Vandaag wordt mijn trouwe jack russeltje Billy 10 jaar. Nu ik met mijn hondje op de proppen kom, zullen enkele bloggers mij misschien herkennen
Zoals de traditie het wil, krijgt Billy vandaag een lekker sappige biefstuk voorgeschoteld, die hij ongetwijfeld met zeer veel smaak gaat oppeuzelen. Jaarlijks krijgt hij ook een nieuw stukje speelgoed, en ja ook dit jaar nog ! Hij mag dan 10 jaar oud zijn, versleten is hij nog niet. De kleine deugniet die ik bijna 10 jaar geleden in huis haalde, schuilt nog altijd ergens achter zijn intussen bejaarde uiterlijk. Hij kan nog zeer speels uit de hoek komen, hij holt nog steeds even enthousiast achter zijn balletje aan, al duurt het nu minder lang dan vroeger. Als hij uitgespeeld is, gaat hij rusten. Vroeger kende dit energieke hondje geen rust... !!
Gelukkige verjaardag mijn kleine schat, mijn grote vriend !!
Ik wist eigenlijk niet of het een woord was, maar "badderen" is correct Nederlands, zo blijkt.
Ik badder, hij baddert, zij badderen, wij badderden..... en werkwoord als een ander.
Hier ten huize is dat badderen al meer dan een maand onmogelijk. Renovaties in de badkamer dwingen mij er momenteel toe om mijn kattewasjes aan de spoelbak van de keuken te doen, en voor een douche moet ik overal rond zo een beetje gaan schooien. Bij mijn ouders, bij de buren, vrienden, op het werk. Leuk is anders. Niks zo knus als je eigenste badkamertje.
Maar kijk, ik zat al 9 jaar op dat snoeproze te staren. De foeilelijke badkamer, die bij dit huis hoorde toen ik het 9 jaar geleden kocht, moest er nu maar eens aan geloven. Een maand kappen, afbreken, en vele stofwolken verder, zijn we nu. De nieuwe badkamer begint langzaam maar zeker zijn eigen vorm en karakter te krijgen. Het wordt een juweeltje. Maar intussen kan ik nog voor een tijdje niet douchen, en blijft het voorlopig behelpen, kamperen.
Met de nodige nostalgie in het achterhoofd, denk ik terug aan die goeie ouwe tijd, toen ik met de rugzak de wijde wereld introk, het avontuur tegemoet, en een klein groen tentje het enige dak boven mijn hoofd was. We schrijven 15-20 jaar geleden. Ik ben toen menigmaal uit een koude douche op een vuile natte vloer gestapt in het broeierig, door insecten geplaagd, sanitair blok van één of andere goedkope camping. Je dacht er niet eens twee keer bij na, het hoorde bij de ervaring en je was al blij met stromend water.
Ik mag er nu niet meer aan denken, dat ik mij meer dan één dag niet zou kunnen wassen, of met een mond vol ongepoetste tanden de deur uit zou gaan. Je rolt langzaam maar zeker in een luxe die je niet meer kunt missen, al besef je het niet eens.... tot je plots weer moet gaan kamperen.... !
Toen ik een 6-tal maanden geleden mijn vorige blogje voor bekeken hield, andere horizonten tegemoet, had ik niet verwacht hier vandaag terug achter mijn pc te zitten op Seniorennet, met een gloednieuwe blog. Een omweg via Skynet en Blogger.com - beide gewogen en te licht bevonden - heeft mij doen inzien hoe leuk en gebruiksvriendelijk deze site is. Hoe tof de mensen zijn die hier vertoeven. Hoe aangenaam de respons altijd was..... Het speelt allemaal een rol.
Het was anders wel een zeer bewogen halfjaar, met veel nieuwe belevenissen en avonturen, waar ik de komende dagen, weken, maanden, uitgebreid op terugkom. Allemaal kleine dingen, maar zijn het nu nét niet die kleine dingen die een leven groots maken ?
