Ligt ze ondergronds in de dikste aardlagen?

Wenkt ze me verborgen tussen het hoge gras?

Zit ze achter de trappen van de stapelwolken?

Of ergens tussen de hanenbalken van het oude huis ?

Ze roept me onder water te duiken vissen achterna

Ze opent een holte van een overjarige boomstam

Een spook neemt me onder zijn mantel mee

Of droom ik bij nacht onder de sterren?

waar ik schuil ga achter de stralen van de maan

waar ik zwijg als vermoord met verzegelde lippen

in een geheim over grote zwarte diepten

zoals woorden hun deuren sluiten tegen rampspoed

Als een pelgrim op pad zoek ik nog altijd

een plaats om te schuilen waar ik kan lachen

desnoods huilen in het veilige warme nest

in het dons ver weg van verloren illusies


Ingrid Lenaerts