Er was eens in een grote parochie geen geld om het koperen feest van de zeer beminde pastoor te vieren.
In het geheim kwam toen een groepje parochianen bij elkaar om een plan te beramen.
Want dat er feest moest zijn, daarover was iedereen het eens.
Er werd besloten dat alle groepen die in de parochie actief waren, de liturgiegroep, het koor, de schoonmakers, de ziekenbezoekers, en ga zo maar door, zelf gastheer of gastvrouw zouden zijn voor alle genodigden.
Iedere groep achter een kraam, in eigen stijl versierd, met zelf meegebrachte lekkernijen, de wijn, het gebak enz. enz.
Toen dat allemaal vlot geregeld was, werd het kerkbestuur ingelicht, en natuurlijk, het wilde niet achterblijven en zorgde voor de koffie.
Het is geen sprookje, het is echt zo gegaan.
Het werd een grandioos, een onvergetelijk feest! Het meest bijzondere was wel de sfeer van geweldige vreugde.
Misschien ook wel door de overvloed, iedereen moest overal proeven, er was gebakken en gebraden, en je mocht geen kraam overslaan.
En vergeet niet, dat er wijn was in overvloed!
Och, als het zo eens toeging in onze wereld.. iedereen geeft het beste van zichzelf, nergens komt men iets te kort. Het water van het dagelijks bestaan, het zou de wijn worden van de vreugde!
Gedichten en Verzamelingen
