Ik ben Lisette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lies.
Ik ben een vrouw en woon in Hasselt () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/04/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen wandelen fietsen koken.
Mijn lieve ma en pa
ma1916 +1990 pa1917+1994
Samen met mijn man
Zoeken in blog
Kleinkinderen Rienke en Stiene
Hoe ijverig !
Pasen bij oma.
nog een eitje
Kleinkinderen met pasen
zijn spelletjes aan 't spelen.
dit zijn Rienke en Stiene
twee zusjes
Deze mooie kerstbal kreeg ik van
Ton het eerste kerstcadeau
Semino Rossi.
herinneringen aan zoveel mooie dingen
.
21-02-2011
herinneringen vervolg
De jaren die nu volgen is eerst het begin van m'n eigen leven, Er zijn zoveel herinneringen aan m'n kindertijd , we waren uiteindelijk met dertien; zeven meisjes en zes jongens. Onze jeugd was een fijne tijd waar ik met heimwee aan terug denk . We hebben wel van jongs af mee moeten helpen maar we hebben niets te kort gehad .M!n vader verdiende goed en m'n moeder was altijd thuis, bakten zelf er werd geslacht om het vlees er was de groenten tuin; ze kon zelf wat kleding maken. We hadden met Sinterklaas mooie geschenkjes, we kregen een goede opvoeding,maar dat beseften we toe nog niet, daarom wil ik nu proberen om wat herinneringen op te schrijven als gedachtenis aan mijn jeugd en misschien ook voor m'n eigen kinderen , die zich dat niet kunnen voorstellen hoe onze jonge tijd geweest is.
We waren ook niet met alles akkoord maar het hoorde toen niet om je eigen mening te zeggen . Je had nog respect voor je ouders en grootouders . De tijden waren heel anders , er was geen TV ,geen computer en geen uitgaand leven, alles deden we in familiekring; bidden, werken, ontspannen. We waren tevreden in ons bestaan , toen wisten we nog niet wat er in de wereld rondom ons te koop was. Later als we op eigen zouden staan hadden we daar nog tijd genoeg voor. Onze school jaren verliepen vrij normaal met zijn kleine voorvalletjes, maar daar moesten we thuis niet te veel over vertellen of klagen,want in de school was de juffrouw of meester de baas, en thuis waren ma en pa de baas, zo simpel was het toen.
Het was winter en zeer koud , en we hadden zo graag buiten een glijbaan gehad. Maar er was geen regen gevallen maar het vroor wel hard. We hadden achter ons huis als we buiten kwamen wat bergaf. Ze strooide daar ook de as van de stoofpot uit ,in die tijd waren er nog veel sinkels in de assen , daar we nog met vette kolen stookte en die moest vaak met de pook om hoog gehaald worden .Nu en dan kwam er zo een groot exemplaar uit de stoofpot. Die dag wou ma voor de pret zorgen, ze goot grote emmers water uit over de weg en na enkele uren was het een spiegel gladde ijsbaan ,er zouden nu vele ijsschaatssters jaloers op zijn als ze t zagen. De eerste van de zusjes die aan de deur uitkwam gleed snel de berg af. Het was geweldig plezant zelfs de kinderen van de buurt mochten mee doen. Na een half uurtje was de pret voorbij, want mijn zus viel achter over, juist op zo een stukje sinkel dat omhoog stak , en bloeden dat het deed ! ,en natuurlijk weer iedereen in paniek. Ze had een kleine snee achter op haar hoofd maar de glijpret was ineens gedaan. Nadat ma mijn zus verzorgd had werd de glijbaan te niet gedaan , door dat ze er warm water over goot, daarna een nieuw laagje as uit de stoof er over, en zo werd onze glijbaan opnieuw hervormd in een grauwe asseweg.
aan alle blogvrienden een fijn en gezellig weekend.
Geen betere manier om een strenge en koude winter gauw te vergeten dan al een mooi lente boeket in huis te halen. Vandaag was het wel een miezerig nat weer maar het gaat beteren de volgende dagen , als we de weerman mogen geloven.
Ik hoorde deze morgen een vogeltje zingen. Het was nog donker en toch
was er heel even dat gezang alsof de lente in het land was. Dat zijn zo van die kleine dingen die een mens nodig heeft om even te bezinnen.