Inhoud blog
  • Wintersfeerstraat
  • Winteravond in de stad
  • GPS
  • Over spieren en gewrichten
  • Stormkracht 10
    Zoeken in blog

    Junior Senior
    Encounters of the third age
    02-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Stormkracht 10
    Zondagmiddag. De regenvlagen jagen langs de ramen, de boomtoppen zwiepen op het geweld van de stormwind, de laatste blaadjes sidderen op de haast kale takken. Dikkie Dik houdt me gezelschap bij de computer en het rustige spinnen is een zalig tegengewicht voor het waaien daarbuiten.

    Ik denk terug aan nog zo'n stormdag, vele jaren terug. Ik was net terug van school en mijn dochter was volop aan het vertellen over wat ze die dag allemaal beleefd had, toen de telefoon rinkelde. Het was een vriendinnetje, de dochter van een vriendin van mij, die angstig vroeg of we konden komen helpen: de schutting rond de tuin was het aan het begeven.

    Alleenstaande moeders zijn solidair met elkaar en dus haastten we ons enkele straten verder. De volgende uren waren tegelijk hilarisch en surrealistisch!

    De houten schutting rondom de tuin ving de volle laag van de stormwind en dreigde los te raken en op drift te gaan. Twee vrouwen en drie jonge kinderen vochten tegen de rukwinden en probeerden de schutting aan de grond te houden. De wind was zo fel dat we letterlijk tegen de wind in konden liggen zonder om te vallen. Het zoontje van de vriendin werd gewoon weggeblazen. We moesten met onze rug naar de wind gaan staan om te kunnen ademen. Nooit hadden we zo'n stormwind meegemaakt.

    Met metalen draad, stukken touw, blokken hout, kortom zowat met alles wat we in de garage vonden, maakten we de schutting vast. Hadden we de indruk dat ze links weer stevig vastgemaakt was, dan vloog ze rechts plots weer los en moesten we weer die kant uit rennen.

    Plots echter hoorden we een heel raar geluid. We keken op en zagen een houten tuinhuis in de meest letterlijke zin door de lucht vliegen en met een plof versplinteren op de weg! Gelukkig was er net geen verkeer. Het was zo'n vreemde gebeurtenis dat ik ze zelfs nu nog nauwelijks in meer woorden kan beschrijven. Het beeld echter blijft me, twintig jaar later, nog altijd voor ogen: dat grote tuinhuis dat in zijn geheel van over de grote baan door de lucht kliefde en neerpetste op de rijweg.

    Twee uur lang vochten we tegen de wind, zorgden we ervoor dat onze kinderen oké waren en lagen we in een deuk omdat het allemaal zo out of control was.

    Toen, heel langzaam, ging de wind liggen. Moe, maar tevreden gingen we gezellig koffie drinken in de keuken, terwijl de kinderen nog even speelden.

    De schutting had het gehouden en wij hadden het nog maar een keertje bewezen: we konden ons mannetje staan!


    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)



    Welkom op mijn blog!
    Archief per week
  • 10/12-16/12 2007
  • 03/12-09/12 2007
  • 26/11-02/12 2007
  • 12/11-18/11 2007
  • 05/11-11/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 22/10-28/10 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 24/09-30/09 2007

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Klik hier
    om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!