaar van niemandsland* van JONA OBERSKI
De eigenaar van niemandsland.
"Een verbazingwekkend boek - onvergetelijk en indrukwekkend."
*** Het moest zijn intuïtie zijn geweest , hij was nog niet toe aan de dood, en daarom had hij zich eruit weten te redden, dat leek hem normaal, alleen wilde hij weten hoe het er was toegegaan, wat hij gedaan had om voor die afloop te zorgen, want die kennis, dacht hij , zou hem vaker van pas komen...
Aram Tifo , de schrijver van het boek ' Kind in de oorlog', krijgt op latere leeftijd onverwacht bezoek van een jonge vrouw, Carlotca Loht. Zij wil hem overhalen om een film met haar te maken over zijn verleden.Zij blijken al gauw meer gemeenschappelijk te hebben dan hem lief is. Hij weet echter niet waarom hij zich aan zo'n avontuur zou wagen. Maar dan wordt er een aanslag op hem gepleegd ...
Jona Oberski : - 1938
Jona Oberski werd op 20 maart 1938 in Amsterdam geboren als enig kind van joodse ouders.Zijn ouders overleven de oorlog niet en Jona groeit op in een pleeggezin.Jona Oberski behaalde in 1956 zijn diploma gymnasium -B en ging daarna wis-en natuurkunde studeren aan de Universiteit van Amsterdam(van 1956 tot 1964).Hij werkt vanaf 1962 op het Nationaal Instituut voor Kernfysica en Hogere Energiefysica in Amsterdam. Jona Oberski volgde in 1976-1977 een poëzieworkshop bij de dichteres Judith Herzberg. Zij moedigde hem aan om ook proza te gaan schrijven.Hij schreef toen in een week of zes " Kinderjaren ", inmiddels vele malen herdrukt en in bijna twintig landen uitgebracht. Kinderjaren is het ontroerende verhaal over een joods jongetje dat drie jaar is als de oorlog uitbreekt.Hij wordt met zijn ouders opgepakt en via Westerbork op transport gesteld naar het concentratiekamp Bergen-Belsen.Na de bevrijding in 1945 keert het jongetje terug in Amsterdam.Hij is dan wees en zeven jaar oud.Maar al lang geen jongetje meer. "Kinderjaren" werd in 1992-93 verfilmd. Het betrof een Italiaans/Frans/Hongaarse productie o.l.v. de Italiaanse regisseur Roberto Faenza. De film is voornamelijk in Bulgarije opgenomen en kwam uit onder de titel :" Jonah who lived in the wale ." Faenza wilde een verhaal maken over een jongetje dat terecht komt in een voor hem onbegrijpelijke wereld en niet de 'zoveelste oorlogsfilm'. Hij zei dat iets dergelijks ook nu kan gebeuren en verwees daarbij naar Bosnië. Jona Oberski is na 'Kinderjaren' wel blijven schrijven, maar in eerste instantie uitsluitend voor zichzelf - om zijn gedachten te ordenen. Pas in 1995 kwam er een volgende novelle van hem uit : ' De ongenode gast'. Hierin beschrijft hij de twijfels van een schrijver die beroemd geworden is door één boek. Jona Oberski schreef in 1985/1986 een serie columns voor het Amsterdams universiteitsblad ' Folia Civitatis ', verder publiceerde hij in 'Tirade'.
Oorspronkelijke titel : "An Instance of the Fingerpost "-1997 Nederlandse titel :" Het goud van de waarheid " Nederlandse uitgave : Ambo/ Anthos.
"Pears is a delightful writer, with a light, ironic touch."
*** Oxford in de zeventiende eeuw.; tijd en plaats van grote intellectuele , religieuze en politieke beroering. In het Oxford van 1663 grijpen ambitieuze wetenschappers nieuwe kansen en wagen ze zich al experimenterend op onbekend terrein. Te midden van deze grote intellectuele, religieuze en politieke beroering wordt dr. Robert Grove, lid van New College, dood aangetroffen.. Sarah Blundy, een mooie maar arme jonge vrouw wordt aangewezen als schuldige Vier getuigen komen aan het woord over de mysterieuze omstandigheden waarmee de dood van Grove is omgeven. Alle vier hebben ze hun redenen om selectief met de feiten om te gaan. Marco da Cola ,een Venetiaanse arts, die de eer de uitvinder van de bloedtransfusie te zijn moet bevechten ; Jack Prestcott , die vastbesloten is zijn vader te wreken, die van verraad aan de koning wordt verdacht; John Wallis , theoloog,wiskundige en cryptograaf , maar bovenal een aartsintrigant ; en tenslotte Anthony Wood , een vooraanstaande geschiedschrijver. Elk van deze hoofdpersonen vertelt zijn versie van het gebeurde, maar er is er maar één die de onvoorstelbare waarheid vertelt. Iain Pears verweeft in zijn boek fictieve en echte historische gebeurtenissen en figuren tot een zeer realistisch beeld van het onrustige Engeland na de Engelse Burgeroorlog. Het Goud van de Waarheid is een intrigerende zoektocht naar wat er zich werkelijk afspeelde in de lente van 1663. De lezer moet zelf detective spelen en proberen de waarheid te achterhalen door de verschillende getuigenissen tegen elkaar af te wegen en de vingerwijzingen te volgen.
Als bij een onderzoek van welke aard ook het inzicht niet wil doorbreken, tonen cruciale vingerwijzingen de enige en onschendbare weg waarlangs het vraagstuk beslist kan worden Soms worden deze vingerwijzingen zelfs gevonden in het materiaal dat al is opgetekend. (Francis Bacon)
IAIN PEARS : -1955
De schrijver is geboren in Coventry .Hij kreeg zijn opleiding aan Wadham College, Oxford en was werkzaam als journalist, kunsthistoricus en televisieconsultant. Hij is auteur van de lovend ontvangen literaire thriller Hetgoud van de waarheid en van een serie eveneens goed gerecenseerde detectives die zich afspelen in de Italiaanse kunstwereld. Iain Pears won the Getty Scholarship van Yale University en werkte verder voor Reuters in Rome. He is de auteur van The History of Modern Painting en de literaire thriller:"An Instance at theFingerpost." Hij woont met zijn vrouw en zoon in Oxford.
Oorspronkelijke titel : " The eye in the door " -1993 Uitgeverij : Dutton -New York Viking Nederlandse titel :" Het oog in de deur." Nederlandse uitgave: Uitgeverij De Geus.
'The Somme is like the Holocaust. It revealed things about mankind that we cannot come to terms with and cannot forget. It can never become the past'.
*** Deze meesterlijke roman schildert de hysterie die in 1918 aan het Engelse thuisfront ontstaat. In het voorjaar van 1918 dreigen de geallieerden de slag om het westelijk front te verliezen. In de paniek die ontstaat, wordt krampachtig naar zondebokken gezocht. Meer bepaald pacifisten en homoseksuelen moeten het ontgelden. Luitenant Prior , die sinds hij aan het front de oogbal van een gesneuvelde kameraad in zijn hand heeft gehouden aan een oorlogstrauma lijdt, wordt ingezet tegen zijn vroegere pacifistische vrienden... Luitenant Prior werkt bij de inlichtingendienst en wordt erop uitgestuurd om een van zijn vroegere vrienden, de pacifiste Beattie Roper te ondervragen. Ze zit in de gevangenis, beschuldigd van een moordaanslag op de Britse premier. Priors meerderen hopen dat Roper hen naar zijn belangrijkste pacifistische jeugdvriend zal leiden. Prior raakt in conflict met zichzelf en wordt heen en weer geslingerd tussen loyaliteit voor zijn jeugdvrienden en solidariteit met zijn voormalige kameraden in de loopgraven. Dit is het tweede deel van Pat Barkers trilogie voor de Eerste Wereldoorlog. Al haar boeken hebben een vorm van menselijk falen als onderwerp: verkrachting, moord en vooral ook oorlog.
Pat Barker : -1943
Pat Barker,is geboren op 8 mei 1943 in Thornaby-on-Tees,in Yorkshire, England en werd er grootgebracht bij haar grootouders. Zij studeerde geschiedenis, economie en politieke wetenschappen in Londen.Daarna gaf ze geschiedenisles aan een middelbare school in het noordoosten van Engeland. In 1970, na de geboorte van haar eerste kind (een zoon), gaf ze deze baan op. Vier jaar later werd haar dochter geboren. In 1982 debuteerde ze met Union Street (in het Nederlands onder dezelfde titel verschenen),en werd aangemoedigd door de romanschrijfster Angela Carter om als schrijfster door te gaan. Haar roman kreeg zeer lovende kritieken op basis waarvan ze in 1983 verkozen werd tot een van de twintig beste jonge Britse schrijvers. De uit Yorkshire afkomstige Pat Barker begon haar carrière dus met geëngageerd-feministische boeken als Union Street (1982) en Blow Your House Down (1984), over Noord-Engelse vrouwen uit de lagere klasse die temidden van economische ellende hun vitaliteit bewaren. In de eerste helft van de jaren 90 liet ze zich door de verhalen van haar grootvader inspireren tot een trilogie over de Eerste Wereldoorlog waarin ze fictieve personages mengde met historische figuren als de dichters Siegfried Sassoon en Wilfred Owen. De eigenlijke hoofdpersonen van Regeneration (1991), The Eye in the Door (1993) en The Ghost Road (1995) zijn de (historische) dokter William Rivers, die zijn in de loopgraven verknipte patiënten met de modernste psychologische technieken genas om ze daarna weer terug naar het front te sturen, en de 'working-class hero' Billy Prior. Met behulp van veel dialogen en dagboek fragmenten geeft Barker een memorabel beeld van de verschrikkingen van de oorlog en van de gevolgen ervan voor de Britse (klassen)maatschappij. Van Regeneration werd in 1997 een film gemaakt met Jonathan Pryce en James Wilby in de hoofdrollen. The Eye in the Door (1993), de tweede roman van de triologie, won the Guardian Fiction Prize,en The Ghost Road (1995),de laatste roman van de serie, won the Booker Prize for Fiction. Another World (1998), is alhoewel alles zich afspeelt in het huidige Newcastle,overschaduwd door de herinneringen van een oude man die vocht in de Eerste Wereldoorlog. Pat Barker's boeken hebben nooit de indruk gemakkelijk te lezen, omdat ze steeds weer controverse en taboe-onderwerpen , zoals prostitutie, homosexialiteit, kinderverkrachting, geesteszieken ,oorlog en moord door minderjarigen als onderwerp hebben. Pat Barker leeft met haar echtgenoot en twee kinderen in Durham.
Prijzen en awards:
1983 Fawcett Society Book Prize voor "Union Street" 1993 Guardian Fiction Prize voor "The Eye in the Door" 1994 Northern Electric Special Arts Prize voor "The Eye in the Door" 1995 Booker Prize for Fiction voor "The Ghost Road" 1996 Booksellers' Association Author of the Year Award 2000 CBE
*Het beloofde land/ In Afrika * van : ADRIAAN VAN DIS.
" Twee meeslepende boeken met reisverhalen in één verzamelbundel : Het beloofde land & In Afrika - 1996 Uitgeverij : Meulenhoff -Amsterdam.
"Taal is voor Van Dis een soort snoepgoed,hij zuigt op de woorden tot ze de kleur krijgen die hij wil. "
*** Het beloofde land : Samen met een oude vriendin reisde Van Dis door de Karoo, de verlaten hoogvlakte in het midden van de Kaapprovincie. Hier wonen de conservatieve Boeren die het hart van de Afrikaanse samenleving vormen. In Het beloofde land portretteert Van Dis op aangrijpende en vermakelijke wijze deze in isolement levende mensen, en laat daarbij een onbekende kant van Zuid-Afrika zien. Het beloofde land bevat schitterend geschreven reisverhalen over de fascinerende ontdekkingstocht van de schrijver door Zuid-Afrika. In Afrika : In het buurland Mozambique belandt Van Dis bij toeval in de oorlog. De schrijver doet op boeiende wijze verslag van zijn reis door Mozambique, een land verscheurd door burgeroorlog. Eenmaal geconfronteerd met de dood en met de misdaden van de bandieten stort hij zich in een aantal avonturen om zo het verhaal van deze vergeten oorlog te kunnen schrijven. In Afrika is een van zijn ontroerendste en spannendste boeken.
Adriaan van Dis :1946
Op maandag 16 december 1946 kwam Adriaan van Dis in het Noord-Hollandse Bergen ter wereld. Hij was de eerste -en enige- zoon van Victor Justin Mulder (1915-1957) en Maria van Dis (1910) die elkaar in Nederlands-Indië (het tegenwoordige Indonesië) hadden leren kennen. Maria van Dis moet iets speciaals voor de vijf jaar jongere Justin gevoeld hebben, want tijdens het wachten op repatriëring ontstond er een liefdesrelatie, waaruit Adriaan uiteindelijk werd geboren. Eerder was Moeder Van Dis op achtienjarige leeftijd reeds getrouwd geweest met .een inlandse jongen, een hoge KNIL-militair die ze tijdens een KMA-feestje in Breda had leren kennen. Het kersverse echtpaar vertrok naar Nederlands-Indië, waar hun drie dochters ter wereld kwamen. Pas na de oorlog vernam Maria van Dis dat haar man in 1944 op brute wijze was geëxecuteerd.. Zelf belandde ze met haar dochters in diverse jappenkampen .In september 1948 kreeg het gezin een onderkomen toegewezen in een voormalig Duits kindertehuis aan de Verspijckweg 3B te Bergen aan Zee. Het waren tamelijk verwarrende jaren voor Adriaan. In het huis was namelijk alles Indië wat de klok sloeg. De bewoners waren allemaal afkomstig uit Nederlands-Indië, waar ze de Tweede Wereldoorlog hadden meegemaakt. Adriaan daarentegen was de enige die na de oorlog in Nederland was geboren. Van Dis besloot op zijn achttiende levensjaar met de naam van zijn moeder door het leven te gaan. Het gevoel anders te zijn dan zijn medemens maakte Adriaan tot een eenzaam jongetje dat uren kon zwerven door een leeg duinlandschap. Adriaans fantasiewereld was eigenlijk een soort overlevingsmechanisme, omdat hij zich in de nabijheid van zijn fictieve creaturen veilig voelde voor de frequente driftbuien van zijn vader. Victor Justin Mulder was een onberekenbare man met losse handen. Regelmatig ging hij gebukt onder woedeaanvallen die hoogstwaarschijnlijk voortkwamen uit een oorlogstrauma. Om de zeeën van vrije tijd nuttig te besteden, stortte Victor Justin Mulder zich vol overgave op de opvoeding van zijn enige zoon. Hij vatte het plan op hem op uitzonderlijk jonge leeftijd lezen en schrijven bij te brengen. Met de liniaal in de aanslag ramde hij de letters erin bij de peuter die op vierjarige leeftijd de techniek inderdaad onder de knie had. Om ook op school niet meteen als buitenbeentje door de mand te vallen, besloot Adriaan zich aan de regels te houden. Hij paste zich aan en veinsde dat hij geen woord kon lezen.. En dat voorwenden voerde Adriaan zo ver door dat hij van de weeromstuit dyslectisch werd, een euveltje waar hij zijn verdere leven nooit meer vanaf is gekomen. Na het behalen van zijn diploma HBS-A ging Van Dis in 1967 Nederlands studeren aan de universiteit van Amsterdam Bevlogen door de muze schreef Van Dis allerlei gedichten en verhalen, die hij in latere jaren typeerde als een grote klaagzang van een ongelukkige jongen die het in de grote stad niet kon vinden en zich mee liet slepen door allerlei slechtigheden. Om op andere gedachten te komen ondernam Van Dis in 1969 een lange reis richting India. Zijn doel was om in een andere cultuur interessante mensen te ontmoeten, maar gedurende de tocht hield hij zich toch weer uitsluitend met zijn eigen problemen en onzekerheden bezig. Na negen maanden trektocht door onder meer Israël, Zuid-Turkije en Iran strandde Van Dis bij de grens van Afghanistan, waar een amoebedysenterie hem parten speelde. Na deze korte onderbreking hervatte Van Dis zijn opleiding. In 1970 behaalde hij zijn diploma MO-A, twee jaar later volgde MO-B. Hij studeerde cum laude af en besteedde in zijn scriptie Neerlandistiek aandacht aan de kleur zwart in de middeleeuwse literatuur. Ondanks de goede studieresultaten zag Van Dis zijn opleiding toch als een vergissing. Hij had destijds voor de studie Nederlands gekozen, omdat hij er geen wiskunde voor nodig had. Een baan als leraar in het onderwijs ambieerde hij echter niet. 'Om zijn volwassenheid zo lang mogelijk uit te stellen,' zoals Van Dis zichzelf ironiseerde, besloot hij er een studie achteraan te knopen. Zijn oog viel ditmaal op het Afrikaans.Sinds de dood van zijn vader en daarmee het wegvallen van Indië uit zijn leven, had Van Dis een sterke hang naar het exotische. Hij hoopte dat een academische studie Nederlandse en Zuid-Afrikaanse taal- en letterkunde die neiging zou kunnen bevredigen Gedurende het studiejaar 1973-1974 bezocht hij voor scriptieonderzoek Zuid-Afrika, waar hij intensief contact had met Afrikaanstalige schrijvers als André Brink en de dichter W.E.G. Louw, hoogleraar aan de universiteit van Stellenbosch. In 1978 studeerde Van Dis -wederom cum laude- af. In die tijd was Van Dis al jaren bevriend met Breytenbach. Tijdens zijn studie MO-B had hij kennis gemaakt met het werk van Breytenbach en de poëzie van N.P. van Wyk Louw. Een persoonlijke ontmoeting met Breytenbach volgde begin jaren zeventig.. Op verzoek van uitgever Rob van Gennep vertaalde Van Dis samen met Jan Louter een aantal korte verhalen van Breytenbach, wat resulteerde in de bundel De boom achter de maan (1974). In de zomer van 1975 werd Breytenbach gearresteerd tijdens een illegaal bezoek aan zijn geboorteland. Hij werd veroordeeld tot negen jaar cel, waarvan hij er ruim zeven uit zat. Zowel tijdens als na zijn gevangenschap vertaalde Van Dis -alleen of in samenwerking met anderen- nog een aantal van Breytenbachs werken, zoals Een seizoen in het paradijs (1980), Skryt. Om 'n sinkende skip blou te verf (1983) en Landschappen van onze tijd, vermaakt aan een beminde (1995).Journalist. Hij zond een artikel over de bundel Skryt, die bekroond was met de Lucie B. en C.W. van der Hoogtprijs van de Maatschappij der Nederlandse letterkunde, naar NRC Handelsblad. Dit artikel en een aantal andere bijdragen leverde Van Dis in 1974 een contract op als medewerker bij het Cultureel Supplement van NRC Handelsblad. Vier jaar later werd hij chef van het Zaterdagsbijvoegsel. In 1982 verruilde hij deze positie voor die van redacteur features, een bezigheid die hij tot 1985 uitoefende.. Het schrijven van krantenartikelen ging hem weliswaar prima af, maar de specifieke stijl waarin een journalistieke bijdrage gegoten moest worden viel hem zwaar. Hij moest zich aan de feiten houden, terwijl hij liever over een zekere mate van vrijheid zou willen beschikken. In De Tijd (13-6-1986) zei hij hierover: "Een van de wetten in de journalistiek waaraan je je toch enigszins moet zien te houden is, dathet allemaal een beetje waar is wat je opschrijft. Maar ik wil buiten de feiten kunnen treden. Mooier schrijven, zorgvuldiger en afgeronder." Ten tijde van zijn loopbaan bij NRC Handelsblad was Van Dis ook presentator van het televisieprogramma 'Hier is...Adriaan van Dis'.Van Dis wisselde met de gasten over verschillende onderwerpen van gedachten, uiteenlopend van zijn of haar wereldbeeld tot de inhoud van een geschreven boek. Na een uitzending van 'Hier is...Adriaan van Dis' kwam het regelmatig voor dat Nederland massaal naar de boekhandel stroomde om het werk van een gast uit het programma aan te schaffen.De uitgeverswereld stond versteld van de enorme impact van de talkshow en probeerde er van alles aan te doen om juist hun schrijvers bij Van Dis in het programma te krijgen .'Het Van Dis-effect', zoals deze impact werd genoemd, werkte echter niet altijd. Niemand weet precies welke mechanismen er in werking traden, maar vermoedelijk had het te maken met een wisselwerking tussen presentator en gast. Korte tijd nadat hij in 1983 voor het eerst op de beeldbuis kwam, debuteerde hij met zijn novelle Nathan Sid. Van Dis durfde de stap zich aan literatuur te wagen nooit te zetten, maar toen uitgeverij Meulenhoff hem benaderde om de losse verhalen over Nathan Sid te herschrijven tot een samenhangend geheel, ging hij overstag. De novelle bevat in een notendop de thema's die Van Dis' oeuvre uiteindelijk zouden gaan kenmerken. Onderwerpen als Nederlands-Indië, de Tweede Wereldoorlog, de relatie vader-zoon, de zoektocht of queeste (naar iemands identiteit of naar de waarheid achter de leugen) en de rol van de eeuwige buitenstaander komen ook in latere boeken van Van Dis' hand aan bod. Het heeft Van Dis altijd een beetje dwars gezeten dat mensen de hoge oplagecijfers van zijn boeken in verband brachten met zijn televisiebekendheid .Pas nadat Van Dis meerdere titels op zijn naam had staan, nam de associatie met zijn televisiebekendheid geleidelijk af en gingen recensenten zijn werken uitsluitend op hun literaire kwaliteiten bespreken. Reeds vanaf zijn debuut verwerkt Adriaan van Dis persoonsgebonden elementen in zijn boeken.Voorbeelden van werken die veel raakvlakken vertonen met de werkelijkheid buiten het boek, zijn bijvoorbeeld Nathan Sid en Indische Tuinen. Adriaan van Dis is immers net als Nathan een buitenechtelijk kind dat na de oorlog aan de Nederlandse kust is opgegroeid in een multicultureel gezin. Van Dis heeft verder met Nathan gemeen dat ook hij een Spartaanse opvoeding heeft genoten én ook dyslectisch is. Tot slot had Van Dis evenals Nathan een ziekelijke vader die op relatief jonge leeftijd is gestorven.Ondanks het feit dat veel van Van Dis' werken dus duidelijke raakvlakken vertonen met de wereld buiten het boek, zijn de boeken geen regelrechte afspiegeling van de werkelijkheid zelf. Van Dis schrijft namelijk geen autobiografieën in de strikte zin van het woord, want in al zijn boeken blijft de fictie de boventoon voeren. Omdat hij mooier, zorgvuldiger en afgeronder wilde gaan schrijven, zegde hij zijn baan bij NRC Handelsblad op. Hij verkoos destijds dus de literaire vrijheid boven de journalistieke wetten, maar zei de journalistiek nooit geheel vaarwel. Door de jaren heen kreeg Van Dis menige onderscheiding voor zijn werk. Zo ontving hij in 1984 voor Nathan Sid Het Gouden Ezelsoor, de prijs voor het best verkochte debuut, en in 1986 de Nipkowschijf voor zijn programma 'Hier is...Adriaan van Dis' dat in 1985 als beste televisieprogramma uit de bus kwam. In 1995 volgden nominaties voor de AKO-Prijs en de Libris Literatuurprijs. Datzelfde jaar ontving hij tevens De Gouden Uil en de Trouw Publieksprijs voor Indische Duinen. In 1997 viel hem een onderscheiding tot officier in de Orde van Oranje-Nassau ten beurt.
Bibliografie :
1983 Nathan Sid, roman 1986 De rat van Arras 1986 De vraatzuchtige spreekt 1986 Casablanca.Schetsen en verhalen 1986Tropenjaren 1986 Brieven zonder grieven, speech 1987 Een barbaar in China. Een reis door Centraal-Azië 1987 Zoen 1988 Een keuze uit mijn vrolijke doodsgedachten, in: Mens en gevoelens 1988 Komedie om geld . 1988 Zilver of Het verlies van de onschuld, roman 1989 Een uur in de wind. Een komedie om geld en Tropenjaren 1990 Het beloofde land, reisverhaal 1991 In Afrika, reisverhaal 1992 De man uit het Noorden, in: De Gids 1992 Waar twee olifanten vechten. Mozambique in oorlog, reisverhaal 1993 Classics 1994 Indische duinen, roman 1996 Palmwijn, novelle 1997 Totok, poëzie met collages van arald Vlugt 1998 O wye en droewe land, honderd-en-een gedichten uit de Afrikaanse poëzie, gekozen door Robert Dorsman en Adriaan van Dis 1998 Een deken van herinnering, gevolgd door het gedicht De laatste wereldvrede, toespraak voorafgaandaan de dodenherdenking 1998 1999 Dubbelliefde, geschiedenis van een jongeman, roman 2000 De mooiste koninginnen verhalen, verhalen over koninginnen en prinsessen van Adriaan van Dis ... en Darryl Pinckney 2000 Op oorlogspad in Japan, novelle
Oorspronkelijke titel :" Desire " -1993 Nederlandse titel : " Als bloesem in de storm " Uitgeverij : Bantam Books , New York Oorspr. Nederlandse uitg.: Houten : Van Reemst, 1996 De Boekerij -Amsterdam-1997
" Om heerlijk bij weg te dromen "
*** Eigenlijk wil de mooie, onstuimige Lady Clare helemaal niet trouwen. Ze is alleen maar geinteresseerd in het maken van nieuwe parfums. Maar na de dood van haar vader beseft Clare dat ze een echtgenoot moet vinden als ze haar erfenis, haar geliefde eiland Desire , wil behouden. Om verrassingen te voorkomen heeft Clare haar voogd een lijstje gestuurd met eisen waaraan haar toekomstige bruidegom moet voldoen. Maar één blik op de ruige vreemdeling die voor haar staat en Clare weet dat ze is bedrogen.Gareth van Wyckmere is precies het tegenovergestelde van wat ze van een echtgenoot verwacht. Hij is vreselijk arrogant, veel te aantrekkelijk en in zijn ogen smeult een broeierig vuur ... Bloesem in de storm is een onweerstaanbaar historische roman waarin romantiek en avontuur beide om de hoofdrol strijden.
Amanda Quick -1948 ook bekend als Jayne Ann Krentz , Jayne Castle.
Schrijfster Amanda Quick heeft over de hele wereld veel enthousiaste en trouwe fans.Elke nieuwe titel die van haar hand verschijnt , verovert direct een plaats hoog op de bestsellerslijsten. Van haar romans zijn bijna 30 miljoen exemplaren in omloop. Boeken van Amanda Quick staan garant voor veel humor, hartstocht, een vleugje mysterie en heerlijk scherpe dialogen. De schrijfster woont met haar man Frank in the Pacific Northwest .
*Het J.Edgar Hoover dossier* van: ANTHONY SUMMERS.
Oorspronkelijke titel : " Official and Confidential "-1993 The Secret Life of J. Edgar Hoover. Oorspronkelijke uitgave : G.P. Putnam's Sons , New York Nederlandse uitgave: M & P Uitgeverij bv 6000 AL Weert.
" Wie zo de manipulaties in dit boek doorleest , lopen als vanzelf de rillingen over de rug , " - Het Parool.
*** Het J.Edgar Hoover dossier, door de Ierse journalist en auteur Anthony Summers, is het eerste boek dat het publiek en privé-leven van deze 'Amerikaanse held' genadeloos blootlegt. Summers interviewde meer dan 800 mensen die op enigerlei wijze in contact stonden met Hoover. Bovendien was hij dank zij de ' Freedom of Information Act ' in staat duizenden nooit eerder vrijgegeven stukken te bestuderen en te gebruiken. Op basis van deze informatie creërde hij een portret van een legendarische figuur die met zijn onbeschaamde gedrag het publieke vertrouwen gewetenloos misbruikte. J. Edgar Hoover die 48 jaar lang directeur was van de Federal Bureau of Investigation (FBI), was een van de machtigste mensen die de Amerikaanse geschiedenis ooit gekend heeft. Algemeen was bekend dat je beter geen kritiek op de FBI kon leveren. Deed je dat wel, dan kreeg je de FBI-agenten op je dak, werd je doopceel gelicht en je loyaliteit jegens de Verenigde Staten openlijk in twijfel getrokken. Voordat Hoover stierf, zorgde hij ervoor de sporen van zijn eigen verleden zorgvuldig uit te wissen. Na zijn verscheiden in 1972 bleven vele mythen rond Hoover voortleven en de spaarzame publikaties over hem en de FBI vonden gretig aftrek. Tot ergernis van de auteur, die meer pretenties had dan alleen Hoovers privé-leven te onthullen, werd uit zijn boek Official and Confidential alleen zijn aantijging dat Hoover een homoseksuele travestiet was, door alle media geciteerd. Nu bestond al langer het vermoeden dat Hoover, een notoire homohater, zelf homoseksueel was. Summers doet verslag van een betrouwbaar ooggetuigeverslag over Hoover die als vrouw verkleed, deelneemt aan orgieën in het Plaza-Hotel in New York. De maffia, die volgens Summers op de hoogte was van Hoovers seksleven, zou die wetenschap hebben gebruikt om de FBI op afstand te houden. Het zou de reden zijn dat Hoover lange tijd ontkende dat in Amerika de maffia bestond. Summers boek heeft meer te vertellen. Hij schrijft de geschiedenis van de FBI, de rol van Hoover en de relatie die hij met verschillende presidenten onderhield. De cruciale vraag waarom Hoover het bijna veertig jaar kon uithouden als directeur van de FBI en in deze hoedanigheid zeven presidenten kon verslijten, krijgt veel aandacht. In dat opzicht is dit boek een zinvolle aanvulling op wat er tot nog toe van de FBI onder Hoover bekend was. Dat de auteur het jammer vindt dat zijn sensationele onthullingen te veel aandacht kregen, mag met een korrel zout genomen worden. Het heeft hem geen windeieren gelegd.
J.Edgar Hoover misbruikte de FBI-faciliteiten voor eigen doeleinden en nam smeergelden aan van bevriende oliemagnaten. J.Edgar Hoover negeerde een waarschuwing over de aanval op Pearl Harbour in 1941. J.Edgar Hoover gebruikte zijn informatie over de "rokkenjager" John F.Kennedy - hij bezat diverse geluidsopnamen waarop de seksuele uitspattingen van de president te horen waren - om Lyndon B. Johnson tot vice-president te laten benoemen. Ook voorkwam hij hiermee zijn ontslag tijdens de Kennedyperiode.
J.Edgar Hoover ondermijnde het onderzoek naar de moord op J.F.Kennedy . Summers legt in dit boek een netwerk bloot dat een schrijnend licht werpt op de moord op John F. Kennedy.
Anthony Summers : 1942
De Ierse auteur en biograaf is geboren in 1942. Nadat hij zijn opleiding voltooide aan Oxford University , begon hij zijn carriére als verslaggever voor Granada TV's "World in Action "programma en werkte hij later als journalist voor de British Broadcasting Corporation (BBC). Als senior filmproducer zou hij voor de Britse topprogramma's "24 Hours" en "Panorama," verslag uitbrengen over de V.S., de Vietnam oorlog en het Midden-Oosten.Hij produceerde documentaires over de cultuur in Vietnam, over de Palestijnen, drugtrafiek, de aanslag op Kennedy en de val van de laatste Russische keizerlijke familie. Summers heeft meerdere boeken geschreven over verscheidene historische figuren als Nicholas II, John F. Kennedy, J. Edgar Hoover en Richard Nixon
: Summers heeft uitvoerig geschreven over de aanslag op John F.Kennedy. Hij verwierp categoriek de bevindingen van de "Warren"-commissie en beweerde dat Kennedy vermoord werd door samenzwering van rechtse groeperingen waarvan Johnny Roselli, Carlos Marcello, Santos Trafficante, David Ferrie, Gerry Patrick Hemming, Guy Bannister, Sam Giancana en E.Howard Hunt. misschien deel uitmaakten. Vier van zijn boeken zijn omgewerkt tot succesrijke televisie-documentaires., waaronder Goddess , over het leven van Marilyn Monroe. Honeytrap werd bewerkt tot de speelfim "Scandal," met John Hurt.in de hoofdrol. Verder was Anthony Summers ook medewerker aan VanityFair magazine.
Bibliografie :
The File on the Tsar (1976) The Kennedy Conspiracy (1980) Goddess: The Secret Lives of Marilyn Monroe (1985) Honeytrap (1988) The Secret Life of J. Edgar Hoover (1993) Not in Your Lifetime (1998) The Arrogance of Power:The Secret World of Richard Nixon (2000) Sinatra: The Life (2005).
*Gemaskerde betovering*Vlammen in de nacht * van VICTORIA HOLT
Oorspronkelijke titel : " The mask of enchantress "-1980 " The secret woman "-1969 Nederlandse uitgave: Van Holkema &Warendorf -Bussem Standaard Uitgeverij -Antwerpen.
*** Gemaskerde betovering: Suewellyn Mateland leeft gelukkig met haar ouders op een eiland in de Stille Zuidzee, tot haar onaangename halfzuster Susannah uit Engeland overkomt. Suewellyn is toevallig in Australië als de vulkaan op het eiland uitbarst en iedereen omkomt, ook haar ouders en Susannah. In Sydney ziet iemand haar voor Susannah aan , en daardoor komt Suewellyn op het ongelooflijke idee in Susannah's plaats naar Engeland te gaan en haar erfenis op te eisen: Mateland Castle en de bijhorende landgoederen ....
Vlammen in de nacht : Voor Anna Brett breekt een moeilijke tijd aan als haar tante Charlotte, bij wie ze is opgegroeid komt te overlijden. Ze is verliefd op kapitein Redvers Stretton, maar hij is voor haar onbereikbaar. Samen met Redvers gaat ze als gouvernante van zijn zoon naar het tropische eiland Coralle .Ze is daar duidelijk niet welkom en de dreiging van het mystieke eiland wordt steeds sterker , vooral wanneer 's nachts tijdens de rituele dansen de vlammen hoog oplaaien ....
Victoria Holt : 1906-1993 ook bekend als : Philippa Carr, and Jean Plaidy.
Eleanor Alice Burford Hibbert,bij de lezers beter gekend onder haar pseudoniem Victoria Holt werd op 1 sept.1906 geboren in Londen, Engeland., als dochter van een aan literatuurverslaafde koopman. Alhoewel zij reeds op jonge leeftijd met schrijven begon wordt er tot 1949 geen enkel boek van haar gepubliceerd .Haar eerste historische roman schreef ze onder het pseudonym van Jean Plaidy.Het werd geen onmiddellijk succes maar met elk opvolgend boek groeide haar lezersaantal gestadig mee. Tot er opeens een Amerikaanse uitgever geloofde dat er in haar een bestseller-autor schuilde .Zij kreeg van hem een contract en de opdracht om een roman te schrijven die romantiek , duistere gothieke elementen en suspens combineerde.Het resultaat was MISTRESS OF MELLYN , meteen een succes. In de late jaren 1920, of begin jaren '30 zou ze met haar jeugdvriend John Hibbert getrouwd zijn.en gingen in een kleine mansarde-woning wonen onder de daken van Londen.In 1947 kon ze haar eerste roman "Beyond the blue mountains" verkopen, die in 1949 ,onder haar schuilnaam Jean Plaidy aan het publiek werd voorgesteld.Daarna volgden historische romans over de verschillende stadiums van de Engelse geschiedenis zoals bvb : het Tudor-/Stuart konflikt, Konigin Victoria, Queen Elizabeth, of ook nog het leven van Hendrik VIII.. Ze werkte vanaf nu verder aan twee historische fictie -romans per jaar onder de naam Jean Plaidy en schreef elk jaar een romantische suspense-roman als Victoria Holt. In 1972 begon ze aan "The Miracle of St.Bruno's", een 17-delige familiesaga, die zich uitstrekt van 1520 tot 1945 en in Engeland onder de serie-titel ""Daughters of England" verscheen ( niet te verwarren met haar gelijknamige roman).Hiermee was haar succes niet meer te stuiten. Alhoewel ze meer dan 200 romans schreef , die in meer dan 20 talen vertaald zijn is er vandaag nog zeer weinig over haar privé-leven bekend. Op 18 januari 1993 stierf de geliefde schrijfster tijdens een zeecruise tussen Athene en Port Said , Egypte. Victoria Holt is de auteur van meer dan 25 bestsellers en ontving hiervoor in 1989 " the Golden Treasure Award of Romance Writers of America " In Chicago werd haar de titel "The Queen of Romantic Suspense" verleent.
* Gangreen I -Black Venus *-Gangreen II -De goede moordenaar van JEF GEERAERTS.
Gangreen I - "Black Venus " -1967 Gangreen II - De goede moordenaar- 1972 Uitgeverij : A. Manteau nv. Antwerpen-Amsterdam.
" Dit proza stroomt lijk lava ,stoort zich niet aan conventionele zinsbouw , het rukt genadeloos verder bladzijden lang, met hier en daar een leesteken. Multatuli heeft onze taal behandeld lijk een harp, bij Geeraerts wordt het elektronische muziek."
*** Black Venus : - de ophefmakende roman over de blanke koloniaal en zijn verhouding tot de gekleurde, gekoloniseerde vrouwen in het primitieve Kongo. Een romantische lofzang op de levensdrift en het authentieke van de woeste en ongerepte natuur.Een orgastische uitbarsting van ongebreidelde erotiek, maar ook van geweld in zijn bruutste en gruwelijkste gedaante. De goede moordenaar : - het verhaal van een verzwegen tijdvak in de geschiedenis van het Belgische kolonialisme ; het tijdvak van de bloedige stammenoorlogen, waar de auteur als enige blanke daadwerkelijk bij betrokken was. Slechts na een grote innerlijke strijd vond Jef Geeraerts de moed deze beschamende periode uit zijn Afrikaanse leven bloot te leggen. De geromantiseerde belevenissen, vulkanisch poëtisch in taal en gevoelens , zijn een wonderlijk mengsel van liefdesroman en oorlogsgeschiedenis.
Jef Geeraerts - 1930
De schrijver wordt als enig kind van Frans Geeraerts, zeeman, garagehouder en taxichauffeur en Anna Van Der Heiden , eigenares modezaak te Antwerpen geboren op 23 februari 1930. Hij volgt eerst de Gemeentelijke Jongensschool, maar in 1938 gaat hij naar het (deftiger) Onze Lieve Vrouwecollege. Hij groeit, mede door het strenge, beschermde milieu, op als en in zichzelf gekeerd jongetje.dat enkel zichzelf kan zijn bij zijn grootvader (Janus) en in de natuur in Brecht, waar ze in 1941 een landgoed hadden gekocht. Zijn middelbare opleiding (Grieks-Latijnse humaniora) kreeg hij bij de Jezuïeten. In 1948 gaat hij een vervolgopleiding doen aan de Koloniale School in Politieke en Administratieve Wetenschappen. Van 1952 tot 1954 vervult hij zijn dienstplicht als reserve-officier in Duitsland. Jef Geeraerts trouwt in 1954. Zij krijgen drie kinderen. Van 1954 tot 1960 verbleef hij als bestuursambtenaar (assistent-gewestbeheerder van het gewest Bumba ,in het toenmalige Belgisch Kongo. Van 1959 tot 1960 voerde hij als vrijwilliger het bevel over een speciale compagnie ter pacificatie van een opstandig gebied in Katanga. Na zijn terugkeer schreef hij zijn autobiografische Gangreen-tetralogie waarmee hij veel beroering verwekte. Gangreen I , Black Venus werd kort na verschijning (1968) door de Belgische overheid in beslag genoemen. Voor hetzelfde boek ontving Geeraerts echter in 1969 de Driejaarlijkse staatsprijs voor verhalend proza. De auteur werd bejubeld maar ook verguisd en beschuldigingen van 'misselijkmakend kolonialisme', fascisme en pornografie bleven niet uit. Jef Geeraerts pleit voor een begrip van de literaturr als zijnde een individuele creatie die de schrijver in staat stelt zich van trauma's te bevrijden. Terug in België kan hij (zes jaar) leven van zijn wachtgeld. Zonodig springen zijn rijke ouders financieel bij. In 1962 gaat hij Germaanse filologie studeren aan de Vrije Universiteit. Na zijn studie heeft hij drie dagen lesgegeven. Dat was voldoende om te weten dat dit niets voor hem was.Hij vertaalt, schrijft en werkt dan maar voor tijdschriften.Hij schreef reisverslagen die later gebundeld werden in 'Reizen met J.Geeraerts' (1974).Hij was medewerker van ' Elseviers Weekblad' en redacteur van ' Nieuw Vlaams Tijdschrift . Verder maakte hij interviews voor bijv. 'Panorama', 'Exclusief' en 'Nieuw Wereldtijdschrift'. Vijftien van deze interviews werden gebundeld in 'Gesprekken' (1987) Geweld, liefde en seks spelen een belangrijke rol in zijn werk. Een terugkerend thema is de tegenstelling tussen vitalisme, natuur, avontuur aan de ene kant en burgerlijkheid en cultuur aan de andere kant. Jef Geeraerts schrijft zijn verhalen in de ik-vorm en gebruikt enige tijd nauwelijks hoofdletters of leestekens (bijv. in 'Goud'). In 1978 trouwde Jef Geeraerts met Eleonore. Van 1979 tot 1994 schreef Jef Geeraerts voornamelijk misdaadromans, met als hoofdfiguren Vincke en Verstuyft. Hij noemt zichzelf geen schrijver maar in de eerste plaats een journalist. Met andere woorden , zijn teksten handelen over situaties die hij door en door kent, over streken waar hij lang genoeg heeft verbleven om er zich goed te voelen, over dingen die hij aan de lijve ondervonden heeft. .Ik zou mezelf een journalist willen noemen die de nodige zorg besteedt aan taal, toon en stijl, meer niet., zegt hij.De enige plausibele reden die hij voor deze houding kan aanvoeren is dat hij nieuwsgierig is als een merel en dat hij geen greintje verbeelding bezit.
Ik voel me alleen maar echt goed wanneer ik m'n camera-oog kan gebruiken in ongewone omstandigheden, ver van huis, tussen mensen die een andere taal spreken, een andere cultuur hebben, anders denken, anders eten, drinken en bewegen, in landen waar de lucht ijler is of zwoeler, de wouden groter, de bergen hoger, de dieren wilder, de vrouwen anders maar even fascinerend
Bibliografie :
Ik ben maar een neger (1962) Schroot (1963) Zonder clan (1965) Het verhaal van Matsombo (1966) De troglodieten (verhalen) (1966) Gangreen 1: Black Venus (1968) Indian Summer (verhalen) (1969) Gangreen 2: De Goede Moordenaar (1972) De fotograaf (1972) Verhalen (1973) Reizen met J. Geeraerts (1974) Gangreen 3: Het Teken van de Hond (1975) Kongo en daarna (verhalen) (1975) Dood in Bourgondië (1976) Gangreen 4: Het Zevende Zegel (1977) De zaak Jespers (1978) Kodiak .58 (1979) De Coltmoorden (1980) Jagen (1981) Diamant (1982) Drugs (1983) De trap (1984) De zaak Alzheimer (1985) Marcellus (1985) Het Sigmaplan (1986) Romeinse suite (1987) Zand (1988) Schieten(1988) Sanpaku (1989) Het huis genaamd 'Les Hêtres' (verhalen) (1989) Double-face (1990) Z 17 (1991) Het Rashomon-complex (1992) Achttien verhalen (1992) De Cu Chi case (1993) De nachtvogels (1994) Goud (1995) De PG (1998) De Ambassadeur (2000) Dossier K. (2002)
Oorspronkelijke titel : " Faithless " -2005 Nederlandse uitgave: Cargo/De Bezige Bij Vertaler: Ineke Lenting.
" Een nieuwe klassethriller van de koningin van de suspense "
*** Haar Sara Linton-thrillers, zoals Nachtschade en Zoenoffer , hebben Krain Slaughter wereldwijd een trouwe schare fans opgeleverd. In Trouweloos krijgt een wandeling in de bossen een sinistere wending als inspecteur Jeffrey Tolliver en kinderarts Sara Linton op het lichaam van een meisje stuiten dat met aarde is bedekt.De jonge vrouw ligt begraven in een doodskist . Ze ziet eruit alsof ze zich letterlijk is doodgeschrokken . Als Sara het lichaam onderzoekt, ontdekt ze iets gruwelijks, iets dat zelfs Sara schokt. De detective Lena Adams, bekwaam maar zwaar op de hand, wordt van vakantie teruggeroepen om met het onderzoek te helpen. Samen proberen ze achter de ware toedracht van het drama te komen. Al snel leidt het spoor naar een naburige plaats, een geïsoleerde gemeenschap en een huiveringwekkend geheim. De kracht in de verhalen van Slaughter is de uitstekende typering van haar hoofdpersonen. Als geen ander weet zij haar karakters tot leven te brengen. Voeg daar nog een vlotte schrijfstijl en een ijzingwekkende spanningsopbouw aan toe en je hebt een topthriller. De spanning in het verhaal wordt goed vastgehouden waarbij Karin Slaughter als vanouds op dreef komt om de menselijke idioterie zoals mishandeling binnen relaties, verkrachting en overspel als gebruikelijke ingrediënten over het verhaal uit te strooien.
Reviews :
' Karin Slaughter is er opnieuw in geslaagd een echte page-turner te schrijven - Brabants Dagblad.
Ze groeide op in een kleine stad in het Zuiden van Georgia (V.S.).en woont nu in Atlanta. Alvorens ze thrillers begon te schrijven dreef ze een handel in reklame-borden etc. Op het moment is ze een top-auteur wiens boekencontract in de zeven cijfers loopt, een ware droom voor een schrijver.
*Het afscheid*-Het boek alfa*-Orchis Militaris* van IVO MICHIELS
Uitgeverij : De Bezige Bij - Amsterdam
" Vandaag zitten de goden in de taal .Daar zijn ze naartoe gevlucht ."
*** De menselijke onzekerheid is het centrale onderwerp in het oeuvre van Ivo Michiels. Het afscheid is de eerste symbolische roman die aan dit thema beantwoordt. Het boek Alfa is het boek van de twijfel. Hierin heeft de schrijver zijn jeugd verwerkt, waarbij het de figuur van de schildwacht is die aan die onzekerheid uitdrukking geeft. Blijven of deserteren, naar links of naar rechts marcheren. Zijn verblijf als brancardier in een hospitaal heeft een plaats gekregen in Orchis Militaris . Het is de schrijver daarbij vooral te doen om de gelijkschakeling en verwisselbaarheid van de tegendelen.Op thematisch niveau staan steeds tegenstellingen centraal waarin de mens gevangen raakt; beweging en stilstand, verdrukker en verdrukte, geweld en pacificatie. Het proza van Michiels heeft twee ogenschijnlijk onverenigbare kenmerken. Ten eerste bestaat er een dwingende samenhang tussen de verschillende boeken. Michiels schrijft in planmatig opgezette cycli waarin de werken steeds op elkaar teruggrijpen. Maar tegelijkertijd is het Michiels' streven om steeds helemaal opnieuw te beginnen, ieder boek moet volkomen origineel zijn. Hij verloochende zelfs zijn vroegere werk en liet zijn oeuvre beginnen met 'Het Afscheid'. Alles wat hij daarvoor schreef werd door hem verworpen om het te hoge autobiografische gehalte. Toch blijven autobiografische gegevens wel meespelen in zijn werk, zij het alleen als bouwmateriaal voor het onconventionele taalspel. In 'Het boek Alfa' (1963), dat inmiddels al een klassieker genoemd kan worden, behandelt de schrijver bijvoorbeeld de eigen jeugd en adolescentie. In 'Orchis Militaris' is dat zijn ervaring als verpleger in Sleeswijk-Holstein, en in 'Dixi(t)' zijn familierelaties. Maar op een ander niveau is het onderwerp van Michiels' werk "alleen literatuur", zoals hij zelf stelde. Als materiaal wordt in feite vooral de taal zelf gebruikt, de tekst is geen afbeelding van de werkelijkheid maar een op zichzelf staande creatie. De romans van Michiels hebben , doordat hij niet schuwt zijn eigen menselijke problematiek in het geding te brengen, een universele kracht. Auteurs als Hans Magnus Enzensberger en Martin Walser beschouwden Het boek Alfa als een belangrijke bijdrage tot de Europese literatuur en Samuel Beckett (die door Michiels wordt bewonderd) was enthousiast over de taal van Orchis Militaris. Ivo Michiels is actief op het terrein van film, plastische kunsten en literatuur. Zijn filmideeën werden concreet gerealiseerd toen hij in 1955 de film Meeuwen sterven in de haven draaide in samenwerking met Rik Kuypers en Roland Verhavert. Andere filmen van hem zijn Albisola Mare, Savona (een verhaal uit zijn Journal brut) in 1963 en Het afscheid, bekroond tijdens het Festival van Venetië in 1966. Hij staat in contact met talrijke plastische kunstenaars en cineasten en toonde zich een begaafd essayist over hedendaagse kunst. Met de bundel 'Luister hoe dit beeld hoe die lijn hoe die kleur hoe dit vlak luister' bewees Michiels ook een begaafd essayist over beeldende kunst te zijn.
IvoMichiels
-1923 werd als Henri Ceuppens geboren te Mortsel op 8 januari 1923 en groeide er op in een katholiek arbeidersmilieu.Zijn ouders komen van het platteland, zijn vader werkt in het magazijn van de fotochemische Gevaertfabriek. Hij is het voorbeeld van de klassieke autodidact. Tijdens Wereldoorlog II was hij tewerkgesteld als verpleger in een hospitaal te Lübeck in Duitsland .Na een tijdje als laborant gewerkt te hebben in de Gevaert-fabriek ,haalde hij na de oorlog door zelfstudie , culturele contacten en vele reizen ,de achterstand veroorzaakt door zijn onderbroken opleiding. in ,en verwierf hij de kennis die nodig was voor het scala van functies die hij later zou beoefenen. Hij was van 1948 tot 1957 journalist bij "Het Handelsblad". Hij was medeoprichter van Golfslag (1946-1950) en De Tafelronde (1953-1960), redacteur van Randstad (1962) en in de periode 1959-1983 achtereenvolgens redacteur, redactiesecretaris en directeur van het Nieuw Vlaams Tijdschrift. Hij doceerde aan zowel kunst- als toneelacademies. Bovendien werkte Michiels intensief mee aan programma's voor de Belgische radio en televisie, en schreef hij scenario's voor (korte) speelfilms en documentaires. Ivo Michiels debuteerde met de gedichtenbundel "Begrensde Verten" (1946). Zijn eerste romans, zoals o.a. "Het vonnis" (1949), schrijft hij in traditionele stijl. Via de symbolische roman "Het afscheid" (1957) evolueert hij in1958 met "Jorunal brut" naar het experimentele proza.Hij werd vooral bekend met 'Het boek alfa', een avantgarde-klassieker. Wat toen voor 'modern, al te modern' werd versleten, sluit nu naadloos aan bij onze complexe leefwereld. Op verschillende niveaus grijpt de hele Alfa-cyclus ineen tot een open en dynamische tekst. Zijn werk staat nog steeds te boek als moeilijk en hermetisch, terwijl elke zanger-zapper Michiels' taal perfect tot haar recht kan laten komen. Hoe lees je Michiels: per cyclus, per boek, per alinea of per woord? Vanaf "Het boek Alfa"(1963) kan Ivo Michiels worden beschouwd als een formalistisch schrijver die alle kenmerken van het traditionele verhaal terzijde schuift om tot een tekst te komen die een rechtstreeks contact met de lezer creëert.De publikatie van Het boek Alfa (1963) bevestigt de breuk met zijn vroeger werk. Waar in de eerste, autobiografische fase uitdrukkelijk naar WO II wordt verwezen, die als oorzaak van schuld- en onzekerheidsgevoelens bij de personages werd aangeduid, is de oorlog in Het boek Alfa slechts materiaal om het hoofdthema - alweer de onzekerheid - gestalte te geven in en door de taal. Dit betekent dat Michiels de richting uitgaat van de veralgemening, de abstractie (het gaat om het begin van een niet nader te identificeren oorlog en om een naamloze hoofdfiguur) van de directe taalschepping (er is geen verteller meer, althans geen opgedrongen standpunt, geen chronologie, geen intrige, slechts een opeenvolging van situaties die associatief met elkaar zijn verbonden), alsook van een grotere afstand t.o.v. de inhoud van het boek. Na twee mislukte huwelijken trouwde hij in 1965 met Christiane Faes .In 1980 verhuist hij van Zonnegem naar het zonnige zuiden van Frankrijk.Hij vestigde zich als voltijds schrijver in de Vaucluse , in een eeuwenoud dorpje dat zich " als een druiventros" tegen de helling van een Provençaalse heuvel heeft gedrukt.Maar het was wel met de opzet om afstand nemen van wat een halve eeuw tot verstikkens toe zijn natuurlijke omgeving is geweest. : Hoe groter die afstand, hoe dichter de oorsprong, de grond, het land nabijkomen. Hoe dichter aldus de herkomst nabij is getrokken, hoe groter de afstand wordt, hoe klaarder de blik. Dit is een kant. De andere kant is dat zijn voedingsbodem ver voorbij de landsgrenzen ligt. Trouwens een literatuur die te zeer binnen de nationale afsluiting blijft, sprak hem nooit aan. Het Duitse probleem, de Vlaamse haard, het Hollands karakter, de Franse sociale evolutie, nee, literatuur is iets anders, zegt hij.. Zijn literaire werk werd zowel in Nederland als in België bekroond. In 1977 kreeg hij de Belgische Staatsprijs voor Verhalend Proza voor Een tuin tussen hond en wolf. In 1990 kreeg hij de Emiele Bernheim-prijs voor zijn hele oeuvre en in 1993 werd hij bekroond met de driejaarlijkse Prijs van de Vlaamse Gemeenschap.
Reviews :
" Ik vond het engagement van Ivo Michiels indrukwekkend. Door hem te lezen, ben ik beginnen te schrijven "- Peter Verhelst
" Michiels is sprankelend jong gebleven " - Ons Erfdeel.
Bibliografie :
* Begrensde verten (1946, poëzie) * Daar tegenover (1947, poëzie) * Zo, ga dan (1947, novelle) * Het vonnis (1949, roman) * Kruistocht der jongelingen (1951, roman) * Spaans capriccio (1952, novelle) * De ogenbank (1953, roman) * De meeuwen sterven in de haven (1955, roman,filmscenario) * Het afscheid (1957, roman) * Journal brut, Ikjes sprokkelen (1958, roman) * Albisola Mare, Savona (1959, roman) * Dertien Vlamingen (1961, bloemlezing) * Het boek Alfa (1963, roman) * Frans Dille (1963, essay) * Antwerpen, stad aan de stroom (tekst bij fotoalbum van F. Tas) (1965) * Verhalen uit Journal brut (1966) * Het afscheid (1966, filmscenario) * Orchis militaris (1968, roman) * Exit (1971, roman) * Jef Verheyen, 40 (1972, bibliofiele uitgave) * Alechinsky (1973, essay) * Samuel, o Samuel (1973, hoorspel) * Dieric Bouts (1975, filmscenario) * Een tuin tussen hond en wolf (1977, roman,filmscenario) * Itinerarium (1979, essay) * Luister hoe dit beeld hoe die lijn hoe die kleur hoe dit vlak luister (1979, essays) * Een letterwerker aan het woord (1980) * Dixi(t) (1981, roman) * De vrouwen van de aarstengel (1983, roman) * De toverberg in Sank Seb (1984, uit "De vrouwen van de aartsengel", in "Vlaamse verhalen na 1965") * Het boek der nauwe relaties (1985) * Vlaanderen, ook een land (1987) * Prima materia (1989) * Ondergrond bovengronds (1991) * Schildwacht schuldwacht (1993) * Daar komen scherven van (1995) * Sissi (1997) * De verrukking (1999, roman) * De mirakelen, Elizabeth, de mirakelen(? )
" Een angstaanjagend verhaal over moord en obsessie en tegelijkertijd een verbluffend mooi portret van vrouwenlevens in een andere tijd ."
*** Zestien jaren zijn voorbijgegaan sinds de mooie , jonge Grace Marks op haar zestiende achter de tralies verdween vanwege de koelbloedige moord op haar werkgever Thomas Kinnear en diens huishoudster en minnares Nancy Montgomery . Haar mededader James Mcdermot kreeg destijds de doodstraf en werd opgehangen. Sommigen denken dat ze onschuldig is, anderen dat ze gek is ; Grace zelf zegt zich niets van de moorden te herinneren. De zenuwarts en expert op het gebied van geheugenverlies Simon Jordan wordt in dienst genoemen om achter de waarheid te komen. Stap voor stap tracht Jordan haar naar dat deel van haar bewustzijn te brengen waarin zich de herinnering aan de moorden moet bevinden. Hij doet dit door haar haar hele levensgeschiedenis te laten vertellen. Telkens neemt hij een stuk fruit of groente mee, in de hoop dat de associatie van dat fruit met de kelder waarin de lijken gevonden werden een luikje in het geheugen van Grace open zullen maken. Het verhaal van Grace is trouwens waargebeurd. Er werd destijds nogal wat aandacht in de pers aan besteed, vanwege allerlei (on)smakelijke details en wat seksuele verwikkelingen, wat het publiek nogal aansprak. Alleen de echte invulling en afloop zijn door de schrijfster zelf bedacht. Was ze onschuldig , zoals hij gelooft , of is zij een gevaarlijke moordenares ? Of werd zij het slachtoffer van de gewelddadige James McDermot ?
Margaret Eleanor Atwood-1939
Deze Canadese schrijfster is in 1939 geboren in Ottawa en groeide op in Ontario en Noord-Quebec en later in Toronto. Ze voltooide haar studies aan het Victoria College van de universiteit van Toronto en behaalde haar M.D. aan Radcliffe College. In haar dertigarige carriére schreef ze meer dan vijfentwintig : romans,dichtbundels , korte verhalen, kinderboeken ,fictie en non-fictie verhalen , literaire kritiek en sociale geschiedenis. In 1970 schreef ze haar eerste roman The Edible Woman ( De eerbare vrouw), later volgt The Handmaid's Tale (1983),-Het verhaal van de dienstmeid, waarin een vrouw probeert te ontkomen aan de censuur en het religieus fundamentalisme van een mannelijke elite. Haar boeken vielen meermaals in de prijzen : -The Handmaid's Tale en Cat's Eye stonden beiden op de short-list voor de Booker Prize. -Alias Grace, werd de winnaar van de prestgieuze Giller Prize in Canada en van de Premio Mondello in Italy, en tevens finalist voorthe Booker Prize, the Orange Prize, and the International IMPAC Dublin Literary Award. Verder werd de schrijfster meerdere malen gelauwerd met eretekens als : The Sunday Times Award for Literary Excellence in the U.K.. The National Arts Club Medal of Honor for Literature in the U.S Le Chevalier dans l'Ordre des Arts et des Lettres in Frankrijk Zij was de eerste winnares van the London Literary Prize en ontving ere-doctoraten van verschillende Canadese universiteiten en van Oxford University in Engeland.
Bibliografie :
The Edible Woman, 1969- De eerbare vrouw Surfacing, 1972 -Boven Water. Lady Oracle, 1976 Life Before Man, 1979 Bodily Harm, 1981 The Handmaid's Tale, 1985 -Het verhaal van een dienstmeid. Cat's Eye, 1988 -Kattenoog The Robber Bride, 1993 Alias Grace, 1996 The Blind Assassin, 2000 -De blinde huurmoordenaar Oryx and Crake, 2003 Penelope.-2005 De tent -2006
Kinderboeken :
Up In The Tree, 1978. Anna's Pet, 1980. For The Birds, 1990 Princess Prunella and the Purple Peanut, 1995.
Non-Fiction: Survival: A Thematic Guide to Canadian Literature, 1972 Days of the Rebels 1815-1840, 1977 Second Words: Selected Critical Prose, 1982 Strange Things: The Malevolent North in Canadian Literature, 1995
Oorspronkelijke titel : " The Exile " -2004 Nederlandse titel : Dag van vergelding Uitgeverij : Forge Nederlandse uitgave :De Boekerij nv, Amsterdam. vertaling : Joost van der Meer en William Oostendorp.
*** In Parijs bekijken twee oude vrienden een videoband van een gruwelijke moord. De band én het gebruikete moordwapen worden daarna weer veilig opgeborgen. Raymond Thorne wordt gezocht voor moord.In Mexico en Chicago , maar vooral in Los Angeles. De elite-eenheid van de Los Angeles Police Departement , het LAPD , zit hem op de hielen. Thorne weet ze telkens weer te ontwijken , totdat hij tegenover John Barron komt te staan. Toch weet hij opnieuw te ontsnappen , en wel op een zeer spectaculaire manier: door de dood. Barron blijft geobsedeerd door Thorne en de aanwijzingen die hij achterliet : de sleutels van een onbekend kluisje , een zakagenda met daarin twee Londense adressen en de tekst " 7 april /Moskou ". Maar als Barron besluit een nieuw leven in Parijs te beginnen , dwingt hij zichzelf het mysterie rond Raymond Thorne te laten voor wat het is. Dan wordt er een lijk gevonden in Parijs, en er is maar één persoon die de moord kan hebben gepleegd - Thorne. Dag van vergeldingis een complexe, intigrerende thriller die voert van de zonovergoten straten van Los Angeles naar de koele paleizen van Rusland.
Allan R. Folsom - 1941.
Allan Folsom groeide op in de omgeving van Boston.(Massachuchetts).Hij studeerde in 1963 af aan de universiteit van Boston,waar hij de nationale Rosenthal Award voor screenwriting won. Hij ging vervolgens naar Zuid-Californië om daar te gaan werken als filmeditor, cameraman, schrijver en producer. Bijna twintig jaar lang schreef hij speelfilmscripts voor Natalie Wood, Robert Wagner, Elizabeth Taylor ,Warner Brothers en een groot aantal onafhankelijke producers. In 1971 ging hij terug naar Boston om zich te storten in diverse banen, onder meer op het terrein van onroerend goed, hotels en restaurants.Ook schreef hij advertentiecampagnes voor zowel de gedrukte media als televisie. Eind jaren zeventig trouwde Folsom en ging terug naar Los Angeles waar hij vele film- en tv-scripts schreef voor de drie grote televisienetwerken, prominente filmstudio's en de grote onafhankelijke producers. Helaas werd met de meeste scripts uiteindelijk niets gedaan. Gefrustreerd door al die jaren waaruit niets tastbaars voort was gekomen, besloten Folsom en zijn vrouw een reis naar Europa te maken om nieuwe ideeën op te doen Hier werd dan ook het idee voor De dag na morgen geboren. Omdat het verhaal te complex was om als script te dienen, gokte hij erop dat hij inmiddels voldoende ervaring had als verhalenverteller en veranderde van medium: van film naar boek. Twee jaar en negenhonderd pagina's later was De dag na morgen af en werd het aangekocht door de Amerikaanse uitgever Little, Brown and Company. Het boek werd een enorm succes, ook buiten Amerika en het werd vertaald in meer dan 25 talen. Allan Folsom was in één klap rijk en beroemd. Enkele jaren na zijn debuut verscheen het even complexe als omvangrijke Dag van bekentenis. In 2004 zou zijn derde thriller volgen : The Exile ( Dag van vergelding). De schrijver woont met vrouw en dochter in Californië en is momenteel druk bezig aan zijn vierde roman.
Reviews :
" Thrillers van dit kaliber kom je niet iedere dag , zelfs niet ieder jaar tegen " -de Volkskrant.
" Folsom weet zijn complexe plot met bijzonder veel vuur en vaart spannend te houden " Kirkus Reviews
Oorspronkelijke titel : " Birdman " -2000 Uitgeverij . Transworld Publishers Ltd. Nederlandse uitgave : Uitgeverij Luitingh-Sijthoff.
-" Mo Hayder doesn't just upset people with her crime thrillers. She terrifies them."
*** Op een veld in Greenwich (Zuidoost-Londen) worden de gruwelijk verminkte lijken gevonden van vijf prostituees., allen ritueel vermoord en gedumpt op een braakliggend terrein vlak bij de Millenium Dome. Het post mortem wijst uit dat de moorden nog meer gemeen hebben: de moordenaar is een necrofiel die de meest walgelijke dingen met lijken doet., de gevaarlijkste soort moordenaar -een seksuele seriemoordenaar . Onderzoek wijst in de richting van een pub, waar zij alle vijf geregeld kwamen. De hoofdpersoon in deze thriller is Jack Caffery, een Londonse rechercheur. Hij wordt op een onderzoek naar een seriemoordenaar gezet. Caffery worstelt niet alleen met de ontmaskering van de Vogelman (of de Millenium Ripper, zoals de pers hem noemt), maar ook met zijn relatie met Veronica en de onverwerkte dood van zijn broertje Ewan. Het plot is ijzingwekkend.Rechercheur Jack Caffery , jong,gemotiveerd en onverschrokken,wordt gekweld door een moord uit het verleden die hij wellicht had kunnen voorkomen en probeert de zaak zo snel mogelijk op te lossen om verdere moorden te voorkomen. Als de moordenaar zelfmoord pleegt, denkt men dat de zaak is opgelost, maar helaas, de ware necrofiel waart nog steeds rond en heeft nog een toetje op zijn menu. Een ijzingwekkend en gruwelijk verhaal, hoewel de schrijfster ingetogen omgaat met de details. Vaart en spanning, een met persoonlijke problemen worstelende hoofdpersoon, wedijverende politiediensten, een sterke milieuschets: allemaal elementen die dit boek tot een ijzersterk debuut maken.
Mo Hayder ; Essex -1952 De schrijfster is geboren in Groot-Brittanië-Essex. Kort voor haar zestiende verliet ze het ouderlijk huis en ging naar Londen, waar ze met parttime werk in cafés de kost verdiende. "Mijn vriendje was popmuzikant en de beroemde trits; seks, drugs en rock n roll bestaat echt. Via hem leerde ik hoeren, drugsdealers en strippers kennen: alle figuren die later in Vogelman opdoken." Na een kort huwelijk behaalde ze in ijltempo met zelfstudie haar middelbare Ze verkocht haar auto en kocht een enkele reis naar Japan.. Later kreeg ze een baantje als hostess in een nachtclub in Tokio.Toen ze daar werkte, werd een van de andere hostesses wreed mishandeld en verkracht. "Dat heeft een diepe indruk op haar gemaakt.", Nadat Hayder een poosje door Azië had getrokken, ging ze naar de Verenigde Staten om een graad in de filmwetenschappen te halen. Zij behaalde een M.A. in film aan The American University in Washington DC en een M.A. in creative writing aan Bath Spa University UK. Ze specialiseerde zich in claymation, animatiefilms met poppen van klei. 'Maar aan welke film ze ook begon, hoe vriendelijk en lief ze de kleipoppetjes ook maakte, het draaide altijd op een bloedbad uit. Een vriendin van haar die psychiater bij de CIA was en haar films had gezien, behandelde haar opeens heel anders. " "Ik kreeg sterk de indruk dat ze dacht dat ik een tijdbom was die elk moment kan exploderen.' zegt Hayder. .' Maar met de films zelf drukte Hayder haar stempel op de onafhankelijke filmindustrie. Ze begon prijzen te winnen. Daar keek ze erg van op.en dacht: ha, dit wordt gewaardeerd! Nadat ze een aantal prijzen in de wacht sleepte ging ze terug naar Londen, nam een baan als beveiligingsmedewerkster en begon in haar vrije tijd te schrijven. Na het onverwachte succes van Vogelman gaf ze haar parttime baan op en werd fulltime schrijfster. Hayder heeft met veel interesse research gedaan naar forensische bijzonderheden. "Ik heb een sterk analytisch trekje. Mijn vader is wetenschapper, dus dat zal ik wel van hem hebben". zegt ze Haar debuutroman, BIRDMAN, , was een internationale bestseller. Haar tweede roman, THE TREATMENT, ook een Sunday Times bestseller, won the 2002 WH Smith Thumping Good Read award. Haar derde Sunday Times bestseller TOKYO, gepubliceerd in mei 2004 in the UK, won the SNCF Prix Polar en werd genomineerd voor drie CWA dagger awards. Tokyo wordt in 2005 in de Verenigde Staten uitgebracht als THE DEVIL OF NANKING PIG ISLAND ,haar nieuwste roman verscheen in april 2006.
Mo woont met haar partner Keith Quinn en haar dochter Lotte-Geneviéve in Bath.
Citaat : van de schrijfster.
"I'd like a break for a few years to teach and recharge my batteries and have a few life experiences to write about, but writing is one of the loves of my life. "
Reviews ;
Hayder schreef de spannendste en onsmakelijkste psychologische thriller in lange tijd. En wanneer haar lezers daar eenmaal achter zijn, is het te laat en willen ze slechts een ding: wakker liggen en doorlezen'.' de Volkskrant .
'Mo Hayder laat het niet bij die snijdende spanning. Op virtuoze wijze geeft ze een draai aan het verhaal, die de lezer volledig op het verkeerde been zet - Nieuwsblad van het Noorden .
'Hayder belicht een aantal van de in andere thrillers nauwelijks belichte psychologische en sociologische aspecten van de seksueel gemotiveerde misdaad.' Weekend Knack
'A writer in touch with her dark side and a major new talent.' The Guardian
Oorspronkelijke titel : " The Testament " -1999 Uitgeverij :Belfry Holdings , Inc. Nederlandse uitgave : A.W.Bruna Uitgevers B.V.-Utrecht.
" Een advokaat ziet zich geplaatst voor een haast onmogelijke opdracht : in de Zuid-Amerikaanse jungle een vrouw opsporen die niet wil gevonden worden ."
*** Troy Phelan is een oude, excentrieke man, wiens vermogen wordt geschat op elf miljard dollar.Volgens zijn nazaten heeft Troy niet lang meer te leven, want in zijn hoofd zit een kwaadaardige tumor die elke dag groeit. Vol ongeduld wachten zij af --in gezelschap van hun gretige advocaten --op zijn dood en op de opening van zijn testament , dat van hen allen multimiljonairs zal maken. Troy verafschuwt hen , stuk voor stuk . Hij heeft een hekel aan zijn drie ex-vrouwen en een zo mogelijk nog grotere afkeer van zijn zes kinderen, die geen van allen een knip voor de neus waard zijn. Daarom heeft hij een duivels plan bedacht. Maar om dit plan te doen slagen zal advocaat Nate O'Riley een haast onmogelijke opdracht moeten vervullen.Hij zal diep moeten doordringen in de immense jungle in het hart van Zuid-Amerika , op zoek naar een vrouw die niet gevonden wil worden....
John Grisham Jr. -1955
John Grisham wordt geboren op 8 februari 1955 in Jonesboro, Arkansas. als tweede kind van Wanda en John Grisham Sr.,een katoenboer die in 1967 met zijn familie verhuist naar Southaven, Mississippi. Als zovele Amerikaanse jongetjes droomt de kleine John van een loopbaan als baseball-speler.Hij realiseert zich echter op tijd dat hij niet de juiste talenten in huis heeft voor een professionele sportcarrière en besluit zijn zinnen op iets compleet anders te zetten.Na zijn middelbare studies aan Southaven High School in 1973 belandt hij op Northwest Junior College, Senatobia, Mississippi. Het daaropvolgende jaar wisselt hij reeds met de Delta State University in Cleveland, Mississippi, waar hij als 'major' een cursus accountancy volgt.en zijn diploma B.S in boekhouden behaalt.in 1977 Hierna gaat hij rechten studeren op Ole Miss, alwaar hij in 1981 afstudeert. Grisham vindt snel werk en gaat voor negen jaar lang het edele advocatenberoep uitoefenen in Southaven, Mississippi. Hij specialiseert zich in strafrecht en letselschadeclaimen. Hij draait werkweken van 60 tot 70 uur, maar weet toch nog tijd vrij te maken voor een nieuwe hobby: schrijven. Zijn juridische loopbaan neemt intussen een grote vlucht. In 1983 wordt hij zelfs gekozen als lid van Huis van afgevaardigden. Op een dag bevindt Grisham zich in het Dessoto County Courthouse en hoort toevallig de aangrijpende getuigenis van een 12-jarig slachtoffertje van een verkrachting. De zaak laat hem niet los. Grisham is vooral geïnteresseerd in de vraag wat er zou gebeuren als de vader van het meisje haar belagers zou vermoorden. Hij vindt deze vraag intrigerend genoeg om er over te schrijven. Het verhaal sleept hem gaandeweg mee. Hij staat zelfs om 5 uur 's ochtends op om enige uren te kunnen schrijven voordat hij naar kantoor moet en gebruikt zelfs de schorsingen tijdens rechtzaken om de pen wederom op te pakken. Drie jaar lang schrijft Grisham aan de roman, die de titel 'A Time To Kill' meekrijgt. In 1987 is hij tevreden genoeg om het manuscript naar diverse uitgeverijen op te sturen. Het levert hem in de beginfase niets op. Wynwood Press, een kleine, redelijk obscure uitgeverij ziet er dan toch brood in en brengt het boek in een bescheiden oplage van vijfduizend exemplaren uit in juni 1988. Grisham gaat onverdroten verder met zijn creatieve hobby.Hij begint meteen aan zijn tweede roman, waarin een 'hotshot' advocaat aangenomen wordt op een zeer prestigieuze firma, waar al snel niet alles zo perfect blijkt als hij gedacht had? 'The Firm', zoals het boek zal gaan heten, wordt het begin van één van de grootste successen in de uitgeversbranche.Maar liefst 47 weken vertoeft de roman op de 'The New York Times' bestseller lijst ..en wordt hiermee het bestverkochte boek van 1991. Paramont Pictures hoort via via over 'The Firm' en koopt de rechten . Grisham blijft succesvol schrijven. Zowat elk jaar groeit zijn oeuvre met een nieuwe titel. De kritieken worden per boek minder lovend, maar de verkoopcijfers blijven angstaanjagend hoog. Hij schrijft een boek, dat met miljoenen tegelijk over de toonbank vliegt, verkoopt de rechten aan een filmmaatschappij en ziet door het succes van de film de boekverkoop nog verder stijgen. Het Amerikaanse 'Publishers Weekly' riep hem uit als "the bestselling novelist of the 90s". Tot op heden zijn de boeken in 29 talen vertaald en wereldwijd zijn er een dikke 60 miljoen Grisham-boeken verkocht. Nochtans is de vroegere advokaat, ondanks zijn enorme succes eerder bescheiden gebleven en laat hij zich weinig zien op publieke aangelegenheden. De lezers van zijn boeken vinden er wel een schrijver in terug wiens relatie met Christus een hoge prioriteit aanneemt. Hiervan zegt hij zelf :God is involved with my writing just like He's involved with every aspect of my life. But I'm a Christian who writes novels, not a Christian writer who deals in Christian literature. Naast het schrijven houdt hij zich ook nog bezig met liefdadigheidswerk ,hij onderneemt o.a. ook missie-zendingen met zijn kerkgroep. Zijn vrienden zeggen van Grisham: He is a genuine, nice person who cares about his family and is loyal to his friends. It's remarkable that he is unchanged, and it's refreshing to spend time with him." Hij woont met vrouw Renee(Jones)en kinderen Ty en Shea nu eens op een farm in Oxford Mississippi en dan weer op hun plantage in de buurt van Charlottesville, VA. Hij houdt er zich ook bezig met zijn grote passie uit zijn jeugd: base ball. Eens dromend van een sportloopbaan is hij nu de lokale 'Little League commissioner' en heeft op zijn landgoed maar liefst zes complete speelvelden laten bouwen, waarop 350 kinderen, verdeeld over 26 teams een complete competitie afwerken.
"Margriet de Moor schetst in stemmig, sensitivistisch proza, dat trefzeker de complexe ervaringswereld van de personages oproept"
*** "Op maandag trekt een kleine storing boven de Straat van Labrador richting West-Europa. Diezelfde dag vraagt Armanda aan haar zus Lidy om komend weekeinde een kleine verplichting van haar over te nemen: het bezoek aan een petekind in Zeeland. De vraag van Armanda is een beetje boosaardig, zoals dat onder zussen gaat, maar staat niet in verhouding tot wat de over de Atlantische Oceaan naar het oosten trekkende storing er vervolgens van maakt. Zaterdag 31 januari 1953. In het rustige besef dat Armanda op haar kind zal passen en de avond zal doorbrengen met haar man, reist Lidy naar Zierikzee. Zij belandt in de stormvloed die Zuidwest-Nederland van de kaart zal vegen. De verdronkene is, zoals vaker in het werk van Margriet de Moor, een boek dat met de onrustbarende gedachte speelt dat je in plaats van in dit ene levensverhaal evengoed in een ander terecht had kunnen komen."
Margriet De Moor : 1941
Margriet de Moor (Margaretha Antonette Neefjes) werd op 21 november 1941 geboren in Noordwijk, als vierde kind in een katholiek gezin met tien kinderen. Na de MULO en de HBS wilde ze eigenlijk psychologie gaan studeren, maar het werd het conservatorium in Den Haag. Aanvankelijk studeerde ze piano, maar na twee jaar stapte ze over op zang, met een uitgesproken voorliefde voor het twintigste-eeuwse repertoire. Ze specialiseerde zich in muziek van avant-gardecomponisten als Schönberg en zijn leerlingen Webern en Berg, en van Franse componisten als Satie en Debussy. Vanaf 1968 trad ze regelmatig op als zangeres. Het was aan het Haagse conservatorium dat De Moor in aanraking kwam met de literatuur. Uit haar literaire voorkeuren spreekt diezelfde aandacht voor vorm: Borges, Ionesco, Beckett. Gerard Reve beschouwt ze als haar favoriete Nederlandse auteur, vooral om zijn stilistisch vermogen. Eind jaren zeventig studeerde ze enige tijd kunstgeschiedenis en archeologie aan de Universiteit van Amsterdam. Ook deze studie was belangrijk voor haar literaire carrière: in interviews heeft Margriet de Moor bij herhaling verklaard dat ze tijdens deze studie goed en helder schrijven heeft geleerd, met vermijden van lege woorden en jargon. Met haar man, de beeldhouwer Heppe de Moor, startte ze in 1984 in 's-Graveland een kunstenaarssalon. (Heppe illustreerde het omslag van Eerst grijs dan wit dan blauw). Voor de bijeenkomsten in deze salon maakte ze een aantal film- en videoportretten van de exposerende beeldende kunstenaars. Een jaar later begon ze, naar eigen zeggen van de ene op de andere dag, met schrijven, eenvoudig omdat de subsidie voor de videoportretten werd stopgezet.Na een mislukte poging tot het schrijven van een roman resulteerde dit in 1988 in de verhalenbundel Op de rug gezien, die prompt genomineerd werd voor de AKO Literatuurprijs 1989 en bekroond werd met het Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut. Ook haar volgende boeken vielen in de prijzen: voor de verhalenbundel Dubbelportret (1989) kreeg ze de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs, voor de roman Eerst grijs dan wit dan blauw (1991) de AKO Literatuurprijs 1992. Daarna verschenen nog De virtuoos (1993), Ik droom dus (1995), Hertog van Egypte (1996) en Zee-Binnen (1999). Haar werk kreeg de kwalificatie 'sensitivistisch' mee en het roept herinneringen op aan het impressionisme in de literatuur, de schilderkunst en de muziek uit het laatste kwart van de negentiende eeuw en het begin van de twintigste eeuw. In het algemeen was het impressionisme een sterk gevoelsmatige, zintuiglijke kunstopvatting, waarbij meer dan de inhoud de vorm van belang was, met een sterke gerichtheid op licht- en kleurschakeringen. In plaats van een logische ordening stond in het literaire impressionisme een gevoelsmatige ordening voorop, die zich uitte in een verregaande fragmentering van de vorm. Het sensitivisme was een verdere verheviging hiervan: impressies en gevoelens werden zo nauwkeurig mogelijk verwoord.
Aan beginnende schrijvers geeft ze de goede raad :
"Zie het luchtig, beschouw het als een mengeling van luchtigheid en ernst, en begin nooit met iets uit je eigen leven te beschrijven
Tegenwoordig woont Margriet de Moor in Amsterdam; haar man overleed eind februari 1992.
Citaten :
Het is een misverstand te denken dat het schrijven zoveel van doen heeft met het leven. Het heeft veel meer van doen met de literatuur, met boeken die al bestaan, met andere literaire figuren, met andere gebeurtenissen die in romans voorkomen".
"Mijn creatieve denken is volledig opgebouwd uit muzikale vormen, maar ik zou nooit proberen, het zelfs een beetje naïef vinden, een bepaalde muzikale vorm direct over te brengen naar literaire verhalen of een roman."
Ik heb een behoorlijke weerzin tegen het analyseren van mijn eigen werk. Ik hoef het niet zo nodig te begrijpen. Dat begrijpen is zo beperkt. (...) Lezen, en ook leven, is ervaren en dat gaat heel wat verder dan begrijpen."
Bibliografie :
Op de rug gezien (1988, verhalen) Dubbelportret (1989,novellenbundel) Eerst grijs dan wit dan blauw (1991,roman) De virtuoos (1993,roman) Ik droom dus (1995, verhalen) Hertog van Egypte (1996, roman) Zee-Binnen (1999, roman) Verzamelde verhalen (2000, bundel) Kreutzersonate (2001) De verdronkene (2005) De kegelwerper (2006)
"ignoramus, ignorabimus" ("we weten het niet en we zullen het niet weten"), het motto van zijn laatste boekje 'Prutswerk',
*** In dit boek stelt Piet Vroon op zijn eigen toegankelijke wijze een aantal interessante vragen omtrent de ziel. Bestaan we uit stof en geest ? Gehoorzamen het lichaam en het bewustzijn elk aan hun eigen wetmatigheden of wordt ons doen en laten door één beginsel en wetgever beheerst ? Is het bewustzijn de oorsprong van allerlei besluiten en gedragingen, of komen onze daden op een ander niveau tot stand ? De verschillende vormen van samenspel van psychische en lichamelijke processen komen in dit boek direct en indirect aan de orde, zonder in zware filosofische disputen te vervallen.Daarnaast worden vragen behandeld over hoe maatschappij en wetenschap omgaan met allerlei problemen en verschijnselen inzake lichamelijke en geestelijke processen. Een boek dat inzicht verschaft in het samenspel tussen lichaam en geest.
VROON, Pieter Adrianus, psycholoog (Gorinchem 9-7-1939 - Culemborg 13-1-1998). Hij is de zoon van Gerrit Vroon,een molenaarsknecht, later vertegenwoordiger voor een meelhandel, en Sijgje Helena Adriana Verduin. Piet Vroon groeide samen met twee jongere broers op in Gorinchem en - tijdens de Duitse bezetting - in het streng calvinistische Alblasserwaard. Naar eigen zeggen had hij geen gemakkelijke jeugd. Zijn vader was Nederlands-hervormd op gereformeerde grondslag en zijn moeder was orthodox-calvinistisch.Beiden regeerden het gezin met stevige hand. Bepalend was bovendien een inwonende grootvader, die tot zijn dood in 1949 de gang van zaken thuis domineerde en de sfeer kleurde met zijn uiterst sombere levensvisie. Zijn ouders zijn nauwelijks ontwikkeld en zijn inwonende grootvader is vrijwel analfabeet. De bijna negentig jaar oude man vervloekt voortdurend zijn miserabele leven. Het enige wat dat bestaan zin geeft, is zijn fundamentalistische kerkgenootschap: de Gereformeerde Gemeente Onder het Kruis. Na school moet de achtjarige Piet grootvader voorlezen uit de Schrift en uit achttiende-eeuwse orthodox-protestantse psalmen. Het leven is zwaar, de mens zondig. Vroon gaat de wereld zien als een mysterie. Een onoplosbaar, maar fascinerend raadsel. Alles moet worden onderzocht. De eenzame tiener verliest zich in zijn microscoop en sterrenkijker. Vroon is radicaal in woord en daad. Enkele jaren voor hij psychologie gaat studeren, vervult hij zijn dienstplicht als commando. Loodzwaar. Toch voelt hij zich in zijn element, vertelt hij jaren later, bij de «combinatie van lichamelijke inspanning en mentale afmatting».Een leven lang blijft hij naar uitersten zoeken. Stelselmatig rijdt hij bloedstollend hard op zijn motor en in zijn auto. Hij gaat parachutespringen, maakt regelmatig vrije vallen en raakt verslaafd aan saltos en duikvluchten in sportvliegtuigjes. . Vroons wetenschappelijke carrière is een inhaalrace. Door zijn bescheiden afkomst is hij een laatbloeier. Pas op zijn 24ste begint hij aan zijn studie psychologie aan de universiteit Utrecht. Vroon studeert in drie jaar af, wordt na twee jaar assistent bij de vakgroep ,behaalde in 1966 zijn doctoraalexamen en promoveerde in 1972 cum laude op een onderzoek naar het waarnemen van tijd.en is uiteindelijk in 1983 hoogleraar theorie, filosofie en geschiedenis van de psychologie in Utrecht. Op 15-6-1973 huwde hij met Margaretha Aletta Johanna van Vliet (geb. 1944), die hij als studente en assistente in het Psychologisch Laboratorium had ontmoet. Zij studeerde later ook af als psycholoog. Naar eigen zeggen was zij de eerste vrouw in zijn leven, maar zag hij hun huwelijk al snel als een weinig vreugdevolle relatie. In 1975 en 1977 werden hun twee zoons geboren. Van 1967 tot 1976 was hij ergonomisch adviseur, onder andere voor Shell. Hij behoorde tot de culturele en wetenschappelijke elite.Het teloorgaan van behoorlijk universitair onderwijs ging hem aan het hart; de Nederlandse universiteiten werden door hem smalend bestempeld tot ZULO, een aan de Mulo refererende afkorting die stond voor "Zeer Uitgebreid Lager Onderwijs". Vroon was verslaafd aan media-aandacht en leek ook steeds minder te verbergen te hebben voor de media.Hij was bekend bij het grote publiek door zijn columns, bestsellers en televisieoptredens.' In 1974 begon Vroon - naast zijn gewone onderwijstaken - ook buitencursorische colleges te geven, die al snel erg populair werden.De colleges werden onder anderen gevolgd door de dochter van zijn latere uitgever Herman Pijfers van uitgeverij AMBO. Zij zorgde ervoor dat de collegedictaten werden omgewerkt tot misschien wel zijn beste boek: Bewustzijn, hersenen en gedrag (1976). Piet Vroon was een "sensation seeker".. Heel Nederland lag in de jaren negentig aan de voeten van de professor die alles beter wist.Het verbaast niemand dat zijn proefschrift tijdsbeleving als onderwerp heeft. Met een knipoog naar de dialectiek van de Duitse filosoof Hegel spreekt Vroon over «het individu in zijn dubbelrol van heer en knecht».We besluiten zelf of we iets doen en zeggen, denken dat we ons eigen gedrag besturen. Tegelijk is de mens echter afhankelijk van allerlei zaken waar hij geen vat op heeft, zoals zijn zenuwstelsel en zijn genetisch pakketje met eigenschappen.Mensen en processen functioneren op een chaotische manier. De onwetende overheid smijt zo miljarden over de balk. «Is het beleid of is erover nagedacht?» wordt een van zijn gevleugelde uitspraken Ook de machtige Gezondheidsraad neemt Vroon zeer serieus. De raad stelt de commissie-Vroon aan, die zin en onzin van alternatieve geneeswijzen tegen het licht moet houden. "De alternatieve genezer, merkt Piet Vroon op, stelt dat de mens verantwoordelijk is voor zijn eigen ziekten, terwijl er in de meeste gevallen alleen maar sprake is van domme pech. Vroon is een manisch generalist, in al zijn werk. Hij schrijft in ruim 25 jaar over vrijwel elk terrein dat enigszins verband houdt met de psychologie, in de breedte en diepte. Zijn leerling en latere collega Douwe Draaisma spreekt geïmponeerd over de interne databank van Vroon. Iedereen lacht om zijn inktzwarte humor. Zijn associatieve geest bruist. Sommigen vergelijken zijn colleges met optredens van Freek de Jonge. Feministen roepen hem samen met Paul Rosenmöller en Frank Rijkaard zelfs uit tot de nieuwe ideale man. Eigenwijze geesten zijn nooit lang populair.Ondanks alle populariteit is Piet Vroon geen gemakkelijk mens. De muffe geur van de protestantse polder blijft om hem heen hangen. Met al zijn humor neemt hij de wereld toch erg serieus. Lichtvoetigheid en nonchalance zijn Vroon vreemd. In 1993 probeerde Vroon samen met André Klukhuhn zijn doctorsbul in te leveren uit protest tegen het eredoctoraat dat door de Universiteit Nyenrode verleend werd aan Albert Heijn. Het weer inleveren van een bul bleek echter onmogelijk. Bovendien denkt hij razendsnel. Dat maakt hem ongeduldig en snel verveeld. Gesprekken die zijn geest niet voldoende prikkelen of uitdagen, kapt hij botweg af. Vroon schreef in een moordend tempo boeken en gaf wekelijks zijn mening in kranten, tijdschriften, op radio en televisie. Vroon omschrijft de psychologie als een geëxplodeerde confettifabriek, hij doet een poging om de snippertjes bij elkaar te brengen in een theorie. Hij was streng calvinistisch opgevoed,maar later voelde hij zich aangetrokken tot het Boeddhisme.Hij was wel gedreven door het verlangen om te weten hoe het zit.
.«Ik denk dat het leven geen zin heeft», sprak Vroon eens op televisie, «dat is prettig. Ik wil niet weten waar het toe leidt, anders ga je in boeddhistische gelukzaligheid navelstaren" Maar uit het lood geslagen door de mediahype en persoonlijk gekwetst door alle kritiek raakte hij in een vrije val.Vroon een fanatiek parachutespringer raakte in een vrije val.die eindigde met een harde klap. Op 14 januari 1998, 58 jaar oud, beëindigt hij zijn leven.
God is als schepper de aartsvijand van de traditie Linkse wetenschappers ontkennen het scheppende element in de wetenschap. Zij verdedigen de saaiheid en de dorre, droge zakelijkheid, die alle kennis uit een veilig hokje wil halen. Want ideologie is in diepste wezen de kleinburgerlijke hang naar vastheid, vaste grond onder de voeten, het je willen vastklampen aan veilige waarden en normen die verankerd zijn in de traditie. Een van die linkse denkers, die, ondanks het feit dat ze zich progressief noemen in feite uiterst rechts en conservatief zijn, is de Utrechtse hoogleraar in de theoretische psychologie Piet Vroon.
Bibliografie : Bewustzijn, hersenen en gedrag (1976). Weg met de psychologie' (1976) Stemmen van vroeger (1978) De hand op vandaag (1982) Psychologie in het dagelijkse leven (1983) Intelligentie (1984) De mens als metafoor ( samen met Douwe Draaisma) (1986) Allemaal psychisch (1988) Tranen van de krokodil (1989) Kopzorgen (1990) Wolfsklem (1992) Toestanden (1993) Verborgen verleider ( samen met A.van Amerongen enHans de Vries)(1994) De ziel te lijf (1995)
" De spanning, de taal , de sfeer , de karakters , alles werkt samen en resulteert in opwindend proza ."
*** Maria Stahlie schrijft in de verhalenbundel Zondagskinderen voornamelijk over vrouwen die plots met een innerlijke crisis te maken krijgen.Haar personages zijn vaak verkrampt van haat : jegens een vader, een broer of een echtgenoot, een enkele keer jegens hun noodlot , maar meestal haten ze zichzelf. Een simpele gebeurtenis kan daarom voldoende zijn om volledig te ontsporen. In deze bundel toont Maria Stahlie zich een begenadigd schrijfster, die haar personages diep in hun kwetsbare zielen weet te treffen. Met minimale middelen roept de schrijfster hele werelden op , waar men als het ware in meegezogen wordt.
Maria Stahlie :-1955 Maria Stahlie (pseudoniem van Madelien Tolhuisen ) werd in 1955 geboren in Arnhem, maar groeide op in Breda, waar ze op veertienjarige leeftijd haar latere partner Dick Schouten leerde kennen. Beiden gingen studeren aan de Universiteit van Amsterdam, waar Stahlie in 1984 cum laude afstudeerde in de Nederlandse Taal- en Letterkunde. Na haar afstuderen begon zij haar loopbaan als beoordelaar van manuscripten en vertaler bij uitgeverij Bert Bakker. Ze was recensent bij Vrij Nederland, maar koos uiteindelijk voor het schrijverschap. In 1987 verscheen haar eerste boek, Unisono.. Maria Stahlie verbleef in 1988 en 1990 langere tijd in de V.S., eerst als partner van Dick Schouten, die writer-in-residence was op de University of Minnesota, later als writer-in-residence.op dezelfde universiteit. Stahlie en Schouten woonden gedurende een jaar op een Grieks eiland in de Egeïsche Zee. De verblijven in de V.S. en Griekenland hebben hun sporen nagelaten in Stahlie's verhalen en romans. Dit geldt ook voor haar woonplaats Amsterdam (vooral de buurt De Pijp, waar ze samen met Dick Schouten woont). In 2000 schreef Stahlie enige tijd een column in de Volkskrant, 'de Leesclub'.
Haar oeuvre is bevolkt met in hart en geest onbevangen personages die zich altijd in de nesten werken maar steeds opnieuw gered worden door de goedertierenheid van de auteur (die het hen natuurlijk wel eerst knap moeilijk heeft gemaakt).Is het niet de zorg voor anderen die hen in een stroomversnelling doet belanden, dan is het wel hypochondrie of schuldgevoel. De drijfveer van haar schrijverschap is niet haar persoonlijke visie op de maatschappij of op het bestaan, maar haar liefde voor de taal. Ze vindt het wonderlijk geheimzinnig dat je met taal verhalen kunt vertellen, personages leven in kunt blazen, spanningsvelden en ritmes kunt creëren om komische en aangrijpende gebeurtenissen uit de verf te laten komen ."Vol, rijk en complex, dat is de wereld en zo moet mijn werk zijn."-zegt ze
Ubi amor, ibi oculus luidt een Latijnse spreuk die haar lijfspreuk zou kunnen zijn; daar waar liefde is, is het oog.
Je ziet pas echt hoe de wereld in elkaar steekt als je er met liefde naar kijkt. "Stahlies "kracht ligt in haar eigenzinnigheid, haar direct herkenbare, glimlachende stijl en een bijna on-Nederlandse luchtigheid die, gekoppeld aan een telkens verrassende plot, verhalen opleveren die nu en dan 'juweeltjes' mogen heten. De allergrootste indruk echter maakt de wijze waarop Stahlie het thema van de verbeeldingskracht in haar verhalen verwerkt.Haar proza is lyrisch, intelligent en lichtvoetig. Ze dompelt de lezer onder in een door haar zorgvuldig geschapen wereld, een wereld die intrigeert en hongerig maakt naar meer. Zij is in staat het onmogelijke te laten gebeuren zonder dat het ongeloofwaardig wordt. In Stahlies boeken treden vaak avontuurlijke en ondernemende meisjes en vrouwen op. Mijn hoofdpersonen zijn afsplitsingen van mijn onverschrokkener zelf. Als kind hield ik van voetbal en klom in bomen, er werd nooit meisjesachtig gedrag van mij verwacht. Maar misschien ben ik in mijn herinneringen heel wat stoerder dan ik in werkelijkheid was, ik kan dat niet meer controleren, want mijn vader heeft bij de scheiding alle fotos meegenomen, aldus Maria Stahlie
Het oeuvre van Stahlie ( ) kenmerkt zich door vakkundig overdachte maar tegelijk verfijnd ironische taalvirtuositeit, vol van snelle kracht. Talloze prachtig geslepen zinnen en spitsvondige gedachten lichten er als juweeltjes uit op. Dit maakt haar werk buitengewoon spannend en meerduidig. Juryrapport Anna Bijnsprijs 2003. Knap en vakkundig is de manier waarop zij uitwijdt en zijpaden bewandelt, zonder ook maar één moment de compositie van het verhaal uit het oog te verliezen of afbreuk te doen aan de opgebouwde spanning. Zij is heer en meester over haar verhaal, op elk moment. Op het gebied van de verbeelding moet je het achterste van je tong laten zien, heeft Stahlie eens gezegd, en dat is precies wat deze rasvertelster op ongeëvenaarde wijze doet.Zij is in staat het onmogelijke te laten gebeuren zonder dat het ongeloofwaardig wordt. Net als haar personages grotendeels vrouwen toont ze zich overmoedig, neemt ze risicos met het verhaal, laat ze de fantasie het gezonde verstand vaak overwinnen.Haar verhalen zijn rijk en complex, omdat het leven dat ook is.
Reviews :
Zij doet dat zo uitbundig en tegelijkertijd zo subtiel, dat 'Zondagskinderen' voor eens en voor altijd duidelijk maakt dat Stahlie, zo zij ooit als 'een jonge vrouw, een meisje' getypeerd kon worden, gerijpt is tot een volwassen verhalenverteller die het vak tot in haar vingertoppen beheerst." (Trouw, 27 februari 1999)
Uitspraak van de schrijfster:
als schrijven schrappen zou zijn, zou schrijven wel schrappen héten.
Bibliografie:
Unisono(roman, Bert Bakker, 1987) Verleden hemel toekomst (verhalen, Bert Bakker, 1988) In de geest van de Monadini's (verhalen, Bert Bakker, 1989) De sterfzonde of de ingebeelde dode (roman, Bert Bakker, 1991) De vlinderplaag (verhalen, Bert Bakker, 1992)
Het beest met de twee ruggen (roman, Prometheus, 1994) Genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en de Libris Literatuurprijs
Honderd deuren(roman, Prometheus, 1996) Onderscheiden met de Multatuliprijs .
Zondagskinderen (verhalen, Prometheus, 1999) Genomineerd voor de Generale Bank Literatuurprijs .
De lijfarts (roman, Prometheus, 2002) Genomineerd voor de Anna Bijnsprijs
Oorspronkelijke titel : " ONCE AN EAGLE "-1968 Uitgeverij : Harper Collins -New York. Nederlandse uitgave : Uitgeverij De Kern bv -Bussum.
"A perceptive study of the profession of arms an a chilling overview of armed conflict..."
*** " Eens een adelaar " is een imponerende oorlogsroman van hetzelfde kaliber als " Helden zonder glorie " van Norman Mailer en " De jonge leeuwen " van Irwin Shaw. De hoofdpersoon is Sam Damon , die als militair elke oorlog meemaakt waarin Amerika verwikkeld raakt , te beginnen met de eerste wereldoorlog. We volgen hem als kadet op West Point, tijdens de verschrikkingen van de eerste wereldoorlog in Europa en tijdens de moeilijke crisisjaren die uitmonden in de tweede wereldoorlog. Aan de hand van Sam Damons ervaringen en die van de mannen en vrouwen om hem heen, beschrijft Anton Myrer de geschiedenis van het Amerikaanse volk in de eerste helft van de twintigste eeuw. Maar het is geen 'geschiedenis volgens het boekje'.Het is een uiterst menselijke geschiedenis , met veel aandacht voor de sfeer van de tijd , met hartstochtelijke liefdesaffaires, met emotionele verwikkelingen en bloedstollende oorlogsscénes , die nadrukkelijk de waanzin van de oorlog aan de kaak stellen. Universal Pictures maakte van 'Once an Eagle ' een indrukwekkende televisieserie die met veel succes in Amerika door de NBC werd uitgezonden, in Engeland door de ITV,terwijl voor Nederland de rechten door de AVRO werden gekocht. Voor het eerst gepubliceerd in 1968 , op het hoogtepunt van de oorlog in Vietnam, wist het boek ,de verbeelding en het hart van een door de oorlog getormenteerde natie te rakenen stond tweemaal op de bestsellerslijst van New York Times met een oplage van meer dan drie miljoen exemplaren. Het boek werd opgenomen in de verplichte leeslijst voor Marine-officieren in West Point .Soldaten markeren hun tanks met de protagonistische naam "Sam Damon" en hun oversten maken beslissingen door zichzelf te bevragen " Wat zou Sam doen ? "
Anton Myrer -1922 -1996.
De schrijver is geboren in Worcester, Massachusetts, USA . Myrer groeide op in the Berkshires, Cape Cod, en Beacon Hill -- allemaal plaatsen waar zijn romans zich ook situeren. Als gegradueerde aan Boston Latin School,onderbrak hij zijn studies aan Harvard na de gebeurtenissen van Pearl Harbor .Hij liet zich inlijven bij het Marine Corps en verbleef er meer dan drie jaar in the Pacific mee.Hij bereikte de rang van korporaal , nam deel aan de invasie van Guam en werd daarbij gewond. Hij keerde terug om magna cum laude af te studeren aan Harvard en vervolgens leefde hij op the Cape , Portugal en op het laatste van zijn leven in upstate New York. De themas van zijn boeken handelen over het verliezen van de onschuld van Amerika , haar gebruik en het misbruiken van haar macht . Hij verwierf vooral bekendheid met The Last Convertible (1978) : een opsomming van de Amerikaanse ervaringen gedurende en na Wereldoorlog II , en met Once an Eagle (1968),waarin hij het levensverhaal weergeeft van een gewone legerofficier van voor W.O. I tot Vietnam. Anton Myrer stierf op 19 januari 1996 aan leukemie in Saugerties, New York, USA.
Myrer forces us to smell and feel the battlefield as well as hear and see it."
Oorspronkelijke titel : " Fault Lines "-1995 Uitgave: Harper Collins Nederlandse uitgave : Het Spectrum.
" Deeply moving and masterfully imagined, a novel that gets to the heart of the confusing power of love and family, Fault Lines is Anne Rivers Siddons at the height of her remarkable storytelling powers. "
*** Merritt Fowler heeft een groot deel van haar leven de zorg voor haar jongere,mooie en wispelturige zuster Laura op zich genomen.Maar na een hoogoplopende ruzie verdwijnt Laura plotseling uit Merritts leven. Merritt wordt de steun en toeverlaat van haar man, de arts Roy, en van haar zestien jaar oude dochter Glynn. Na een conflict met Roy verlaat Glynn het ouderlijk huis en trekt in bij haar tante Laura. Merritt reist Glynn achterna , vastbesloten de breuk tussen haar,Laura en Glynn te helen ... In een huis in de bergen van Santa Cruz vindt Merritt een nieuwe liefde en leert zij ruimte te geven aan zichzelf , in plaats van zich te laten leiden door anderen....
Anne Rivers Siddons : 1936
is geboren als Sybil Anne Rivers , op 9 januari 1936 in Fairburn, een klein spoorwegstadje ten zuiden van Atlanta ,Georgia , waar haar familie reeds zes generaties lang leefde.. Zij is de dochter van Marvin Rivers, een advokaat , en Katherine, een secretaresse aan de Campbell High School.Van 1954 tot 1958 volgde ze lessen illustratie aan de Auburn University, waar ze een B.A. graad haalde en lid was van de Delta Delta Delta Sorority. Op de universiteit schreef ze toen columms in de Auburn Plainsman over de Burgerrechten beweging,die voor het eerst nationale aandacht trok met de bus -boycot in Montgomery en de integratie van de universiteit van Alabama.In haar artikelen verwelkomde ze de integratie ,wat tegen de zin was van de schooldirectie.Toen ze echter weigerde om haar artikel niet te laten opnemen , maar een tweede columm schreef waarin ze stelde dat de universiteit haar inzichten niet deelde, werd ze uiteindelijk ontslagen.Hier maakte ze voor het eerst kennis met de macht van het geschreven woord.en vond ze de inspiratie voor haar eerste roman Heartbreak Hotel (1976) waarop de film Heart of Dixie in 1989 gebaseerd was. Nadat ze haar diploma behaald had, werkte ze op het advertentie departement van een grote bank, ze verzorgde de design en layout maar ontdekte al snel dat ze meer talent had voor schrijven.Rivers verliet kort daarop de bank en werd senior editor voor het Atlanta magazine. Haar werk bij het magazine bracht haar in contact met de mensen van Dr.King en zijn mensenrechtenbeweging , in het toen black restaurant Carrousel, waar ze naar de beste jazz luisterden die Atlanta in aanbieding had. Op 30-jarige leeftijd huwde ze met Heyward Siddons.,elf jaar ouder en vader van vier kinderen uit een vroeger huwelijk Ze woont in Charleston, South Carolina en weet als geen ander de sfeer te treffen van het lome zuiden van de Verenigde Staten. Ze beschrijft menselijke relaties met een indrukwekkend psychologisch inzicht en precies de juiste hoeveelheid spanning. Anne Rivers Siddons schrijft met zon ongelooflijk lyrische schoonheid dat je haar zinnen steeds hardop wilt voorlezen.zegt haar vriend Pat Conroy Peachtree Road, dat zich afspeelt in Atlanta, Georgia was een bestseller die vermeld werd als"the Southern novel for our generation" door Pat Conroy. Er werden meer dan een miljoen exemplaren van gedrukt. Siddons portretteert zuiderlingen, meestal mensen uit Georgia, maar ze plaats hen dan in andere plaatsen van het Zuiden of van de wereld. Siddons' succes bracht natuurlijk vergelijkingen met die andere grote schrijfster uit het zuiden Margaret Mitchell, maar Siddons staat er op , dat wat zij neerpent niet de romantische versie is , die men terugvindt in Gone With the Wind, integendeel , haar relatie met het zuiden is beminnend maar blijft realistisch. Hierover zegt ze : "It's like an old marriage or a long marriage. The commitment is absolute, but the romance has long since worn off...I want to write about it as it really is: I don't want to romanticize it."
Oorspronkelijke titel : " Billiard um halb zehn " Uitgeverij : Verlag Kiepenheuer & Witsch , Köln. Nederlandse uitgave : De Boekerij -Amsterdam.
*** De geschiedenis van drie opeenvolgende generaties uit een geslacht van architecten. De vader heeft een beroemd klooster gebouwd. De zoon, in de Tweede Wereldoorlog officier , heeft het opgeblazen.De kleinzoon, evenals zijn vader en grootvader architect, zal misschien bij de restauratie helpen. In zijn beschrijving van deze drie generaties die in drie Duitslanden hun jeugd en werkperiode hebben doorgebracht , heeft de auteur een persoonlijke afrekening neergelegd met een vaderland dat hem zo lief is , dat hij het moest offeren op het altaar der waarheid.
Heinrich Böll : Keulen, 21.12.1917 Langenbroich, 16.6.1985. Heinrich Böll werd in 1917 te Keulen geboren als zesde kind van Maria Hermanns en Viktor Böll. Zijn ouders waren uit Engeland gevlucht om te ontkomen aan de vervolging van katholieken. Hij groeide er op in een liberale, katholieke en pacifistische familie. Van 1924 tot 1928 ging hij naar de lagere school in Keulen, in 1928 ging hij er naar het Kaiser Wilhelm Gymnasium, een staatsschool voor middelbaar onderwijs. Zijn familie had erg te lijden onder de Grote Depressie. Vanaf 1933 toen Hitler kanselier werd van het Rijk werd het appartement van de familie Böll de plaats voor illegale bijeenkomsten van de katholieke jeugdbeweging.Hij weerstond succesvol de verleiding om zich aan te sluiten bij de Hitlerjugend. Hoewel hij pas in 1937 van school ging en op leercontract ging in het boekenwezen, begon zijn schrijverscarrière al in 1936.De Nazi's zijn aan de macht en Böll wordt meermaals opgeschrikt door de radicale manier waarop artiesten en schrijvers worden vervolgd en monddood gemaakt.Alhoewel Böll enige weerstand had tegen het Nazisme zag hij geen mogelijkheden om zijn dienstplicht te ontduiken. In 1938 werd hij verplicht om te gaan werken. In 1939 schreef hij zich in aan de Universiteit van Keulen en werd hij opgeroepen voor de Wehrmacht..en streed in Frankrijk, Roemenie,Hongarije en de Sovjet-Unie. Hij raakte vier maal gewond en werd uiteindelijk gevangen genomen door Amerikaanse soldaten in april 1945. In 1942 trouwde de auteur met Annemarie Cech . Zijn ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog zouden vooral in zijn eerste literaire werken een grote rol gaan spelen De stuitende tonelen van inquisitionele boekverbrandingen zullen hem zijn leven lang bijblijven en zijn streven naar vrije meningsuiting steeds weer voeden.Vervolgens keerde hij terug naar Keulen,waar hij germanistiek ging studeren..Intusssen komt hij aan de kost als timmerman in de familieschrijnwerkerij die zijn broer bleef leiden. In 1947 stuurde hij voorbeelden van zijn kortverhalen naar kranten en tijdschriften. In datzelfde jaar werd ook zijn zoon Raimund geboren, een jaar later zijn zoon René. In 1949 werd zijn kortverhaal Der Zug war pünktlich uitgegeven. Het is het sterk visionaire verhaal van de jonge militair, die met de dagelijkse treinlading kanonnenvlees vanuit de Ruhr naar het Oostfront vertrekt, in de klamme zekerheid dat hij een gewisse dood tegemoet treint, en ironisch genoeg als enige overlevende terugkeert. In deze periode zocht hij ook naar werk (Ik zou nog geen ongelukkig uur van mijn vrouw en kinderen voor literatuur riskeren).. In 1950 vond hij een tijdelijke baan bij het Bureau voor Bevolkingsstatistiek in Keulen en werd zijn zoon Vincent geboren. Met het verhaal "Die schwarzen Schafe" uit 1951 won hij de Prijs van de Gruppe 47 en begon zijn literaire loopbaan. Vanaf 1951 kon Böll echt van zijn pen leven, als auteur en als vertaler. Hij zal in zijn geboortestad blijven wonen, een relatief kort verblijf in Ierland niet te na gesproken (Irisches Tagebuch - 1957). In 1952 kwam hij onder contract bij de uitgeverij Kiepenheuer & Witsch en begon hij hedendaagse kwesties uit de BRD in zijn werk te verwerken. In 1953 werd hij lid van de Deutsche Akademie für Sprache und Dichtung.Direct na de oorlog, was Böll bezig met het verwerken van de herinneringen aan die tijd. Hij schreef over het effect -materieel en psychologisch- dat het had gehad op het leven van de gewone mensen. Zij waren in zijn werk de helden van het verhaal. De slechteriken waren autoritaire figuren; zoals de overheid, het bedrijfsleven en de Kerk. Hij maakte ze belachelijk, soms op humoristische toon, soms op zeer zwartgallige wijze.Hij reisde veel als vertegenwoordiger van een nieuw niet-nazi-Duitsland. Zijn verschijning en houding waren een enorm contrast met het bazige en agressieve type Duitser tijdens het Derde Rijk. In 1954 werd zijn roman Haus ohne Hüteruitgegeven; in 1995 kreeg het de Franse Uitgevers Prijs voor beste roman in een vreemde taal. In 1958 werd een aangekondigde bijdrage van Böll (Brief an einen jungen Katholiken) verboden omwille van de sterke kritiek op het na-oorlogse Duitse katholicisme. Aanvankelijk schreef Böll vooral verhalen waarin de oorlog een grote rol speelde, maar vooral na 1960 ging hij ook omvangrijke romans schrijven waarin, net als in zijn korte verhalen, kritiek op de maatschappij weerklonk. Zo is de ontwikkeling van Duitsland na 1945 tot consumptiemaatschappij in zijn roman "Ansichten eines Clowns" uit 1963 verwerkt.In 1968 doceerde hij aan deUniversiteit van Frankfurt en ontwikkelde zijn Ästhetik des Humanen [esthetica van het menselijke]. Tot zijn belangrijkste romans behoren o.a.: "Billard um halb zehn" (1959) en "Gruppenbild mit Dame" (1971).In 1972 ontving Böll de Nobelprijs voor de Literatuur, waarmee hij de eerste Duitser sinds Herman Hesse in 1946, werd die deze prijs in ontvangst mocht nemen. Zijn werk is in meer dan 30 talen vertaald en hij is een van Duitslands meest gelezen schrijvers. Zijn simplistische stijl maakte hem favoriet voor de Duitse lesboeken. Zijn werk wordt "Trümmerliteratur" genoemd. In de jaren zeventig richtte Heinrich Böll zijn pen vooral op de macht van de media. De nadelige gevolgen van de bemoeienis van de boulevardpers (Bild) op het leven van een per ongeluk in het nieuws gekomen vrouw werkte Heinrich Böll uit in zijn korte roman "Die verlorene Ehre der Katharina Blum" (1974) In 1975 werd Die verlorene Ehre der Katharina Blum verfilmd door Volker Schlöndorff. .In 1974 werd Alexander Solschenizyn gearresteerd en na hevig protest uit de Sovjet-Unie verbannen. Böll nam hem op in zijn huis. Bölls verhouding met de katholieke kerk is altijd erg problematisch geweest. Hoewel hij wel gelovig was, verwierp hij de onfeilbaarheid van de paus. Bovendien stond hij erg wantrouwig tegenover de officiële kerk en haar autoriteiten, die hij verweet geen weerstand te hebben geboden tegen het (Nazi)regime,Hij stapte in 1976 uit de katholieke kerk. Door de rechtse pers werd Heinrich Böll ook gezien als een sympathisant van de terroristische beweging Rote Armee Fraktion (RAF). Hierop reageerde Böll op karakteristieke wijze: soms geduldig uitleggend en op andere momenten door middel van een satirisch stuk. In zijn latere werk speelden vooral de macht en de herkomst daarvan en zijn betrokkenheid met de vredesbeweging een grote rol.Naast verhalen en romans schreef Heinrich Böll ook hoorspelen, drama en maatschappij-kritische bespiegelingen. Daarnaast was hij actief voor de internationale literaire P.E.N. vereniging. Böll was vooral succesvol in Oost-Europa, door de vermeende donkere kant van het kapitalisme in zijn boeken. Alleen al in de Sovjet-Unie werden miljoenen van zijn boeken verkocht. Hij was politiek actief in de vredesbeweging en voor de Groenen. In 1981 steunde hij Europese schrijvers in hun oproep tegen de neutronenbom en de aanschaf van wapens. Hij hield voor 300.000 mensen een speech bij de eerste grote vredesbetoging in Bonn.Een aantal scholen in de BRD werden naar hem vernoemd.Heinrich Böll stierf in 1985. De herinnering aan hem leeft nog steeds, onder andere in de Heinrich-Böll-Foundation en het speciale Heinrich-Böll-Archief in de bibliotheek van Keulen.
Bibliografie :
1949- 'Der zug war punktlich' - 1950- 'Wanderer Kommst Du Nach Spa 1951- 'Die schwarzen Schafe' - 1952
- 'Wo Warst Du, Adam?' 1953 - 'Und Sagte Kein Einziges Wort' 1954 - 'Haus Ohn Huter'. 1955 - 'Das Brot Der Fruhen Jahre'. 1956 - 'Unberechenbare Gaste'. 1957 - 'Im Tal Der Donnernden Hufe', 1957- 'Irisches Tagebuch' 1957- 'Die Spurlosen'. 1958 - 'Doctor Murkes Gesammeltes Schweigen Und Andere Satiren' 1959 - 'Billiard Um Halb Zehn'. 1961 - 'Brief An Einen Jungen Katholiken' 1962 - 'Ein Schluck Erde', 'Als Der Krieg Ausbrach' en 'Als Der Krieg Zu Ende War'. 1963 - 'Ansichten eines Clowns' 1963 - 'Hierzulande' en '1947 Bis 1951' 1964 - 'Entfernung Von Der Truppe'. 1966 - 'Ende Eine Dienstfahrt', 'Frankfurter Vorlesungen'' en 'Die Freiheit Der Kunst'. 1969 - 'Hausfriedensbruch; 'Geschichten Aus Zwolf Jahren; ' Leben Im Zustand Des Frevels 1971 - 'Gruppenbild Mit Dame' 1974)-'Die verlorene Ehre der Katharina Blum' 1985 -Brief an meine Söhne.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
Oorspronkelijke titel : " The mask of enchantress "-1980
Oorspronkelijke titel : " The Testament " -1999
Oorspronkelijke titel : " Fault Lines "-1995
Oorspronkelijke titel : " Billiard um halb zehn "
