De rit naar Condom bleef gelukkig droog. Er was wel constant zware bewolking, maar dat maakte het dan weer aangenaam koel om te fietsen. We reden weer door een erg heuvelachtig parcours wat bij sommigen de uitspraak uitlokte: "Ik kan geen helling meer zien...' Het was inderdaad weer heel erg pittig. Zo reed Paul de 'body' van zijn achterwiel stuk op een van die venijnige heuveltjes. Gelukkig waren we op slechts enkele kilometers van ons einddoel toen dit gebeurde en konden we in Condom een fietshersteller vinden die nodige wisselstukken had.
Morgen zou het minder zwaar worden, maar dat mag ook wel. We hopen op een mooi uur in Lourdes aan te komen zodat we de stad al kunnen verkennen en de nodige kaarsjes branden.
We zijn vanmorgen weer vroeg vertrokken want er kondigde zich weer een zware rit aan met meer dan 1200 hoogtemeters en ook de weersvoorspellingen waren niet zo schitterend. Het weer is vandaag echter reuze meegevallen want we laveerden tussen de wolken door en namiddag werd het met momenten zelfs erg zonnig.
Van de graanschuur van Frankrijk zakten we nu verder af naar de Dordogne. Af en toe zagen we al eens een vestingstadje dat mooi ingeplant lag op een heuvel. Zo hielden we even halt in Villebois-La-Valette waar we iets dronken in het centrum van het oude stadje.
In Bergerac kwamen we een nonnetje tegen dat in de wolken was met onze fietstocht naar Lourdes. Ze vond dat we zeker tot de 15 de in Lourdes moesten blijven want dat we met velen samen moesten bidden voor de Christenen in Irak. We zeiden dat we echter de 14de huiswaarts moesten keren want dat er thuis ook een 'Mariaatje' zat te wachten op ons.
Nog twee dagen te gaan. We kijken nu toch stilaan uit naar het einde van onze reis. Sommigen onder ons beginnen het thuisfront te missen.
Morgen gaat het naar Condom, 120 km ver. We hopen dat we het slechte weer nu achter ons hebben en dat we nog twee dagen van een beetje zon kunnen genieten.
De eerste 85 km bleven we vandaag droog, maar de laatste 45 km hadden we weer regen. We zien er ondertussen als verzopen katjes uit...(met drie verzopen poesjes). Gelukkig bood de waardin in Rochefoucauld aan om onze uitrusting te wassen.
Het was weer een erg zware rit met bijna 1300 hoogtemeters en een erg glooiend landschap. De sfeer blijft - ondanks het slechte weer - uitstekend! Er wordt nog altijd heel wat afgezongen tijdens de rit.
Ondertussen zitten we in de Poitou-Charentes. Onderweg kruisen we nu heel wat zonnebloemenvelden waar de dames zich op tijd en stond kunnen terugtrekken. Onderweg maakten we een leuke groepsfoto achter een fonteinenrij. Onze ouderdomsdeken - Jos (74 jaar) - haalde zijn hartje op met door de fonteintjes te slalommen...
Op een van de foto's kan je ook zien dat we ons niet laten afschrikken door een omleiding. We gaan er dwars doorheen (al moeten we dan zelf een noodwegje in elkaar knutselen).
Er scheiden ons nu nog drie dagen van Lourdes. We kijken toch stilaan uit naar het einde. Morgen gaat het naar Bergerac. Weer een kleine 130 km.
Deze morgen vertrokken we met lood in onze schoenen, want de weerberichten zagen er niet veelbelovend uit. Er trok een wig van hevige onweders met veel neerslag en hevige hagelbuien van west naar oost over Frankrijk en in 19 departementen was de noodtoestand afgekondigd...
Er moet daarboven echter iemand beslist hebben dat we een droge dag verdienden want geloof het of niet, we kregen vandaag geen drup regen te zien! De laatste 40 kilometers brak de zon zelfs door de wolken. We konden bijgevolg weer lekker onze eigen kost eten vanmiddag en onze begeleiders hadden weer voor een gezellig plaatsje gezorgd. Het was echter weer een rit met heel wat heuveltjes en de wind blies pal in het gezicht. Onderweg kregen we enkele mooie Loire-kastelen te zien, maar er werd weinig halt gehouden want we wilden voor de regen binnen zijn.
We hebben ondertussen 6 van de 10 ritten gereden en bijna 750 km afgelegd. Het lijstje voor de winkel wordt steeds korter, maar het lijstje voor de apotheker steeds langer... Door de regen van de voorbije dagen begint ook het materiaal hier en daar wat te kraken. Gelukkig hebben we een 'fietsfluisteraar' bij en heel veel smeerolie. Ook de eigen billen worden goed gesmeerd. De zadelzalf doet wonderen.
Om de tijd te doden wordt er door sommigen soms lustig gezongen onderweg. Ook de Tourreclame van 'Rodania, ta, ta, ta , taaaa' hoor je weleens door de groep uit roepen. Kwestie om wakker te blijven, want meer dan zes uur op de fiets per dag werkt wel eens verveling in de hand.
Morgen gaat het van Le Blanc naar Rochefoucauld. Een rit van zo'n 130 km. We hopen het droog te houden, maar de vooruitzichten zijn weer niet schitterend.
Het weer was vandaag niet veel beter.... Veel regen. Gelukkig kregen we de laatste 40 km een beetje zon. Dat maakte veel goed.
Onderweg moesten we omwille van het weer erg creatief zijn. Zoeken naar een droge plek was de boodschap. Paul heeft blijkbaar een goed neusje voor het vinden van een cafeetje... In een Bar-Tabac zag de uitbater ons druipend gezelschap alvast niet graag komen. In een wip werd zijn zaak onder water gezet .
Voor de middagpauze was het ook zoeken naar een droge plek. Rudy en Louis vonden gelukkig een restaurantje waar we tegen een schappelijke prijs een dagmenu konden eten. Daar konden we ook weer alles even laten drogen. En dan was het: 'regenjasje aan' en 'regenjasje uit'...
We hopen morgen op wat beter weer. We horen (en lezen) ondertussen dat het in Lourdes 30° graden is . Hopelijk nemen we de regen niet mee.
Morgen gaat het van Romorantin naar Le Blanc. Ondertussen zijn we al over de helft van onze reis. De sfeer is nog altijd schitterend, ondanks het slechte weer. Mia deed in een cafeetje zelfs de uitspraak "Kiehk Koeb, ik wiggel mich dreeg" terwijl ze zich eens goed schudde .
Tot morgen! Hopelijk zijn dan al onze kleertjes droog!
Beste lieve mensen, we kregen al heel wat lieve, leuke en aanmoedigende reacties. Tof, dat is voor ons zeker een opsteker dat jullie ons 'volgen'. Mogen we jullie echter vragen om te reageren via het 'gastenboek' en niet via 'e-mail mij', want in dit laatste geval kan het enkel gelezen worden door de webmaster.
Het was de hel vandaag... maar dan veeeeel natter.
Van de 130 km die we maakten door de regio 'Seine & Marne', reden we er toch wel 110 in de regen! Hoe dichter we bij ons eindpunt Montargis geraakten hoe harder het begon te regenen... En je kent het, als er iets misloopt...
Willy reed als eerste lek (tournée général). 8 helpende handen schoten onmiddellijk te hulp. Erger was nog dat we 's middags onze begeleiders niet konden vinden. Er was afgesproken aan de oever van de Seine onder een brug in Montereau. Konden wij veel weten dat er naast de Seine ook nog een andere rivier door Montereau stroomt...? We zochten dus een uur lang langs de verkeerde rivier (Yonne). Ten einde raad, hongerig en doornat besloten we dan maar een 'Mac Donalds' aan te doen. Dat bleek echter mooi meegenomen want daar zaten we tenminste even warm en droog!
De stramme spieren beginnen langzaam terug los te komen en ons lichaam begint zich stilaan aan te passen aan het strakke dagritme. Hopelijk blijft het de volgende dagen een beetje droog..., maar het weerbericht voor morgen is weer niet al te best. Er wordt echter heel weinig over geklaagd en de sfeer is nog steeds uitstekend. Het eten is lekker, het gezelschap is goed, de hotelletjes vielen tot nog toe goed mee, er wordt veel gelachen... en natuurlijk ook aan thuis gedacht (zeker zeggen, wordt me hier in de oren gefluisterd).
De groeten van jullie 'doorweekte' schatjes en tot morgen!
Het was een zware dag met heel wat klimwerk. We fietsten 115 km en maakten bijna 1200 hoogtemeters. Na de meeste klimmetjes werden we dan wel beloond met een prachtig uitzicht. We reden door de 'graanschuur' van Frankrijk en kregen prachtige glooiende landschappen te zien. We reden vandaag van Vendeuil naar La Ferte-sous-Jouarre. We hielden even halt in 'Porte le Chateau'. Een mooi vestingstadje waar ook de ronde van Frankrijk van dit jaar langsreed. Voor het middagmaal hadden Rudy en Louis een prachtig plaatsje uitgezocht in de schaduw van het kerkje van Coeuvres-et-Valsery.
Het weer was schitterend om te fietsen. Af en toe zon, geen regen en lekker koel. Omdat het wat 'drukker' is (we zitten in de ruime omgeving van Parijs) moeten we vaak achter elkaar rijden. Het kan dan soms heel stil worden in de groep en iedereen mijmert dan een beetje weg. 'Medifietsen' (mediteren op de fiets) heb ik het genoemd. Dan wordt er stil gedacht aan 'wie we missen', aan 'wie er niet meer is' en waarom we deze reis misschien doen, aan het thuisfront (zoon, dochter,...)
Bij enkelen onder ons woog vandaag de vermoeidheid sterk door. Er werd dan ook gezorgd dat het tempo niet te hoog lag. De solidariteit onder de deelnemers is groot en regelmatig hoor je dat er aan elkaar gevraagd wordt 'hoe het gaat'. Een mooi gevoel.
Ondertussen weten we ook dat je in Frankrijk heel weinig cafeetjes hebt. We worden wel telkens overal goed ontvangen en soms krijgen we zelfs applaus onderweg. Kinderen komen soms vragen van waar we komen en kijken ongelovig als we 'La Belgique' zeggen. Waarschijnlijk denken ze dat we die afstand in één keer hebben afgelegd... :)
Ons hotel in Ferté is er eindelijk eentje met iets meer luxe. De kamers zijn een stuk ruimer en het ziet er allemaal heel netjes uit. Ons vorige hotelletje kreeg van ons al snel de naam 'Fawlty Towers', maar meer ga ik daar niet over vertellen, dat is voor de 'straffe verhalen' bij de thuiskomst. We hebben tot nog toe wel altijd heel goed gegeten. Dat is natuurlijk ook heel belangrijk.
Het werd een zware rit vandaag door een glooiend landschap met heel wat pittige hellingen.
Na veel zoeken naar een cafeetje (na zowat 80 km) hebben we ons maar naast de kant gezet in het gras om even te rusten. Heel verrassend dook even later een auto op met een dame die ons kwam laven met flessen water en cassis. Schitterend!
Even later ontmoetten we 3 jonge dames die met de fiets op weg waren naar Parijs. Jan ging zo op in het gesprek met de jonge deernes dat hij zijn fietshelm haast vergat...
Het was een weer een schitterende dag zonder regen. We maakten 130 km en bijna 1000 hoogtemeters.
De foto's komen straks (enkele technische probleempjes).
Stipt om 9.00 uur werd er vertrokken aan de kerk van Termien. Iedereen liep er vrolijk en welgemoed bij want het weer zag er schitterend uit.
Enkele familieleden en sympathisanten fietsten mee tot aan de eerste stopplaats in Heers. Vanaf dan lieten we alle banden met thuis achter.
De rit vlotte zeer goed en na circa 80 km werd het plots heel stil in de groep. Realiseerde zich nu iedereen dat we werkelijk 10 dagen fiets voor de boeg hadden...?
De rit vlotte zo goed dat we ongeveer één uur eerder dan gepland in Charleroi aankwamen en daar begon het dan te rommelen in de lucht. Laat dat slechte weer maar voor vannacht. Morgen zijn we terug op post om 8.30 uur voor een rit naar Vendeuil, ongeveer 125 km.
Morgen zijn we op weg! Alle koffers inladen en de laatste richtlijnen geven. Sommigen zien er erg bleekjes uit. Slaat de stress toe...?
Iedereen heeft zowat zijn eigen motieven om deze reis aan te vatten. De uitdaging, een gemaakte belofte, een louter sportief aspect, een bedevaart, een oude droom... Wat ook de drijfveer is, iedereen kijkt er duidelijk naar uit en toch is er tegelijkertijd de lichte twijfel. Wat als ik een slechte dag heb? Wat als ik materiaalpech heb? Wat als... ? Toch klikt het in de groep, ondanks de verschillende leeftijden, ondanks de verschillende afkomst uit Limburg, ondanks het 'vreemd zijn' aan elkaar... Er is vooral de gezamenlijke wil om te slagen. Werken aan eenzelfde doel, met dezelfde middelen.
Morgen wordt het een mooie dag. Daar zijn we zeker van. "We gaan ervoor", hoor je bijna iedereen denken. Good luck!
Nog maar enkele dagen en we kunnen de weg op. De zenuwen beginnen serieus parten te spelen bij enkelen onder ons. De koffers moeten gemaakt. Wat mogen we zeker niet vergeten? Hoe is het met de conditie? Hoe zal het weer zijn? ...
Het is ook een aanloop met heel wat hindernissen geweest:
8 weken voor het vertrek: Onze begeleider Pierre krijgt slecht nieuws. Zijn echtgenote moet een zware operatie ondergaan en Pierre kiest begrijpelijk om zijn echtgenote te steunen. Schoonbroer en boezemvriend Arnold kiest om Pierre en zijn echtgenote in de deze moeilijk periode te ondersteunen. Er moet op zoek gegaan worden naar twee vervangers voor de begeleiding. Gelukkig worden die vrij snel gevonden. Louis Gijbels uit Genk en Rudy Claes uit Beringen worden de nieuwe begeleiders.
6 weken voor het vertrek: Rik ziet plots niet meer uit één oog. Een operatie dringt zicht op. Gelukkig herstelt Rik erg snel en kan hij de trainingen hervatten.
4 weken voor het vertrek: Tijdens een gezamenlijke oefentocht in de druilerige regen komt Norbert ten val. Een barstje in het bot noodzaakt hem tot minstens 4 weken inactiviteit... Norbert besluit noodgedwongen om de handdoek in de ring te gooien. Vrij snel wordt een vervanger gevonden. Arno Kwanten uit Neerpelt wordt zijn vervanger.
10 dagen voor het vertrek: Willy maakt een flinke smak op het beton. Een flinke schaafwonde op de knie zorg ervoor dat hij een minstens een week niet op de fiets zal kunnen. Hopelijk geraakt hij terug klaar voor het vertrek.
Hopelijk blijven we de laatste dagen voor ons vertrek gespaard van verdere ongevalletjes en/of tegenslagen.
een portretje van alle deelnemers.
. Onderweg maakten we een leuke groepsfoto achter een fonteinenrij. Onze ouderdomsdeken - Jos (74 jaar) - haalde zijn hartje op met door de fonteintjes te slalommen...
.
Een flinke schaafwonde op de knie zorg ervoor dat hij een minstens een week niet op de fiets zal kunnen. Hopelijk geraakt hij terug klaar voor het vertrek.
