Alive and kicking

In december 2019 stak in China Covid-19 de kop op. Het sars-CoV-2-virus dat covid veroorzaakt, heeft ondertussen diverse evoluties doorgemaakt en blijkt -ongelukkiglijk genoeg – deze trend voort te zetten, want regelmatig duiken er nieuwe varianten op.

In december 2020 verdrong de alfa­variant (de vroegere ‘Britse’ variant) eerdere virusvarianten, omdat hij 50 procent besmettelijker was. Vervolgens verdrong de deltavariant (de vroegere ‘Indiase’ variant), die op zijn beurt weer 60 procent besmettelijker was, de alfavariant.

Maar er zijn er nog een hele resem. Men raakt er bijna niet meer wijs uit. Er bestaan varianten met een naam, die hoog in de pikorde staan aangeschreven omwille van hun besmettelijkheid, zoals de alfa- en de delta-variant. Daarnaast zijn er de epsilon-, zèta-, èta-, thèta-, jota- en kappa-varianten; waarvan de vrees dat ze krachtiger waren dan delta nooit uitkwam.

De deltavariant is sinds hij in december vorig jaar aan zijn wereldwijde opmars begon, opgesplitst in 56 sub­lijnen. De sublijn AY.4 is daarvan de meest voorkomende. Thans heerst er In het Verenigd Koninkrijk – en daarbuiten - bezorgdheid over een sublijn van die sublijn, AY.4.2 geheten. Afgaand op de Britse besmettingscijfers lijkt deze subvariant zo’n 10 tot 15 procent besmettelijker dan de oorspronkelijke deltavariant.’ Omdat zulks nog niet bewezen is, heeft deze variante nog geen naam, alleen een nummer.

Hoe dan ook is de moraal van het verhaal, als we corona zouden verpersoonlijken: “Ze muteert, dus ze is”. In andere woorden: corona is niet weg, ze is ‘alife and kicking’.

Deze vaststelling, een vierde golf die zich manifesteert en een tweede coronawinter voor de boeg lijkt een ideaal scenario voor een serieuze bedreiging van de grote vrijheid waarmee onze politici zo graag dwepen.

Bron: De Standaard – 26 oktober 2021 - VIERDE GOLF - Wie zijn de kroonprinsen van de deltavariant? Door Hilde Van den Eynde.