Op dit moment ben ik bezig met een uitgebreide studie over WOII en dan vooral over de opkomst, de hoogdagen en de ondergang van het Derde Rijk, de Holocaust, de collaboratie van de overheid en de burgers en vooral de mysterieuze slag bij Malmedy op 16 december 1944, te midden van het Ardennenoffensief.

Ondanks het vele werk dat het met zich brengt, wil ik u, beste lezer het verhaal van Erwin Rommel niet onthouden. Het heeft mij een andere man leren kennen dan welke ik kende uit de geschiedenisboekjes.

Erwin Rommel werd op 15 november 1891 geboren als tweede kind van een Gymnasiumleraar en zijn vrouw. Hij volgde een officiersopleiding en heeft als Hauptman deelgenomen in voorste gelederen tijdens WOI.Zo heeft hij oa deelgenomen aan de bestorming van Monte Matajur in de Julische Alpen, hij werd voor deze inzet beloond met de onderscheiding Pour le Mérite. Na de WOI bleef Rommel actief als beroepsofficier en werd na vele jaren bevorderd tot Oberstleutnant.

Rommel is ondertussen al 45 jaar als Hitler op hem opmerkzaam wordt. Hij wordt door de Führer persoonlijk gevraagd om voor een escorte te zorgen ter zijner bescherming voor de Reichsparteitag in Nürnberg. Hitler is zo onder de indruk van de vlekkeloze organisatie van de escorte, dat hij Rommel 's avonds bij hem ontbiedt en hem als hoofd van de FÜhrerhauptquartier maakt. Meteen krijgt Rommel ook de rang van generaal. Voortaan neemt hij aan alle besprekingen deel en neemt samen met de Führer het middagmaal. Laten we wel wezen, Rommel is geen antisemiet zoals de meesten in de Führung. (Volgens zijn zoon Manfred - die Burgemeester van Stuttgart is geweest - dat Rommel pas in 1943 vernomen heeft dat er in het oosten Joden werden vergast en uitgebuit in KZ's) Rommel krijgt later het bevel over de 7de pantzerdivisie, een uitzondering voor een officier van de Wehrmacht. Hij breekt met deze divisie door de vijandelijke linies in Frankrijk en legt zo in één dag een traject van 300 km af.

Later boekt hij als Pantzergeneraal sucessen in de Lybische woestijn en krijgt hierdoor zijn bijnaam "Woestijnvos" omdat hij de ene overwinning op de andere haalt. Hij misleidt de Engelsen door tijdens een militaire parade, telkens dezelfde tanks een blokje om te doen rijden zodat het lijkt dat hij over een enorm potentieel aan tanks beschikt. Hij maakt ook gebruik van andere misleidingen zoals oa kartonnen en houten tanks neer te zetten zodat het uit de lucht lijkt dat er een grote divisie onderweg is in de woestijn. Voor de strijd om El-Alamein laat hij echter verstek gaan. Hij is op dat moment in Duitsland in een "Kurort" De Duitse pantzertroepen trekken zich terug, doch door de aankomst van de Amerikanen in Noord Afrika komt het tot grote verliezen van het woestijnkorps. 200.000 Duitse en Italiaanse soldaten worden krijgsgevangen genomen en de materiele verliezen zijn enorm voor de Duitsers.

In november 1943 wordt hij door Hitler aangesteld als als inspecteur van de Atlantikwall en de kustverdediging. Rommel laat tactische werken uitvoeren omdat volgens hem de vijand alleen kan verslagen worden op het strand. Hij laat allerlei obstakels plaatsen op het strand: bv prikkeldraad. Tevergeefs vraagt hij om ruggesteun van de pantzerdivisies in de omgeving van Calais, doch stuit telkens op een njet van Hitler. Op een regenachtige dag in juni 1944 verlaat Rommel zijn hoofdkwartier om naar huis te rijden voor de 50ste verjaardag van zijn vrouw te vieren, doch dan gebeurt wat iederen had verwacht, maar niet op dat moment: de geallieerden landden in Normandië. Rommel is niet op post maar laat zich zo vlug mogelijk naar Normandië voeren. Het resultaat van deze landing is genoegzaam bekend.

Ondertussen zijn buiten Rommel, ook andere Stafofficieren van mening dat de oorlog voor Duitsland voorbij is en dat de tijd van de kapitulatie is aangebroken. Er onstaat zelfs een samenzwering van enkele hoge officieren tegen Hitler. Rommel heeft zich hiervan steeds gedisstantieerd. Op 20 juli houdt Hitler een bespreking in de Wolfsschanze en Claus Schenk Graf Von Stauffenberg plaats een tas met explosieven naast Hitler. Als bij wonder overleeft Hitler ook deze aanslag. De betrokkenen worden nog dezelfde dag gevangengenomen en gedood.

Ondertussen is er ook uitgelekt dat er een groep hogere officieren Hitler van de macht willen brengen door een putsch en in deze context valt ook de naam van Rommel en worden er bezwarende uitspraken gedaan door de Hofacker vertrouwelingen. De processen gaan van start en alle bedeligden worden ter dood veroordeeld.

Op 14 oktober 1944 zit Rommel thuis, herstellende van een luchtaanval op zijn dienstvoertuig, als er zich twee generaals van de Wehrmacht aandienen die hem willen spreken. Rommel neemt afscheid van zijn vrouw en zijn oudste zoon met de woorden " Binnen 20 tot 30 minuten ben ik dood". Hij stapt samen met de twee generaals in een klaarstaande wagen en onderweg wordt halt gehouden en slikt Rommel een gifkapsule. En inderdaad 30 minuten later wordt zijn vrouw op de hoogte gebracht dat haar man gestorven is aan een hartaanval ten gevolge van de aanval op zijn dienstwagen en zijn nog zwakke gezondheid. Iedereen die bij de zaak betrokken is krijgt absoluut spreekverbod en op 18 oktober 1944 wordt Erwin Rommel met alle militaire eer en egards begraven in Ulm.

Generalfeldmarschall Gerd von Rundstedt, houdt de grafrede, Hitler heeft zich niet op de begrafgenis van zijn lievelingsgeneraal die tot een rivaal geworden is laten zien. Wel werd er in zijn naam een énorme krans neergelegd op de kist met het lijk van Erwin Rommel.

Zijn vrouw kreeg als weduwe zijn generaalspensioen iedere maand uitgekeerd. Hitler kon het niet maken om Rommel voor een rechtbank te dagen en hem te laten vermoorden. Daarom dat hij Rommel voor de keuze stelde: het pistool of de gifkapsule. Een openbaar process en een ter dood veroordeling zou van Rommel alleen maar een "Martelaar" gemaakt hebben.

Churchill heeft over deze man ooit gezegd: "Veldmaarschalk Rommel verdiend zowel als mens dan als bevelhebber respect"  Dit zeg méér dan genoeg over wat voor mens Rommel eigenlijk was.

In een vraaggesprek met de zoon van Rommel (welke lang burgemeester van Stuttgart is geweest), is door hem bevestigd dat Rommel op de hoogte was van de plannen van de aanslag in juni 44 op Hitler en dat hij sympathiseerde met de uitvoerders en de bedenkers, maar dat hij nooit een bespreking heeft meegemaakt of aktief heeft deelgenomen aan de uitvoering van deze aanslag. 

Dit is ook later teruggevonden n de archieven.  Rommel stond net als vele andere hoge officieren op de lijst met "sympathisanten", maar nergens is er enig bewijs gevonden (en ook niet niet van de andere offcieren) dat zij daadwerkelijk aktief hebben meegeholpen aan de voorbereidingen.  De aktentas met de bom werd geplaatst door Claus Schenk Graf Von Stauffenberg en dezze was ook het brein achter deze hele operatie.


* geraadpleegde bronnen: Der Spiegel van 29.10.2012 - ARD Televisie uitzending 01.11.2012

Erwin "Woestijnvos" Rommel