Na een zeer verkwikkende nachtrust,
werd ook mijn honger door een lekker ontbijt geblust.
Vooraleer weer verder te gaan, heb ik nog een woordje in het gastenboek achtergelaten,
en daar vond ik toch wel een mooie tektst en tekening van een van mijn beste maten.
Wat gaf me dat een warm gevoel, en bij het zien van die prent,
dacht ik: wat heeft die man toch een tekentalent!
Het was tijd om door te gaan, ik kwam langs velden van tarwe, koren, bieten en koolzaad, en ook wel rustige Vlaamse wegen,
maar hoe dichter ik Namen naderde, kwam ik ook meer de rotsen tegen.
Op een bankje langs de Maas,
maakte ik op mijn gemakje mijn pic-nic de baas.
Ik genoot van het mooie landschap met volle teugen,
en het feit dat ik niet ver meer te stappen had, kon mij heel erg verheugen.
Een beetje later kwam ik in de jeugdherberg aan,
maar ik kon pas om 16.00 u op mijn kamer gaan.
Ik heb van de nood een deugd gemaakt,
en aan de overkant op de markt nog wat proviand aangehaald.
Na het avondmaal ben ik direkt naar mijn kamer gegaan,
want ik moest vandaag nog een andere uitdaging aan:
het was vandaag de trouwdag van Lynsey en Kristof, twee fijne mensen,
en ik wilde hen persoonlijk veel geluk toewensen.
Via de DJ klonken mijn felicitaties doorheen de ganse zaal,
en ik kreeg een daverend applaus van allemaal!
Dit was van het goede een beetje te veel,
ik kreeg er echt een krop van in mijn keel.
Een emotioneel einde van een prachtige dag,
en morgen gaan we weer verder met een brede lach.
Vandaag weeral 21 km achter de boeg,
ik hoop dat ik kan slapen tot morgenvroeg.