Keizerlijk Meise Sib, de orde van de autochtone Meisenaars, verzamelt alles over het historische Meise
23-04-2014
403 Grenzeloos
403 Grenzeloos
St.-Elooikapel is de grens tussen Oppem, Meise en Wolvertem
Hasselt bekleedde een afzonderlijke plaats in de rij van de afhankelijkheden van Meise. Twee oorkonden verklaren dit : een uit 1197 en een uit 1255. De eerste gaat over de mansus, Vacuus mansus, apud Hasselt. In de cijnsboeken van de 13de en begin 14de eeuw wordt deze mansus hoeve genoemd. Die bestond oorspronkelijk uit een of meerdere mansi, elk 12 bunder groot. Dat wijst erop dat rond de Hasseltkapel een deel van een ’s herendomein lag, dat reeds vroeger aan de mansionarii werd uitgegeven. De Asselenberg behoort tot de oudste koutercomplexen van Meise en het is deze Asselenberg, gelegen onder Meise (Hasselt) en Oppem, die de band is geweest tussen de moederparochie en de afhankelijkheid Oppem. Zij is de oude schakel tussen Meise en Oppem, maar ook tussen Meise en St.-Brixius – Rode. Volgens de legger van het kaartboek van 1776 bevestigt dit de eenheid Meise – Rode en dat de aanrakingspunten vooral situeerde rond de kapel van Hasselt.
Rode – Nieuwenrode , hertekening grens uit Meise Vanden Eynde
Nieuwenrode maakte deel uit van het territorium van de gemeente Meise dat zich toen uitstrekte tot de vaart Brussel – Willebroek, tot Oksdonk – 10 km van Meise – centrum. Het gemeentelijk grondgebied was een langwerpige, relatief smalle strook, waarvan Nieuwenrode een uiteinde was en het administratief centrum in de andere pool lag. De verbinding tussen dit gehucht en Meise dorp was zeer gebrekkig, zelfs was er geen verharde weg. In 1808 waren 112 inwoners van Nieuwenrode hun kerk als annexe van Meise te aanvaarden. Daar de beslissing steeds verdaagd werd stuurden zij in 1811 een petitie naar de aartsbisschop van Mechelen en zij bekwamen voldoening. Maar de inwoners durfden niet uitkomen voor de oprichting van Nieuwenrode tot zelfstandige gemeente, wat ze wensten, zolang baron d’Hoogvorst, burgemeester en groot grondbezitter , het beheer in handen had. Niemand nam het initiatief, men wist immers dat de vraag zou geweigerd worden door de burgemeester en dat voor talrijke gezinnen, die grond in pacht hadden, nadelige gevolgen kon meebrengen. Eerst op 5 juni 1873 – na het overlijden van Emmanuel – werd de gemeenteraad in buitengewone vergadering samen geroepen om te beraadslagen over de aanvraag van de inwoners van Nieuwenrode ertoe strekkend hun gehucht tot zelfstandige gemeente op te richten. In buitengewone vergadering van de raad van 10 juni werd het onderzoek geleid door een gedeputeerd lid van de provincie Brabant. Een inwoner van het grondgebied Nieuwenrode, die aan de scheidingsgrens woonde, namelijk Andries vroeg om bij Meise te blijven. Men schonk hem voldoening. De afstammelingen bewonen nog steeds deze hoeve. Bij K.B. van 11 februari 1875 verwierf Nieuwenrode de zelfstandigheid en het aandeel in het actief en het passief van de twee gemeenten – Meise en Nieuwenrode – werd vastgesteld, lange tijd nadien, in de zitting van 6 december 1877.
Parochiegrenzen
De grenzen van onze acht parochies zijn zeer onregelmatig en vrij grillig.
Deze jonge advocaat met een uitzonderlijk redenaarstalent werd door Jef Claes in de gemeenteraad gehaald. Jean Pierre De Cuyper stond zijn plaats als K.W.B.-afgevaardigde voor hem af. Toen waren er nog geen nationale partijen in de lokale politiek, maar een allegaartje van de zetelende meerderheid tegen de oppositie. Hij werd na verschillende café-meetings met Jules Van Campenhout, waarbij hij vanachter de toog op een bierbak de aanwezigen toesprak verkozen met 294 voorkeurstemmen en werd schepen van onderwijs en cultuur.
Hij liep al snel met een vrij vernieuwend idee rond, om mensen zich beter te laten verstaan door het leren van de andere talen. Hij opteerde voor een talenpracticum. Op de trappen van de St.-Martinuskerk in Meise, na de hoogmis, sprak hij mij, als jong onderwijzer en voorzitter van de Jeugdraad aan. Ik had met de het Oudercomité een studiedag bijgewoond over het talenpracticum als nieuw didactisch instrument en zo werd ik de medeoprichter van het audiovisueel Centrum voor volwassenenonderwijs in Meise. Zijn tweede grote realisatie was het Willy Van den Berghecentrum. Onder zijn beleid barstte de Gemeentelijke Jongensschool snel uit haar voegen. In de Jeugdraad stonden wij ons speelplein af, om de realisatie van de school (met talenpracticum), sporthal en zwembad mogelijk te maken. Toen de voorzitter van de C.V.P.-Meise overleed werd het complex op zijn voorstel naar hem genoemd : Willy Vanden Berghecentrum. Al snel werd hij verkozen als parlemenair in 1968 voor de CVP met Paul Van den Boeynants. Ik had de eer om zijn echtgenote Cecile Boon, die les volgde in het Audiovisueel Centrum, via het kommandopneel mee te delen dat haar man verkozen was en dat zij dringend naar huis moest. Daarna werd hij minister van Cultuur en later van Verkeerswezen. Hij stapte later over naar de Brusselse politiek. Hij werd 81 jaar.
Mathilde Verbelen werd op 30 oktober 1915 in de wijk Verbrande Brug te Grimbergen geboren. Ze groeide er op als de tweede oudste in een gezin van vijf kinderen, waarin ze gelukkig leefde in een warm familieverband. Haar grote dankbaarheid daarvoor heeft ze later gedurende lange tijd getoond in de lieve aandacht en zorg die ze had voor haar zieke moeder opbracht. Mathilde had het verlangen zich te wijden aan de vorming en opvoeding van kinderen en daarom ging ze aan het H.-Hartinstituut te Heverlee een opleiding volgen om onderwijzeres te worden. Dit beroep oefende ze uit in de parochieschool te Humbeek, die geleid werd door de zusters van Opwijk. Gans haar loopbaan heeft ze les gegeven in het eerste en tweede leerjaar, maar vooral in het eerste leerjaar. 'Onderwijzen is het wonder wijzen' schreef professor Jacques Claes. Is er iets mooier dan jonge kinderen die prachtige en wijdse wereld te helpen ontdekken, hen te leren lezen, leren rekenen, leren schrijven en vooral hen ook dicht bij Jezus te leren leven via het catecheseonderricht. Kinderen voorbereiden op hun Eerste Communie, wie het ooit gedaan heeft, die weet wat dit betekent en welke vreugde dit schenkt. In die tijd was Mathilde ook actief lid van de BJB en van een toneelkring. In het verenigingsleven ontdekte ze de grote waarde van wat sociale inzet kan betekenen. Tijdens de vakantieperiodes ging ze graag op reis, de lokroep der bergen trok haar wel aan. Wanneer ze dan toch wat alleen was, dan hield ze zich heel creatief bezig met het maken van mooie handwerkjes. Haar familieleden bewaren er nog mooie exemplaren van. Begin van de zeventiger jaren ging Mathilde op pensioen en toen brak een gans nieuwe wereld voor haar open. Ze heeft zich van dan af met veel energie en toewijding ingezet voor onze Sint-Martinusparochie. Ze animeerde meerdere activiteiten in de buurt waar ze leefde. Wat daarbij opviel was haar grote Mariaverering met o.a. haar aandacht voor het O.-L.-Vrouwkapelletje in de wijk waar ze woonde. Haar bijzondere inzet voor kinderen kon ze meermaals tonen wanneer ze kinderen van de Sinte-Maartenschool vergezelde op bos- of zeeklassen. Vele jaren was Mathilde lid van de parochieploeg. Ze hielp bij de versiering van onze kerk met bloemen, was lid van de liturgische werkgroep, en haar aandacht voor zieke parochianen heeft ze met erg gewaardeerde toewijding vele jaren op zich genomen. Mathilde was lange tijd lid en voorzitter van de Gulden Leeftijd, een groep gepensioneerde mensen die maandelijks bijeenkwamen in de Chirolokalen maar ook bij haar thuis, en die telkens samen spraken rond een thema dat met hun leven te maken heeft. Velen zullen de herinnering bewaren aan de wijze waarop ze als lector haar rustig en aangenaam klinkende stem ten dienste stelde voor de verzorgde vieringen in onze kerk. Mathilde leefde vele jaren met een warm hart voor haar familie en voor haar parochie. De laatste vijf jaren van haar zo mooie leven bracht Mathilde door in het H.-Hartrusthuis te Grimbergen. Ook daar werd ze alweer lid van een aantal gespreksgroepen zoals poëzie en filosofie, maar ook in het zangkoor was ze present. Naar klassieke muziek luisteren bracht haar tot weldoende rust. Laten we de schone herinneringen aan Mathilde dankbaar bewaren in ons geheugen en vooral in ons hart. De herinnering aan een bijzonder verdienstelijke vrouw die we vele jaren in ons midden mochten hebben en die altijd heel dankbaar geweest is voor al wie goed voor haar was.
De fanfare Concordia creëerde in 1927 Janneke en Mieke. Dichter Jef Lettens en beeldhouwer Ernest Salu van Laken waren de geestelijke vaders van deze reuzen. Janneke draagt een blauwe kiel en faas (De Brabantse folklore – september – december 1980 nrs 227 – 228. Zij werden later vervreemd. De hoofden van Janneke en Mieke werden eind mei 1980 volledig hermaakt in isomo door de heer Wally Laureys wonende in Sint-Niklaas (leerkracht plastische kunsten in St.-Theresiakollege Kapelle op den Bos en poppenspeler in Sint-Niklaas). Hij deed dit aan de hand van foto’s hem ter beschikking gesteld. De gelijkenis met de oude koppen is bijna volmaakt. Dit jaar worden ook, dank zij de heer Leon Van Malderen, voorzitter van de fanfare Concordia en bakker in Meise, de lijven van beide reuzen hermaakt, zodat de genoemde fanfare weer net zoals in het verleden fier mag zijn op haar reuzen. Het maken van de kledij van beide reuzen berustte in de bekwame handen van mevrouw Lucienne Lanin, die eveneens alles zo getrouw mogelijk nabootste. Elke foto bracht immers een andere weergave. Mie met sjaal. Mie met kap …enz. Volgens informatie verkregen van fanfare-leden werd dan beslist Mieke de kap en het bloemenkleed met blauwe schort aan te passen. Het aankopen van de stoffen was niet eenvoudig. De blauwe kielstof van vroeger was niet meer te vinden. Dan maar naar Schaarbeek waar op de markt nog dergelijke stoffen wel worden verkocht aan vreemdelingen die er talrijk wonen. De vrouwen gebruiken ze nog voor de lange tunieken die meestal van grijze of donkerblauwe kleur zijn. De kap van Mieke is eigenlijk een kleed van een koorknaap uit fijn baptist-lakenstof afgezoomd met gekloste kant. Het werd aangekocht op de grote markt in Brussel waar het uit een hoop lompen werd opgediept. Met vaardigheid werd het kleed omgevormd in een voor Mieke misschien zelfs te mooie kap. De kledij is in feite dezelfde als die van de leden van de fanfare Concordia, die achter de reuzen dansten op de gespeelde muziek. Ondertussen werden ook twee poppen van een poppentheater met dezelfde kledij uitgerust. En de dragers zijn in dezelfde outfit uitgedost.
Jan en Mie zijn ingeschreven bij Reuzen Vlaanderen. De provincie en Leca ondersteunen de Reuzengildes van vlaanderen. Er is een degelijke structuur opgezet per provincie. De hoofdzetel is in Halle. Er wordt voor leden een gratis reuzenkalender uitgegeven.
Baron Vanderlinden –d’Hoogvorst + stamboom Dialect van Meise Gedichten van Jef Lettens Het leven is te kort om klein te zijn Liber Amicorum Herman boon pr. K.M.G.S.B.L. 1903 Jeugdherinneringen van Madeleine De Cuyper over keizerin Charlotte Meise, onder de toren van St.-Martinus Meise, onder de toren van St.-Brixius Rode Update Beiaardboekje Wild places (haiku’s)
Aanvankelijk lezen. Analyse van de techniek. Interactieve verbale leerprocessen in het A.A.AC.ZC.-talenpracticum Interactive verbal learning processes in the A.A.AC.SC.-lanuage laboratory Kwaliteitsrevolutie in de zachte sector Logboek Audiovisueel Centrum 1967 – 2008 Verkeersdelicten van 16 – 18 jarigen Terreinstudie Buitenweide Meise
Voor de gemeenten waren er parochies. Daarom heb ik dit blog opgesplitst per parochie. Jullie vinden alles mooi opgedeeld en gestructureerd. Op het nummer 0 vinden jullie de inhoudstafel.
De systematiek moet gevoed worden via allerlei kanalen. “Meer over Meise” van de dienst Cultuur zou als portaal moeten fungeren, om het systeem te voeden. Een aantal andere blogs of websites kunnen opgenomen worden (via links in de verschillende rubrieken) en essentiële gegevens worden opgenomen. Het informatieblad van de gemeente en een aantal tijdschriften van verenigingen kunnen ook oproepen bevatten, om gegevens op te halen. Ik publiceer zo reeds bepaalde rubrieken in het tijdschrift van Okra Meise en de bewonerskrant van het O.C.M.W. Want daar zitten de autochtone oudere Meisenaars, die over onschatbare informatie en voorwerpen beschikken, die bij overlijden meestal verloren gaan. Het ontmoetingscentrum voor erfgoedberla of erfgoedmeise bevindt zich op de eerste verdieping van de bibliotheek. Hier moet dringend een inventaris op de bestaande computers komen van de bibliotheek en de verzameling voor een museum. De database voor de artikelen die verschenen in het tijdschrift Berla en Schoon Meise is gemaakt. Maar momenteel mag hij nog niet op de P.C. geplaatst worden. Geïnteresseerden kunnen er als de bibliotheek open is, terecht om informatie binnen te brengen, te bespreken en te ordenen. Hier zou ook alles moeten aanwezig zijn om deze giften te verwerken. We denken aan een diascanner, een cassettesysteem om klank om te zetten naar de P.C., een Videosysteem om VCR om te zetten naar andere dragers … Dat is een dienst die de bibliotheek in samenwerking met vrijwilligers van Erfgoedberla zou moeten leveren aan de geïnteresseerden.
SAB 1051 tot dese (vander Ee) heerlyckheyt hoort toe een selve motte tweemael entwaert ende pleeck hier voortijds te staen een schoon huys, twelck genaemt was tHuys van Immerzele ende nu al vergaen maer daerop blijven staend een cleyn steynen huysken
KAB 5792 1699 Franck Diertien en Barb De Pricker over Mich. Janssens, Juffr. Petronella en Anna de Croy en wijlen hun zuster; rente 67-10 (1300 gulden) op
Waterken ofte Berla leenroerig Fr. Swerts heer van Riddervoorde stadhouder Groot Brittanje
WEB II blz 296 stenen gebouw nabij pastorij alias ’t Waterken.
SA 5751 : placcaet van 1764 baron dHoogvorst verhuurt seker huys en erve gen Berla oft Waterken tegen Brusselbane omtrent het Waeterken metten boomgaert en block lants sonder de wateringhen ende de vijvers daeraan liggende
Not. 36385 : 1832 vanderLinden verhuurt het huis het Waterken, 17 r 49 e aan Stwg
Philippe Van Eesbeeck
De plaats waar “’t waterken” stond is op de A.Van Doorslaerlaan, voorbij het kruispunt met de OL.Heerweg, voorbij de garage De Coster. Dit werd beschreven in het tijdschrift Berla 83.01.02 in de allereerste bijdrage van Lucien Van Hemeldonck.
Elke discipline beschikt over een systametiek. Linnaeus ontwierp dit voor de Plantkunde. Op lokaal vlak is het onze bekommernis om via een overzichtelijk systeem, alle mogelijke gegevens efficiënt en overzichtelijk samen te brengen, in een groot geheel. De indeling is gesplitst in 8 blogs (= 8 parochies) : IMD voor Imde MEI voor Meise MEU voor Meuzegem OPP voor Oppem ROD voor Rode (REL) ROS voor Rossem WES voor Westrode WOL voor Wolvertem De onderwerpen worden gegroepeerd en genummerd : 000 – 099 Zichten – monumenten 100 – 199 Gemeente 200 – 299 Parochie 300 – 399 Verenigingen en onderwijs 400 – 499 Figuren – mensen 500 – 599 Cultuur – Kunst 600 – 699 Oorlogen 700 – 799 Feesten en vieren 800 – 899 Natuur 900 – 999 Bibliografie en verwijzingen Per hoofdstuk zijn er 99 items mogelijk. Als dat aantal overschreden wordt, moet er een onderverdeling komen, waarbinnen groepering mogelijk is.
Het geheel wordt ondergebracht in Erfgoedberla in de bibliotheek, waar het thuis hoort. Deze vereniging kan met vrijwilligers alles voeden, kontroleren en aanvullen. Hints voor kwaliteitsverbetering zijn een must!
Als je van de gemeente Meise zijt, dan respecteer je de 8 parochies. Als je van Oppem ("Oppët") zijt laat je je niet doen van die andere 7 parochies. Als je van Wolvertem ("Wolvërtoem") zijt respecteer je Imde ("Um"), Rossem ("Rossoem"), Westrode ("Westroi") en ("Muzëgoem"). Als je van Meise ("Maas") zijt weet je dat Rode ("Roi") erbij hoorde.
In 1966 had de Gemeentelijke Jongensschool dringend lokalen nodig. De Jeugdraad besliste op vraag van de gemeente en de parochie om het speelplein in het centrum van Meise op te geven ten voordele van een te bouwen nieuwe school. Herman Boon pr. speelde daarin een grote rol als inspirator en hij liet zelfs het eerste plan ontwerpen door architect Polen. Er werd echter voor een andere architect geöpteerd.
Op initiatief van Jos Chabert, schepen in Meise en later volksvertegenwoordiger en minister, werd in Meise naar het voorbeeld van Vilvoorde een sporthal opgericht. Dit complex omvatte ook een zwembad en een school. Het werd geopend in 1972 door minister van openbare werken De Saeger. In het schoolgebouw namen de Gemeentelijke Jongensschool en het Audiovisueel Centrum hun intrek op 1 september 1972. Dit laatste zou er blijven tot 1990.
Bij de dood van Willy Van den Berghe, voorzitter van de C.V.P. in Meise werd het complex naar hem genoemd.
1548(1549) Op 17 januari had Robrecht van Bouchout, derde zoon van Antoine, Berla (’t Waterken) in zijn bezit. Deze eigendom bestond uit een boomgaard met vijvers en dijken. Op 6 juni 1560 was Berla nog steeds eigendom van Robert van Bouchout. 1560 Op 6 juni had Arnoul van Bouchout, zoon van robrecht, Berla in zijn bezit. 1600 Op 9 oktober 1600 werd Berla verkocht door Jean de Borgogne, gezegd Falaix, heer van Liezele en zijn vrouw, aan Jean De Meer (De Meere, De Beer) burgemeester van Meise, Grimbergen, Beigem en Strombeek. Toen bestond die eigendom uit een boomgaard met vijvers, spaarbekkens en dijken. 1627 Achter het Hof te Meysse en dicht bij de pastorij zou er een stenen huis gestaan hebben, ’t Waterken of Berla genaamd, dat omgeven was door water of vijvers. François De Becker, visboer en zijn vrouw Jeanne De Witte kochten het op 26 oktober 1627 van Margaretha van Oudenhaege, weduwe van Gaspar Stubbelere. Het was een leengoed hetwelke Antoine van Bouchout vroeger had bekomen van de Grimberges – Nassau. 1699 In verband met Berla vond men in de Toponomie van Meise het volgende : K.A.B. 5792 – 1699 Frank Diertien en Barb. De Pricker over Mich. Janssens, Juffrouw Petronella en Anne de Croy en wijlen hun zuster; renten 67 – 10 (1300 gulden) op ’t Waterken of Berla, leenroerig Fr. Swerts, heer van Riddervoorde, stadhouder Groot Brittanje. Ev. Br. II : bl. 296 senen gebouw nabij pastorij akias ’t Waterken. en verder nog onder S.A.B. 1051 - tot deze (Van der Ee) heerlijckheit hoert toe aan een selve motte tweemaal entwaart ende pleeck hier vootijds te staen een schoon huys ‘twelck genoemd was thuys vanb Immerzele ende nu al vergaen maar daerop blijven staend een steynen huysken. Hieruit mag worden afgeleid dat ’t Hof te Meysse voor die tijd werd herbouwd.
1964 Op 24 september gaf L. Van Hemeldonck het eersteblad uit “Gemeenschap Meise”.
Thema Nr. Titel Auteur Jg/Nr/Bl.
GEM
erf
436
Wind- en watermolens in Meise
Jacobs Achiel
05.80.11
GEM
-
443
Hinderlijke inrichtingen
Giliisjans Marc
05.81.15
GEM
gen
445
Register der dopen nr.21 blz.41-50 Wolvertem-Rossem
Moerenhout Medard
05.81.23
GEM
-
456
Onwettige houtkap in het Leefdaalbos
Gillisjans Marc
06.84.05
GEM
erf
501
Molen van Nieuwenrode
Beukelaers F.
07.89.05
GEM
-
508
Een gevecht aan de plaats de boomkens
Gillisjans arc
07.90.15
GEM
erf
510
Erfgoed Meise X
De Cuyper Jef
07.90.26
GM
-
10
Lang en gelukkig leven (eeuwelingen)
Moerenhout M.
83.02.02
GM
-
28
Humor in onze fusiegemeente
84.05.28
GM
gen
36
De familie Caluwé (1590-1800) in de parochieregisters
Moerenhout M.
84.07.10
GM
-
51
eiland
Moerenhout J.A.
85.09.15
GM
-
58
Ordonnantie der vroede vrouwen
85.11.12
GM
-
60
Uit het notitieboek van H.Servaes
85.12.06
GM
-
67
De Brabantse omwenteling
Noppen C.
85.13.05
GM
-
70
De mallepost
Asselman Raf
85.13.15
GM
gen
77
De familie Bogaerts
Bogaerts Jan
87.17.03
GM
-
80
August De Boeck
87.17.17
GM
-
86
Een minnelijke schikking
V.H.E.
87.18.02
GM
gen
88
Familie Bogaerts 2
Bogaerts Jan
87.18.08
GM
-
96
Gillisjans - Van Hemelrijck
Gillisjans Marc
88.20.05
GM
ver
97
Davidsfonds 1927-1952
88.20.09
GM
-
102
De Smedt Joannes Dionysius
Bogaerts Jan
88.21.04
GM
-
105
Petrus Gillisjans
Gillisjans Marc
88.21.17
GM
erf
108
50 jaar geleden spoorweg
W.R.
88.22.18
GM
-
109
Graven naar het verleden
Carrière Peter
88.23.03
GM
-
119
Tijdskalender een greep in de geschiedenis
Bogaerts Jan
89.25.10
GM
-
128
Nieuwjaar gifte
V.H.E.
89.28.01
GM
-
135
Opnieuw aan de slag
Moerenhout R.
92.29.02
GM
-
136
Heemkunde
Moreau R.
92.29.06
GM
-
141
Een oud verhaal
92.29.24
GM
-
144
Uit de oude doos : inhuldiging A.Everaerts, burgemeester
Kaart Dorpsraad nr. 9 De database van A.Bettesone vermeldt : In 1717 werd de historische hoeve van het domein “Drijtoren” gebouwd. Ze was eigendom van de heren van d’Hoogvorst van het Hof te Meysse. In 1881, bij de verkoop van het domein van Boechout aan keizerin Charlotte, verwisselde Leon d’Hoogvorst met goeddunken van zijn neef en eigenaar het kasteel enz. voor het recht van wonen en vruchtgebruik van de kasteelhoeve het domein Drijtoren. Later kocht Jan Van Gijsel het domein. Momenteel wordt het bewoond door zijn zoon baron Jean Paul Van Gijsel van Meise.
FIETSROUTE W.O. I Groene gordel 40 Standbeeld van Karel Van de Woestijne op de grens met Grimbergen Rooststraat 0.50 St.-Annalaan 1.26 brugje over A12 1.57 Knooppunt 40 2.02 Nieuwelaan Plaat Keizerin Charlotte Plantentuin Meise Dit kasteel behoort toe aan de Belgische kroon en dient tot residentie van H.M. keizerin Charlotte van Mexico, schoonzuster van onze geëerde bondgenoot de keizer van Oostenrijk Frans Jozef. Wij bevelen aan de Duitse soldaten dit verblijf te eerbiedigen en elke verstoring te vermijden”. 2.40 Brusselsesteenweg Napoleon Sinte-Maartenschool Lazaret van de Duitsers St.-Martinuskerk gedenksteen Tillier Jules, gesneuveld te Passendaele den 10 oktober 1918 Baudewijns Petrus, gesneuveld te rumbeke den 15 oktober 1918 Olbrechts Frans, gestorven te Baerle den 8 oktober 1918 Roelants Jan Baptiste, gestorven te Keulen (Duitsland) den 6 januari 1919 Thielemans Adolf Guillaume, gesneuveld bij den Ijzer den 23 Van Buggenhout Frans Isidoor, gesneuveld te rumbeke den 14 oktober 1918 Van den houwe Lodewijk, gestorven te Gütrow (Duitsland) den 6 januari 1919 Van der Zypen Jean Emiel, gestorven te Wolvertem den 7 februari 1919 Van Eeckhout Hendrik Joseph, gesneuveld te Adinkerke den 3 oktober 1918 Van Praet Prosper, gesneuveld bij den Ijzer den 24 oktober 1914 Arias Joseph, burger, neergeschoten door de Duitsers den 20 augustus 1914 2.66 Limbosweg 2.77 Kapellelaan 3.26 verbinding 3.47 Strombeek Beverselaan Gedenkplaat Wilhelm von Schoenaich - Carolath + 20 augustus 1914 PRINZ WILHELM VON SCHOENAICH – CAROLATH 3de regiment Uhlan
4.04 Brugje over A12 4.24 Van Dievoetlaan 4.34 Zonnelaan Nieuwelaan oversteken 4.88 Hasseltbergstraat 5.01 St.-Elooiweg 5.75 Kleine Klepperstraat 5.92 Stationsstraat Herdenkingssteen aan het oud gemeentehuis Burgerlijke slachtoffers 1914 – 18 De Smedt Hendrik – Jozef De Smedt Jan Baptist Hermans Jozef – Hendrik Van der Steen Pieter – Jan 7.46 Hoogstraat 7.77 Verbindingsweg Kn.36 Driesstraat 8.08 Vier Eiken 8.51 Dreef 9.09 Kn. 70 9.75 Kam 10.02 Gedenksteen Aan de helden van het 3de regiment Jagers te voet hier gesneuveld voor het vaderland. Kerk Imde en Herdenkingssteen Aandenken aan de officieren en soldaten van het 3de regiment jagers te voet, roemrijk gesneuveld bij de slag van Imde 24 augustus 1914 en waarvan de overblijfselen van twee hunner hier rusten Ephrem Van Coppenolle van Ronse en Hector Goemaere van Herseeuw rusten hier. 10.15 Barbierstraat 10.51 Kouterbaan 10.84 Oorlogsmonument Imde Oprecht ter nagedachtenis der alhier gesneuvelde soldaten van het 3de regiment Jagers te voet Voorbijgangers groet het zijn helden gevallen om ons van den vijand te verlossen. Vergeten wij het nooit ! 12.45 Rossemdorp 12.88 Veilinglaan 13.03 grens met Londerzeel
1132 Per brief werd de stichting van de abdij van Grimbergen opnieuw bevestigd door Liëthardius, nieuwe bisschop van Kamerijk. Voor ’t eerst vond men hierin de officiële melding “Meise (Mence) welke toen haar titel van moederkerk definitief had verloren. 1147 Een deel van de tienden van Meise behoorde toe aan de kathedraal van Noyon (stad van Sint-Elooi) die ze had bekomen langs de heren van Doornik en die vooral in Sint-Brixius-Rode gelegen waren. 1156 De Berthouts komen in verval. Daardoor komt Meise ook onder invloed van de hertogen van Brabant, waarvoor de heren van Boechout ijverden. 1163 Adam, kastelein van Grimbergen, schonk vijf bunder allodiale bezit dat gelegen was nabij het hof van de “Milites de Menza” aan de abdij van Grimbergen. Daar deze vijf bunders aan het voornoemde hof paalden stelde Arnoldus de Menza aan de abdij voor ze uit te wisselen met de 9de schoof van al zijn allodiale tienden onder Meise en Rode gelegen en de zesde schoof te Limbos. Dit werd aangenomen door de abdij in 1163 volgens de bevestigingsbrief van 1188. 1312 Charter van Kortenberg van 27 februari door Jan III, hertog van Brabant. De Brabanders kregen hierdoor politieke vrijheden. De gemeenten kregen minstens een Raad van vier edelen “met tien goede mannen door de heren aangesteld”. Dit was dan de eerste uitgave van onze huidige gemeenteraad, aan het hoofd stond een baljuw of meier of burgemeester. Meise was oorspronkelijk een deel van de hoofdmeierij Grimbergen, die omvatte : Grimbergen, Strombeek, Beigem, Meise, Brussegem, Londerzeel, Duffel en St.-Kathelijne-Waver. XVde eeuw De oudste schepenzegel die terug gevonden werd was uit de periode van de XVde eeuw(zie afbeelding). De schrijfwijze was toen reeds Meise zoals op heden. Het oud schepenzegel van Meise had dezelfde wapenstukken en kleuren als van de Berthouts. Dit was zoals Strombeek in een juridische eenheid met Grimbergen. Deze drie dorpen vormden de kern van het oude Land van Grimbergen waartoe gans de streek ten Noorden van de baan Vilvoorde-Grimbergen-Merchtem behoorde tussen Schelde, Rupel en Zenne. 1448 Het Land van Grimbergen, waartoe Meise behoorde, werd belast met het nobelgeld om de vestiging Antwerpen te onderhouden. Iedere gemeente moest ieder jaar een bijdrage leveren. Voor Meise was dit 3 nobles of een gouden muntstuk door Filips De Stoute geslagen in 1388. 1474 Te Meise werden er twee bijzondere tiendes gehouden. De eerste door Laurent de Rademaker, de tweede door priester Siger van Hasselt. Het betrof gronden en weiden. 1480 Meise telde 78 inwoners (in 1435 waren het er 171), aanzienlijk minder op korte tijd. 1494 Op 29 december werd een bijdrage van 45 gulden 16 stuyvers en 6 oorden opgelegd voor de clerus van Meise. 1522 van Heetvelde 1530 – Schepen van Meise 1522-29 (+voor 1538) 1525 Meise telt 90 inwoners. 1600 Jean De Meer (De Meere, De Beer) burgemeester van Meise 1617 Volgens een octrooi van 16 mei hadden de inwoners van Meise toen voor een duur van 12 jaar het recht op wegengeld te innen op de steenweg naar Brussel en bruggegeld (brug die bestond nabij Boechout) voor het onderhoud ervan. 1619 De oudst voorhanden zijnde overlijdensregisters zijn van de hand van pastoor Geerard De Boeck en beginnen op 7 mei 1619 toen het bijdhouden van de overlijdens verplicht gemaakt werd. 1626 Op 3 februari werd het Land van Grimbergen tot graafschap verheven. 1684 Franse soldaten onder Lodewijk XIV staken het dorp van Meise in brand en teisterden onze streken (1684-1685) 1689 Meise ontsnapt aan het lot van de gemeenten die verwoest werden omdat ze niet op tijd de krijgslast hadden betaald. De soldaten van Lodewijk XIV brandden toen de volgende gemeenten af : Wolvertem, Wemmel, Humbeek, Steenhuffel, Meldert, Hekelgem, Essene en de abdij van Affligem. Meise en Nieuwenrode werden gespaard dank zij de invloed van de heren van Meise. 1690 Een kaartboek van de abdij van Grimbergen toonde Hasselt van destijds en de dorpskom van Meise (kaart). Noteer de centrale ligging van de kapel nabij de grenzen van Meise, Rode, Wolvertem en Oppem-Brussegem. Hierbij moet onderstreept worden dat het kruispunt van de voornaamste wegen van de streek gelegen zijn in de buurt van de St.-Elooikapel. Men mag zeggen dat de kapel op de Hasseltberg, door de eeuwen heen een mijlpaal is geweest (baan Brussel-Antwerpen). Zie ook de tekeningen van het Hof te Meysse en de St.-Elooikapel en omgeving). 1714 In de gemeentelijke archieven van de gemeente Meise berust een kaartboek dat toen werd opgemaakt. 1807 Baron Emmanuel d’Hoogvorst werd burgemeester van Meise en Nieuwenrode van 1807 tot aan zijn dood in 1866 1866 Op 9 augustus werd baron Leon Jozef d’Hoogvorst burgemeester van Meise tot 20.3.1891 1891 Op 20 maart trad Leon Joseph d’Hoogvorst af als burgemeester van Meise. Na verkiezingen werd Henricus Van Dievoet burgemeester op 18 mei tot 31 december 1903 1903 Burgemeester H. Van Dievoet trad af op 31 december. 1904 Op 31 maart werd Egide Van den Eynde burgemeester van Meise. Hij bleef dit tot 12 april1913 1913 Van 16.4.1913 tot 31.12.1913 werd Petrus Parmentier waarnemend burgemeester van Meise. 1945 Op 11 september werd Verellen Marie Pierre Alphonse burgemeester tot 31 augustus 1947 Op 1 september wordt Jules Van Campenhout burgemeester van Meise (officiële inhuldiging op 14 september). Hij zou dit ambt gedurende meer dan 30 jaar ononderbroken uitoefenen. 1950 Op de plaats Kasteelveld, gelegen tussen de Krogstraat, de O.L.Heerweg en de Plantentuin werd er een aanvang genomen met de bouw van een 100tal kleine landeigendommen die de naam Tuinwijk kregen. 1958 Door de aanleg vande N – Z – verbinding van de spoorweg te Brussel kwam de Rijksplantentuin aldaar in ’t gedrang. Zo kwam de Plantentuin terecht in het domein Boechout in Meise, dat open gesteld werd voor het publiek. Langs de Nieuwelaan werd een spoorbedding aangelegd. Aanleg van een stuk autostrade vanaf Napoleon tot Laken. De tram stak toen nog de drukke weg over ter hoogte van de Limbosweg in Meise en aan het Rondpunt in Wolvertem. 1965 Op 6 september werd de Jeugdraad Meise officiëel opgericht onder de slogan 100.000 voor de jeugd. 1966 Uitgave van “Schoon Meise” Louis Becq, Frans en Piet De Cuyper 1967 Op 1 november werd het Audiovisueel Centrum voor volwassenenonderwijs op initiatief van Jos Chabert opgestart met een talenpracticum in het huis Janssens naast “Den Beiaard” in Meise. Er werden aanvankelijk 6 talen aangeleerd en ingeoefend. De nieuwe brug over de A12 werd eindelijk in gebruik genomen. 1968 Op 4 en 5 oktober werd de electrische “L” tram uit circulatie genomen en vervangen door autobussen. 1969 Op 16 september werd de aanvang genomen met de bouw van het tehuis “Home Van Gijsel”. Binnen de 350 dagen moesten de bouwwerken voltooid zijn. 1971 De pastorij St.-Martinus werd gemeentehuis. 1972 Op 5 juni werd het Willy Van den Berghecentrum ingehuldigd. Het omvatte een sporthal, zwembad en de Gemeentelijke Jongensschool en het Audiovisueel Centrum voor volwassenenonderwijs met talenpracticum. De V.Z.W. Sport en Recreatie werd opgericht voor het beheer van de sportinfrastructuur. Deze werd opgedoekt op 1.1.2013. 1975 Stichting van de V.Z.W. Levedaele
1977 Fusie van Meise, Oppem en Wolvertem tot gemeente Meise 1980 Op 27 maart sloten Meise en Waalre een vriendschapsverdrag. 1981 In het kader van het A.V.C. werd de Jules Van Campenhoutprijs voor poëzie en plastische kunst opgericht. Hij zou15 maal in zijn originele versie doorgaan.
1982 Frans Kerremans wordt burgemeester van Meise. 1985 Op 1 april werd het wapenschild van de fusiegemeente Meise door de gemeenschapsminister bekrachtigd : “in goud een dwarsbalk van lazuur met twee gekruiste schuinbalken van keel over alles heen in het schildhoofd verzegeld van een rovende wolf van sabel met in de muil een lam van zilver” (zie afbeelding). Het vorige schild droeg geen wolf met een lam, maar een St.-Martinus te paard met een bedelaar. 1994 Roger Heyvaert wordt burgemeester van Meise. 2006 Marcel Belgrado wordt burgemeester van Meise. 2012 Jos Emmerechts volgt hem op.
In 1980 werd in het kader van de Sportraad een Joggingclub opgericht door Linda Van Keymolen. Er werd wekelijks getraind in het sportcentrum De Nekker. De sponsor was Stella-Artois, die voor de uitrusting zorgde. Zeer snel kwamen een 120tal deelnemers opdagen, waaronder het politiecorps en het rijkswachtcorps. Er was toen nog geen eengemaakte politie. Trainers waren : Louis van Schel en Patrick Roelants. Na drie jaar nam Lieven Annemans het trainersschap over. Daarna volgde Valère Goossens hem op.
Naast de deelname aan de happy-joggings her en der namen we in groep deel aan de 20 km van Brussel met Jean Leemans, Herman Stylemans, Linda Van Keymolen, Jef De Cuyper Katleen De Cuyper, Adrienne Van Hoof en Gilbert Borremans. De deelnames met de gelopen kilometers werden zorgvuldig genoteerd in “Loop voor je leven”, een actie van de Vlaamse Atletiekliga en het Gemeentekrediet. Daarbij kon men T shirts winnen. Al snel kregen wij eigen sponsoring voor het inrichten van Joggings in Meise van Wagner. Daarom werd de Jogclub later omgedoopt naar Jogklub Meira dat staat voor Meise en Ramsdonk. De directeur van Wagner woonde toen in Ramsdonk en in het kader van de Beker van Vlaanderen werd de 21 km gelopen tussen het Neromhof in Meise en Ramsdonk. Wagner zorgde voor originele herinneringsmedailles en T Shirts.
Elke dinsdag werd er in groep getraind.
In 1983 won Jef De Cuyper in Dilbeek de deelname aan de marathon van New-York. Hij stond op de breakfast-run op de cover van de New-York Times. Op 3.3.1984 namen wij met een delegatie deel aan de halve marathon van Saint-Witz (tegen Paris France). Wij zouden tot en met 1993 deelnemen, met een Belgische delegatie.
Onze eerste eigen loopwedstrijd was de Katuitjogging in Meise op 16 augustus 1984. Om organisatorische redenen en om wille van het prachtig parcours verhuisden we met onze Joggings naar Ossel. We zorgden voor de band Ossel – Oppem in Meise. We beschikten dank zij sponsoring over een eigen wedstrijdklok (La vie Claire en Eurosan). Luc Ooms van het AVC zorgde voor de software op P.C. voor de uitslagen voor alle afstanden en triatlon.
9.8.1985 De 10 hellingen van Ossel 10.8.1986 7,14 en 21 km van Ossel – Meise op de kalender van Joggings en Marathons 8.8.1987 ,5.8.1988, 6.8.1989 5de natuurloop, 5.8.1990, 4.8.1991 FVL De duurlopen werden ook niet vergeten met de 6 urenloop : Meise dorp met Eddy Merckx en An Christy als gasten en sponsoring van het Gemeentekrediet en Wagner, 13.10.1985, 19.9.1987 6 urenloop en 21 km in het Neromhof in het kader van de Beker van Vlaanderenen 1988. Als training voor de marathon richtten wij op 22.6.1985 de 8 kerkenloop over 30 km in.
In 1992 namen Jef De Cuyper, Roland Van Rompaey en … met de Lopers voor Artsen zonder Grenzen deel aan de marathon van New-York.
Vanaf … werd deze discipline overgenomen door de dienst Sport en de Sportraad, op initiatief van Dany Gheyssels en werd in dat kader enkele jaren later “De Meelopers” opgericht, die de traditie voort zetten. De wedstrijdklok en het tijdopname-apparaat werden geschonken aan de Meelopers.
° Jette 10.10.1919 Priester gewijd te mechelen op 3.6.1944 Leerkracht aan het O.L.V.Kollege te Vilvoorde van 1956 -1962 Pastoor St.-Martinus-Meise van 1962 – 1987 Diocesaan aalmoezenier gulden Leeftijd 1988 – 1999 + Leuven 16.8.2013 en begraven in Meise in de familiegrafkelder Op 9 september 1962 werd hij verwelkomd als nieuwe pastoor. Herman boon pr. was toen nog onderpastoor tot 2005. Dan kwam Van Regenmortel en later Herman (Bie) Boon. Hij bouwde het meisjeschiroheem en deed veel renovaties aan Sinte-Maarten.
In 1995 werden tijdens de culturele herfstviering de resterende fanfares uit onze gemeente samen gebracht op 1 podium. Zij speelden samen en werden voorgesteld door Paul Cleynhens. Spijtig genoeg werd er met geen woord gerept over Concordia met de 2 reuzen! 1. De Verenigde Broeders uit Meise 2. De Vrije Vrienden uit Wolvertem 3. Sint Cecilia uit Wolvertem 4. De Eendracht uit Westrode Zij brachten samen … in paradise met dirigent Roger Moens …. Dirigent Walter Van de Ven Fok dances vel dirigent Jean De Ridder The second walk Mixed music van Jean De Ridder Meise 95 een mars van Jean De Ridder : 1ste uitvoering Land van hoop en glorie
Donderdag 19 september2013 : de genodigden kwamen goed op tijd aan in het parochiehuis. De zaal was mooi versierd voor deze jubileumviering van de Ankergroep. Bestaan we al zolang?, vroeg menig medewerker zich af!
Het was dan ook hartverwarmend om de pioniers, toenmalig pastoor Marcel De Pauw en zuster Josée, samen met een aantal medewerkers van het eerste uur te mogen ontvangen.
Na het welkomstwoordje kreeg Marcel De Pauw het woord om uit te leggen hoe het allemaal begonnen is: vanuit de intentie om een parochiale kern "ziekenzorg" te starten, moesten er medewerkers gevonden worden, een naam gezocht, enz.
Vervolgens ging Frans Stoffelen voor in de eucharistieviering waarbij hij tijdens de homilie aandacht had voor de werking van de Ankergroep.
Ook burgemeester Jos Emmerechts sprak een woordje van dank en waardering uit voor de belangeloze inzet van alle medewerkers gedurende de voorbije 25 jaar.
Het door het gemeentebestuur aangeboden aperitief werd een gedroomde aanzet voor Hugo Verjans, die onmiddellijk de juiste sfeer wist te creëren door het zingen van liedjes uit de "oude doos". Na het genieten van taart en sandwiches werd er dan ook uit volle borst meegezongen. En op de tonen van "les lacs du connemara" werd deze geslaagde namiddag letterlijk uitgewuifd.
Ken jij nog bejaarden of zieken die een bezoekje wensen te ontvangen van iemand van de Ankergroep, laat het ons zeker weten!
Van harte dank aan alle aanwezigen, dank aan Fernanda, Joske, Leona, Lisette, Louisa, Nelly, Maria, dank aan muziekmeester Maurits en animator Hugo.
Reeds in 1966 sloot de Jeugddienst Natuuronderzoek, opgericht in het kader van de Jeugdraad, zich aan bij Natuurreservaten, omdat dit de voorwaarde was om in de Plantentuin Meise aan nestkastenonderzoek te doen. Wij waren toen reeds aangesloten bij “De Wielewaal”. Wij hielden toen reeds regelmatig natuurwandelingen met de jeugd, waarvan filmmaterieel bestaat. Met de Wielewaal van Jette maakten wij nestkastjes, op grond van hun uitgetest plan. We hingen nestkastjes op bij de leerlingen van de lagere school in Meise (o.a. bij Joan Arnoeyts in de Krogstraat) en plaatsten 160 nestkastjes in de Plantentuin. De heer Roosen (+) was toen onze ringer. Directeur Petit van de Plantentuin werd binnen gehaald in de Jeugdraad en vormde met Michel Silverans deze dienst om tot het “Groencomité Meise “.
Toen we de beschikking kregen over een te onteigenen woning in de Boechtstraat (nu Victor Amerijckxlaan) kregen wij het beheer over een klein arboretum, gelegen tussen de A12 en die straat.
Een van hun eerste acties was “Plant een boom” in 1972 waarbij de Kleine Wouwer op kosten van de inwoners beplant werd met lijsterbes. In 1994 werd Natuurreservaten Meise een afdeling onder deze naam met als eerste voorzitter Jan Hardeman ( 1994-1998). Regelmatig werden er uitstappen georganiseerd naar gekende natuurreservaten in ons land. In 1998 tot 2002 nam Jef De Cuyper de fakkel over. Een van de eerste initiatieven was de “8 kerktoren natuurwandelingen” in de 8 parochies van Meise, met vertrek aan de kerk. Op 27.5.1998 gaf Paul Borremans, landschaparchitect in de Plantentuin, ons een mini-opleiding om een activiteit in de Plantentuin te gidsen op 31.5.1998. Op 2.8.1998 werd het beiaardconcert speciaal opgedragen aan onze leden. Op 21.6.1999 lanceerden wij ons voorstel om de inkom van de Plantentuin Meise-dorp open te houden met electronische toegang. De natuurateliers in de Plantentuin startten met onze steun op 21.9.1999. Een heuse cursus natuurfotografie werd gehouden in 2 sessies op 15.1. en 22.1.2000.
Er werd een informeel akkoord gesloten i.v.m. het beheer van de 8 vijvers in Meuzegem en de Berenput in Meise. Op 28.9.2000 werd het eerste natuurreservaat gecreëerd met de aankoop van het Essenbos en beheer van Velaert : Birrebeek. In 2001 nam Frank Vermoesen het roer in handen en de organisatie werd samen gevoegd met “De Wielewaal” onder de benaming Natuurpunt.
Berenput Meise Dit was het tweede natuurgebied dat in onze gemeente in beheer werd gegeven van Natuurpunt. Het eerste was “de zeven vijvers van Meuzegem”, die ondertussen opgenomen zijn in privé-eigendom aan het O.L.V.Hof.
Buitenweide Meise Voor het examen natuurgids moet elke kandidaat een terreinstudie maken. Ik verkoos de Buitenweide, gelegenn in bouwuitbreidingsgebied, maar zodanig drassig dat er niet zal op gebouwd worden.
Birrebeek RodeToen ik voorzitter was van Natuurpunt had ik de gelegenheid om het Essenbos aan te kopen in Rode.Bij de ondetekening met de gemeente en Natuurpunt vroeg ik aan burgemeester Heyvaert om het Velaertbos mee in beheer te geven. Frank Vermoesen, mijn opvolger in Natuurpunt Meise, verwierf achteraf nog verschillende gronden in dat gebied.
