je moeder jou in haar armen nam heeft niemand er bij stilgestaan dat het ook wel eens zó kon gaan dat je verdere leven niet zou geven wat ieder wel verwacht van 't leven
Ja, je groeide op en speelde blij ongemakken hoorden daar niet bij Maar toen je zelf ook moeder mocht zijn merkte je: niet alles gaat nou even fijn
je jonge leven bracht al gauw veel ongemak en behalve 't niet kunnen uitoefenen van je vak kreeg je nog veel meer dingen op je dak
je kon niet 100% zorgen voor je man en kinderen omdat pijn en ongemakken je gingen hinderen artsen konden niet dát voor je betekenen waarop andere mensen wél kunnen rekenen
Langzaam raakte je verder van de been je kon ook bijna nergens meer heen Het bed werd je trouwe kameraad in plaats van lopen en fietsen op de straat
Je man stond met de handen in 't haar "wat is het toch allemaal met haar?" van stoel naar kruk en in de scoot-mobiel is alles wat er voor je te genieten viel.
En toch wil je verder leven als een mens zoals iedereen, met een hele grote wens: Laat me weer worden de spil van ons gezin Wie weet, misschien komt er wel een nieuw begin