We hebben bij de zusterkes redelijk goed geslapen maar niet veel gegeten. Het was wel een kom vol linzen, en dat is gezond, met een schijf hesp erbij, maar die kom was voor 12 mensen ! Deze morgen dan maar vol verwachting naar de ontbijttafel maar ja, brood met confituur voor een fietser, ook weer wat weinig. Dus, dan maar eerst naar de winkel voor water, brood, kaas, tomaatjes, bananen, nectarinen en een hele grote lekkere koffiekoek en dan zijn we weg.
Vandaag een vrij makkelijke tocht , we hebben maar 360 m moeten stijgen. De temperatuur bereikt echter alweer vlug 30 graden en meer. Het water raakt stilaan op en we komen toe in het dorpje waar we zullen verblijven maar, wat een pech !, Ten eerste zijn we te vroeg en ten tweede, en dat is nog het ergste, de enige bar van het dorp is potdicht !!!
Met ons vriendelijkste gezicht vragen we aan de boer van het dorp of er toch niet ergens wat te drinken valt en ja hoor, er wordt weer voor ons gezorgd. We mogen mee met de boer en op de prachtige binnenkoer krijgen we 2 grote flessen water. Wat doet dat deugd!
Ondertussen is het tijd om ons te installeren in een pelgrimsgite waar we vanavond ook kunnen eten. En nu maar hopen......
Ondertussen kan ik jullie met vreugde melden dat we hier erg zijn verwend. Een heerlijke meloen met een lekkere plaatselijke Pineau de Charentes als voorgerecht. Een ovenschotel met rijst, courgettes, lekker rundsgehakt en kaas, een kaasschotel als tussendessert en daarna een lekker bladerdeeggebakje met fruit. Klinkt niet slecht he !
Ook nog dit, in Tours hebben we onze eerste 'medepelgrim' ontmoet. Een rasechte Antwerpenaar en ook hij logeerde in het klooster. Fijn om medefietsers te ontmoeten en er een gezellige babbel mee te hebben.
En als laatste, een fijn begin van het schooljaar aan al onze studenten !
Ps. Ik probeer om de laztste foto er nu eens niet omgekeerd op te zetten.
Ondertussen kan ik jullie met vreugde melden dat we hier erg zijn verwend. Een heerlijke meloen met een lekkere plaatselijke Pineau de Charentes als voorgerecht. Een ovenschotel met rijst, courgettes, lekker rundsgehakt en kaas, een kaasschotel als tussendessert en daarna een lekker bladerdeeggebakje met fruit. Klinkt niet slecht he !
Ook nog dit, in Tours hebben we onze eerste 'medepelgrim' ontmoet. Een rasechte Antwerpenaar en ook hij logeerde in het klooster. Fijn om medefietsers te ontmoeten en er een gezellige babbel mee te hebben.
En als laatste, een fijn begin van het schooljaar aan al onze studenten !
Ps. Ik probeer om de laztste foto er nu eens niet omgekeerd op te zetten.
Ondertussen kan ik jullie met vreugde melden dat we hier erg zijn verwend. Een heerlijke meloen met een lekkere plaatselijke Pineau de Charentes als voorgerecht. Een ovenschotel met rijst, courgettes, lekker rundsgehakt en kaas, een kaasschotel als tussendessert en daarna een lekker bladerdeeggebakje met fruit. Klinkt niet slecht he !
Ook nog dit, in Tours hebben we onze eerste 'medepelgrim' ontmoet. Een rasechte Antwerpenaar en ook hij logeerde in het klooster. Fijn om medefietsers te ontmoeten en er een gezellige babbel mee te hebben.
En als laatste, een fijn begin van het schooljaar aan al onze studenten !
Ps. Ik probeer om de laatste foto er nu eens niet omgekeerd op te zetten.
Today was an easy ride along shaded roads. The final 10 km passing through the vinyards of Vouvray. We are staying with the sisters of St. Martin and the picture shows us in the Basilica. St. Martin is well known for giving away half of his cape to a poor person. More than 290,000 French are named after him making this one of the most popular names in France.
There are also more storys about his animals. St. Martins donkey taught the early whinemakers the importance of pruning. The vines that the donkey had nibbled on, produced the most fruit later.
When St. Martin died his body came into the hands of the people of Poitiers. However while they were sleeping the People of Tours stole his body and returned it by boat via the Loire river. Legend has it that the trees and flowers along the river blossemed like in summer.
This week French and Belgian children return to school. Along our route we see teachers moving furniture and children with new book bags.
Dag 9 Chateaudun - Neuville (Chateau Renault ) 88,5 km
Na een nogal basic ontbijt in ons hotelletje zadelen we onze fietsen om te vertrekken. Het landschap verandert. De goudgele velden gaan over in groene bossen doorsneden met kleine riviertjes. We komen in de mooie Loire-streek.
In het gezelschap van twee vriendelijke ezeltjes eten we onze banaan. ( altijd goed tegen de krampen in de benen waar we gelukkig nog niet echt veel last van hebben ) . Het is dan ook een bijzondere dag vandaag! Leen en Dan vieren hun 30ste huwelijksverjaardag. Vanavond krijgen ze vast en zeker de mooiste kamer !
Na hier en daar een kleine omweg worden we hartelijk ontvangen in een mooie Chambre d'hotes. Na een fijne traktatie van het jarige echtpaar ( waarvoor dank ) kruipen we maar weer vroeg onder de wol. Onze benen hebben platte rust nodig.
Niet alleen de blauwe glasramen en de originele staat van het gebouw maar ook de eigenaardigheden.Het labyrinth is in de vloer uitgetekend en dient niet om te verdwalen maar om het einddoel te bereiken. Ook de Sancta Camisa, de sluier van Maria wordt hier tentoongesteld.
Dan en ik laten nog wat bagage achter. Letterlijk in de vorm van zeep, wegwerpwashandjes, studentenhaver enz. Wij hopen dat de kuisvrouw er iets mee kan doen. Figuurlijk proberen we allemaal wat balast achter te laten.
Bij het vertrek kopen we brood en beleg voor onderweg. De mensen roepen vaak: 'bon courage'. Zij zien ook dat we geen 18 jaar meer zijn! Maar, wij voelen ons jong genoeg om de uitdaging aan te gaan.
Dan vindt het wat eigenaardig dat in Frankrijk vele dorpen en steden dezelfde naam hebben: Ma(i)rie!
Vandaag was er zoveel wind dat een onervaren fietser tegen de wind in spuwt en zo het speeksel tegen de fietszakken terugkrijgt. ( Sorry Louis). Waarom moet je spuwen: om een verdwaald insect of een druppel zweet van een medefietser die in je mond waait uit te spuwen!
Twee brocantes en vide greniers voorbijrijden was voor mij de grootste beproeving vandaag!
Onderweg zien we een monument ter nagedachtenis van een neergeschoten bommenwerper van WO II. Bij de slachtoffers was er een Daily: 1 st luitenant observator.
Om 16u komen wij aan in het oude Chateaudun met een prachtig kasteel.
Wij slapen in een hotel waar de tijd is blijven stilstaan en het internet eveneens!
Het was wel de boerderij van Mijnheer de Burgemeester van Arnouville maar een ontbijt hebben we niet gekregen. Dus, dan maar wat noten en rozijnen van Leen gegeten (zo wordt die zak ook wat lichter) en zo de fiets op om 7h30. Het is nog heerlijk koel en zelfs wat mistig buiten en dat doet deugd. Stilaan wordt het warmer maar het blijft aangenaam. Het landschap blijft mooi, heuvelachtig, uitgestrekte graanvelden, hier en daar een kasteel of grote boerderij. Dat Van Gogh (en anderen ) hier zoveel mooie schilderijen heeft gemaakt kunnen we begrijpen.
Ook Chartres is een mooi stadje met een prachtige kathedraal. We starten deze keer onze zoektocht naar een kamer op het Office du Tourisme. Weer moet er veel gebeld worden maar uiteindelijk vinden we onze 4 bedden, al is het dan wat duurder. We gaan er niet wakker van liggen !
Ondanks de warmte hebben we toch redelijk goed geslapen. Lekker ontbijt en rond 8 h zitten we op de fiets. De eerste uren verlopen vlot. Wel af en toe stevige hellingen tot wel 9 % . Rond 11h30 begint de verzengende hitte ons weer parten te spelen. We zetten dapper door en beginnen stilaan 4 bedden voor de nacht te zoeken. Enkele telefoontjes bieden geen oplossing. We ontmoeten een ex-pelgrim die ons zijn appartement aanbiedt maar er staat maar 1 grote zetel in en dat is dus wat weinig.
Elke helling denken we dat het de laatste is maar wat valt dat tegen !!!Uiteindelijk na 59 km komen we een grote boerderij tegen waar we onze kans wagen. En ja hoor, in een vleugel van de boerderij, normaal voorzien voor recepties of feesten met ook enkele kamers voor gasten die willen blijven slapen, kunnen we twee kamers huren.
Enkele meters verder is er een klein restaurantje waar we ons dankbaar laten verwennen.
Na het verblijf in de pelgrimsgite zijn we vanmorgen vroeg vertrokken om de grote warmte te mijden.
In de gite stonden 10 bedden waarvan Nelly en Ward de ene uithoek uitkozen en wij de andere.
Het was immers onze eerste pyama ontmoeting in de grote slaapzaal.
Dit verblijf was een aangename afwisseling door de ingerichte keuken en de voorraad voedsel met de prijs er op. Niettegenstaande de hittegolf buiten was het binnen zeer aangenaam onder een kapel!
Na een rustig vertrek hebben we veel kilometers gemaakt en na een stevige klim royaal tijd genomen om te eten. Dit bekwam ons slecht. Tot onze verrassing was de temperatuur aanzienlijk gestegen en in plaats van de verwachte afdaling bleef het maar klimmen.
Tien liter water waren snel verdampt Na een lange tocht in de schroeiende hitte deed Leen een schietgebed en niet alleen een bos maar zelfs een achtergelaten zetel stonden ter onze beschikking.
Na het voorbijrijden van de voorziene verblijfplaats was er even paniek onder de vrouwen omdat de volgende gelegenheid volzet was.
Na enkele telefoons vonden we een charmant verblijf in een voormalige fabriek.
Vandaag wat vroeger vertrokken, gezien de hitte, richting Compiegne. De gps doet het weer prima alleen in dezelfde richting vertrekken is soms wat moelijk. Moeilijke keuzes maken zoals over de gravel langs het water of over de heuvels door de dorpen zijn er ook bij. Na 75 km bereiken we Compiegne en dit pas na liters water te hebben gedronken en gelukkig regelmatig door een lommerrijk bos te hebben gereden.
Compiegne is zeker een mooi stadje maar het is eigenlijk te warm om er echt van te genieten.
Op de toeristische dienst van Compiegne krijgen we onze stempel en de sleutel van de pelgrimsgite. Bij aankomst is er nog niemand maar vermits er toch 10 bedden staan zou het kunnen dat we nog gezelschap krijgen. We zijn benieuwd! Om 10 h kan er alleszins niemand meer bij want dan moeten de lichten uit.
Deze morgen zijn we vertrokken in een druilerige regen die gelukkig al snel plaats maakte voor een stralende zon. Alles is weer goed verlopen alhoewel enkele obstakels toch weer niet ontbraken. Om te beginnen een duik van Dan in een aardappelveld ( en dat was niet van de honger ), gelukkig zonder gevolgen. De gps die ons vaak ( iets te vaak naar onze zin ) stuurde over modderige paden en regelmatig uitviel. Het parcours dat weer talrijke hellingen bevatte en toch was het weer een prachtige dag. Het mooie landschap laat ons weer volop genieten. Na 94 km worden we hartelijk ontvangen in ons verblijf. We zien er een beetje tegenop om weer de fiets te nemen naar het restaurant en de gastvrouw stelt voor om voor ons een eitje te bakken met brood, een lekkere salade en een heerlijk stuk kaas. En smaken deed het !!
After the long trip of yesterday, we planned a shorter one. Furthermore, this is the first day we don't have accomodation planned. After 15 km we went to get our picknick for the day. Our bikes received much attention from a local and he talked to us for 10min. To receive your oelgrims certificate to proove that you avtually rode the Camino(way) you need to get daily stampsin your pelgims book. We only have for two for the moment. Despite the hot weather, we progressed much faster than the previous days. At 60km Dan got his first flat. Together with ward they spent the whole pause fixing it and forgot to eat and drink. Shortly after this we left the route to find accomodation. St Jacob was with us again, and showed us the way to a large farm with donkeys, goats and chicken,.... We have beautiful rooms build in the attick. The owner even agreed to cook for us.
De eerste dag van onze tocht was zeker geen lachertje! Regen, wind en hellingen bij de vleet. Nelly kiest een heel mooie locatie uit voor haar eerste platte band. Op 24 km , in hartje Brussel aan de Botanique, met enkele daklozen in het portaal als getuige. De aankomst na een lange klim in het afgelegen en gezellige hotel was een herademing. De eigenares stelde zelf voor om ons met de auto naar een restaurant te brengen. Zelfs de mannen hebben er niet neen op gezegd.
de eerste dag van onze tocht was zeker geen lachertje! Regen, wind en hellingen bij de vleet. Nelly kiest een heel mooie locatie uit voor haar eerste platte band. Op 24 km , in hartje Brussel aan de Botanique, met enkele daklozen in het portaal als getuige. De aankomst na een lange klim in het afgelegen en gezellige hotel was een herademing. De eigenares stelde zelf voor om ons met de auto naar een restaurant te brengen. Zelfs de mannn hebbener niet neen op gezegd.
de eerste dag van onze tocht was zeker geen lachertje! Regen, wind en hellingen bij de vleet. Nelly kiest een heel mooie locatie uit voor haar eerste platte band. Op 24 km , in hartje Brussel aan de Botanique, met enkele daklozen in het portaal als getuige. De aankomst na een lange klim in het afgelegen en gezellige hotel was een herademing. De eigenares stelde zelf voor om ons met de auto naar een restaurant te brengen. Zelfs de mannn hebbener niet neen op gezegd.
Wat een mooie morgen om te vertrekken! Maar helaas er moet gewikt en gewogen worden en gepakt. Na de afscheidsloop en drink op een goede terugkomst zijn we er mentaal klaar voor. Fysiek hadden we de voorbije weken al hard getraind door weer en wind en met de nodige ballast. Zelfs fietsen met ons groepje van 4, was een nuttige proloog van het stevigere werk, dat morgen zondag 21 augustus 2016 start. Zoals het een typisch belgisch verschijnsel betaamt en als de algemene denkbeelden over Santiago kloppen, starten we in flandrien weer met regen en een stevige noord-wester wind en te fris voor de tijd van het jaar, doch mogelijk een voorjaarsklassieker.
Begin niet onmiddellijk met kaarsjes te branden, eerst en vooral zijn ze al opgebrand en dan wordt het een duur affair voor jullie allen en dan voelen we ons mogelijks ook verplicht een dikke kaars in Lourdes te gaan aansteken, wat we eigenlijk als afsluiter voor Santiago reserveren, maar dan een hele dikke.
Hopelijk blijven we de komende weken op elkaars lippen hangen en kunnen we elkaar veel goed nieuws brengen of de dag wat opfleuren.
Dit was de kroniek van een starter aan een onmogelijke droom, waar bijna 60 jaar fantasie aan vooraf ging. Nu nog de uitvoering met Nelly, Leen en Dan.
We hebben er lang over nagedacht en dan toch ook weer snel beslist om 'het' dan toch maar eens te doen . We hebben er over gepraat, langs alle zijden bekeken en gewogen. We hebben gefietst en gefietst en gefietst en eigenlijk toch te weinig gefietst en toch willen we starten!
Waarom, geen flauw idee. Vooral het 'onderweg zijn' lijkt ons het meest aantrekkelijke en misschien zijn er ook nog wel andere redenen die we niet zo direct zien, maar gaan doen we !
Weten of we toekomen doen we ook niet, maar het is alleszins wel de bedoeling anders hadden we de voorbije maanden niet zolang moeten fietsen, in de regen, in de wind, in de kou en gelukkig ook in de zon!
Wel willen we elke dag een klein tekstje toevoegen om te vertellen waar we zijn, wat we ervan vinden, wat we fijn vinden en wat vervelend. Vertellen over de leuke dingen en misschien een beetje zeuren over die vreselijke wind, of die kletsnatte regen of..... weet ik veel!
Waarom is ons nog steeds een raadsel, maar vertrekken doen we op zondag, 21 augustus 2016 aan het station van Herent om 9 h in de ochtend, in de mist, in de regen, in de kou of in de zon maar weg zijn we.
