|
Gisteren weer een druk dagje gehad.
‘s Morgens heel vroeg uit de veren, want om kwart voor negen moest ik al in ‘t ziekenhuis zijn voor mijn echo en RX.
Galstenen mijn voeten Zjérard, er was niets te zien op de echo, dat kon ik zelfs geweten hebben, want die zouden ze bij de veelvuldige scans tijdens mijn ziekenhuisopname ook wel opgemerkt hebben.
Alles daar pico bello dus, ook de longen. Het vocht is bijna allemaal weg en meneer doktoor is content en ik ben content.
Voor mijn maagproblemen moet ik terug naar af, naar de maag-darm specialiste waar het allemaal begonnen is.
Die maagproblemen zijn begonnen de derde dag na mijn operatie, ik herinner het me goed, want een goede vriend dokter was net op bezoek toen ik aan de verpleegster zei dat mijn maag precies in brand stond, hij raadde Omneprazole aan, wat ik sindsdien neem, maar het helpt niet echt.
Ach... klein bier, de rest is OK en dat zal ook wel goed komen zeker? Ik mag er alleen niet aan denken dat de specialiste met zo'n buis door mijn strot moet om in mijn maag te kijken. Ik moet al kokhalzen als ik een te groot stuk tuttefrut (kauwgom) in mijn mond heb :-)
Na de middag zijn we naar een kennel geweest omdat we drie dagen in de rats zitten qua opvang voor Molly. Toen we die korte reis vastgelegd hebben wisten we niet dat we een puppy zouden hebben.
Onze kinderen waren bereid om Molly die drie dagen te verzorgen, maar ik wil het hen niet aandoen.
Ons Molly is geen madammeke om zonder handschoenen aan te pakken, letterlijk en figuurlijk. Ze zit nog altijd in haar bijtfase, iets wat heel normaal gedrag is bij puppy's, maar ik ben als de dood dat ze de kleinkindjes zou pijn doen. Haar melktandjes zijn vlijmscherp.
Daarom de kennel, tot Molly goed en wel weet wie er baas is in huis (ikke dus) en dat er om te spelen niet mag gebeten worden in andermans vel. Mijn handen zitten al vol plakkers.
Onze vorige hond is nooit naar een kennel geweest en ik hoop dat het bij Molly bij die drie dagen zal blijven en ik haar niet met een trauma terugkrijg. Ze is nu al flink zindelijk, buiten het occasioneel ongelukje.
De kennels waren proper en we werden ontvangen en kregen een rondleiding door een heel lieve jonge dame met een reuzengrote hond. Ik denk dat de hond even groot was als zijzelf. Ze leidde ons rond en ik moest toch even slikken, ‘t was niet echt een vijfsterrenhotel.
Het geblaf van al die hondjes was oorverdovend, maar ze hebben elk een aparte, propere en voldoende grote ruimte binnen en buiten en ze mogen bij mooi weer zelfs om beurt op het gras wat ravotten.
Maar ja ... meenemen op hotel is ook geen optie, want dan genieten wij ook niet van onze korte vakantie.
We shall see hoe het afloopt said the blind man ...
Misschien wil ze niet meer terug naar huis :-) wie weet.
|
