Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
Aan het eind van een jaar kijken we meestal terug. Zowel gelovigen als ongelovigen zien dan zowel blijde dingen als moeilijke momenten. Gelovigen mogen zich bovendien vaak momenten herinneren, waarin ze ondanks de omstandigheden toch Gods vrede hebben ervaren. Nu we aan het begin van een nieuw jaar staan, is het goed om vooruit te kijken. Niet alleen met de vraag wat we van het nieuwe jaar verwachten, maar vooral ook met de vraag wat ons uitgangspunt zal zijn. De omstandigheden zullen wisselend zijn. Voor de één moeilijker dan voor de ander. Maar hoe gaan we die omstandigheden tegemoet?
19 Op de avond van die eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar; ze hadden de deuren afgesloten, omdat ze bang waren voor de Joden. Jezus kwam in hun midden staan en zei: Ik wens jullie vrede! 20 Na deze woorden toonde hij hun zijn handen en zijn zijde. De leerlingen waren blij omdat ze de Heer zagen. 21 Nog eens zei Jezus: Ik wens jullie vrede! Zoals de Vader mij heeft uitgezonden, zo zend ik jullie uit. 22 Na deze woorden blies hij over hen heen en zei: Ontvang de heilige Geest. 23 Als jullie iemands zonden vergeven, dan zijn ze vergeven; vergeven jullie ze niet, dan zijn ze niet vergeven.
24 Een van de twaalf, Tomas (dat betekent tweeling), was er niet bij toen Jezus kwam. 25 Toen de andere leerlingen hem vertelden: Wij hebben de Heer gezien! zei hij: Alleen als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vingers kan voelen, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik het geloven. 26 Een week later waren de leerlingen weer bij elkaar en Tomas was er nu ook bij. Terwijl de deuren gesloten waren, kwam Jezus in hun midden staan. Ik wens jullie vrede! zei hij, 27 en daarna richtte hij zich tot Tomas: Leg je vingers hier en kijk naar mijn handen, en leg je hand in mijn zij. Wees niet langer ongelovig, maar geloof. 28 Tomas antwoordde: Mijn Heer, mijn God! 29 Jezus zei tegen hem: Omdat
je me gezien hebt, geloof je. Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven.
30 Jezus heeft nog veel meer wondertekenen voor zijn leerlingen gedaan, die niet in dit boek staan, 31 maar deze zijn opgeschreven opdat u gelooft dat Jezus de Messias is, de Zoon van God, en opdat u door te geloven leeft door zijn naam.
Wij hebben Zijn Ster in het oosten gezien en zijn gekomen om Hem hulde te bewijzen.
Wij hebben Zijn Ster in het oosten gezien en zijn gekomen om Hem hulde te bewijzen.
De blijde boodschap dat de Here Jezus is geboren, wordt door de Here God aan de Wijzen uit het Oosten op een totaal andere wijze bekendgemaakt dan aan de herders. Nu is dat op zich niet vreemd. Als bij ons een kindje wordt geboren, zullen de ouders dat direct vertellen aan de grootouders, wellicht ook aan broers en zussen. Goede vrienden krijgen een brief. Verder wordt de verheugende mededeling gedaan met een geboortekaartje. Hier ligt het toch iets anders. De herders waren Joden. De Messias kwam allereerst voor hen. Daarom ontvingen zij de boodschap direct in voor hen begrijpelijke woorden.
1 Toen Jezus geboren was in Bethlehem in Judea, tijdens de regering van Herodes, kwamen er magiërs uit het Oosten in Jeruzalem aan. 2 Ze vroegen: Waar is de pasgeboren koning van de Joden? Wij hebben namelijk zijn ster zien opgaan en zijn gekomen om hem eer te bewijzen. 3 Koning Herodes schrok hevig toen hij dit hoorde, en heel Jeruzalem met hem. 4 Hij riep alle hogepriesters en schriftgeleerden van het volk samen om aan hen te vragen waar de Messias
geboren zou worden. 5 In Bethlehem in Judea, zeiden ze tegen hem, want zo staat het geschreven bij de profeet: 6 En jij, Bethlehem in het land van Juda, bent zeker niet de minste onder de leiders van Juda, want uit jou komt een leider voort die mijn volk Israël zal hoeden. 7 Daarop riep Herodes in het geheim de magiërs bij zich; hij wilde precies van hen weten wanneer de ster zichtbaar geworden was, 8 en stuurde hen vervolgens naar Bethlehem met de woorden: Stel een nauwkeurig onderzoek in naar het kind. Stuur mij bericht zodra u het gevonden hebt, zodat ook ik erheen kan gaan om het eer te bewijzen. 9 Nadat ze geluisterd hadden naar wat de koning hun opdroeg, gingen ze op weg, en nu ging de ster die ze hadden zien opgaan voor hen uit, totdat hij stil bleef staan boven de plaats waar het kind was. 10 Toen ze dat zagen, werden ze vervuld van diepe vreugde. 11 Ze gingen het huis binnen en vonden het kind met Maria, zijn moeder. Ze wierpen zich neer om het eer te bewijzen. Daarna openden ze hun kistjes met kostbaarheden en boden het kind geschenken aan: goud en wierook en mirre. 12 Nadat ze in een droom waren gewaarschuwd om niet naar Herodes terug te gaan, reisden ze via een andere route terug naar hun land.
Zoals je weet, komen we steeds dichter bij Mijn verjaardag. Elk jaar is er een feestelijke herdenking ter ere van Mij en Ik denk dat dit jaar het feest herhaald zal worden. Gedurende deze tijd gaan veel mensen winkelen voor cadeaus en er zijn veel radio aankondigingen, tv reclames en in elk deel van de wereld praat iedereen over Mijn verjaardag, welke steeds dichter en dichterbij komt.
Het is inderdaad erg fijn te weten dat tenminste eens per jaar, sommige mensen aan Mij denken. Zoals je wel weet, begon de viering van Mijn geboorte vele jaren geleden. In het begin leek het of de mensen dankbaar waren voor hetgeen Ik voor ze heb gedaan, maar in deze tijd, lijkt niemand de betekenis te weten van de herdenking.
Ik herinner Mij dat er verleden jaar een groot feest was ter gelegenheid van Mij. De tafel stond vol met heerlijk eten, gebakjes, fruit, gemixte nootjes en chocola. De kerstversiering was voortreffelijk en er waren heel veel mooie ingepakte cadeaus. Maar, wil je iets weten? Ik was niet uitgenodigd. Ik was de speciale gast en ze zijn vergeten Mij een uitnodiging te sturen.
Het feest was voor Mij, maar toen de geweldige dag aanbrak, werd Ik buitengesloten. Ze sloten de deur voor Mijn gezicht en Ik wilde zo graag bij hen zijn en met hun plaats nemen aan de tafel. Inderdaad, het verbaasde mij niets, want in de laatste jaren sloten velen de deur voor Mij. Sinds Ik niet meer uitgenodigd ben, heb Ik besloten om het feest binnen te gaan zonder een enkel geluid te maken. Ik ging naar binnen en stond stilletjes in een hoek. Ze waren allemaal aan het drinken; er waren zelfs mensen dronken en ze vertelde grappen en moesten om alles lachen. Ze vermaakten zich uitstekend. En tot overmaat van ramp kwam er een hele dikke man binnen gekleed in een rood gewaad met een lange witte baard roepend: Ho-ho-ho! Hij leek dronken. Hij ging op een stoel zitten en alle kinderen renden naar hem toe en riepen: Kerstman, Kerstman alsof het feest ter ere van hem was!
Om middernacht begonnen alle mensen elkaar te omarmen; Ik strekte Mijn armen uit en wachtte tot iemand naar Mij toe kwam om Mij te omarmen en weet je er kwam niemand naar Mij toe om Mij te omarmen. Plotseling gaven ze elkaar allemaal cadeaus. Ze openden de cadeaus één voor één met grote verwachtingen. Toen iedereen hun cadeaus geopend hadden, keek Ik of er misschien ook een cadeau voor Mij bij zat.
Hoe zou jij je voelen als op jouw verjaardag iedereen cadeaus krijgt en jij krijgt helemaal niets? Ik begreep toen dat Ik niet gewenst was en Ik verliet stilletjes het feest. Het wordt elk jaar erger. Mensen herinneren alleen het eten en drinken, de cadeaus, de gebakjes en niemand herinnert zich Mij. Ik zal graag willen dat JIJ Mij deze kerst toelaat in jouw leven. Ik zal graag willen dat je het feit erkent, dat ik meer dan 2.000 jaar geleden naar deze wereld ben gekomen om Mijn leven voor jou te geven aan het kruis. Vandaag de dag zou Ik willen dat jij dit gelooft met heel je hart!
Ik wil graag iets met je delen. Zoals velen Mij niet hebben uitgenodigd op hun feest, zal Ik een eigen feest geven, een grandioos spectaculair feest, wat nog nooit iemand heeft meegemaakt. Ik ben nog steeds bezig met de laatste voorbereidingen. Vandaag verstuur Ik de vele uitnodigingen en daar zit ook een uitnodiging voor jou bij. Graag zou Ik van jou willen weten of je van plan bent om te komen en Ik zal je reservering in orde maken en je naam met gouden letters in Mijn grote gastenboek schrijven. Alleen de mensen die op de gastenlijst vermeld staan, zijn uitgenodigd voor Mijn feest. De mensen die niet antwoorden op Mijn uitnodiging zullen buitengesloten worden.
Ik zal naar jullie allemaal uitzien op Mijn feest dit jaar. Ik zie jullie snel. Ik houd van jou!
Bidden heeft geen zin, zou je kunnen denken als je deze regel uit z'n verband rukt. Maar het is duidelijk dat de Heer Jezus dít er niet mee bedoelt. Maar wat dan wel? Hij wil ons iets leren over onze innerlijke houding bij het bidden. Ons bidden moet geen vertoning voor anderen worden. Vraagje tussendoor: hoe is dat in de praktijk? Ook moeten we niet proberen zo mooi mogelijk te bidden, alsof God dan beter zou luisteren of zo. Maar hoe dan wel? Zo gewoon mogelijk bidden? Dan zijn we toch weer met het bidden zelf bezig. Laten we tot Hem naderen als tot onze Vader die weet wat we nodig hebben. Als kleine, vertrouwende kinderen bij hun papa.
5 En wanneer jullie bidden, doe dan niet als de huichelaars die graag in de synagoge en op elke straathoek staan te bidden, zodat iedereen hen ziet. Ik verzeker jullie: zij hebben hun loon al ontvangen. 6 Maar als jullie bidden, trek je dan in je huis terug, sluit de deur en bid tot je Vader, die in het verborgene is. En jullie Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen.
7 Bij het bidden moeten jullie niet eindeloos voortprevelen zoals de heidenen, die denken dat ze door hun overvloed aan woorden verhoord zullen worden. 8 Doe hen niet na! Jullie Vader weet immers wat jullie nodig hebben, nog vóór jullie het hem vragen. 9 Bid daarom als volgt:
Onze Vader in de hemel,
laat uw naam geheiligd worden,
10 laat uw koninkrijk komen
en uw wil gedaan worden
op aarde zoals in de hemel.
11 Geef ons vandaag het brood
dat wij nodig hebben.
12 Vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij hebben vergeven
wie ons iets schuldig was.
13 En breng ons niet in beproeving,
maar red ons uit de greep van het kwaad.
Want aan u behoort het koningschap, de macht en de majesteit tot in eeuwigheid. Amen.
14 Want als jullie anderen hun misstappen vergeven, zal jullie hemelse Vader ook jullie vergeven. 15 Maar als je anderen niet vergeeft, zal jullie Vader jullie je misstappen evenmin vergeven.
Heb je wel eens gehoord van de 'Zaligsprekingen'? Je kunt ze vinden in Matth. 5:3-9. Dit zijn ze: 1. Zalig de armen van geest, want van hen is het koninkrijk der hemelen. 2. Zalig zij die treuren, want zij zullen vertroost worden. 3. Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven. 4. Zalig zij die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden. 5. Zalig de barmhartigen, want hun zal barmhartigheid geschieden. 6. Zalig de reinen van hart, want zij zullen God zien. 7. Zalig de vredestichters, want zij zullen zonen van God genoemd worden. Een meisje had op de bijbelclub de 'Zaligsprekingen' geleerd. De leraar vroeg welke van deze eigenschappen zij het liefst zou willen bezitten. Zij antwoordde: 'Zalig zijn de reinen van hart.' 'Waarom wil je zo graag rein van hart zijn?' 'Omdat ik geloof dat als ik rein van hart ben, God me dan zal helpen al die andere eigenschappen ook te bezitten.'
De jonge vader die op het strand wandelde, tilde zijn zoontje op om hem op zijn schouders te zetten. De jongen zat vrolijk rond te kijken, elk beentje stevig vastgehouden door de handen van zijn vader. Hij had een mooi uitzicht dat hij anders nooit gehad had. En hij was veilig voor het blinkende hete zand op het strand, de woelige golven, de scherpe schelpen of glasscherfjes in het zand. Hij kon eindeloos verder gaan zonder moe te worden. Zittend op de brede schouders van zijn vader, hoefde hij niet te hollen om hem bij te houden.
Toen ik naar hen keek, moest ik denken aan Mozes die tegen de Israëlieten zei: 'De Here God droeg u, zoals een man zijn kind draagt' (Deut. 1:31). En God verzekert ons: 'Tot de ouderdom ben Ik dezelfde en tot de grijsheid toe zal Ik u torsen; Ik heb het gedaan en Ik zal dragen, Ik zal torsen en redden' (Jes. 46:4). Opgetild worden en veilig gedragen worden is niet alleen voor kleine jongens op het strand; het geldt ook voor oude mensen met grijze haren. De vader op het strand herinnerde me eraan dat er Eén is die ons optilt en draagt. Het is onze hemelse Vader Zelf.
Wees stil te midden van alle haast. Wees stil te midden van alle onrust. Trek je regelmatig terug om te luisteren. God sprak tot Elia in het fluisteren van de wind. Niet door het natuurgeweld om hem heen. God spreekt ook tot jou niet door de schreeuwerige stemmen om je heen. Probeer tijd in te ruimen om te vasten en te bidden. Om even niet je e-mail te checken. Je post te openen. Je telefoontjes te plegen. Even alleen in de kwetsbare stilte waar je erachter komt dat alleen God jouw onrustige hart weer rustig kan maken!
De Here zal voor u strijden, en gij zult stil zijn. Exodus 14:14 (NBG)
Een bekende voorganger in Amerika zou een dienst leiden in de gevangenis. Een van de gevangenen had de taak op zich genomen een inleidend woord te spreken. Voor de dienst begon, stond hij op en zei tegen zijn medegevangenen: 'Jaren geleden woonden er twee jongens in een stadje in North-Georgia. Zij gingen samen naar school, zij speelden samen en gingen samen naar de zondagsschool. Eén van de jongens ging op een dag niet meer naar de zondagsschool. Hij vond godsdienst allemaal onzin. De andere jongen bleef naar de zondagsschool gaan. De ene jongen nam Christus aan, de andere verwierp Hem. De jongen die Christus afwees, toen hij nog jong was, staat nu voor jullie en hij houdt deze inleiding. De andere jongen, die de keuze maakte vóór Christus, is de eerwaarde spreker van deze avond die ik nu graag het woord geef.' Zo moet ieder mens in zijn leven de keuze maken. Hij kan de Heer Jezus aannemen als zijn Heer en Heiland en hij kan Hem ook afwijzen. De keuze die je maakt, zal gevolgen hebben voor je verdere leven, maar ook voor de eeuwigheid. Waar zul je de eeuwigheid doorbrengen?
Zeggen dat het in deze wereld geestelijk steeds donkerder wordt, is een open deur intrappen. Toch moeten we elkaar daarop blijven wijzen. Wij zijn allen onderhevig aan gewenning, en langzaam maar zeker tast deze gewenning ook ons morele besef aan. Een gloeilamp gaat na verloop van tijd minder licht verspreiden. Maar het gaat zo geleidelijk dat wij het niet eens opmerken, totdat wij de lamp vervangen. Zo vergaat het ons ook in geestelijk opzicht. Wij klagen over de geestelijke duisternis in de wereld, maar wij hebben niet door dat die te wijten is aan het feit dat wij als gelovigen steeds minder licht verspreiden. Laten wij opnieuw doordrongen raken van onze roeping om het licht van de wereld te zijn.
13 Jullie zijn het zout van de aarde. Maar als het zout zijn smaak verliest, hoe kan het dan weer zout gemaakt worden? Het dient nergens meer voor, het wordt weggegooid en vertrapt.
14 Jullie zijn het licht in de wereld. Een stad die boven op een berg ligt, kan niet verborgen blijven. 15 Men steekt ook geen lamp aan om hem vervolgens onder een korenmaat weg te zetten, nee, men zet hem op een standaard, zodat hij licht geeft voor ieder die in huis is. 16 Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel.
Het is zondagmorgen, half vijf. Ik word wakker van een koorzang van vogels en in de vijver achter het huis kwaakt de enige kikker die er in zit. De week die achter ons ligt, is erg druk geweest en ik zou het heerlijk gevonden hebben nog een uurtje of drie te kunnen slapen, maar het geluid van buiten dringt zo door dat dat niet meer lukt. 'Het heeft geen zin om je te ergeren,' zegt men dan, en dus doe ik een poging om rustig te blijven en te luisteren naar de geluiden van buiten. Als je dan met aandacht luistert, ga je weer heel anders denken. In dit hele koor van vogelgeluiden is er niet één afzonderlijk te onderscheiden en toch zijn ze allemaal één voor één gemaakt. Ze zijn eigenlijk stuk voor stuk allemaal kunstwerkjes. Het is vaak onvoorstelbaar dat uit zo'n klein lijfje zoveel geluid kan komen. Mijn gedachten worden erbij bepaald dat er zoveel liederen zijn die spreken van de schoonheid van de schepping en dat ook wij mensen eigenlijk kunstwerken zijn. Opeens wordt het prachtige gezang verstoord door onrust en door elkaar lopende geluiden. Ik probeer te ontdekken waardoor dat komt, maar het trekt me niet zo aan het bed uit te gaan en te gaan kijken. Later op de morgen, bij het ontbijt, ontdek ik dat er een Vlaamse gaai in de tuin zit, die probeert de nesten die er nog zijn leeg te roven. En met een zucht moet ik erkennen dat deze vogels allemaal wel kunstwerken zijn, maar dat je wel kunt zien dat over al deze kunstwerkjes een vloek ligt. Ach, en dan hoeven we echt niet alleen bij de vogels te blijven. Want de hele schepping zucht immers naar vrede. Het lijkt eigenlijk het meest op een prachtig schilderij. De hand van de Meester is nog wel zichtbaar, zijn handtekening staat nog net leesbaar onderaan in de hoek, maar er ligt een dikke grauwsluier overheen. Zo mooi als het eens was en bedoeld is, is het niet meer. Ook u en ik zijn een deel van dat schilderij. En je verbaast je er soms over wat mensen doen om die grauwsluiers weg te halen. Ze gaan in de weer om zichzelf beter zichtbaar te maken met emmers vol dure middelen die van alles beloven en veel geld kosten. Zo nu en dan lijkt een middel te helpen, een vooraanstaande positie, een belangrijke titel, rijkdom, een opvallende bezigheid. Maar na een tijdje moet je toch constateren dat het niet voldoende is geweest en je weer net zo grauw dreigt te worden als de andere dingen om je heen. En ook al is je lichaam een kunstwerk, laten we eerlijk zijn, kwaaltjes hebben we allemaal, en niet alleen aan de buitenkant. Ons denken is soms vergiftigd door afgunst, haat of bitterheid. Ons handelen is ook lang niet wat het moet zijn. Kortom, ons schilderij heeft eigenlijk zijn waarde verloren. Maar in de hoek staat nog wel de handtekening van de Meester, misschien wel niet al te goed meer zichtbaar, maar het blijft een Meesterwerk. Het is dus belangrijk om een goede restaurateur te vinden, die alles weer schoonmaakt en het schilderij op zijn volle waarde terugbrengt. En ik heb er een gevonden. Het is de Zoon van de Meester. Hij zag ons staan op dat schilderij. Maar Hij kende de stijl van zijn Vader, haalde ons naar voren en ontdekte nog vaag de handtekening in de hoek. Nee, Hij gebruikte geen schoonmaakmiddelen zoals wij die kennen. Hij gebruikte zijn eigen bloed om het schilderij te reinigen en bracht daarna een nieuwe laag aan. Die laag haalde Hij uit een heel grote bus, waarop het woordje 'Vergeven' stond. En opeens kwamen we voor de dag, onze kleuren kwamen veel beter uit en de contouren werden beter zichtbaar. Maar we ontdekten ook dat ieder die schoongemaakt was, persoonlijk een handtekening had ontvangen. Zijn we dan nu waar we wezen moeten? Nee, dat moge duidelijk zijn. We staan nog op de zolder van de wereld, waar het stoffig is en we elke dag weer even afgestoft moeten worden. Maar er komt een dag dat we op reis gaan en worden opgehangen op een plek waar geen stof en vuil is, waar de vloek is verdwenen. Tot dan is het nodig op de zolder van de wereld te wachten. Nee, geen doelloos wachten. Het is de bedoeling dat de handtekening zichtbaar blijft onder de laag van vergeving die is aangebracht. Zo kunnen we laten zien Wie wij toebehoren. Het verdient misschien nog niet altijd de schoonheidsprijs, de zolder is immers stoffig. Maar als we zijn schoongemaakt met het juiste middel en de handtekening zichtbaar is, zijn we een Meesterwerk dat ooit een plek krijgt bij de Meester Zelf.
Mensen kunnen wel eens trots zijn op de dingen die ze in hun leven bereikt hebben. Een directeur kan trots zijn op de positie die hij heeft verworven. De therapeute kan trots zijn omdat haar patiëntje nu al zo goed kan lopen. De hardloper vindt het geweldig dat hij nationaal kampioen is geworden. De schrijfster is trots omdat haar boek een bestseller is geworden.
Maar het hoogst bereikbare is toch wat anders. Daar kun je niet naar opklimmen. Het ligt veel hoger dan de top van de Mount Everest, de hoogste berg op aarde. Het hoogst bereikbare is een plek bij God. Niet door eigen inspanning, maar door genade.
Nee, het hoogst bereikbare in het leven is geen berg, een goede baan of succes. Zelfs niet het lopen op de maan of een andere planeet. Het hoogste wat een mens bereiken kan is God Zelf. God, de Schepper van hemel en aarde. Er is een tijd geweest dat Hij voor iedereen onbereikbaar was. De mensen waren zondig, ofwel: 'ongerechtigheden hadden de overhand over hen'. Door de zonde is contact met God, die heilig is, onmogelijk.
Wij mogen dankbaar zijn dat God Zelf hier iets aan gedaan heeft: Hij heeft onze overtredingen verzoend. Nu kunnen mensen die dat willen tot Hem naderen, en zelfs bij Hem wonen. Als je bij Hem woont, ben je ver gekomen!
Het lijkt in deze Psalm alsof al het goede dat God aan mensen kan geven, losbarst en het onmogelijke mogelijk wordt. God doet grote dingen, Hij brengt gejuich, zijn beek is vol water (als Hij ons iets geeft, is dat overvloedig), de heuvels en de dalen juichen en jubelen. Het kan gewoon niet op; nauwelijks voor te stellen, maar dat kan alleen onze God doen. Niemand anders! Wie gelooft in Jezus, heeft vrije toegang tot de eeuwige God.
U kent ze vast wel, die folders waarin mensen hun klachten beschrijven en vervolgens vertellen hoe goed dit of dat middel hen heeft geholpen tegen de kwaal waaraan ze leden. Dit kunnen de meest uiteenlopende dingen zijn, maar in de winter komt dat toch wel vaak neer op dingen zoals hoest, griep en stramme spieren en gewrichten. Vooral de categorie mensen boven de veertig schijnt voor dat laatste in aanmerking te komen. Het beperkt je in je beweeglijkheid en zorgt er voor dat je ach en wee roepend je weg moet gaan of - in het ergste geval - niet meer 'vooruit' kunt. Ook een kennis van ons kan daardoor regelmatig niet meer op een normale manier zijn gang gaan en hij geeft aan dat er voor hem een prima remedie is. Hij laat het bad vol lopen met warm water, doet er een lekker geurtje in, neemt de krant mee en vertoeft op deze manier een half uurtje lezend in de badkamer. En daarna kan hij echt weer vooruit; er zit weer beweging in. Wat een voorbeeld voor ons als je het hebt over onze omgang met elkaar. Elk mens lijdt aan diverse kwalen: verdriet, eenzaamheid, minderwaardigheidsgevoelens, negatief denken - en het daardoor geïsoleerd raken omdat niemand je aardig vindt. Andere mensen lijden aan super - perfectionisme: ze moeten alles toch vooral goed doen en putten zichzelf volledig uit. Wat kan het heerlijk zijn als er dan iemand is die je verdriet met je wilt delen en je vergezellen, al is het maar een half uurtje. Je hebt het gevoel in een warm bad te zitten. En als je daar uit stapt, zit er weer beweging in. En lijdt u vandaag aan een kwaal die ontstaan is door de zonde en gebrokenheid van de schepping of door uw onmacht, dan mag u zonder meer genieten van het warme bad van vergeving, liefde en troost dat de Here voor u vol heeft laten lopen. U mag zich er helemaal in onderdompelen. Maar wat is het ook heerlijk als je merkt dat een vriend, een kennis, een familielid...of misschien wel een onbekende een warm bad voor je heeft klaargezet. "Elke dag een goede daad" was vroeger een slogan in de padvinderij. De Here gaat veel verder. Hij vraagt van ons elkaar lief te hebben. Voor wie maakt u vandaag een warm bad, misschien alleen maar dat ene telefoontje of bezoekje dat u al zolang hebt uitgesteld? Het kan vandaag voor een ander het verschil maken tussen stilstaan of bewegen!
Hij heeft de gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij geleden heeft..
Hij heeft de gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij geleden heeft..
De mens heeft er altijd naar verlangd vrij te zijn van onderdrukking en lijden. Hoe wonderlijk is het dan te beseffen dat de Enige die nooit onderdanig had hoeven te zijn, omdat Hij de Heer van de hele schepping was, mens geworden is en gehoorzaam geworden is. Jezus Christus wilde een nederige dienstknecht zijn. Hij zei dat Hij ervan genoot onderdanig te zijn en de wil van God te volbrengen. Bovendien was Hij de enige mens die vrij was van ziekte en lijden, omdat Hij vrij was van de zonde. En toch koos Hij ervoor te lijden, omdat Hij wist dat door zijn lijden andere mensen verlost zouden worden van de slavernij van de zonde. Wat een wonderlijke Heer hebben wij!
5 Christus heeft zich de eer hogepriester te worden evenmin zelf verleend, dat deed degene die tegen hem zei: Jij bent mijn zoon, ik heb je vandaag verwekt. 6 Ergens anders zegt hij iets vergelijkbaars: Jij zult voor eeuwig priester zijn, zoals ook Melchisedek dat was. 7 Christus heeft tijdens zijn leven op aarde onder tranen en met luide stem gesmeekt en gebeden tot hem die hem kon redden van de dood, en werd verhoord vanwege zijn diep ontzag voor God. 8 Hoewel hij zijn Zoon was, heeft hij moeten lijden, en zo heeft hij gehoorzaamheid geleerd. 9 En toen hij naar de uiteindelijke volmaaktheid gevoerd was, werd hij voor allen die hem gehoorzamen een bron van eeuwige redding, 10 omdat God hem heeft uitgeroepen tot hogepriester zoals Melchisedekdat was.
In de 12e eeuw leefde er een opmerkelijk figuur: Franciscus van Assisi.
Hoewel opgegroeid als een rijkeluiszoontje, heeft hij bewust en radicaal gekozen om zonder bezittingen te leven. Het staat op een schilderij uit die tijd, Franciscus in z'n twaalfde eeuwse blote achterwerk voor de ogen van zijn vader en de bisschop. Weg met die rijke merkkleding! Niets bezitten, niets hoeven te verdedigen....geen zorgen hebben over je bezit.
Hij koos radicaal om in de voetsporen van Jezus te gaan. Hij zette zich in voor de armen, zieken, dieren, eigenlijk heel Gods schepping.
En voor vrede!
Hij vond dat er verzoend - in plaats van uitgevochten moest worden. Met de kruistochten was hij meegereisd en in het kamp van de zgn. 'christelijke' ridders zaaide hij danig paniek.
Wie was die vreemde vogel uit Assisi, die armoedzaaier?
Hij wilde namelijk in zijn eentje door de vijandige linies, de legers van de moslims, om naar het hoofd van de vijand te gaan. Want hij wilde naar die sultan om het evangelie te vertellen. De mensen verklaarden hem voor gek! Generaals zullen wel de haren uit hun hoofd hebben getrokken: Die zot had nooit in een legerplaats mogen komen. Toch bleef Franciscus koppig volhouden. Die sultan was toch ook een door
God gemaakt mens en had dus het recht het goede nieuws van Jezus te horen. En niemand kon hem van dat idee afhouden. Hij ging!
Bij de sultan aangekomen, vertelde hij het evangelie. De sultan hoorde hem verbaasd en verrast aan. Misschien dacht hij wel: waren al die volgelingen
van Jezus maar zo...!
Franciscus zorgde voor paniek binnen de gevestigde christelijke orde. Hij gooide heilige huisjes en vijandsbeelden omver vanuit de liefde. De liefde van Jezus en de liefde voor zijn medeschepselen.
Zulke paniekzaaiers kunnen we nog steeds hard gebruiken.........
Heden, als u zijn stem hoort, verhardt uw harten niet.
Heden, als u zijn stem hoort, verhardt uw harten niet.
Het luisteren naar de boodschap van het evangelie is geen vrijblijvende zaak. Telkens weer spreekt de Heilige Geest tot het hart van zondaars, opdat zij zich zouden bekeren. Helaas denken veel mensen: daar zal ik morgen wel eens over nadenken. Maar Gods Geest waarschuwt ons niet voor niets dat wij naar zijn stem moeten luisteren nu wij nog kunnen. 'Heden' is de aangename tijd van Gods genade. Maar wie zijn hart verhardt en weigert gehoor te geven aan Gods uitnodiging, zal te laat merken dat het 'heden' van Gods genade eens plaats maakt voor het 'morgen' van de eeuwige spijt. Gehoor geven aan Gods liefdevolle stem verandert je leven.
7 De heilige Geest zegt immers:
Horen jullie vandaag zijn stem,
8 wees dan niet koppig, als tijdens de opstand,
toen jullie mij beproefden in de woestijn,
9 waar jullie voorouders mij op de proef stelden en tartten,
hoewel ze mijn daden hadden gezien, 10 veertig jaar lang.
Daarom werd die generatie door mijn woede getroffen, ik zei:
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
2009
MIEKE
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.