Ieder mens heeft een stukje bemoediging nodig, een klop op de schouder, een open gesprek, een stevige handdruk, een blik die blij maakt, iemand die kan meeleven, iemand met begrip en bekommerd met vreugde en pijn.
We hebben het allemaal broodnodig. En gelukkig de plaats waar je mensen ontmoet die je dat geven. Iedereen kan maar écht mens zijn bij de genade van de anderen. Wij zijn het aan elkaar verplicht. Het is zo bijzonder fijn dat dit spontaan kan gebeuren, in de hartelijkheid die de één de ander schenkt.
Wij hebben het allemaal zo broodnodig, en we kunnen het aan elkaar geven, want dit brood wordt niet duurder. Ieder mens heeft een stukje geborgenheid nodig, een adres, een plaats waar hij thuis is. Een mens die dat duidelijk maakt is zelf een stukje geluk geworden. Ieder mens zou ergens iemand moeten kunnen ontmoeten doe iets laat vermoeden van wie God is. Wij hebben het allemaal broodnodig en we kunnen het echt elkaar geven, want dit brood is niet duurder geworden.
Wat een geluk als je kunt luisteren. Wat een geluk als iemand naar jou luistert. Een mens die kan luisteren, wie zoekt daar niet naar? Als je verdriet hebt, wil je dat kunnen uiten. Als je diep geluk ervaart, wil je dat met iemand kunnen delen. Zoeken we niet steeds naar een mens die echt kan luisteren?
Luisteren is een manier van leven. Luisteren is aandachtig omgaan met jezelf. Met mensen om je heen en met het leven om je heen. Luisteren naar jezelf en luisteren naar een ander, horen bij elkaar. Wie zichzelf serieus neemt, neemt ook een ander serieus.
Gedichten en Verzamelingen
