Liedjes die blijven bekoren, wilt u er graag nog eens eentje terug horen, voel je vrij en op verzoek plaats ik het er bij
Een blogje voor U en door U gemaakt
25-10-2008
40ste etappe
... Het onweer van vannacht is wel vlug voorbij gegaan, maar ik heb toch niet te veel ogen dicht gedaan. Iets na zes uur liep ik al weer rond. Ik ging naar mijn kompanen kijken en die voelden zich ook wel en gezond. We namen een licht ontbijt en rond zeven uur namen we van de camping afscheid. Het eerste stuk ging al steil omhoog, richting grote baan. We volgden een tijdje deze N21,maar kortnadien moesten we alweer een zandweg inslaan. En toen begon het liedje weer van voor af aan. Eerst moesten we links, dan weer rechts, dan het bos of een veldweg ingaan. Enige tijd later moesten we langs een mooie landweg gaan, en daar zagen we een paar bomen met dikke zwarte kersen aan staan. Guy riep: mannen kijk hier, cérises, daar kon hij niet aan weerstaan. Hij begon te plukken, zijn hoedje helemaal vol, en wij schoven ook met ons petje aan. Wij waren volop van die lekkere kersen aan het genieten, toen er plots een auto stopte, dat was efkes verschieten!!! Het raampje van de wagen rolde naar beneden en een heer vroeg of het lekkere kersen waren. Antonio antwoordde natuurlijk : ja, zijn het misschien uw kersen mijnheer, die wij hier vergaren? De heer zei heel droogjes: inderdaad, heren, dit is mijn land. Ik hoop dat jullie hier wel toevallig zijn beland. Antonio antwoordde met een uitgestreken gezicht: excuseer ,mijnheer, wij hebben vanmorgen bijna geen ontbijt genomen, en wij hadden dringend iets nodig om te bekomen. Nogmaals onze excuses en "merci beaucoup"!!! De man keek ons dan goedkeurend aan en toen ging zijn raam weer toe. Wij proestten het van het lachen uit, en kwamen de eerste minuten geen stap meer vooruit. Toen we een tijdje later wat waren bekomen, hebben we onze route maar weer opgenomen. We hadden nog wat kilometers te klaren, eer we op onze bestemming waren. We gaan weer verder langs de bossen en de velden en passeren ook een boerderij, daar hing een plaatje met Sorges ,en een pijltje naar links erbij. We vervolgen onze weg en een beetje later komen we in Sorges aan. We kunnen vandaag weer naar een pelgrimshuis gaan. Het huis bevindt zich vlak achter de kerk, een dame geeft ons de kamersleutel en zorgt voor het inschrijfwerk. Als we vragen wat we moeten betalen, zegt zij heel vriendelijk dat we dat zelf mogen bepalen. We gaan een beetje later onze kamers inspecteren, maar we zien al direct dat hier niets valt te reclameren. Alles is er netjes verzorgd en heel rein, meer moet dat voor ons niet zijn. Ondertussen is het al een stukje na de noen, hoog tijd om boodschappen te gaan doen. Antonio en Guy nemen dat voor hun rekening en vonden het niet erg dat ik even naar de kerk op bezinning ging. Ik had daar bij het aankomen een mooie moderne kruisweg gezien, en die wilde ik graag eens van naderbij bezien. Na het douchen trok ik met Antonio naar het café, want er was weer voetbal op de TV. Het kokerellen laten we over aan Guy, hij kan er wel wat van, en hij is toch geen grote voetbalfan. Tegen zeven uur zou hij het avondeten maken, en ik ben er nu al zeker van, dat zal weer smaken. Voor de afwas stond ik op de eerste rij, en daarna haalden we buiten op een bankje ons kersenverhaal er nog even bij. Kort na negen uur verlangden we allen naar ons bedje, lekker zacht, hopelijk wordt het nu een veel betere nacht.
