je moeder jou in haar armen nam heeft niemand er bij stilgestaan dat het ook wel eens zó kon gaan dat je verdere leven niet zou geven wat ieder wel verwacht van 't leven
Ja, je groeide op en speelde blij ongemakken hoorden daar niet bij Maar toen je zelf ook moeder mocht zijn merkte je: niet alles gaat nou even fijn
je jonge leven bracht al gauw veel ongemak en behalve 't niet kunnen uitoefenen van je vak kreeg je nog veel meer dingen op je dak
je kon niet 100% zorgen voor je man en kinderen omdat pijn en ongemakken je gingen hinderen artsen konden niet dát voor je betekenen waarop andere mensen wél kunnen rekenen
Langzaam raakte je verder van de been je kon ook bijna nergens meer heen Het bed werd je trouwe kameraad in plaats van lopen en fietsen op de straat
Je man stond met de handen in 't haar "wat is het toch allemaal met haar?" van stoel naar kruk en in de scoot-mobiel is alles wat er voor je te genieten viel.
En toch wil je verder leven als een mens zoals iedereen, met een hele grote wens: Laat me weer worden de spil van ons gezin Wie weet, misschien komt er wel een nieuw begin
Ieder mens heeft een verwachting van zijn leven, maar de uitkomst hiervan is niet iedereen gegeven. Sommigen wel, die kunnen profiteren niets op hun levensweg dat het geluk doet keren. Maar anderen moeten, soms vroeg, soms laat, ervaren dat alles niet altijd op rolletjes gaat. Gezondheid is voor velen niet altijd weggelegd en dat is dan nog positief gezegd.
Een groot deel van 't leven hier op aarde heeft helaas voor hun niet die waarde welke ze vroeger hadden gedacht, want hulpbehoevend zijn hadden ze niet verwacht.
En toch hebben zij vaak een kijk op het leven die aan menigeen niet is gegeven. Ze leren leven met de ongevraagde beperkingen en genieten zo van alle hun nog gegeven dingen.
Als je na een lang en werkzaam bestaan eindelijk met 'n welverdiend pensioen mag gaan, lijkt 't soms dat men zich af gaat vragen: hoe vul ik toch die vele, lange dagen.
Maar in deze drukke, veelvragende maatschappij zet je deze gedachten vaak heel snel opzij. Er zijn zoveel medemensen die om hulp vragen dat je in al die vele, lange, vrije dagen tijd tekort komt om de hulp te bieden die men vraagt op zoveel diverse gebieden.
Want in onze levendige, zorgvragende maatschappij hoort vrijwilligerswerk er absoluut en zeker bij. Van jong tot oud, van groot tot klein vindt men "geholpen worden" echt wel fijn.
Dan hebben alle dagen plots weer volop zin en de maatschappij, daar blijf je middenin.
Staat de wereld zo in vuur en vlam ? WAAROM Verdient niet ieder z'n eigen boterham ? WAAROM Moet men nog steeds van anderen profiteren ? WAAROM Wil men van ervaringen nog steeds niets leren ? WAAROM Zijn er zoveel rijken en nog VEEL MEER armen ? WAAROM Kent de mensheid nog altijd zo weinig erbarmen ? WAAROM Zijn alle volkeren op de wereld nog niet één ? WAAROM Vluchten mensen massaal soms overal nog heen ?
Omdat de mens nog steeds niet wil erkennen Dat men aan één mensheid toch zal moeten wennen.
Gedichten en Verzamelingen
