Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben henri, en gebruik soms ook wel de schuilnaam henri1955.
Ik ben een man en woon in limburg (belgie) en mijn beroep is invalide.
Ik ben geboren op 26/01/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: van alles.
waterman
15-11-2008
remond van groenenwoud
nooit meer drinken
Laatste nacht Zo zdraaide alles in het rondeeziek, bibberen, beven 't Komt tot hier, ach kwam alles er maar uit Oh, ik wil 't niet meer beleven
Nooit meer drinken Goede raad en echt niet duur Nooit meer drinken Och, mijn keel zo droog en zuur Nooit meer drinken Nee nooit meer
'k Heb gedacht, als ik nu eens na vannacht Bij de anti-alcoholisten Zo eens vroeg hoe je 't drinken laten kan Toen dus bleek dat zij het wisten
Nooit meer drinken De hersencellen gaan kapot Nooit meer drinken Je zuivere adem gans verrot Nooit meer drinken
Nooit meer drinken Onthou m'n eigen wijze raad Nooit meer drinken Maak van Vlaanderen een sterke staat Nooit meer drinken
vriend je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het erop aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kun je zeggen: 'k heb een vriend
als je iemand hebt die alles met je deelt de tafel en het bed één die nooit verveelt als je iemand hebt die al je zorgen heelt weet je wat dat zeggen wil weet je wat dat scheelt?
je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het erop aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kun je zeggen: 'k heb een vriend
pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas mag je zeggen: ik heb 'n vriend
Straatje
In je eigen, smalle straatje is de wereld veel te nauw, je ziet er nauwelijks de hemel, die is vandaag fantastisch blauw.
Dat heb jij niet in de gaten, j' hebt geen notie van het Al, want jij leeft in 't eigen straatje en dat straatje is te smal.
Klim naar boven, naar de daken, naar een hemelhoog gewelf en vergeet je eigen straatje, vlieg es even... uit je zelf.
Met drank wordt de grote dorst gelest, maar ook met water gaat dit best. Alcohol maakt dat je je problemen vergeet en neemt voor uren weg het leed. Drank maakt je leven kapot, maar dat is slechts de drinker 's lot. Ook anderen krijgen problemen doordat sommigen alcohol tot zich nemen. De drinker vermaakt zich best terwijl hij andermans leven verpest, want hij besteft dat niet als hij 't goedje naar binnen giet. Drank schept problemen voor iedereen, ook al drinken ze er geen.
De echte drinker herken je onmiddellijk. Met een pint in de hand staat hij onverbiddelijk te hangen aan de toog. Hij valt meteen in 't oog. Hij staat zuipend te zeveren om na een tijdje 't goedje op 't toilet weer af te leveren. Altijd zat, weet hij niet wat een gezinsleven hem allemaal biedt. Hij is of blijft ook niet getrouwd, omdat hij een gezinsleven niet volhoudt.
Na enkele jaren gaat hij dood, onwetend over wat 't leven hem bood. En reeds enkele weken na zijn begrafenis weten zijn cafévrienden niet meer wie hij is!
deze tekst licht me ergens aan men hart en is me toegestuurd en zet hen hier in bewaring men dank aan de schrijver
Ik draag een koffer met me mee, het gewicht begint zwaar te tillen Het verleden zit ingepakt, klaar om er uit te willen Ik zeul de koffer van mijn leven, als een last uit het verleden Vol met dromen die ik had, en al het leed dat is geleden Ik til me een breuk aan de ballast, zoute tranen wegen nu door Alsof het antwoord geven kan, op de vraag: waar leef ik voor Ik bezwijk bijna onder het gewicht, gebukt hierdoor ga ik door straten En toch ook met luchtigheid van geluk, in de koffer die ik niet kan achterlaten
Ik heb zon idee Dat het nooit meer echt fout kan gaan Ik heb alles wat ik ooit gewild heb En mocht ik het ooit allemaal verliezen Heb ik tenminste de herinnering
Ik doe Ik durf Doe net alsof ik nooit anders heb gedaan Ik spring Ik lach Maar van binnen Lijk ik stil te staan
Van binnen vind ik het doodeng Mijn hele leven overhoop Ik doe alsof het lijkt de normaalste zaak van de wereld maar ik kruip al een paar jaar door het stof
Ik wil zijn Wie ik ben Wie ik altijd ben geweest Er is geen weg meer terug Ik dacht niet na ik ging te vlug
Ik hou mezelf voor de gek Keer op keer Maar omdat iedereen het gelooft Is het geen leugen meer
Ik en mezelf Twee totaal verschillende mensen Samen zijn ze ik Twee contrasten maken mij Zo verschillend zijn zij Zonder de één geen ander Ik mis mezelf Mezelf mist mij
De bagage van mijn leven, draag ik mee in mijn ziel. De momenten waarop ik overeind ben gebleven, de plaatsen waar ik viel Mijn bagage wil ik soms bekijken. Ik draai de stukken om en om. Met de kennis van nu, zou ik dingen ontwijken, ervaring vormt een stukje rijkdom. Achterom kijken heeft geen zin. De toekomst begint vandaag. Daarom stap ik blijmoedig het leven in. Wat mij overkomt, is de grote vraag
De weg door het leven is vol bochten. De manier waarop je die draaien en bochten neemt, bepaalt het succes van je leven. Niets is namelijk vast in het leven behalve verandering. Dat is één ding in het leven waar je zeker van kan zijn: dingen zullen veranderen. De tijd is constant in beweging. Elke dag biedt het leven je nieuwe informatie en die je moet opnemen in je eigen werkelijkheid. Het heeft geen zin je te verzetten tegen de gedachte dat jij of je levensomstandigheid zullen veranderen.
Een mens is op de wereld gezet om te groeien. Als een mens in zijn leven niet groeit is dat tegennatuurlijk. Die mensen komen 'vast' te zitten, in een sociaal isolement of in een vicieuzel cirkel en kunnen daar vaak zonder hulp van een deskundige of derde niet meer zelf uit kunnen komen. Ga zelf maar eens na hoeveel veranderingen je in de loop van 10, 20 of 30 jaar in je persoonlijke leven hebt ervaren.Hoe anders ben je nu dan 10, 30 of zelfs 50 jaar geleden?
Daarom is het belangrijk dat je effectief met die verandering leert om te gaan. Dat je je eigen ontwikkeling een hart onder de riem weet te steken.
Veranderen gaat nooit pijnloos. Pijn is de voornaamste prikkel die een veranderingsproces in beweging zet. Van pijn leer je. Sterker nog: heel veel mensen gaan pas veranderen als ze pijn voelen.
Veranderingen betekenen een vorm van verlies.
Angst voor het onbekende, verlies van vrijheid belemmert je misschien een stap voorwaarts te doen.
Verlies betekent dat een vorm van rouwverwerking noodzakelijk is. Het bewust afsluiten van de ene fase, om vervolgens te komen tot acceptatie van 'het is zoals het is'. De onbekendheid van de nieuwe fase en daar de tijd voor nemen om opnieuw te leren waarnemen en te genieten van het nieuw leren kijken en ontmoeten.
Wat zal ik zeggen? Ik heb het zelf aan den lijve ondervonden. De pijn die ik voelde omdat ik verder wilde in mijn leven maar niet wist hoe. De pijn die ik voelde omdat ik was wie ik was. Ik wilde anders zijn, maar ik wist niet hoe. Kortom ik zat vast en kon niet vooruit. Mijn beslissing om hulp te gaan zoeken is de beste keus die ik ooit in mijn leven gemaakt heb! Wat ik daarna tegen kwam was niet makkelijk want ik ben echt door een diep dal gegaan. Maar dat moest om te kunnen overwinnen. En nog heb ik dagelijks moeite om de obstakels die ik op mijn weg tegen kom te overwinnen, maar ik durf de stap te nemen en ik durf te erkennen dat ik er met vallen en opstaan wel kom. Van mijn fouten leer ik tenslotte want fouten zijn er om gemaakt te worden.