In gedichten ben ik verdwaald
tussen verzen woorden riet en wind
dag en nacht hemel en aarde
zon en wolken die zoveel openbaren
Daar ben ik blijven hangen
hoorde boven mij fluisteren
tussen de gedachten vroeger en nu
waar de bomen mijn vrienden wortelen
waar de seizoenen elkaar opvolgen
als een leiband van logica
gedwee volg ik nu wat in mij borrelt
stilaan gaat de weg weer landwaarts
vind ik jou in mij water als levensbron
het zwart wit na het lege blad
de taal die mij communiceert
met de tijd die ik wil verlammen
Ingrid Lenaerts
|