Liedjes die blijven bekoren, wilt u er graag nog eens eentje terug horen, voel je vrij en op verzoek plaats ik het er bij
Een blogje voor U en door U gemaakt
27-10-2008
47ste etappe
We sliepen vandaag tot 7u15,
en na het ontbijt hielden we het voor gezien.
We namen afscheid van mijnheer, maar mevrouw ging nog een stukje met ons mee,
zij zou ons een kortere weg tonen, dus dat viel weeral mee.
We trokken over de hangbrug van de Garonne en daarna moesten we rechtdoor,we namen afscheid,
en bedankten mevrouw voor het lekkere eten en hun gastvrijheid.
We trokken met ons tweetjes verder en moesten nog tot in Puybanbou door de wijngaarden gaan,
daarna ging het weer over de gewone weg en was het met de mooie wijngaarden gedaan.
Rond de middag kwamen we in Auras aan,
en daar hebben we in een winkeltje onze lunch aankopen gedaan.
Op een grasplek onder een notenboom hebben we onze pic-nic gehouden,
het was hier heerlijk rustig en stil, we hadden tijd genoeg en daarom besloten we om hier een siësta te houden.
Opeens schrok ik wakker van mijn telefoon, en wie had ik aan de lijn?
Antonio, onze beste vriend, belde ons op, helemaal uit Brasil, dit kon niet waar zijn.
Ook Guy kon het niet geloven, maar we hoorden echt zijn stem,
het deed ons wat,zijn stem nog eens te horen, en we hoorden ook ontroering bij hem.
We waren nog even van onze verrassing aan het bekomen,
maar toen zagen we plots zwarte wolken en veel wind in onze richting komen.
We pakten vlug onze spullen bij elkaar,
maar enkele minuten later was de regen al daar.
We liepen verder tot aan een schuur, daar haalden we onze regenjassen maar uit,
want het heeft nog meer dan een keer gebuid.
Regelmatig gingen we schuilen onder een boom tot de bui weer over was,
en zo trokken we verder naar Bazas.
Daar zijn we naar de mooie kathedraal van Saint-Jean-Baptiste gegaan,
daar zou een mijnheer ons komen ophalen om dan met hem naar ons nachtverblijf te gaan.
Een beetje later kwam er een auto aangereden, en de man vroeg of wij de pelgrims waren die bij hem zouden verblijven,
we mochten met hem in de auto mee, wat een geluk, want buiten regende het weeral oude wijven!!!
Ze woonden in een prachtig watermolenhuis,
we werden hartelijk ontvangen door mevrouw en voelden ons hier direct thuis.
Ze boden ons een welkomstdrank aan,
en daarna zijn we met mijnheer naar onze kamers gegaan.
We kregen ieder een kamer apart,
ruimte genoeg en een heerlijk bed, niet te zacht en niet te hard.
Na de douche werd het souper opgediend,
een 4-gangenmenu met eend als hoofdgerecht, waar hebben we dat aan verdiend?
Zo lekker had ik in tijden niet meer gegeten,ik kon geen pap meer zeggen,
ik was nog juist in staat om mij samen met mijnheer, in de zetel voor de TV te leggen.
Wij pikten op ons dooie gemakske weer een voetbalmatch mee,
en de Guy, die deed met ons madame zijne parlee!!!
In een mum van tijd was het weeral laat,
maar we wisten dat er morgen maar 15 km op het programma stond, dus wat later naar bed kon echt geen kwaad.
