Niet alleen erg mooi gezongen, maar tevens een tekst die me nogal aanspreekt, om nogal persoonlijke redenen.
Een zelfgemaakte vertaling van deze tekst vind je op dit blog van 26 juni 2006
Hoi allemaal,
Mede naar aanleiding van de reacties maak ik toch nog even een kleine aanvulling.
Mijn biologische vader was inderdaad geen erg beste vader.
Ik krijg nogal wat pluimen in m'n achterste gestoken, maar ik lijk meer op hem dat ik zelf wil.
Ook ik heb nogal de neiging tot egocentrisme, gemakszucht, me af te sluiten en m'n eigen gang te gaan.
Mischien heb ik het wel aan hem te danken dan ik die slechte eigenschappen onderken, en steeds weer opnieuw kan onderdrukken.
Gelukkig wordt een karakter niet alleen genetisch bepaald.
De liefde van m'n moeder, het geduld van m'n (stief)vader, de
verdraagzaamheid van m'n (stief)zussen en broertje, de vriendschap van
m'n omgeving zijn allemaal dingen die ik wel heb gehad, en m'n vader
niet.
Voor Huismusje:
De appel valt dus dichter bij de boom dan ik zou willen.
Maak je niet te veel zorgen om je moeder, liefde moet van twee kanten komen.
Maar als het moment daar is, geneer je dan niet voor je gevoelens.
Je hebt het volste recht om (net als ik) je schouders op te halen en over te gaan tot de orde van de dag.
Maar evengoed om te rouwen, om haar, om jullie beiden, om wat gebeurd is en wat mischien had kunnen zijn.
Dat is straks aan jou, en niemand mag je -voor welke houding dan ook- veroordelen.
En wie jou straks wel veroordeelt heeft niets van het leven geleerd of begrepen.
Voor Myette:
M'n moeder leeft nog inderdaad, ze is 75 en ze scheurt nog vrolijk rond in haar autootje.
En boeiend, ja, dat was mijn jeugd wel inderdaad ......
Verder is het de één wel en de ander niet gegeven om z'n voordeel te doen met een slechte situatie.
Ik wist gevoelsmatig dat het fout zat, maar sommigen missen het inlevingsvermogen en nemen het aan als normaal.
Voor Chia:
Ja, ik ben volkomen kil als het om mijn biologische vader gaat.
De wrok die ik tegen hem koesterde is verwerkt in het verhaal, ik heb met hem kunnen afrekenen, en verder laat hij me koud.
Kouder en onverschilliger dan wat men voor beschaafd houdt.
Voor Michelly:
Inderdaad, het schuldgevoel maakte me misselijk, maar "haat" is een te sterk woord eerder "verachting ".
Mijn broer nam het me nooit kwalijk overigens.
Hoewel ik een nogal stil en teruggetrokken kind was, kwebbelden we als we in bed lagen honderuit.
We namen vaak de dag door op onze kinderlijke manier, en vermeden daarbij de conflictsituaties.
Zo eindigde -voor ons- menige slechte dag toch nog goed.
Voor Bojako:
Mijn jeugd is een makkie geweest vergeleken bij de jeugd van Huismusje.
Ik denk dat het belangrijkste verschil is dat het bij haar openlijker,
directer was, terwijl de narigheid bij mij zich meer onder de
oppervlakte afspeelde.
En nu maar eens verzinnen wat ik als volgende over jullie uit ga storten ! ( )
Hoi allemaal,
Ja, ik ben weer thuis, geen afgevroren ledematen of wat dan ook.
Ik heb inmiddels een verslag (met foto's) gemaakt.
Door de vele foto's is het wat ongemakkelijk om het hier te plaatsen, dus geef ik de link er naar toe.
)
