Ik ben Lisette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lies.
Ik ben een vrouw en woon in Hasselt () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/04/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen wandelen fietsen koken.
Mijn lieve ma en pa
ma1916 +1990 pa1917+1994
Samen met mijn man
Zoeken in blog
Kleinkinderen Rienke en Stiene
Hoe ijverig !
Pasen bij oma.
nog een eitje
Kleinkinderen met pasen
zijn spelletjes aan 't spelen.
dit zijn Rienke en Stiene
twee zusjes
Deze mooie kerstbal kreeg ik van
Ton het eerste kerstcadeau
Semino Rossi.
herinneringen aan zoveel mooie dingen
.
10-04-2011
.
Vandaag was
het weer zo een mooie dag ,ik ben
namiddag alleen gaan fietsen, want André wou thuis nog wat werkjes opknappen. Eerst
wou ik naar Bokrijk, maar dan heb ik me
bedacht, en ben zo maar wat rond gaan
fietsen zonder een doel. Overal door kleine steegjes , soms door het veld waar lange hagen meidoorn bloeide , die een heerlijke geur verspreidde. Soms kwam
ik aan eindeloze velden vers omgeakkerd gereed om in te zaaien .Het lag er allemaal zo volmaakt bij , net
als toen we jong waren en nog niet
dachten aan morgen. Ik fietste ook langs
vele weiden bezaaid met gele boterbloemen
en allerlei andere kruid gewassen
.Hier en daar liepen ook al koeien die nu
de schaduw op gezocht hadden
onder de bomen, waar ze hun middag eten and herkauwen waren Het gaf me een heerlijk gevoel dat ik niet kan beschrijven Ik ben dan maar verder gefietst en heb onderweg een dank gebedje gedaan voor al dat moois
Aan alle blog vrienden wens ik warme zonnige dagen toe! Lieve groetjes
Het was vandaag prachtig weer en dat gaat zo nog enkele dagen duren .Daarom ga ik wat meer tijd aan mijn tuintje besteden , en wat minder op de pc . Ik wens jullie allen fijne dagen toe geniet vooral van het heerlijke lente zonnetje!
Eindelijk gaat het lente worden , want ik heb vandaag de eerste zwaluwen gezien, het waren er nog maar enkele , maar het is toch al een heerlijk begin. Het was prachtig weer en ik heb een lange wandeling gemaakt samen met mijn hondje. Het was al zo mooi in de natuur, hier en daar begonnen er al bomen hun bloesems tevoorschijn te toveren en de populieren lieten hun katjes op de weggetjes vallen, terwijl ze een zoete geur verspreidde. Ik voelde me zo gelukkig in die mooie natuur. Jammer dat de mens bezig is hem te vernietigen.
Nu het stilaan naar Pasen gaat wil ik toch wat vertellen over hoe het bij ons thuis gevierd werd. Ma had de dag voordien de klokken al een aardig handje geholpen, want ze zouden anders niet weten wat hen overkwam om zo een gezin te bedelen . Immers de klokken moesten heel snel en stil hun tocht afwerken, om geen argwaan te wekken. Als de kleinste in bed waren kon de ei verving starten. In die tijd was alles nog handwerk; we maakten de mooiste paas eitjes uit de omgeving!.Het was een heel oud gebruik; er werden op voorhand allerlei kruiden en bloempjes verzameld, die werden dan in een doekje gedaan rond het ei en mooi ingepakt met een touwtje er rond en zo de kookpot in. Als ze eruit kwamen stonden er allerlei tekeningen en kleuren op,dan nog eens ingesmeerd met wat boter om te glanzen. Er werden ook eitjes gekookt met rode ajuin schillen; die hadden dan ook nog een speciale smaak . Was er dan al iemand die aan de klokken durfde twijfelen , kon ma hen altijd de mond snoeren door te zeggen; dat ze maar eens moesten proberen die eitjes na te maken. Later kwamen er ook nog chocolade eitjes bij. Ik herinner mij een jaar dat er boven op de kast in de huiskamer (toen de goede plaats) zeker 10 mooie grote kuikens stonden. Het waren ballons ; en als we beneden kwamen en de deur ging open begonnen ze door de luchtverplaatsing te dansen op de kast, want ze hadden kartonnen voetjes .Het was een prachtig zicht , al die gele dansende kuikens!.Pa zal zijn adem nogal moeten gebruikt hebben om die allemaal op te blazen. Als de eitjes in de tuin geraapt waren werden ze geteld en verdeeld , zo wisten de klokken dat ze allen gevonden waren. Het gebeurde meer dan eens dat pa in de zomer in de tuin nog een verloren eitje tegen kwam. Later als we met onze eigen kinderen bij oma en opa kwamen was het nog altijd hetzelfde ritueel. De kleinkinderen stonden dan te popelen van ongeduld om in de tuin te mogen. Ma voorzag hen dan nog van een mandje om te rapen. Als t startsein dan gegeven was ,waren ze niet meer te houden. Ma en pa deden dan net zo goed mee als vroeger met hun eigen spruiten, je zag hoe ze ervan genoten . Nu ze er niet meer zijn mis ik die dingen meer dan ooit. Wat hebben we toch mooie herinneringen aan die tijden. We zijn de laatste maal eitjes gaan rapen in1990,we hebben samen met de ganse familie Pasen gevierd en dan is ma ziek geworden, ze wist het toen zelf nog niet dat het haar en ons laatste paasfeest samen zou zijn