In 2003 kreeg mijn leven echter een nieuwe kans…ik had voor de 16° verjaardag van mijn zoon internet laten binnen leggen en natuurlijk, wilde ik ook wel weten wat chatten was.
Ik leerde via een chatbox een man kennen die een zeer positieve wending aan mijn leven zou geven. Hij was 64 jaar, met een hoop levenservaring dus en godsdienstleraar. Maar wel één met een redelijk open vizier.
Ik had in mijn jeugd, net als zovele van jullie, vaak zo hard geroepen om hulp van boven dat ik alle geloof kwijt was.
Door de lange gesprekken met hem, hervond ik mijn geloof.
Op een dag in juli 2003 gingen we naar de zoo en om elf uur gingen we iets drinken. Ik nam, zoals altijd wijn…maar ik zag hem kijken…en van toen af aan heb ik hem langzaam aan verteld van mijn boottochtjes op de Alco 1, 2 en 3…Zijn zus was bij AA en van hem hoorde ik daar voor het eerst over praten.
In december verscheen in mihet gemeentelijk maandblad een artikel over de plaatselijke groep Carpe Diem. Ik heb dat uitgescheurd en een tijd lang bij me gedragen in de achterzak van mijn broek. Veranderde ik van broek dan ging het papiertje mee. Het heeft dan nog tot 23 januari 2004 geduurd eer ik de moed had om het te gebruiken. Ik stuurde een sms…dat ik hulp nodig had. Het was ook vlak voor mijn zoon zijn 17de verjaardag, hoe kon ik hem vertellen over de gevaren van drank als ik zelf een zuipschuit bleef…
De contactpersonen van die groep hebben me dan door het weekend geloodst en op maandag 26 januari beklom ik voor het eerst de 23 treden naar het lokaal waar de groep vergadert. Op dat moment voelde het aan alsof ik de Eifeltoren op moest.
Maar het gevoel dat ik kreeg, eenmaal aan tafel, was er één dat ik nooit gekend had. Een gevoel van thuiskomen, het binnen varen in een veilige thuishaven.
Op die dag verkocht ik de Alco 3 en scheepte in op een cruiseschip en begon mijn tocht naar ontdekkingen in mezelf en bij anderen.
Tot zover het verhaal van mijn weg met alcohol. De dag dat ik inscheepte op het cruiseschip is 23 januari 2004. Dat is inmiddels meer dan 10 jaar geleden. Over mijn nuchtere leven vertel ik zeker en vast een volgende keer !
|