Het leven dat ons wordt gegeven duurt vaak lang, soms ook maar even. Zorg dat je altijd terug kunt zien, niet hoeft te zeggen "maar misschien".
Terugzien op een leven, waarin degene die echt naast je staat, zich niet bewust is van enig kwaad dat je hem of haar hebt aangedaan. Kijk elkaar vooral vertrouwvol aan, zodat je voor die ander wat kunt betekenen, dat die echt steeds op je mag rekenen.
Samen staan we in het leven sterk, verzetten we dan bergen werk. Als zo je leven is voortgegaan, heb je aan de verwachtingen voldaan dat je samen met anderen op deez' aarde geweest bent van onschatbare waarde.
De regen valt in stromen neer, waar blijft toch het mooie voorjaarsweer ? Ons klimaar is totaal verstoord, 't Is helemaal niet zoals het hoort. Lekker aangenaam is er nu niet bij en dat maakt anders de mens zo blij. Dagen en weken zijn zo verleden tijd, 't ritme in de natuur zijn we een beetje kwijt. De zomermaanden staan al voor de deur, met al die bloemen, vol van geur. Maar dan moet eerst de zon ons gaan verblijden met betere en met warmere tijden, zodat de natuur komt tot z'n volle pracht, want daar hebben we nu lang genoeg op gewacht.
Stilstaan, nee dat kunnen je handen niet, je pakt alles aan wat je maar ziet. Je bent pas echt in je element als je hele dagen bezig bent. Liefst met het maken van rok of broek, zo breng je vele uren zoek. Eerst lapjes kopen in de kraam met stof, niet te ruw en niet te grof, dan een patroon gaan zoeken in het modeblad, want iets gaan maken doet je echt wel wat. Veel patronenpapier heb je al nodig gehad, maar hierdoor maak je telkens weer wel wat.
Achter de naaimachine of de lock gezeten, heb je al heel wat af gezweten, om te maken wat je had bedacht, om het daarna, zoals verwacht te schenken aan je kleinkind, die het dan weer prachtig vindt, wat Oma nu weer heeft gemaakt. Daarmee heb je al menig kinderhart geraakt.
Gedichten en Verzamelingen
