Toen ik thuis kwam van werken, was het bed leeg. Enig voorzichtig zoekwerk later, vond ik de hele familie tussen de handdoeken in mijn kast. Maar ook dat beviel moeder Spikje niet. Het hoofdkussen van mijn dochter was de ideale plek voor haar en haar kroost. En daar hebben we haar dan maar gelaten. Dochterlief verhuisde naar het bovenste van de stapelbedden.

Jammer genoeg ontdekten we te laat dat ze niet genoeg melk had. Drie kittens stierven de volgende dag, maar de twee resterende miniatuuruitgaven van Spikkel overleefden. We voedden ze met de fles, om de drie uur, dag en nacht!

Ook Zwartje installeerde zich op het bed en het was grappig om te zien hoe hij over de kittens vaderde.

Eindeloos veel foto's hebben we van de poezenfamilie! Jammer genoeg waren die toen nog niet digitaal!

We moesten zoveel doen om Charlotte, één van beide kittens, in leven te houden, dat we er niet van konden scheiden. Zo hadden we drie poezen! Haar zusje kreeg een goede thuis bij vrienden.

Toen we verhuisden, gingen Spikkel, Charlotte en Zwartje mee.

Een paar jaar terug moesten we Zwartje laten inslapen: hij had een tumor in zijn keel.

Spikkel is intussen een waardige oude dame geworden. Ze slaapt veel, maakt af en

toe een wandelingetje in de tuin, maar verkiest de zachte kussens van de zetels of het bed boven de harde bodem van de tuin!

Ze is dol op koekjes, chocola en vanilleijs, maar ze bedelt ook vlees, kip en vis.