Het kost niet zoveel, iemand een glimlach te schenken, of de hand op te steken voor een vriendelijke groet. Zoiets kan opeens de zon laten schijnen, in het hart van de mens, die je zomaar ontmoet.
Het kost niet zoveel om je hand uit te steken, om een ander een beetje behulpzaam te zijn. Een dankbare blik is vaak een beloning, al was de moeite voor U maar slechts klein.
Het kost niet zoveel om je hart te openen voor de mens om je heen, in z'n vreugd en verdriet. Wees blij dat je zo wat kunt doen voor de ander! Of is die ander je naaste soms niet ?
Het kost maar heel weinig, je arm om een schouder, of alleen maar een zachte druk van je hand. Het is vaak voor de ander, of hij of zij, even in een klein stukje paradijs is beland.
Het kost toch zo weinig om een ander te geven, iets wat je zelf toch zo graag ontvangt. LIEFDE ! Alleen maar door wat weg te schenken, krijg je terug, méér dan je ontvangt.
O, die vriendelijke glimlach, dat eventjes groeten, die arm om je schouder, de hulp die je bood: Het kost allemaal bij elkaar toch zo weinig, maar in wezen is het ontzaglijk GROOT.
Al je onrust,je twijfel,je woede,je tranen Geef mij het maar mee, dan heb ik voor twee. En je onrust,je pijnen, je zoeken, je vragen, Geef mij het maar mee, ik vraag wel voor twee. Want vandaag is mijn beurt.
Al je schepen die omslaan, je vallen en opstaan Geef mij het maar mee, ik struikel voor twee. Al je angstige dromen die uit kunnen komen Geef mij ze maar mee, ik vrees wel voor twee. Want vandaag is het mijn beurt.
Je verweg zijn, dichtbij zijn, je nemen, je geven Geef mij het maar mee, ik leef wel voor twee. Je gevangen, je vrij zijn, je dood en je leven Geef mij het maar mee, ik sterf wel voor twee. Want vandaag is het mijn beurt.
Maar morgen is het weer jouw beurt Rust uit dicht bij mij Want morgen komt gauw, en morgen, dat weet ik nu al: Vraag ik hetzelfde aan jou.
Nu ik er niet meer ben......laat me los. Er zijn nog zoveel dingen die jullie moeten zien en doen. Je moet jezelf niet in tranen aan mij binden. Ben dankbaar voor de jaren die we samen hadden.
Ik gaf jullie mijn liefde, je kunt alleen maar raden, hoeveel geluk jullie mij gaven. Ik dank jullie voor de liefde die jullie mij toonden. Maar nu is het tijd om alleen verder te reizen.
Dus treur even om me als je wilt treuren. Maar laat daarna je verdriet getroost worden door vertrouwen. Het is slechts voor korte tijd dat we gescheiden worden. Dus zegen alle herinneringen in je hart.
Ik zal niet ver weg zijn.....jullie leven gaat door. Als je me nodig hebt, roep me en ik zal er zijn. Ofschoon je me niet kunt zien en aanraken, zal ik dicht, héél dicht bij jullie zijn.
En als je met je hart luistert, zul je me horen. Met al mijn liefde voor jullie, zacht en duidelijk. En als jullie straks deze weg alleen moeten gaan, zal ik klaar staan om je met een glimlach te begroeten. En welkom thuis te heten.
( Deze tekst is gevonden op een grafsteen in Ierland)
Onze aarde is een wondere woonplaats. Met zijn "groot"verstand en met al de wetenschap van de wereld heeft de mens schijnbaar nog niets begrepen van De innige mysterieuze samenhang van alle dingen in de hele schepping. Alles staat in relatie. Een wonder weefsel, waarin duizenden tere levensbanden mensen verbinden met mensen en met heel de natuur, met de wolken aan de hoge hemel en het water in de grote rivieren. Met de vogels in de lucht, de vissen in de zee. Met de dieren op het land, de bloemen en de bomen. Met de veelkleurige vlinders, de kleine kevers. Met de milioenen bijna onzichtbare wezens op en onder de aarde. De mensen, de dieren, de bomen ademen dezelfde lucht. Leven van dezelfde zon en voeden zich met de vruchten van dezelfde moeder aarde. Wie het natuurlijk evenwicht op onze moeder aarde verstoort, maakt van onze wondere woonplaats een dorre woestijn.
Als vrijheid een woord is, is het dan gelogen ? Als vrijheid te koop is, kost het dan een vermogen ? Als vrijheid een weg is, zijn we dan al halverwege ? Als vrijheid een cadeau is, zou jij het dan geven ? Als vrijheid een mens was, is hij dan nog in leven ? Of is vrijheid een plaats, zonder zorgen, om thuis te komen ?
Gedichten en Verzamelingen
