403 Grenzeloos

St.-Elooikapel is de grens tussen Oppem, Meise en Wolvertem

Hasselt bekleedde een afzonderlijke plaats in de rij van de afhankelijkheden van Meise.
Twee oorkonden verklaren dit : een uit 1197 en een uit 1255.
De eerste gaat over de mansus, Vacuus mansus, apud Hasselt.
In de cijnsboeken van de 13^de en begin 14^de eeuw wordt deze mansus hoeve genoemd. Die bestond oorspronkelijk uit een of meerdere mansi, elk 12 bunder groot. Dat wijst erop dat rond de Hasseltkapel een deel van een ’s herendomein lag, dat reeds vroeger aan de mansionarii werd uitgegeven. De Asselenberg behoort tot de oudste koutercomplexen van Meise en het is deze Asselenberg, gelegen onder Meise (Hasselt) en Oppem, die de band is geweest tussen de moederparochie en de afhankelijkheid Oppem. Zij is de oude schakel tussen Meise en Oppem, maar ook tussen Meise en St.-Brixius – Rode. Volgens de legger van het kaartboek van 1776 bevestigt dit de eenheid Meise – Rode en dat de aanrakingspunten vooral situeerde rond de kapel van Hasselt.

Rode – Nieuwenrode , hertekening grens uit Meise Vanden Eynde

Nieuwenrode maakte deel uit van het territorium van de gemeente Meise dat zich toen uitstrekte tot de vaart Brussel – Willebroek, tot Oksdonk – 10 km van Meise – centrum.
Het gemeentelijk grondgebied was een langwerpige, relatief smalle strook, waarvan Nieuwenrode een uiteinde was en het administratief centrum in de andere pool lag. De verbinding tussen dit gehucht en Meise dorp was zeer gebrekkig, zelfs was er geen verharde weg.
In 1808 waren 112 inwoners van Nieuwenrode hun kerk als annexe van Meise te aanvaarden. Daar de beslissing steeds verdaagd werd stuurden zij in 1811 een petitie naar de aartsbisschop van Mechelen en zij bekwamen voldoening. Maar de inwoners durfden niet uitkomen voor de oprichting van Nieuwenrode tot zelfstandige gemeente, wat ze wensten, zolang baron d’Hoogvorst, burgemeester en groot grondbezitter , het beheer in handen had. Niemand nam het initiatief, men wist immers dat de vraag zou geweigerd worden door de burgemeester en dat voor talrijke gezinnen, die grond in pacht hadden, nadelige gevolgen kon meebrengen.
Eerst op 5 juni 1873 – na het overlijden van Emmanuel – werd de gemeenteraad in buitengewone vergadering samen geroepen om te beraadslagen over de aanvraag van de inwoners van Nieuwenrode ertoe strekkend hun gehucht tot zelfstandige gemeente op te richten.
In buitengewone vergadering van de raad van 10 juni werd het onderzoek geleid door een gedeputeerd lid van de provincie Brabant. Een inwoner van het grondgebied Nieuwenrode, die aan de scheidingsgrens woonde, namelijk Andries vroeg om bij Meise te blijven. Men schonk hem voldoening. De afstammelingen bewonen nog steeds deze hoeve.
Bij K.B. van 11 februari 1875 verwierf Nieuwenrode de zelfstandigheid en het aandeel in het actief en het passief van de twee gemeenten – Meise en Nieuwenrode – werd vastgesteld, lange tijd nadien, in de zitting van 6 december 1877.

Parochiegrenzen

De grenzen van onze acht parochies zijn zeer onregelmatig en vrij grillig.

23-04-2014 om 09:14 geschreven door Jef De Cuyper