Liedjes die blijven bekoren, wilt u er graag nog eens eentje terug horen, voel je vrij en op verzoek plaats ik het er bij
Een blogje voor U en door U gemaakt
25-10-2008
35ste etappe
...
Na een heerlijk nachtje slapen, ben ik om 6u opgestaan.
Ik zette alvast het vuur om thee te maken aan.
Het ontbijt was niet zo een festijn,
we moesten ons stokbrood soppen in de thee , wilde het eetbaar zijn.
Rond 7 u hebben we Marcheix achter ons gelaten,
en gingen we weer op pad, samen met mijn twee andere maten.
Net zoals de voorbije dagen kregen we weer zware kost te verteren,
en moesten we ons lichaam tegen de hete zon verweren.
Bergop,bergaf, dwars door weide en velden, zandweg in, zandweg uit,
Het was volop hooitijd, en het water spoot mijn pikkende ogen uit.
Gelukkig konden we af en toe wat in de schaduw lopen,
maar het was nooit voor lang, want het zonnetje kwam er altijd weer terug doorgekropen.
In Les Billanges rustten we even uit op de trappen van de kerk,
het was nodig, want er volgde nog zwaar werk.
We zetten onze weg voort langs een steile kasseienbaan,
het was niet simpel om daar tegen op te gaan.
Met veel moeite geraakten we tot boven,
maar het is ons gelukt, dank U Heer, we zullen U vanavond loven.
Rond een uur of elf kwamen we Dagnon binnen,
hier gingen we even rusten, daar moesten we niet over verzinnen.
Ook de honger begon stilaan te knagen,
en we wilden ons graag aan een omeletje wagen.
Dat lekkere eitje heeft ons goed gedaan,
en zo konden we er voor de laatste 10 km weer tegenaan.
Onze weg ging weer door het bos en langs holle wegen,
we kwamen ook een rivier en een meertje tegen.
Uiteindelijk belandden we op de D39, nog eens een gewone baan,
en daar zagen we het plaatje van Saint Leonard de Noblat staan.
In het Office de Tourisme hebben we onze stempels verkregen,
en hebben we ook de sleutels van de refuge Saint Leonard gekregen.
Naar het schijnt zou daar een Hollandse dame logeren,
dat vond ik wel leuk, dan kon in eindelijk nog eens in het vlaams parleren.
We kwamen in de refuge aan,
en hebben onmiddellijk onze rugzak afgedaan.
Na zo een hete en zware dag was dat een hele opluchting,
nu maar vlug op zoek naar een lekkere verfrissing.
Na het douchen zijn we om boodschappen gegaan,
want die moeten iedere dag worden gedaan.
Terug in de refuge, konden we al snel aan tafel gaan,
en het eten van vandaag sprak ons ook wel aan.
Ondertussen hadden we ook Gerty, de Hollandse dame, leren kennen,
Ze kwam uit Zeeland, en was hier de streek met de fiets aan het verkennen.
We hebben met haar gezellig nog wat nagepraat,
en voor we het wisten was het weeral laat.
