 |
|
|
Liedjes die blijven bekoren, wilt u er graag nog eens eentje terug horen, voel je vrij en op verzoek plaats ik het er bij
Een blogje voor U en door U gemaakt
|
|
| 29-10-2008 |
 52ste etappe |
...
Deze nacht heb ik lekker geslapen en om 6u15 ben ik opgestaan,
ik wilde nog graag van Theo afscheid nemen en ben tot aan zijn bed gegaan,
maar die lag nog heel goed te slapen en had zich juist op zijn andere zijde gelegd,
dus liet ik hem maar stilletjes doen en ik heb hem met zachte stem goeidag gezegd.
Rond 7u15 zijn we vertrokken en vandaag zat het geluk ons echt wel mee,
we kwamen langs een warme bakker en er was zelfs een slager open, daar kochten we twee stukken heerlijke paté.
Vandaag kregen we weer heel wat beklimmingen te verwerken,
en de afdalingen waren natuurlijk ook niet van de poes, dat zullen we vanavond in onze kuiten wel merken.
Rond de middag hadden we bijna 15 km gedaan,
we kregen al wat honger en spraken onze pic-nic aan.
Na het eten hielden we bijna een uurtje rust om wat te bekomen,
maar toen we daarna verder trokken was het moeilijk om weer terug in het juiste ritme te komen.
We liepen via een zandweg recht het bos in, we moesten een beek over via een bruggetje ,dat was precies nog niet zo oud.
We kwamen er achter dat het door pelgrims in 2002 was gebouwd.
Via een sterk afdalende steenweg kwamen we Orther binnen gegaan,
bij het Office de Tourisme moesten we om de sleutel van de refuge gaan.
We zitten op de tweede verdieping van een torengebouw,
ik vroeg aan Guy of hij van mij op de trappen een foto maken wou.
Wat een luxe hebben we hier vandaag, nogal wat anders dan gisteren in die tent,
We hebben zelfs een ijskast om ons eten koel te houden, man,man, wat worden we vandaag verwend!!!
We fristen ons eerst wat op en zijn dan maar weer om boodschappen gegaan.
We gingen ook nog even de kerk binnen en ik stak nog maar eens een kaarsje aan.
Terug in de refuge hebben we onze eetwaar in de ijskast gedeponeerd,
daar bleef onze sla en tomaten en onze drank goed fris, we hebben er van geprofiteerd!!!
Na het eten heb ik de afwas gedaan en alles opgeruimd,
ik was in mijn nopjes en ook onze Guy was goed geluimd.
Maar mijn stemming sloeg heel vlug om toen ik een niet zo prettig bericht van Diana had gekregen,
Haar Pinky had in zijn slaap een aanval gekregen, ze wist niet of hij het wel zou overleven.
Dit kon ik zo niet laten en ik heb haar dadelijk opgebeld,
ik wilde haar steunen bij dit verdriet, ook al kostte mij dat wel een beetje geld.
Ik voelde dat ons klapke haar goed had gedaan,
zo kon ik ook met een gerust gemoed naar bed toe gaan.
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
