Het is voor jou mijn bestemming
tussen hoop en twijfel
in je hoofd en buiten jezelf
dat ik onze droom handhaaf

kom hier spelen op het plein
bij het jonge volkje zeg je me
om te zien hoe ze verzinnen
een andere wereld die de onze niet is
waar we niet binnenkunnen  
Wij mogen  nog niet eens over de heg
hun tuin is privé ten strengste bewaakt
door hun  virtuele regels
die alleen voor hen gelden
Jij en ik  we zij slechts de toeschouwers
van de echte realiteit
dat denken we toch.

Ingrid Lenaerts

Een kudde lama's grazen eindeloos rustig
stevig in de wol op hun  hoge poten
overschouwen zij met scherpe blik
de hoogvlakte aan de rand van het  meer
hun oren trillen als staafjes in de wind
Patagonië leunt erg koud bij de pool aan
Straks worden klompen zout  getorst
op hun rug voor dagenlange tochten
door het gure klimaat over korstmossen
de lastdieren van het witte  zuiden
zijn immer aan de slag.


Ingrid Lenaerts

Gierigheid
drijft alles bijeen
op een hoop

vergroot het streven en behoud
verschraalt het denken
 verdroogt het lijf
tot  gespaarde zeepresten 
een landengte van bezit
zonder enig verlies

kent geen andere
zoekt immer verder
 duikt in de zak
tot de speld in de hooiberg

Gierigeheid draagt levenspest
met stinkende builen

Ingrid Lenaerts

winterland
doorspekt met bleke wolken
aquarelverlangen van de lucht
in het flauwe licht
van een verre zon
winterland
waar de laatste blaren bevriezen
trillend in de oostenwind
aan de dikke stronk van de waterwilg

vijver met glazig vlies
trekt noodgedwongen zijn jas dicht
voor de watervogels
verhuizend naar het dijkhuis met de looplank

winterland in mijn hebben en houden
maakt me vreemd afwachtend
tot het vallen van de eerste sneeuw
het verlangen naar witte horizonten
in een aardse stilte

Ingrid Lenaerts

stemmig
binnenskamers
dat het licht filtert
in zijn gedachten
als liefde
voor het vak

hij is de briefschrijver
aan het dromenmeisje sinds jaren
 hij flirt met haar levenscreatie  
volleerd charmeur
 op kleurrijk papier
zijn boodschap verstuurt hij echter
nooit

Ingrid Lenaerts

Een oud verlangen
dat speelgoed
niet voor meisjes
Treinen waren dromen
 maar taboe echt

alleen privilége voor jongens
 die door het plastic dorp snorden
over de sporen
met hun stoomtrein

en dan vooruit achteruit
de signalen in werking brachten
van de helling reden
met de tender en vier wagons
want hen behoorde het rijk mobiliteit

ik was tot de poppen gedoemd

Ingrid Lenaerts

Trappelend als een ongedurig paard
stampvoetend van woede
schiet hij  zijn spervuur af
om de onrechtmatigheid
van een ondoordachte sanctie

zet hem buiten spel
maakt hem murf
bekaf geslagen als een hond
dient hij klacht in
gehoord te worden

Ingrid Lenaerts

Tatoo
met al zijn boodschappen
figuratief als het verlengstuk
van het doelwit
voor wie het past
deze lijflijke liefde
als een draak
in de tuin van Eden

Ingrid Lenaerts

Doodgeverfd  
als chaotisch element
als was zij een zonde
binnen de quantumtheorie
nochtans
alleen de zonsopgang
is haar breedste interesse

Ingrid Lenaerts

Het terracota landschap
van een tocht door de woestijn
 met een oase waarin roodroeste palmen groeiden
waar de karavanen doortrokken 
de kamelen graasden 
daar begon de erosie van het kunstwerk
van de pottenbakker
het kunstwerk in de tuin dat regen en wind trotseerde
viel langzaam maar zeker uit elkaar.
Tot zand en stof.
infinito.

Ingrid Lenaerts





 

Nauwelijks gestold
siste de lava dampend
er in de vallei

de dorpen verwoest
één zwarte stroom deinde uit
verwoesting alom

stof en as rondom
de vulkaan leek te slapen 
als  bode des doods

Ingrid Lenaerts

Vreugde lijkt een ouderwets gevoel
voor aftandse knarren van ooms en tantes
vreugde dat woord
dat je distilleert uit  een ver verleden
toen er nog gemoraliseerd werd
toen er nog gewikt en gewogen  werd
over levenswaarden en ernst
geloof en traditie

Nu lijk je echt voor het museum
het museum der menselijke emoties
waar je de brave zielen bekijken kan
in landelijke taferelen uit vervlogen tijden
het prentenkabinet der deugden
in een tijd waar nog  alleen te consumeren valt

Het leven is één grote praline
die je savoureert
als fijnproever van chocolade.
Ik ben een anachronisme

Ingrid Lenaerts