Eerlijkheid !!!

Wij leven in en zijn gevormd door het denken. Wanneer het denken stopt, vallen de door het denken gevormde beelden over onze wereld en onszelf weg.

Dat kunnen wij niet door een wils-inspanning. Wij zullen ons denken, en dus het door het denken gevormde ik, willen ontmantelen. Wij kunnen dat niet door mooie ervaringen na te streven. Wij zijn het zelf, zoals wij nu zijn, met al onze goede en slechte eigenschappen. De stilte die in ons is, is de bron, maar die kunnen wij niet horen zolang wij nog dagelijks ons eigen lawaai produceren. Wij kunnen het lawaai laten ophouden door in onszelf te kijken. Niet te bezien hoe wij denken dat wij zijn, maar door het in relatie met anderen doorzien van alle facetten van ons karakter, van onze handelingen, van onze gedachten. Dat wij zien is het probleem niet. Datgene wat wij niet (willen) zien, is het probleem.

Het kan meestal niet in je eentje. Het is jouw omgeving, die je wilt helpen. Maar laat het besef groeien dat die omgeving niet los van je staat..... Elke confrontatie, elk stuk kritiek, elke teleurstelling is een teken, dat je iets ongekends of ongewilds in je karakter kan ontdekken. Zie hoe een ander jou ziet. Doorzie je eigen onbekende delen, je schaduw. Doe er wat mee door het te willen zien, het te willen erkennen. Doe dat serieus, in stilte en laat het dan los. Komt het weer terug? Kijk er weer naar. Laat het toe, ga er geen gevecht mee aan. Erken het bestaan. Onderzoek waar het uit bestaat, hoe het voelt, waar het gevoel zit.

Wees stil zodat jouw innerlijk zich kan laten kennen in datgene wat jouw opdracht is. Wordt niet egoïstisch of hebberig. Het innerlijk streeft eigenlijk alleen maar hoogstaande doelen na gericht op het geheel van het leven. Laat komen wat komt. Dwing niet. Het is allemaal zo vreselijk subtiel:

       je moet leren zien ; je moet willen zien ; je moet het in stilte doen; je moet het niet als prestatie willen zien; maak er ook geen emotioneel hoogstaande geschiedenis van; je moet echter ook open en eerlijk zijn, naar jezelf en naar je relaties.

       Het is het leven wat je hebt, dat de sleutel vormt. Verlichting of bevrijding is niet het bereiken van het Nirvana, het is het voor 100% accepteren van het leven dat je nu leeft.

Waarom klagen? Ook je vijand is een eye-opener. Heb geen haast, stel geen doelen. Leef bewust. Praat er niet teveel met anderen over. Zoek een vertrouweling die dit allemaal begrijpt en sta hem of haar toe je jou te spiegelen.

Een belangrijke voorwaarde lijkt derhalve te zijn dat jij zelf de spiegels die jou zijn voorgehouden moet willen inzien. Niemand anders dan jij kan dat doen. Alle informatie gaat door jou (jouw geest) heen. Bij jou gebeurt er bewust en ook onbewust van alles met het materiaal. De buitenstaander kan jou voorhouden dat jij niet ziet wat er staat, maar jij moet het zelf inzien. Anders is het geleende kennis.

Inzien komt van binnen uit, en nooit van buiten af. Alleen in-zicht transformeert, want inzichten komen uit een dieper gelegen bron in ons, die uitgaat van-wat-is, de werkelijkheid. Inzicht komt met de jaren. Het enige wat je zelf kunt doen, is voortdurend open staan voor datgene wat op je af komt en voor dat wat zich van binnen uit zich bij jou aandient. Door kijken, door alles te willen zien. Zien geeft inzicht, niet denken. Dat geeft alleen nieuwe oordelen.

Er moet een bereidheid zijn om datgene te willen aanhoren, wat je liever niet wil weten. De pijn van elk zoekproces zit in jou, in het tegenkomen van je eigen schaduwzijde.

Hoe meer je projecteert in een ander, hoe meer je ontkent in jezelf, hoe groter de inhoud van je schaduw zal zijn en hoe pijnlijker het loslaten zal zijn. Betrek alles wat je afwijst, wat je niet wilt zien, op jezelf en wat je veroordeelt in een ander op jezelf. Er is geen persoonlijke schuld. Er is alleen dat wat is.

En wat je niet weet, laat dat dan....... Wees tevreden met de vraag en laat het antwoord maar rusten. Zoek niet. Leef met het mysterie. Wil niks. Ben aanwezig. Laat het maar zijn.

VERLEDEN, HEDEN EN TOEKOMST !!!





Een van de moeilijkste dingen die we onszelf aan kunnen leren, is tevens het meest essentieel. Leren leven in het NU is de basis voor de verruiming van ons bewustzijn. Want wat is 'bewust-zijn' anders dan 'bewust in het nu zijn'?
Hoe kunnen we ons bewust worden van wat we werkelijk zijn als we steeds weer kijken naar wat we in het verleden waren en wat we in de toekomst willen zijn?


 


Het oefenen van 'bewust in het NU zijn', de eerste stap naar een nieuwe manier van leven. Wat betekent dat in de praktijk? Dat betekent dat we, bijvoorbeeld, 'eten als we eten'. D.w.z. dat we niet onderhand lezen of TV kijken.
Dat we als we met iemand praten ook echt bij diegene zijn. D.w.z. niet denken aan de hond die nog moet worden uitgelaten of het telefoontje wat we nog moeten plegen.





Kortom: bezig zijn met datgene waarmee we op dat moment bezig zijn. Waar we dan ook mee bezig zijn. Of dat nu stofzuigen, het toilet schoonmaken, lezen, je dieren verzorgen, eten, drinken, autorijden, vrijen of mediteren is. Dat is pure concentratie, dat is verblijven in het NU. De vele gedachten, gevoelens en zintuiglijke gewaarwordingen die we hebben, komen en gaan, in een constante stroom. En ze belemmeren ons om te verblijven in het NU. We horen geluiden, zien dingen, hebben dorst, trek of zin in seks.


 


We kunnen ons leven zien als een rivier: soms kabbelt hij voort en mogen we genieten van onze rust en het mooie uitzicht. Dan zijn en stroomversnellingen of watervallen en hebben we het gevoel dat het leven met ons op de loop gaat; dan moeten we heel alert zijn en onze kalmte bewaren. En soms is hij bezaaid met rotsblokken en moeten we behendig sturen om ze te ontwijken. Mensen passeren ons en we hebben - voor kortere of langere tijd - contact.
Dan gaan ze ons voorbij of blijven achter. Een rivier denkt niet na over wat hij achter zich heeft gelaten of wat hem om de volgende bocht te wachten staat. Hij stroomt slechts van zijn bron naar de zee.





Om open te staan voor alles wat we tegenkomen op onze reis, is het nodig dat we bewust leven. Bewust leven wil zeggen dat we aanwezig zijn in het huidige moment. Dat we zien waar we zijn en wat we doen. Dat we onze angsten en verlangens zien en loslaten. Dat we net als een rivier stromen, zonder herinneringen aan het verleden en verwachtingen t.a.v. de toekomst.
En dat is iets wat voor ons heel moeilijk is, en soms zelfs onmogelijk.

Voelen !!!

Soms voel je je heel blij, soms voel je je juist verdrietig. Je huid kan ook voelen. Je huid kan voelen of iets hard, zacht, harig of ruw is. In je huid zitten hele kleine celletjes, zenuwen, die dat kunnen voelen. Die zenuwen sturen de prikkels door naar je hersenen, zodat je weet wat je voelt.

Doe de test met twee personen

1. Kriebel eens met een kwastje over je huid. Waar voel je het kwastje het best? Op je arm, op
je hand, op je rug of op je lippen?

Als je met een kwastje over je huid gaat, dan voel je dat het best op je lippen. Daar zitten de meeste zenuwcellen.

2. Vul een bad met warm water. Wat voelt warmer aan, als je je hand in het bad steekt of als je je voet in het bad steekt?

Als je met je voet in een bad warm water staat, dan lijkt het veel heter dan dat je je hand in hezelfde bad met water steekt. Dat komt omdat er in de huid van je voet meer zenuwcellen zitten dan in de huid van je hand.

Warmte en kou

Je huid voelt ook of je het warm of koud hebt. Het is de taak van de huid om er voor te zorgen dat je het niet te warm of te koud krijgt. Als je het koud krijgt, trekt het bovenste laagje van je huid samen. Hierdoor gaan je haartjes op je huid overeind staan. Je hebt dan kippenvel, zoals je op het plaatje ziet. Dit doet de huid om tussen de haartjes warmte vast te houden.

Als je het warm hebt dan scheiden de zweetkliertjes in je huid vocht af. Je gaat dan zweten. Het vocht op je huid koelt af door koude lucht. Zo koel je op een slimme manier weer af.

 


Een voelproefje met warm en koud.

Neem drie bakken met water

Vul een bak met warm water, een bak met ijskoud water en een bak met lauw water.
Steek je ene hand in de warme bak en de andere in de ijskoude bak.
Wacht een poosje en doe dan beide handen in de bak met lauw water.

Wat voel je nu ?

Met je hand uit de koude bak voel je het lauwe water als warm.
Met je hand uit de warme bak voel je het lauwe water als koud.

Dit komt doordat je hand gewend raakt aan de temperatuur van de omgeving, het water in de bak dus. Je hand die uit het koude water komt is gewend aan koude. Als je deze in een bak met warmer water doet, zul je dus warmte voelen. Je hand die uit het warme water komt, is gewend aan de warmte. Stop je deze in een bak met kouder water, voel je dus kou.


Pijn

Als je je hand tegen een hete kachel houdt, doet dat pijn. Je zenuwcellen in je huid voelen een enorme hitte. Zij sturen heel snel een boodschap naar je hersenen: dit doet pijn. Je hersenen sturen gauw een boodschap naar de spieren in je arm en je hand: trek je hand terug! Zo beschermen de zenuwcellen in je hand je tegen pijn.

Leven en sterven !!!

Ja, spiritualiteit is mooi. Je gaat een oceanisch leven tegemoet. Maar…er blijft altijd het probleem van het individueel en collectief sterven.

 Auschwitz, Hiroshima, de Goelag Archipel, Mao met zijn miljoenen slachtoffers…..Al die ellende, al die oorlogen, al die ziekten……

Waar doen we het allemaal voor…wat is er aan de hand. We moeten sterven anders vallen we straks van de aarde af. Souperen we alle natuurlijke bronnen op.

  Bij het zien van een film over Australië gaan je ogen toch wel even open: de film die heet:

Australia, The Great Outback

Wat je o.m. te zien kreeg was het effect in de Woestijn van de komst van de Moesson eens in de 7 jaar of zo…. Rivierbeddingen vulden zich, woestijnen werden bloemenvelden. Er ontstond een enorm meer dat zich vulde met miljoenen vissen. Vanuit het niets verschenen duizenden pelikanen. Hadden ze GSM-etjes?  


 


Een paradijs in een normaal uitgedroogd gebied. Waar kwam dat leven zo snel vandaan? Die planten allemaal…de zaadjes worden kennelijk goed beschermd in de woestijn, maar die vissen… Het was weer het oude liedje. Eten en gegeten worden. Toen kwam de droogte weer terug, de rivieren droogden weer op en de meren werden poelen met miljoenen voor hun leven vechtende vissen. Zij stierven massaal in enkele dagen. De pelikanen trokken vervolgens weg en stierven bij bosjes in de uitgedroogde woestijn…..

Wat een verspilling van leven of niet?………het leven kwam op en verdween. Waar was het?

Ineens kon je als het ware een openbaring zien, glashelder, als in een 3D panorama! Nu maar in woorden, het blijft behelpen:

Het Zelf, God, Brahman bevat alle leven. Is alle leven. Onze bron is Een. Het leven dat ogenschijnlijk wordt voortgebracht is het Zelf in expressie. Er is geen individueel leven dat geschapen wordt. Het Zelf zit in elk stukje levende natuur, het is alle natuur. Het hele Universum is zijn/haar zichtbare leven. Jou zelf=mijn zelf. Wij lijken verschillend maar wij zijn hetzelfde leven, dat Een is. Toen die miljoenen vissen in dat meer verschenen kwamen er geen miljoenen individuele stukjes leven bij, het was een en al leven in de vorm van vissen, planten, bloemen, insecten en toen de droogte kwam werden die verschijningen teruggenomen in het leven zelf.

En wat mensen betreft, het leven in de mens wordt voorzien van gedachten die gekoppeld zijn aan het lichaam en de omgeving van het lichaam. Maar zonder het leven is er geen mens. Ook bij al die oorlogen en rampen verdwenen geen individuele stukjes autonoom leven.

Er verdween geen individueel leven, want dat is er niet.

Zoals Sri Ramana Maharshi antwoordde op de vraag waar hij na zijn sterven zou zijn: "Hier en in jullie....waar anders zou ik kunnen zijn?"

Hoe komt het dat de ene man in de loop van zijn leven, wakker, milder en wijzer wordt en de andere man juist eenzamer en meer gesloten ? Hoe komt het dat de ene vrouw levensvreugde blijft ervaren tot op oudere leeftijd, terwijl de andere vrouw in de greep geraakt van eigen controle en levensangst en hoe komt het dat deze tegengestelde ontwikkelingen zich kunnen voordoen onder quasi dezelfde levensomstandigheden ?





Wat houdt ons tegen om te leven in het huidige moment? Tijdens onze reis dragen we onze positieve en negatieve ervaringen uit het verleden (uit dit leven maar ook vorige levens) mee in onze rugzak. Uit deze ervaringen zijn onze denk- en gedragspatronen ontstaan. En zelfs als we die niet meer nodig hebben, halen we ze nog regelmatig tevoorschijn! We kunnen er maar geen afscheid van nemen, zelfs niet als ze ons steeds weer pijn doen (Stel je eens voor dat de rivier alle rotsen, stroomversnellingen en andere objecten met zich mee zou nemen!





Hij zou niet meer kunnen stromen. En zo is dat ook met ons. We dragen in onze rugzak onze angsten en verlangens (onze emoties) ten aanzien van de toekomst mee. Deze zijn gebaseerd op onze ervaringen uit het verleden. Goede ervaringen willen we herhalen, slechte ervaringen willen we voorkomen. Maar die zware last (onze angsten en verlangens) belemmert ons vooruit te komen.





Wanneer we in staat zijn onze ervaringen uit het verleden en onze verwachtingen ten aanzien van de toekomst los te laten, bevinden we ons in het NU. Dan is alles wat ons 'toevalt' niet 'toevallig' maar precies zoals het is. Zo 'stromen' we, zonder te beïnvloeden in welke richting.
Alles draait om dat wat is te laten zijn zoals het is. Bij het 'loslaten' was het het loslaten van 'wel willen hebben' en 'niet willen hebben'. Hier betreft het (zowel de mooie als minder mooie) herinneringen uit het verleden en (zowel de angstige als hoopvolle) verwachtingen ten aanzien van de toekomst.





Hoe kunnen we leren alles wat in ons leven komt te accepteren?
Ten eerste: het is belangrijk dat we het woord 'accepteren' op de juiste manier interpreteren. Accepteren wil niet zeggen dat we geen actie ondernemen. Het wil ook niet zeggen dat we altijd het gedrag van anderen moeten goedkeuren. Het betekent slechts dat we accepteren dat iets of iemand in ons leven is. Vervolgens maken we de keuze hoe we erop zullen reageren. We kunnen op verschillende manieren reageren op dat wat we tegenkomen in ons leven. We kunnen ons opstellen als slachtoffer, aanvaller of neutraal. Kiezen we voor de laatste manier dan gaan we mee op de stroom van het leven. We laten onze uitzinnige emoties niet langer onze keuzes bepalen.

 

Gedachten over liefde !!!

De wereld is vol van liefde ... en van haat. Vooropgesteld moet worden dat deze polariteiten bij elkaar horen en zonder de eigen tegenpool niet kunnen bestaan. Het is met liefde niet anders dan met alle menselijk leven:
er kan pas iets ontstaan, gebeuren, groeien, in het bipolaire spanningsveld, dat aantrekt en afstoot, dat streeft naar (...) en zich angstig terugtrekt, dat wil en tegelijk ook niet wil. Een sprekend gezegde is: De liefde is niet alleen lief. Wij allen herbergen gemengde gevoelens voor elkaar.

Er is ook een bipolair spanningsveld tussen het verlangen en streven naar persoonlijke waarheidsvinding en anderzijds de angst daarvoor en de afweer daarvan. Als de afweerreacties te sterk zijn of worden, wordt op elk nieuwgevonden stukje persoonlijke waarheid met ontkenning gereageerd. Elk bedreigend inzicht moet dan geëlimineerd worden. Mensen hebben in principe behoefte aan houvast, aan een bij de eigen persoonlijkheid passend wereldbeeld. Naarmate het angstniveau waarmee ze leven hoger ligt, zal dit steeds duidelijker op de voorgrond komen. Als een voorlopig beeld of een voorlopige visie redelijk passend lijkt, wordt dit/deze onder invloed van de angst voor en de afweer van onzekerheid en onduidelijkheid gefixeerd in de eigen persoonlijkheid.  

Dit proces speelt een hoofdrol in veel verstoorde kind-ouderrelaties. Het kind groeit (een stukje) door waar bij de ouders de blokkerende angst al toeslaat en weg is elke communicatiemogelijkheid. Het kind voelt zich niet begrepen, miskend vaak, en in feite wordt ook de ouder niet begrepen en niet gekend.

Wat is het moeilijk om een willekeurige blokkerende inhoudelijke communicatie te brengen op het niveau van elkaar te spreken over hoe het onderlinge gesprek verloopt, hoe dit patroon beleefd wordt en wat de redenen en achtergronden van zowel patroon als beleving zijn. Hoeveel eerder stokt alle gesprek al door wederzijds gevoel van miskenning en onbegrip.  

Het brengt mij terug bij de liefde. Liefde leer je niet zoals je feiten leert, rekenen of geschiedenis. Liefde leer je om te beginnen door wat je van jongs af aan van je ouders hebt ervaren. Ervoer je daar liefde, dan pas kun je liefde leren. Ervoer je die liefde niet, maar trad daar afwijzing, miskenning, ontwijking voor in de plaats, dan mis je de eerste grote stap op de weg van de liefde. Soms maakte een oma of een buurman iets goed van dat primaire tekort en dan is elk stukje erkenning, gekend zijn, acceptatie en waardering al goud waard. Maar als die compensatie ook niet gevonden werd, komt er alweer een generatie van ontwijking aan, van uit de weg gaan van de werkelijke vragen en van wezenlijk contact, van vluchten in schijnzekerheden en dogmata die vaak levenslang niet persoonlijk ervaren kunnen worden. Het is vervolgens logisch dat wie zich de eigen groei en ontwikkeling niet toestaat, zal proberen angst oproepende zelfrealisatie ook bij anderen, bij eigen kinderen, te blokkeren.





Liefde leer je dus van jongs af aan, liefde en haat. Want elke ouder kent het gedrag van het eigen kind dat niet gewenst is, dat gehaat wordt. Als de liefde nu maar niet slechts lief is. Want als de haat in de liefde geen ruimte vindt, zal ook de liefde zelf daaronder lijden. Wat is het belangrijk dat ouders hun grenzen geven en van hun kinderen verlangen die te respecteren en zich daaraan te houden en dat die kinderen tegelijk de basis van liefde onder die grenzen ervaren en weten en voelen dat ze uiteindelijk stapje na stapje steeds meer tot eigen keuzes en beslissingen zullen mogen en moeten komen en dat zij daarin, hoe die keuzes ook uitvallen, zullen worden gerespecteerd en wellicht gewaardeerd.

Dan komt de puberteit en komen de verliefdheden. Verliefdheid is geen liefde. Verliefdheid vermoedt en ziet en vindt alle persoonlijk gemis in de persoon van de geliefde. Verliefdheid lost de moeizame trekken van de eigen persoonlijkheid schijnbaar op door het ideale zelfbeeld te koppelen aan de persoon van die ander, alsof in de koppeling van deze twee de eigen problemen als vanzelf zouden wegsmelten. Maar natuurlijk is dat niet (blijvend) zo. Wie niet leerde met zichzelf in evenwicht te zijn, zal de gewenste balans ook niet in een relatie vinden. Hier ligt een misvatting, waarin velen toch menen dat de geliefde persoonlijk evenwicht zou kunnen brengen. Een relatie kan echter niet meer zijn dan een extraatje op het eigen in balans functioneren. Het kan het evenwicht misschien wat stimuleren, maar niet bewerkstelligen.

Ook in een liefdesrelatie kan het patroon, waarin je je diepste zijn verstopt om daarmee kwetsing te voorkomen, zich continueren. Als je van huis uit gewend bent dat je eigen ik, dat wat je zelf wilt, wordt miskend of zelfs afgekraakt, hoeft datzelfde in een liefdesrelatie maar één of een paar keer te gebeuren en het ik zal zich ook in deze relatie indekken, afschermen en verstoppen.

 Dat de afscherming die het gevolg is, alle diepere dimensies van de liefde buitensluit en slechts kan leiden tot oppervlakkigheid, moge duidelijk zijn.

Wat is liefde dan wel? Liefde bestaat slechts in samenspel met de tegenpool agressie oftewel haat. Dat agressieve deel krijgt helaas al snel een negatief etiket en wordt vervolgens buitengesloten en ontkend. Als de agressie geen ruimte meer krijgt, vervlakt ook het gevoel van liefde. Of beide krachten vinden ruimte, óf beide raken ingesloten en verstikken voor een deel. In een liefdesrelatie hoort meestal ook de strijd om de macht gestreden te worden. De partners moeten ieder voor zich en samen een evenwicht vinden, waarin de eigen individualiteit en die van de ander optimaal tot z'n recht komen, over en weer.





Dat impliceert dat je aanpassen aan de ander, volgzaam zijn, toegeven en de minste zijn alle eventueel aanwezige liefde op den duur zal doen verkillen. Pas als er ruimte is om te botsen, als de strijd om de macht werkelijk gestreden wordt, zal er ruimte zijn voor liefde, voor geven van jezelf, met alle plussen en minnen. Dan zal er ruimte zijn jezelf te delen, zonder jezelf te verliezen. Dan hoef je jezelf niet te verloochenen om relatie te kunnen hebben, dan laat je jezelf gelden om jezelf recht te doen. Pas als je jezelf recht doet, is er ruimte ook de ander echt recht te doen. Pas als je jezelf niet (meer) wegcijfert, heb je echt plek voor de ander. Dat is een paradox van de liefde. Van wie zichzelf niet liefheeft, heeft de ander niet veel te verwachten. En al lijkt dat allemaal vanzelfsprekend, er zijn nog veel relaties waarin de één de macht heeft en de ander zich schikt.
Liefde is complex. Het is niet slechts het aan de ander doen wat je voor jezelf wenst. Het is ook de ander láten doen wat je zelf verlangt en nodig hebt. Dat impliceert het besef dat mensen verschillend zijn en ook in een liefdesrelatie verschillende verlangens hebben. Liefde kan ruimte scheppen om die verlangens te communiceren, om erin te botsen, strijd te leveren en langzaamaan een evenwicht te creëren waarin beide partners tot hun recht gaan komen. Dat is soms een moeilijk proces, een weg met hobbels. Gibran schreef al dat de liefde kroont, maar evenzeer kruist. Dat zij dient tot groei, maar ook snoeit. Dat zij je teerste takken streelt én rukt aan het houvast van je wortels. Dat ze je kneedt tot je buigzaam bent.*) Zo kan de liefde uiteindelijk de wonden die eerder op de levensweg geslagen werden, helpen helen. Zo blijkt liefde de energie die schijnbaar ommuurde mensen, ondanks het angstniveau vanuit die opgelopen wonden, opnieuw of alsnog kan doen openbloeien om te zijn, voor zichzelf en voor de ander.

Dat éne lichtje !!!

.

Sjamanisme, Dromen en Droomlichaam !!!

Binnen het sjamanisme worden de droom en het trancereizen als twee
aspectenvan hetzelfde fenomeen beschouwd. Droom en trancereis zijn als het ware broer en zus,beide vormen een poort naar de ervaring van andere realiteiten..
Niet alleen sjamanen zeggen dat trancereis en droom verwant zijn.Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat de sjamanistische tranceopmerkelijke overeenkomsten vertoont met de staat waarin iemand tijdens een droom verkeert,tijdens de trance en de droom produceren de hersenen theta-golven van dezelfde frequentie. Droom en trance hebben veel met elkaar gemeen, maar tussen degetrainde sjamaan en de gemiddelde dromer bestaat er een essentieel verschil.De dromer is tijdens zijn droom
vaak een speelbal van allerlei invloedenwaar hij nauwelijks of geen controle over heeft.





Hij heeft het vermogen niet ontwikkeld om bewust een droom te starten,om tijdens de droom te kiezen waar hij heengaat, om te bepalen wat hij wil onderzoekenen met wie hij in contact wil komen of om het tijdstip te bepalen wanneer hij stopt met dromen.
Sjamanen kunnen tijdens de trance veel zelfstandiger opereren.Ze maken gedurende hun trancereizen bewuste keuzes dievoor de gemiddelde dromer niet mogelijk zijn.
Tijdens de droomstaat en de sjamanistische trance is het bewustzijnniet meer verankerd in het fysieke lichaam.Het fysieke lichaam is eigenlijk alleen een kledingstuk dat kan wordenaangetrokken of tijdelijk worden afgelegd.Dat deel van het menselijk bewustzijn dat zich buiten de materie om kan bewegen kan je beschrijven als het droomlichaam. Deze term is een vinding van Arnold Mindell,een Amerikaanse psycholoog die de grondlegger is van Process Oriented Psychology.






In verschillende spirituele tradities staat het droomlichaam of aspecten daarvan,onder verschillende namen bekend, zoals: het etherische, astrale of mentale lichaam,het energielichaam of het lichtlichaam, de aura, de geest of de ziel.Het droomlichaam maakt gebruik van het fysieke lichaamom zich in de fysieke wereld te kunnen manifesteren.

Als iemand wakker is, is het droomlichaam goed verankerd in het fysieke lichaam.
Alle zintuiglijke ervaringen lijken dan voort te komen uit het fysieke systeem.Mensen die tijdens een uittreding bewust uit hun fysieke lichaam kunnen stappen,ervaren echter dat ze ook als ze zich buiten hun fysieke lichaam bevindenhun vermogens om te zien, te tasten en te horen volledig behouden.De vijf zintuigen behoren blijkbaar tot het droomlichaam, in plaats van het fysieke lichaam. Ook draagt het droomlichaam het geheugen in zich. Alle ervaringen die een mens ooit heeft opgedaan, in de gewone en de andere werelden,zijn in het droomlichaam opgeslagen. Tijdens een uittreding,hypnotische trance of trancereis is 't bewustzijn niet meer op de fysieke werkelijkheidgericht maar op de ervaringen van het droomlichaam.In zo'n staat is het nog steeds mogelijk je te herinneren wat je naam is en wat je gisteren gegeten hebt.Soms kunnen in trance zelfs lang vergeten gebeurtenissenweer opnieuw in herinnering worden gebracht.

Eénmaal in slaap gevallen is de slaper zich niet meer bewust van zijn fysieke
lichaam.Het bewustzijn van de slaper heeft zich ongemerkt in zijn droomlichaam verankerd.De momenten dat hij droomt, is zijn bewustzijn helderder en actiever dan tijdens de diepe slaap.Tijdens de droom maakt het droomlichaam zich los van het fysieke lichaamen zweeft enkel centimeters tot een halve meter boven het fysieke lichaam hangen,maar het kan zich ook verder verplaatsen en zich van het fysieke lichaam weg bewegen.Als de droom voorbij is, zakt het droomlichaam weer terug in het fysieke lichaam.Veel mensen hebben wel eens ervaren dat ze vlak voor het wakkerworden plotseling in een diepte zinken of het gevoel hebben dat ze opeens vallen.Die ervaring wordt veroorzaakt door het letterlijke terugzakkenvan het droomlichaam in het fysieke lichaam. Als je de aan het begin van dit hoofdstuk gemaakte vergelijking van droom en trance als broer en zus wilt bijstellen, kun je stellen dat de twee soorten dromen samen een tweeling vormen.
 Die tweeling is twee-eiig, broer en zus. Ze vormen een eenheid, maar het zusje lijkt veel meer op haar oudere zus dan op haar tweelingbroer. Zo lijkt de grote droom veel meer op de trancereis dan op de gewone droom. Zoals de trance-ervaring voor de sjamaan een belangrijke bron van kennis is,zo kan de droom inzicht en helderheid verschaffen aan de dromer.
De droom geeft zijn informatie echter meestal niet zomaar prijs enverhult die voor het overgrote deel in symbolen.Dit geldt voor de gewone droom en ten dele ook voor de grote droom.Een droom moet meestal worden geïnterpreteerd voor het preciesduidelijk is wat zijn boodschap is. Droominterpretatie is een vak apart.Er bestaat gelukkig wel zo
iets als een soort algemene taal van het onderbewuste.Carl Gustav Jung gaf de symbolen van het onderbewuste de naam van archetypen.In vrijwel iedere droom komen wel een aantal droombeelden en droomervaringenvoor die een archetypisch karakter hebben.




Voor droominterpretatie is dus niet alleen kennis van archetypische symbolen nodig,maar ook de openheid van geest om als het ware door desymbolen heen te kijken om het persoonlijke element bloot te leggen.Er moet als het ware tussen de regels door worden gelezen om tekijken of er nog meer te vinden is dan de eerste,voor de hand liggende betekenis die de archetypen doen vermoeden.Het interpreteren van dromen wordt daarom in traditionele culturen meestalovergelaten aan specialisten die vertrouwd zijn met de andere realiteitenen de symbolen van het
onderbewuste, zoals een sjamaan,een medicijnman, een lama, een priester of een orakel.

Sjamanisme en Paarden !!!

Shamanisme bij paarden is een vernieuwende manier van werken die gebruik maakt van eeuwenoude sjamanistische technieken. Doel is om een werkelijke vertrouwensband met je paard aan te gaan om van hieruit met je paard te kunnen werken. Sjamanistische oefeningen helpen je om je te openen voor een verfijnde manier van waarnemen. Je wordt je meer bewust hoe je omgaat met je energie en hoe je deze beter kunt leiden en richten. Vanuit deze ruimere bewustzijnsstaat, kun je leren om werkelijk te communiceren met het paard. Een paard voelt waar jij je aandacht op richt en zal hier direct op reageren. Wanneer jij je aandacht en energie beter kunt hanteren, kun je het paard met minimale signalen berijden. En dat geeft een ongekend gevoel van vrijheid voor jou en voor je paard.

Leven in het hier en nu

Paarden leven in het hier en nu. Ze zijn niet bezig met hun toekomst of met gedachten over het verleden - ze zijn waar ze zijn. Dit in tegenstelling tot de meeste mensen in de huidige maatschappij, die altijd druk zijn en de hele dag achter dingen aanrennen. Spiritualiteit is eigenlijk niets anders dan Zijn. Zijn in het moment, het hier en nu. En als je dit moment volledig kunt ervaren, zul je merken dat je onderdeel bent van een oneindig groot geheel. Wanneer jij je opent voor spiritualiteit, zal het je leren om je plek in te nemen. Het leert je respect te krijgen voor alles en van daaruit te leven en je ermee te verbinden. Je leert dat alles eigenlijk één is. Dat betekent dus dat wat je doet voor de ander, je omgeving, de natuur, je uiteindelijk voor jezelf doet. Op een bepaald niveau is er geen werkelijk verschil tussen jezelf en je omgeving, ook al zien wij dat vaak wel zo.

Paarden kunnen ons helpen om te leren leven in het hier en nu. Zij kunnen ons helpen en begeleiden. Paarden staan symbool voor kracht en vrijheid. Degenen die dat aanspreekt is op zoek naar kracht en vrijheid in zichzelf. Het contact aangaan en werken met je paard kan je helpen je eigen innerlijke kracht op te bouwen en jezelf te bevrijden van oude belemmerende gewoonten en gedachten die je weghouden uit het hier en nu. Het paard nodigt je daartoe uit, het is aan jou je hiervoor te willen openen en hiernaar te luisteren.

Om de verbinding aan te gaan met de natuur - en met paarden in het bijzonder - heb je openheid nodig. Shu'em Shamanisme is een methode die je hierbij helpt. Omdat de sjamaan direct werkt op het niveau waar de oorzaak van problemen ligt - welke de innerlijke monoloog veroorzaken en controle en overheersing veroorzaken - treedt er al snel een verbetering op in de kwaliteit van je leven. De directe, krachtige impuls en een continue training geeft je de mogelijkheid om los te komen van vastgeroeste patronen en je te openen voor het leven, de natuur, het grotere.





Je gaat weer in vrijheid leven en je leert daardoor ook meer en meer te vertrouwen op het leven, de natuur, het grotere. En dat vertrouwen maakt uiteindelijk dat je je gaat openen en als het ware achterover durft te leunen en je overgeeft aan het leven en alles wat daarin op je af komt. Je komt in de as van het wiel.

Eén zijn met je paard betekent dat jouw wil en de wil van het paard samen gaan in een vloeiende beweging. Je paard vindt het leuk om met jou de ongerepte natuur te verkennen omdat hij met je kan communiceren en jij hem vertrouwen geeft.
 

Git !

Git is net zoals barnsteen, koraal en parel een edelsteen van organische oorsprong. Het is verbrand hout dat in stilstaand water is gevallen en langzaam fossiliseerde op ongeveer dezelfde wijze waarop steenkool gevormd werd. Onder de microscoop is de hout structuur nog te zien, soms zijn er zelfs jaarringen.

De steen is opaque (ondoorzichtig), donkerbruin tot zwart en licht in gewicht. Geleiding van de warmte is slecht en voelt daardoor warm aan. Het is zacht materiaal (hardheid 2.5-4) waar makkelijk krasjes op komen. Er zijn ruwweg twee soorten git, hard en zacht. Waarschijnlijk is de harde git onder zout water gevormd en de zachte onder zoet water. Echt Git is brandbaar en je zult brandend kool ruiken als je er een roodgloeiende naald tegenaan houdt. Net als barnsteen is het elektrisch oplaadbaar door het met wol op te wrijven waarna het kleine stukjes papier kan aantrekken. Op ongeglazuurd porselein laat het een bruine streep achter.

De naam git komt van het Latijnse gagatis, wat zoveel als zwart barnsteen betekent. Het was de oorsprong van de uitspraak zo zwart als git.
De beroemdste git komt uit Whitby, Engeland, maar is op meerdere plaatsen in Europa te vinden zoals Spanje, Frankrijk, Duitsland, Polen en Rusland.
Geïmiteerd git is vaak van glas, kool of bakeliet gemaakt.

Git werd al in de oudheden gebruikt. Het is gevonden in prehistorische graven, waarschijnlijk om de doden te beschermen. Grieken die in de oudheid Cybele, godin van de gewassen en groei vereerden, droegen git om haar gunstig te stemmen. Ook nu nog dragen tuiniers git om hun planten te laten floreren. In de19de eeuw was git erg populair als sieraad en als versiering in de vorm van kleine kraaltjes op jurken. Vaak was het een onderdeel van de rouwjurk van een weduwe.
Momenteel is het vooral populair bij de Gardneriaanse heksen die kettingen dragen van git en barnsteen welke het receptieve en projectieve symboliseren.

Git is een receptieve steen. Als geen andere heeft git het vermogen om de ziel van de drager te absorberen. In de verkeerde handen zou de originele eigenaar gemanipuleerd kunnen worden. Zoals gezegd absorbeert het energieën, vnl. negatieve, en is daardoor een uitstekend beschermende steen. Omdat git zwart is wordt het geassocieerd met het element aarde, maar door haar organische oorsprong ook wel met ether (geest).
Git werkt in op de stuitchakra en werkt daardoor sterk aardend. Ze helpt je naar de donkere aspecten van je zelf en de natuur te kijken. Ze heeft een rustgevende en zuiverende werking waardoor verdriet, rouwprocessen en depressies verwerkt kunnen worden.
Ze brengt licht in donkere periodes. Op lichamelijk niveau kan ze worden ingezet bij hoofdpijn en kiespijn. Er wordt gezegd dat git antibacteriële en antivirale krachten heeft en kan worden ingezet bij griep en verkoudheid. Bij vrouwenklachten brengt ze verlichting.

Git geeft een link tussen het lichamelijke en het spirituele. Het helpt je om eeuwenoude bronnen van wijsheid en de transformatieve krachten van de aarde aan te boren. Git kan worden ingezet bij rituelen voor de gezondheid, bescherming en divinatie .
Correspondenties: Saturnus, Steenbok, Waterman, lavendel, salie.

   

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan

INDIANEN GEBED

Grote Geest, Wiens stem hoor ik in de winden, en wiens adem alles op aarde
 laat leven, Hoor mij ...Ik ben klein en zwak ... heb Uw kracht en wijsheid nodig, laat mij gaan in schoonheid en mogen mijn ogen de rode zonsondergang blijven aanschouwen.




Laat mijn handen respect hebben ... voor de dingen die U gemaakt heeft en
 mijn oren scherp ... , om Uw woorden te horen.





Maak me verstandig ... zodat ik de dingen kan begrijpen, die U mijn volk leert.
Laat me de lessen leren kennen ... die U verstopt heeft in elk blad en steen.




Ik zoek kracht, maar niet ... om sterker te zijn dan mijn naaste , maar om mijn
grootste vijand te bevechten.... namelijk mijzelf.





Maak dat ik altijd klaar ben om naar U toe te komen ... met schone handen
en eerlijke ogen.





Zodat, als ... het leven ten einde is gekomen, zoals de verdwijnende zonneschijn,
mijn geest tot U mag komen zonder enige schaamte.

We n’ de ya ho, We n’ de ya ho
We n’ de ya , We n’ de ya , ho ho ho ho
He ya ho - he ya ho, Ya ya ya ...

Bewustzijn !!!

Alles heeft bewustzijn, mineralen, planten, dieren en mensen. In onze evolutie hebben we deze weg doorlopen tot wat we nu zijn, mens met een zeker bewustzijn.
De mens onderscheidt zich van dieren en planten doordat hij of zij zich bewust is van zijn of haar bewustzijn. Mineralen, dieren en planten hebben bewustzijn, maar weten dat niet van zichzelf, wij wel. Hoe groter ons bewustzijn is, hoe meer we tot het besef komen dat er meer is dan eten en drinken en werken. Met miljarden medemensen zijn we aan het reïncarneren, met als doel het Licht te bereiken.





Toch hebben al deze medemensen verschillende persoonlijkheden, verschillende omstandigheden en zij spelen in verschillende gezelschappen. Dat zijn de verschillen. Maar allemaal zijn ze, op hun eigen wijze, op weg naar het Licht. Niet anders dan jij en ik. En wat je afkeurt in je medemens, denk je dat jij in een van je honderden vorige levens niet hetzelfde hebt gedaan.



Sla de krant open en zoek alle berichten over mensen, die jij veroordeelt. Word je bewust waarom je ze veroordeelt. Denk dan aan je eigen honderden vorige levens en schrap al die mensen van je lijstje waarvan jij niet zeker weet of jij ook niet "ooit" in de fout bent gegaan. Als er niets aan je lange lijst verandert, dan ben je erg onwetend en lichtgelovig ten aanzien van jezelf en is je bewustzijn nog niet erg ontwikkeld.



Er is geen verschil tussen ik en de ander. WIJ zitten in het zelfde schuitje. Wat jij het meest veroordeelt bij een ander, is ALTIJD een gevoelige plek bij jezelf. Het zegt meer over onszelf dan over de ander. Als een op de vijf kinderen incestervaring heeft, denk je dan dat jij met je honderden levens achter je, schone handen hebt? Denk je nou heus dat je in al die levens nooit iemand om zeep gebracht hebt? Wees voorzichtig met een ander, om welke reden dan ook, te veroordelen. Zou je in al die tijd nooit vreemd zijn gegaan, nooit gestolen hebben, niemand hebben opgelicht? Alles wat je in dit leven overkomt zijn gevolgen van jouw eerdere levens. Maakt dat je milder voor je medemens? Het is maar goed dat we ons niets van vorige levens herinneren, want dat zou ons niet blij maken. Dat ingebouwde geheugenverlies is een cadeautje van het universum, dat is onvoorwaardelijke liefde.





Wij zijn op weg naar het Licht en ondanks ons gestuntel komen wij er allemaal, niemand uitgezonderd, dus jij ook. Dat is onvoorwaardelijke Liefde. Dat mag je je bewust worden en als je dat bewust geworden bent, misschien kan je dan overwegen jouw gedrag naar anderen te veranderen. En zit niet in zak en as als veranderen moeilijker is dan je dacht. Accepteer dat het een proces is van vallen en opstaan. Je kracht is iedere keer weer op te staan, ondanks alles. Vergeef jezelf voor je verleden, dat kan je toch niet terug draaien en begin aan 'n betere toekomst.

Toch is de ene mens - wat bewustzijn betreft - verder dan de ander. Dat betekent, dat hoe verder je stijgt, hoe minder gelijken je tegen komt. Wil je met hen communiceren pas je dan aan.

LIEFDE en HAAT



 

"Liefde en haat zijn in wezen één; zij houden in de wereld een labiel evenwicht in stand en elk exces in de ene of de andere richting verstoort dat."

“Liefde ziet scherp, haat scherper, maar jaloersheid het scherpst, want zij is gelijk aan liefde plus haat.”

Wat is liefde?
Er zijn zoveel liedjes, boeken, toneelstukken en films over geschreven. Het is het meest bezongen en besproken onderwerp. We willen het allemaal 'hebben'. En toch, als we iemand vragen er een definitie van te geven zal het antwoord nooit bevredigend zijn.
Liefde is een goed gevoel. Liefde maakt ons gelukkig. Daarom willen we het hebben. Zoals alle goede gevoelens. En we denken dat liefde zal voorkomen dat we eenzaam zijn.





Maar een gevoel van liefde kan heel gemakkelijk omslaan in een gevoel van haat. Het beeld dat we van de ander hadden valt in duizend scherven uiteen.
Dat gebeurt als de ander ons niet geeft wat ons gelukkig maakt. Haat is een naar gevoel dat we niet willen hebben.
We geven de ander de schuld van dat nare gevoel. We willen dat hij/zij verandert. Lukt dat niet (en dat doet het nooit) dan wijzen we hem af.
Liefde kun je niet hebben, niet vasthouden. Liefde kun je slechts ervaren.

Liefde is volledige acceptatie van hoe en wat de ander is. Pas als liefde onvoorwaardelijk is, is het ware liefde. En hoeveel van ons kunnen zeggen dat we die hebben ervaren?
Dat wat het meest dichtbij die vorm van liefde komt is de liefde van een moeder voor een kind. Zelfs als haar kind (ook als is hij/zij volwassen) vreselijke dingen heeft gedaan, blijft meestal de moeder achter hem of haar staan

 



Voorbeeld

Tijdens een meditatie weekend.
Ik eet de appel die mijn ontbijt is. En de appel is liefde. Ik sla mijn ogen op en zie iemand intens verdrietig huilen: ook dat ervaar ik als liefde. De thee die ik drink, de kleren die ik aan heb: alles is liefde. Wat ik ook zie, hoor, proef of aanraak. Buiten is de aarde waarop ik loop liefde. Net als de bomen, planten, een vlinder, een libel, een hommel, en de kleine vliegjes die om mijn hoofd dwarrelen.

Ik ervaar geen grenzen tussen mij en alles om me heen. Slechts een grote stroom die bestaat uit licht en vreugde. Het mos op de takken van de bomen ervaar ik als de huid van mijn eigen lichaam. Het gras waarop ik loop is als de zolen van mijn voeten. De ruisende bladeren mijn haar dat waait in de wind.
Ik lach en lach en het bos lacht met mij mee

Aura’s en Chakra’s ( Part I )

 


Ieder mens, elk ander dier en zelfs iedere plant heeft een aura. Dit is een energieveld, dat om iets of iemand heen zit, en wordt ook wel levensenergie, prana of chi genoemd.

Wat is het?
Elke chakra en laag van de aura heeft een bepaalde kleur en betekenis. Ze zijn verbonden met ons mentale vermogen en emotionele vermogen. Door deze lagen en chakras te lezen kun je zien hoe iemand zich emotioneel voelt.

Blokkades
Bij blokkades in chakra's en aura's kunnen ziektes en andere problemen ontstaan, die verdwijnen wanneer dit weer heel is in balans, goed kan stromen.

Genezen
Energie op een ander overbrengen of elkaars energie beïnvloeden wordt gedaan door genezers of healers, zij halen energie uit het universum, en 'repareren' hiermee de energie van de ander, of brengen deze in balans

Aura's

Aura lagen
Een aura is een soort omhulsel van energie (levensenergie), die bestaat uit ongeveer 7 lagen. Vier van deze lagen zijn echt belangrijk en worden hier uitgelegd. Dit energieveld kun je meten en zelfs fotograferen (kirlianfotografie). Een aura is voelbaar; denk maar aan wanneer je iemand ontmoet van wie je meteen weet of je die persoon mag of niet (uitstraling), je ziet verschil tussen iemand die verliefd is en iemand die verdrietig is, met iemand meevoelen... Ook kun je aura's horen en zien. Iedereen kan aura (leren) lezen, maar de een beter dan de ander.
Hoe beter je aura's kunt zien, hoe meer lagen je kan zien.



Gezondheid
De aura van een blad kun je al zien, voordat het blad er is gegroeid! De aura van een plant verandert van kleur wanneer je bijvoorbeeld een blad afsnijdt.
Een aura kan blokkades, lekken, ruwe randen of vlekken bezitten. De aura van een gezond mens is helder van kleur. Bij een zieke wordt deze donkerder of komen er op bepaalde plaatsen ondoorzichtige of grauwe plekken. Door veel drugs- of alcoholgebruik, kunnen 'gaten' of doffe plekken in een aura komen. Aura's worden beïnvloed door slechte ervaringen, opvoeding, emoties, gedachten of andere mensen en de aura beinvloedt op zijn beurt weer ons lichaam.





Aura lezing
Mensen die aura's lezen zijn auralezers of readers. De 'roos reading' is de meest duidelijke manier om iemand te lezen;
De roos ben jij en bestaat uit: wortels, een steel, de bloem en de zon of het weiland.
De wortels staan voor je kind zijn (onbeïnvloed),
De steel is de manier waarop je leeft. De bloem zegt hoe je nu bloeit, denkt, voelt. De zon zijn je doelen en het weiland symboliseert je beïnvloeding uit je omgeving.

Eerste laag
Etherische lichaam,
verteld over de lichamelijke toestand, de gezondheid, hoe het ermee gesteld is, loopt tot 10 cm buiten het lichaam, is lichtgrijs tot lichtblauw van kleur.

Tweede laag
Emotionele lichaam,
de kleur is afhankelijk van de stemming van de persoon en laat je emoties zien.

Derde laag
Mentale lichaam,
deze laag is verbonden met de gedachten van de persoon en laat deze zien,
meestal geel van kleur, een mengeling van gedachten en emoties heeft ook een mengeling van de 2e en 3e laag als gevolg.

Vierde laag
Astrale lichaam,
deze laag heeft met de spiritualiteit van de persoon te maken.

Zwarte Magie !!!

Magie is al zo oud als de mensheid zelf. Men was er van overtuigd dat alles om hen heen bezield was. Of dit nu om het weer, het gewas, een verblijfplaats of een ziekte ging.
Om de geesten gunstig te stemmen leerden zij er mee te communiceren.

Naarmate zij de kunst machtig werden en leerden hoe zij zich moesten wapenen tegen “kwade geesten”  leerden zij ook hoe ze te manipuleren.
Met zwarte magie komen we in contact met de donkerste aspecten van ons zijn. De motieven om zwarte magie te bedrijven zijn niet langer ethisch maar egoïstisch.





Hoewel we geneigd zijn om de magische kunsten van onze voorouders te romantiseren, was dat lang niet altijd het geval. Over de hele wereld zijn praktijken bekend die middels verminkingen of rituele offers het doel hadden de macht over bepaalde zaken af te dwingen. Toen, maar ook in de 21ste eeuw!

 
De meeste gevallen van zwarte magie blijken echter een product te zijn van onze eigen angst. Een niet te onderschatten aspect, daar magie voor een groot gedeelte stoelt op de kracht van de gedachte. Alleen al het toelaten van de gedachte dat een vloek jouw leven zou beheersen is genoeg om angst te zaaien. Vertrouwen in je zelf en het distantiëren van zwarte magie is dus in veruit de meeste gevallen afdoende om er niet door te worden geraakt.

Van origine is hekserij geen duistere kunst. Veel van de vervolgde heksen waren niet meer dan kruidendeskundigen met kennis van de wetten der natuur en de verbanden onderling. Het is dan ook verschrikkelijk dat in de middeleeuwen duizenden vermeende heksen onschuldig zijn verbrand. Ik denk wel dat er door het geromantiseerde beeld dat momenteel leeft in de hedendaagse hekserij een deel onderbelicht blijft. Namelijk dat de kennis en kunde van de hekserij in verkeerde handen ook veel onheil kan brengen. Denk maar aan het Satanisme en de Voodoo.

Het is niet mijn bedoeling om beide te bestempelen als alleen maar zwarte magie, maar het zijn wel twee sprekende voorbeelden van hoe het mis kan gaan als er mensen mee aan de slag gaan die leven met wrok en jaloezie.
Het valt niet te ontkennen dat bij veel mensen nog steeds een angst leeft voor heksen. En juist de angst kan alles weer buiten proporties brengen zoals dat ook gebeurde bij het verschijnen van de Heksenhamer.  

In die zin begrijp ik ook wel de geheimhouding van verschillende groeperingen. Maar ook hier schuilt weer een adder onder het gras. Door de geheimhouding weet je niet precies van te voren waar je je mee in laat.  

Als je de principes van magie onder de knie hebt kan er een gevoel van onaantastbaarheid ontstaan. In deze potentiële gevaarlijke situatie kan de scheidingslijn tussen witte en zwarte magie heel dun worden. Want een ieder bezit zijn duistere kanten, net zoals er in elke man een vrouwelijk deel zit en in elke vrouw een mannelijk deel. De ware kunst is dan op het verlichte pad te blijven.

VOELEN !!!





We hebben dus een prettig gevoel - dat we 'geluk' noemen - als we de mensen en dingen die we willen hebben ook echt hebben. En als we in omstandigheden verkeren die we plezierig vinden. Dat gevoel noemen we dus geluk. Maar eigenlijk is het gewoon een prettig gevoel (d.w.z. genot).
Zoals we later zullen zien, is waar geluk (vreugde) iets heel anders!
Er is natuurlijk niets mis met genieten. De wereld waarop wij leven biedt veel moois, lekkers en geweldigs. En we hebben een lichaam dat voorzien is van zintuigen. Waarom zouden we die niet gebruiken?


 


We noemen de ervaring van onze zintuigen 'voelen'. Maar eigenlijk is 'ervaren' een beter woord. Want het wordt pas 'voelen' als onze emoties eraan te pas komen. En die worden geproduceerd in onze hersens. Onze hersens zijn het die beslissen dat we iets willen. Als we iets moois zien, willen we het bijna altijd hebben, toevoegen aan ons bezit.

 


In het park waar ik met mijn hond wandelde stond een boom in bloei met prachtige dieppaarse seringen. Ze roken heerlijk. Meteen kwam er - zoals elk jaar rond deze tijd - een herinnering naar boven. Mijn opa en oma hadden een seringenboom in hun tuin staan. Zolang zij leefden - helaas te kort voor mij - brachten zij elk jaar met mijn verjaardag in mei seringen voor mij mee. Ik zie ze nog aan komen lopen.
Elke keer als ik langs die boom in het park wandelde, kreeg ik de neiging een paar van de takken af te breken om thuis in een vaas te zetten.
Op een bepaald moment begon ik te beseffen dat dit typisch een geval van 'willen hebben' was. Ik kon toch ook gewoon een aantal keren per dag van de schoonheid, de geur en de herinnering genieten?
En dat heb ik gedaan.

Er is waarheid in het heelal. Wat is die waarheid? Ze is het heelal zelf. Zijn wetten zijn de gedragslijnen van dat heelal dat zich in kosmische perioden manifesteert; en een ware filosofie, een ware religie, een ware wetenschap probeert deze essentiële zaken weer te geven door het formuleren van gedachten. Het verlichte menselijke intellect kan deze essentiële zaken op die manier weergeven omdat wij, als voortbrengselen van het heelal, alle vermogens en krachten die het heelal bezit latent in ons hebben.

Het begripsvermogen is iets dat we kunnen ontwikkelen. Dat wil niet zeggen dat we een orgaan om te kunnen begrijpen moeten opbouwen, zoals iemand een huis bouwt van steen of hout. Ons begrip ligt binnenin ons, niet buiten ons; en naarmate ons zelfbewustzijn groeit, zullen we steeds beter het zich manifesteren van het innerlijke licht begrijpen. Maar al komt de waarheid uiteindelijk van binnenuit, toch kunnen we veel leren van de vruchten van het gerijpte denken van iemand anders. Zelfs al zijn ze ons denken binnengebracht en zijn ze niet de vruchten van onze eigen innerlijke ontdekkingen, toch kunnen we veel leren als we dit in ons opnemen, er eerlijk over nadenken en proberen het te begrijpen.

Maar aanvaarden we zomaar wat iemand beweert en wegen we daartegen alles af wat tot ons komt? Als we dat doen, toetsen we alleen de ene dogmatische uitspraak aan een andere. Als we iets van buitenaf aannemen, doen we dat op gezag of te goeder trouw, tenzij we in onszelf de vermogens tot oordelen en onderscheiden, intuïtie en begrip, hebben ontwikkeld. Deze kunnen we ontwikkelen door diep na te denken, door meditatie, door te weigeren beweringen van anderen zomaar aan te nemen en door het gebruik van onze wilskracht, vastbesloten om alle vragen zelf op te lossen, koste wat het kost. Wanneer we ons op die manier oefenen, zullen we, zo zeker als de zon de aarde met licht overstraalt, bereiken wat we ons ten doel hebben gesteld: het vermogen om alle dingen te toetsen door te weten of ze waar zijn of onwaar.

Evenals in ieder ander tijdperk zoeken de mensen nu naar waarheid. Maar wat is er nog veel te leren! Hoe meer we weten, des te meer beseffen we wat er nog is te weten; hoe meer we leren, des te meer gaan we inzien dat er nog grotere hoogten te beklimmen zijn. Grote kennis leidt tot bescheidenheid; toenemende kennis leidt tot een groeiende eerbied voor de waarheid. Alleen zij die een beperkt verstand hebben, die in zichzelf niet die brandende liefde hebben voor waarheid en alleen waarheid, zoals die is gebaseerd op de feiten van de kosmos, kunnen denkbeeldige grenzen trekken en zeggen: ‘Hier eindigt de waarheid! We mogen niet, we kunnen niet, verdergaan.’ Wie kan er grenzen stellen aan de zich verheffende menselijke geest?

Er is een radicale verandering nodig in het bewustzijn van de mens. Als deze plaatsvindt en door de van binnenuit stromende krachten van het licht en het hart wordt geleid, heeft de mensheid noch van binnenuit noch van buitenaf iets te vrezen. Maar zo’n verandering in het hart, het denken en de wil van de mens is een kwestie van langdurige ontwikkeling en vindt niet van de ene op de andere dag plaats. Het is echter een grote steun bij het tot stand komen van die verandering als men een geest van eerbied voor de waarheid ontwikkelt, zo groot dat vergeleken daarmee niets anders van waarde wordt geacht; en vanaf dat moment zouden alle religieuze en wetenschappelijke ontdekkingen als een onpersoonlijk offer op het altaar van de waarheid worden gelegd. Wat een prachtig ideaal om na te streven, niet alleen voor wetenschapsmensen, religieus ingestelde mensen en filosofen, maar ook voor ieder van ons. Er zouden dan geen dogmatische hypothesen of theorieën meer worden verkondigd, maar men zou zijn levenswerk eerbiedig offeren op het altaar van dat goddelijke ideaal, de eeuwige waarheid.

Van voelen naar aandacht !!!

Wij starten onze tocht naar binnen vanuit de aanwijzingen van de psychologie en de 'gevoelsleer.' De psychologie vertelde ons dat wanneer wij de grenzen opheffen tussen ons 'ik' en ons onbewuste (ofwel onze schaduw) wij een psychologische eenheid gaan vormen, niet langer innerlijk ver­scheurd door tegenstellingen. De 'gevoelsleer' leerde ons dat door het weghalen van de barrières tussen ons innerlijk en ons lichaam, wij in wezen één kunnen worden in deze wereld en kunnen gaan leven vanuit het gevoel.





Maar dan nog steeds zijn wij een eenling in een grote boze wereld. Het innerlijk ervaren dat ons stoffelijke lichaam (dat in diezelfde) uiterlijke wereld leeft, toch ook onszelf is, hebben wij al een brug geslagen tussen ons innerlijk en de uiterlijke wereld. Ons lichaam is de brug, de poort naar dat andere. Met het vanuit het gevoel leven is een eerste stap gezet richting een leven, dat niet een invulling krijgt vanuit het eigen streven, dat niet gevormd is vanuit maatschappelijke normen en andere vormen van condi­tionering.

We kiezen dan voor een leven dat niet langer vanuit het kleine 'ik' wordt vormgegeven, maar door het Leven zelf. Het leven gaat dan stoelen op iets anders, op iets veel groters, op iets dat het kleine 'ego' verre te boven gaat. Wij merken dat o.m. door intuïtieve invallen en zaken die ons -onverwacht- toevallen, allen gebeurtenissen die later een betekenisvol patroon blijken te hebben.

Het juiste begrip van het voelen is een eerste en noodzakelijke stap in de richting van een verdere geestelijke bewustwording. De 'gevoelsleer' geeft de nodige aanwijzingen van hoe we vanuit het voelen naar ons werkelijke zelf kunnen komen. Willen wij nu nog verder, naar ons dieper gelegen Zelf, dan is echter een gedegen Inzicht nodig in de rol welke het denken speelt in het bereiken van die andere -onbekende- staat. Wij gaan dan beseffen dat wij via het denken, het willen en het doen geen enkel blijvend resultaat zullen bewerkstelligen.





We komen dan tot de onontkoombare conclu­sie, dat de mens via zijn Willen en zijn Streven nooit zijn Doel zal bereiken. Het 'ik' (jijzelf dus), dat je tot het zoeken heeft aangezet, blijkt notabene de enige sta in de weg te zijn. Ook het gericht zijn op het voelen blijkt dan een hinderpaal. Pas in het radicaal opgeven van jouw ik, van al het Eigene, van elk willen, van elk plan kan zich de deur naar dat Totaal-Andere zich openen.

Naast het verkrijgen van inzicht is er maar één alternatief: leven vanuit een staat van aandacht. Aandacht is een kwaliteit van het leven zelf, waarbij het denken, het menselijk brein dat de oorzaak van onze gevangenschap is geen enkele rol speelt en tot zwijgen komt.

Rozen en hun betekenis!!!

Iedere roos vertelt zijn eigen verhaal en drukt bepaalde gevoelens uit. Rozen vertellen heel veel zonder woorden, maar wat zegt nu welke roos?

Een rode roos toont liefde, romantiek, passie en respect

Een rose roos communiceert vrolijkheid, waardering en bewondering, vriendschap en sympathie.


Een witte roos toont spirituele liefde en puurheid, onschuldigheid en charme, trouwwit toont gelukkige liefde.


Een gele roosbetekent 'ik geef om je', vriendschap, vreugde en vrijheid.


Wanneer geef ik hoeveel rozen?
Bij bepaalde gelegenheden hebben zelfs aantallen rozen een symboliek. Op de verjaardag van uw geliefde is het bijvoorbeeld gebruikelijk om rode rozen gelijk aan de leeftijd te schenken met extra één witte roos voor het geluk van het volgende jaar. Hiermee wordt menig hart van vrouwen gestolen!

Aantal rozen betekenis
1 I still love you
12 Dankbaarheid
25 Gefeliciteerd!
50 Onvoorwaardelijke liefde

Het Geheim van gelukkig zijn !!!

Het is nooit de bedoeling geweest dat we pas gelukkig zou den zijn als alle huidige wereldproblemen opgelost waren. Is het nodig te wachten met genieten totdat de wereld in volmaakte harmonie verkeert of totdat wijzelf perfect zijn in alles wat we doen?

Ligt het geheim van gelukkig zijn niet precies in het kunnen genieten van het ‘op weg zijn’ in plaats van enkel in het ‘arriveren’ ? Hebben onze spanningen, angsten, zorgen en al onze irritaties een einde gemaakt aan onze problemen of de problemen van anderen ? Is een hoofd vol zorgen een oplossing voor morgen ?

Aanvaarding brengt ons in ‘no time’ in het NU,  bij onze eigen Kern van zorgeloosheid  ! Het prachtige van aanvaarding is dat er energie wordt vrijgemaakt om te kunnen waarderen wat we hebben, en ons niet blind te staren op wat we missen.

We zijn niet geschapen om onszelf zo weinig te laten genieten. Het ego leeft in het spanningsveld tussen ‘teveel van dit’ en ‘te weinig van dat’. Vanuit die houding onderneemt het verwoede pogingen om zich enerzijds los te wringen uit alles wat ‘storend’ is en anderzijds is het begerig op zoek naar alles wat het denkt te missen.

Met deze houding vecht het ego een titanenstrijd !

Denken we werkelijk dat we het geluk moeten ‘verdienen’, dat we een gevoel van tevredenheid,  voldoening of innerlijke rust kunnen ‘bereiken’ ? Velen gaan ervan uit dat ze pas gelukkig kunnen zijn als ze een bepaald doel bereikt hebben, als hun relatie met anderen perfect  verloopt, als  ze  spiritueel  ‘verlicht’ zijn,  als ze eerst alles bezitten wat hen tot een maatschappelijk of spiritueel ‘geslaagd’ mens maakt ?

Telkens we denken dat we het geluk moeten bereiken,blijft het ons steeds een stapje voor...

Waarom is dit zo ?

Omdat, als we het geluk ergens projecteren in de toekomst, we ervan overtuigd zijn dat we : hetzij NU iets te weinig hebben (liefde,  zekerheid, gezondheid, geld,  ....) ;

hetzij NU iets te veel hebben (lasten, zorgen, een vervelende partner,  overgewicht, …)

Vanuit deze innerlijke onvrede wordt onze dwingende begeerte aangewakkerd naar externe bevrediging en/of bevrijding. Dit kost zoveel energie dat we onszelf erin verliezen…

Zijn we op zoek naar waardering van anderen, en sloven we onszelf uit om zoveel mogelijk bij anderen in de gunst te komen of hen tevreden te stellen, zoek dan eens het antwoord op de volgende vragen : Voel ik mezelf niet minderwaardig en ben ik eigenlijk wel overtuigd van mijn eigen unieke waarde

Vind ik mezelf wel goed genoeg ?

Moet ik mijn ‘ingeboren goedheid’ werkelijk verdienen door te leven naar andermans maatstaven of verwachtingen ? Zijn we op zoek naar zekerheid of veiligheid, en bouwen we ons leven op  maatschappelijke structuren, status en/of ideaalbeelden, laten we onszelf dan eens afvragen : Hoe onzeker voel ik mij indien mijn omgeving mijn zekerheid niet langer garandeert ?

Voel ik me werkelijk veilig op aarde of leef ik met diepe bestaansangsten ? In hoeverre moeten anderen mijn innerlijke twijfel compenseren en mijn leegte opvullen ? Moet ik mezelf nog steeds blijven verbergen achter ‘maskers’ om een afwijzing te vermijden?

Het is je wellicht duidelijk geworden dat niemand buiten ons Zelf onze veiligheid of bestaanszekerheid kan garanderen ... Zullen we eerst dan gelukkig zijn als we een streefdoel in ons leven bereikt hebben ?

Wellicht ervaren we tijdelijk euforie, maar al snel wordt de euforie vervangen door vanzelfsprekendheid en gewenning ...Dan krijgen we alweer dat knagende gevoel dat er ons nog iets ontbreekt, dat nog iets anders  ons wat completer of gelukkiger kan maken.

Wanneer denkt men dan ooit het verzadigingspunt te bereiken?

Indien we pas gemoedrust kennen als alle streefdoelen bereikt zijn of als ons  wereldje precies  aan onze verwachtingen beantwoord, komen we zelfs met een eeuwigheid nooit toe …

Men kan nooit gelukkig ‘worden’, men kan het slechts ‘zijn’ !

Geluk is niet het eindresultaat van een streefdoel, maar is de vreugde van de reis, het plezier van het onderweg zijn. Het is het genieten van de schoonheid van elk ‘tussenstation’ op weg naar onze bestemming.

Als we er werkelijk voor kiezen om gelukkig (geliefd) te zijn - ongeacht de omstandigheden, kan niets of niemand ons uit dat gevoel halen.

Maar als we ervoor kiezen  ongelukkig (ongeliefd) te zijn, is elke kleinste ontgoocheling op onze weg of iedere fout die wij of een ander maken, een rechtvaardiging om ongelukkig te blijven !

Laten we beseffen hoe gezegend we zijn, hier op aarde, nu op dit moment in de tijd.

Wie zich echt rijk wil voelen, zou eens al die dingen moeten tellen die met geld niet te koop zijn.

Aanvaarden opent de poort naar dankbaarheid. Dankbaarheid is de volheid van het Moment voelen in ons hart.