|
De J.F Gellyncklaan bestaat nog altijd
Ze was zoiets als de baarmoeder
van waaruit ik de grotere wereld beschouwde
Die straat was ten dele mijndromenrijk
Ze had alleen toekomst van dag tot dag
Haar verleden bestond toen nog niet,
ze zou nooit verouderen
onder de staalblauwe lucht
haar bestrating was voor altijdgegoten
haar huizen hadden een eeuwig gezicht
de bewoners waren bestendigd
inmijn fictie
die plaats maakte voor tijd en realiteit.
De J.F Gellyncklaan bestaat nog altijd
maar de tijd brak mijn herinnering
tot puin dat mijn hoofd verwondt.
Ingrid Lenaerts
|
