|
Starend naar de binnenkant
van zijn lijf dat zeurt van wroeging
probeert hij zijn ziel te vinden
maar ze ontglipt hem steeds
wanneer hij haar staart wil vatten.
maar de ziel lacht en lacht
ach jongen ik heb geen staart
zelfs op de zoom van mijn baljurk
daar kan je niet op trappen
ik ben stofloos en zonder materie
ik ben je geest en niet die kerel uit de fles
luister naar mijn goede raad
die hoor je als je maar wil
dan moet je niet zoeken
dan zijn we de beste maatjes
en wroeging verdwijnt
op staande voet.
Probeer me jongen lacht de ziel
en weg is ze weer
op ronde in zijn lijf.
Ingrid Lenaerts
|
