Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
IK BEN DE ALFA EN DE OMEGA GEBED IS DE SLEUTEL VAN DE OCHTEND
EN DE GRENDEL VAN DE AVOND.
26-04-2009
We geloven dat we alleen door de genade van de Heer Jezus gered kunnen worden.
We geloven dat we alleen door de genade van de Heer Jezus gered kunnen worden.
Genade is iets waar je zelf niets voor hebt gedaan. Je ontvangt niet wat je wel hebt verdiend (dat is de dood als loon van de zonde) en je ontvangt wel wat je niet hebt verdiend (het eeuwige leven). De eerste helft is al ongelooflijk groots - en de Heer Jezus heeft daar een grote prijs voor betaald. Het tweede is nog veel groter - want Hijzelf is dat eeuwige leven. 'Eeuwig' betekent niet zomaar dat het niet stopt. Het is veel meer: de dood is overwonnen en de kwaliteit van het leven dat we krijgen is zo fenomenaal dat het niet kan vergaan. Zoiets kun je niet verdienen - zelfs niet voor een beetje - met welke daad dan ook. Wat niet betekent dat je maar raak leeft. Juist omdat je leeft, wil je de kwaliteit daarvan niet meer bederven door iets wat met de dood te maken heeft.
In mijn begintijd als zendeling werkte ik in India onder de mensen van Hariyan.
Deze mensen waren zeer arm en leefden eigenlijk zonder hoop. Geen enkele persoon van een hogere kaste zou ooit dicht bij hen komen, en zelfs hun schaduw mocht niemand aanraken.
Maar ik verlangde ernaar deze mensen in aanraking te brengen met de Heer Jezus.
Ik woonde in het dorpje Kampli en de meeste leden van mijn kleine gemeente waren van Hariyan afkomstig. Appaiya was de dorpspriester, een boer en een ontwikkeld man. Hij demonstreerde zijn toewijding aan de goden van het hindoeïsme door het lezen van godsdienstige boeken. Omdat ik een christen was, kwam ik nooit zijn huis binnen en had ik ook geen gelegenheid tot hem te spreken.
Maar op een morgen toen ik langs zijn huis kwam, hoorde ik gejammer en gehuil. Ik vernam dat zijn jongste zoon zojuist gestorven was: hij had zichzelf vergiftigd na een ruzie met zijn zuster. Er dromde een massa mensen samen bij de deur.
Het lukte me naar binnen te sluipen en ik fluisterde in het oor van de bedroefde vader: 'Moge de Heer Jezus u zijn vrede geven.' Rustig liep ik de deur weer uit met een gebed in het hart of God tegen deze hindoepriester wilde spreken. De volgende morgen kwam er een boodschapper aan mijn deur. 'Christenpriester, Appaiya vraagt of u bij hem wilt komen,' zei hij. Ik ging meteen naar zijn huis. De priester zat op de gewone manier, met gekruiste benen, op de grond. Maar zijn gezicht stond rustiger. Ik ging ook met gekruiste benen op de grond zitten. 'Gisteren fluisterde u mij uw "mantra" in mijn oor,' zei Appaiya. 'Er kwam een vreemd gevoel van vrede in mijn hart. Wilt u uw "mantra" weer in mijn oor fluisteren?'
'Ik zal hem influisteren,' zei ik. Ik deed het en ging rustig weg. De volgende morgen liet Appaiya me weer roepen. Dit keer nam ik enkele christen-broeders mee.
'Mogen we bidden en u wat uit de Bijbel voorlezen?' vroeg ik de oude priester. Hij knikte en we knielden neer om te bidden.
Toen vertelde ik hem de prachtige geschiedenis van de Heer Jezus. Hoe Hij, die God was, als mens naar deze aarde kwam, hoe Hij stierf om ons van onze zonden te bevrijden, hoe Hij weer opstond en ons eeuwig leven gegeven heeft. Appaiya luisterde aandachtig. Hij knikte met zijn hoofd en zijn ogen lichtten op. Vijf dagen achter elkaar ging ik met mijn broeders naar zijn huis, waar we zongen en baden en ik hem meer over de Heer Jezus vertelde.
Op zaterdag legde ik Appaiya uit dat we de volgende dag niet konden komen. 'Morgen is het zondag,' zei ik, 'en dan kan ik niet naar uw huis komen. We hebben een dienst in ons kleine kerkje.' De priester stemde ermee in en we vertrokken.
De volgende morgen waren de rugloze houten banken in ons eenvoudige kerkje gevuld met Hariyans.
Drie keer won ze goud bij grote internationale wedstrijden kunstschaatsen. Een carrière als ster bij 'Holiday On Ice' volgde. Maar een leven van glitter en glamour maakte haar niet echt gelukkig.
Van jongs af aan groeide Manja Boumans op in het milieu van artiesten, schijnwerpers, glitter en glamour. Haar ouders zaten in de showbizz. Op achttienjarige leeftijd begon zij als soliste bij 'Holiday On Ice'. Aanvankelijk schaatste zij vol geestdrift in de ijsshows. Manja vertelt: 'Dit is het helemaal, dacht ik. Maar ondanks mijn succes ontdekte ik dat er iets ontbrak in mijn leven. Ik ging op zoek naar een doel, naar geluk. Ik heb een katholieke achtergrond. Tijdens een rondreis met een show ben ik een kerk binnengegaan op een moment dat er geen mis was. Daar probeerde ik God te vinden.'
Na zeven jaar stapte Manja de showbizz uit en werd trainster kunstschaatsen. Daar leerde ze ook haar huidige man kennen.
Manja: 'Ik was nog niet zo lang getrouwd toen ik van mijn schoonouders een cassettebandje kreeg over de Bijbel. Zij waren sinds enkele maanden christen geworden en telkens vertelden ze ons over Jezus Christus. Wie Hij was en dat Hij op aarde was gekomen voor ons mensen. Hij ging aan het kruis voor onze zonden, zodat onze relatie met God hersteld kan worden en wij een eeuwig leven met Hem kunnen hebben.
Op het bandje werd gezegd dat God niet in een tempel(gebouw) woont, maar in de mens. Dat opende mijn ogen. Vroeger zocht ik God in een kerkgebouw, maar nu wist ik dat Hij in de mens wil wonen. Is dat niet bijzonder!?'
Manja aanvaardde de vergeving voor haar zonden en opende haar hart voor Gods liefde. 'Als je gaat begrijpen wat Jezus allemaal voor jou gedaan heeft, dan loop je over van dankbaarheid.'
Ze kreeg een steeds sterker verlangen om God te dienen
Ze vertrok met man en kinderen naar Afrika. In Ouagadougou kwam ze in contact met straatkinderen. Ze begon in eerste instantie in haar vrije tijd deze kinderen te helpen. Later zette ze zich namens Stichting Tear Fund fulltime in voor deze kinderen.
De ellende die Manja ziet, laat haar niet onberoerd. 'Er zijn nachten dat ik niet in slaap kom, omdat ik steeds beelden van de kinderen voor me zie en gesprekken herbeleef. Maar God geeft me kracht en blijdschap om dit werk te kunnen doen. We zijn blij als we zien hoe straatkinderen, die door de maatschappij zijn uitgestoten en meestal op het pad van de misdaad terechtkomen, Jezus Christus als hun Verlosser aanvaarden. Het is ook fijn om deze jongeren weer te zien terugkeren in de maatschappij.'
Manja weet nu wat geluk is: 'Weten dat er een Vader in de hemel is die alles onder controle heeft, die van je houdt (ondanks je falen) en die je nooit in de steek laat. Met gelovigen over de hele wereld een band ervaren en samen God danken en aanbidden, dat is geluk voor mij.'
Direct riep Hij hen. Ze lieten hun vader achter in de boot en volgden Hem.
Direct riep Hij hen. Ze lieten hun vader achter in de boot en volgden Hem.
Het woord 'direct' wordt door Marcus heel vaak gebruikt. Daar heeft hij een speciale reden voor. Na de laatste profeet onder het Oude Verbond, Maleachi, gingen vier eeuwen voorbij zonder dat er een profeet optrad. Het leek wel of God zijn volk was vergeten. Met het optreden van de Heer Jezus raakt de heilsgeschiedenis opeens in een stroomversnelling. Het lange wachten is voorbij en nu gebeuren er allerlei dingen 'direct'. De Heiland neemt overal waar Hij komt onmiddellijk het initiatief. Maar ook zij die zijn roepstem hoorden, lieten 'meteen hun netten achter en volgden Hem'. Direct!
Paulus is nog maar net gaan beseffen wie hij vervolgde - Jezus, de Heer - of hij krijgt meteen al een geweldige opdracht. Jezus wil Paulus gebruiken om de ogen van mensen te openen voor de duisternis waarin ze zijn, zodat ze zich zullen omkeren naar het licht. Ieder die dat doet, krijgt vergeving van zonden. Dat is al een geweldige zegen. Maar God wil meer geven: deel krijgen aan zijn koninkrijk. Wie gelooft in Jezus wordt schoongemaakt van zijn zonden en wordt door God apart gezet voor een speciaal doel: het eeuwige leven beërven en samen met de Heer regeren. Wat een fantastische boodschap mag Paulus brengen!
12 Zo was ik eens, met een volmacht van de hogepriesters en in hun opdracht, op weg naar Damascus, 13 toen ik midden op de dag zag hoe een licht uit de hemel, feller dan de zon, mij en mijn reisgenoten omstraalde. 14 We vielen allen op de grond en ik hoorde een stem in het Hebreeuws tegen me zeggen: Saul, Saul, waarom vervolg je mij? Je kwelt jezelf door je zinloze halsstarrigheid! 15 Ik vroeg: Wie bent u, Heer? De Heer antwoordde: Ik ben Jezus, die jij vervolgt. 16 Maar kom nu overeind, sta op, want ik ben aan je verschenen om je aan te stellen als mijn dienaar, opdat je bekend zult maken dat je mij hebt gezien en zult getuigen van alles wat ik je nog zal laten zien. 17 Ik zal je daarbij beschermen tegen je eigen volk en tegen de heidenen, naar wie ik je uitzend 18 om hun de ogen te openen, zodat ze zich van de duisternis naar het licht keren, en van de macht van Satan naar God. Door het geloof in mij zullen ze vergeving krijgen voor hun zonden, en samen met allen die mij toebehoren zullen ze deel krijgen aan mijn koninkrijk.
19 Ik heb dan ook gedaan wat me door deze hemelse verschijning werd opgedragen, koning Agrippa, 20 en heb eerst aan de inwoners van Damascus en Jeruzalem, en aan allen die in Judea wonen, en later ook aan de heidenen verkondigd dat ze tot inkeer moesten komen en God moesten eren, en zich dienden te gedragen zoals dat bij hun nieuwe leven paste. 21 Dat is de reden waarom de Joden me gegrepen hebben toen ik me in de tempel bevond en geprobeerd hebben me te vermoorden. 22 Omdat God mij echter tot op de dag van vandaag bijstaat, blijf ik mijn getuigenis zonder onderscheid aan iedereen bekendmaken, en daarbij zeg ik niets anders dan wat volgens de profeten en Mozes moest gebeuren, 23 namelijk dat de messias zou lijden en sterven en dat hij als eerste van de doden zou opstaan om aan zijn eigen volk en aan de heidenen het licht te verkondigen.
We geloven dat we alleen door de genade van de Heer Jezus gered kunnen worden.
We geloven dat we alleen door de genade van de Heer Jezus gered kunnen worden.
Genade is iets waar je zelf niets voor hebt gedaan. Je ontvangt niet wat je wel hebt verdiend (dat is de dood als loon van de zonde) en je ontvangt wel wat je niet hebt verdiend (het eeuwige leven). De eerste helft is al ongelooflijk groots - en de Heer Jezus heeft daar een grote prijs voor betaald. Het tweede is nog veel groter - want Hijzelf is dat eeuwige leven. 'Eeuwig' betekent niet zomaar dat het niet stopt. Het is veel meer: de dood is overwonnen en de kwaliteit van het leven dat we krijgen is zo fenomenaal dat het niet kan vergaan. Zoiets kun je niet verdienen - zelfs niet voor een beetje - met welke daad dan ook. Wat niet betekent dat je maar raak leeft. Juist omdat je leeft, wil je de kwaliteit daarvan niet meer bederven door iets wat met de dood te maken heeft.
Een familie in Engeland had twee zonen. De oudste zei dat hij een naam wilde maken voor de familie. Daarom ging hij in de politiek, hij kwam in het Parlement en werd een bekend politicus in zijn land in zijn tijd.
De jongste was jong tot geloof gekomen. Hij besloot zijn leven te stellen in de dienst van Christus. Hij ging als zendeling naar China en werkte daar zijn leven lang met veel zegen. Hij werd de stichter van het bekende zendingsgenootschap The China Inland Mission. Zijn naam was Hudson Taylor. Door hem zijn veel Chinezen tot Christus gebracht. Hij werd bekend en geliefd over de hele wereld.
Iemand schreef: 'Toen ik in een encyclopedie keek om te zien wat er van de oudste broer terecht was gekomen, las ik van hem alleen maar de vermelding: "de broer van Hudson Taylor".'
Bang voor de Joden, weggekropen achter gesloten deuren, zitten de leerlingen van Jezus bedrukt bij elkaar. Je kunt niet tegelijk bang zijn én vrede hebben. Het één sluit het ander uit. Wanneer de Heer bij binnenkomst hun 'vrede' wenst, dan is dat heel iets anders dan wanneer wij iemand een fijne vakantie 'wensen'. Wij kunnen geen invloed op hun vakantie uitoefenen. Maar de Heer Jezus zegt hier feitelijk: 'Ik gebied dat er vrede in je hart is.' Zo gebood Hij bijvoorbeeld ook de wind toen Hij sprak: 'Zwijg stil', waarop de wind ging liggen. Hier stroomt de blijdschap meteen royaal naar binnen.
19 Op de avond van die eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar; ze hadden de deuren afgesloten, omdat ze bang waren voor de Joden. Jezus kwam in hun midden staan en zei: ‘Ik wens jullie vrede!’ 20 Na deze woorden toonde hij hun zijn handen en zijn zijde. De leerlingen waren blij omdat ze de Heer zagen. 21 Nog eens zei Jezus: ‘Ik wens jullie vrede! Zoals de Vader mij heeft uitgezonden, zo zend ik jullie uit.’ 22 Na deze woorden blies hij over hen heen en zei: ‘Ontvang de heilige Geest. 23 Als jullie iemands zonden vergeven, dan zijn ze vergeven; vergeven jullie ze niet, dan zijn ze niet vergeven.’
24 Een van de twaalf, Tomas (dat betekent ‘tweeling’), was er niet bij toen Jezus kwam. 25 Toen de andere leerlingen hem vertelden: ‘Wij hebben de Heer gezien!’ zei hij: ‘Alleen als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vingers kan voelen, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik het geloven.’ 26 Een week later waren de leerlingen weer bij elkaar en Tomas was er nu ook bij. Terwijl de deuren gesloten waren, kwam Jezus in hun midden staan. ‘Ik wens jullie vrede!’ zei hij, 27 en daarna richtte hij zich tot Tomas: ‘Leg je vingers hier en kijk naar mijn handen, en leg je hand in mijn zij. Wees niet langer ongelovig, maar geloof.’ 28 Tomas antwoordde: ‘Mijn Heer, mijn God!’ 29 Jezus zei tegen hem: ‘Omdat je me gezien hebt, geloof je. Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven.’
30 Jezus heeft nog veel meer wondertekenen voor zijn leerlingen gedaan, die niet in dit boek staan, 31 maar deze zijn opgeschreven opdat u gelooft dat Jezus de messias is, de Zoon van God, en opdat u door te geloven leeft door zijn naam.
Joh.20:19-31
Christus is degene die vrede gééft. De 'vrede' (sjaloom) die Hij geeft, is veel meer dan afwezigheid van oorlog of wat voor miserabele levensomstandigheden ook. De omstandigheden veranderden niet voor de leerlingen. De haat van de Joden voelden ze dwars door de deuren heen, die zij uit vrees voor de Joden hadden gesloten. Dát veranderde niet, maar zijzelf veranderden toen zij de Heer zagen verschijnen en zijn vredegroet hoorden. Tot tweemaal toe sprak hun Meester: 'Ik wens jullie vrede!' Maar bij de tweede groet laat Hij er meteen op volgen dat het niet zijn bedoeling is dat zij thuis bang bij de pakken zullen blijven neerzitten, maar dat ze de deuren wijd open moeten gooien om daarbuiten zijn werk voort te zetten in de kracht van de heilige Geest, die Hij op hen blaast, als een voorproef van de uitstorting van de heilige Geest op de Pinksterdag. En zo is het inderdaad gegaan. Hij heeft hen uitgezonden in de wereld met zijn vrede in hun harten. Die vrede hebben ze steeds - in leven en in sterven, ook toen ze doodgemarteld werden - op de juiste tijd ervaren.
Vele namen van theologen en dominees - te veel om op te noemen - zouden vermeld kunnen worden, die absoluut niet geloven dat Christus' graf leeg was, en die tot hun laatste snik zullen blijven ontkennen wat Johannes ons hier vertelt. Hij schrijft hier met eigen hand over zichzelf dat hij het zag én geloofde. Wát zag hij? Dat de doeken waarin het lichaam van de Meester gewikkeld was geweest in het graf lagen, maar dat de Heer er niet meer was. Het graf was helemaal leeg! En apart van die doeken lag de doek die om Jezus' hoofd gebonden was geweest. Nu kennelijk in alle rust opgerold en netjes neergelegd door de opgestane Heer.
Vroeg op de eerste dag van de week, toen het nog donker was, kwam Maria uit Magdala bij het graf. Ze zag dat de steen van de opening van het graf was weggehaald. 2 Ze liep snel terug naar Simon Petrus en de andere leerling, van wie Jezus veel hield, en zei: ‘Ze hebben de Heer uit het graf weggehaald en we weten niet waar ze hem nu neergelegd hebben.’ 3 Petrus en de andere leerling gingen op weg naar het graf. 4 Ze liepen beiden snel, maar de andere leerling rende vooruit, sneller dan Petrus, en kwam als eerste bij het graf. 5 Hij boog zich voorover en zag de linnen doeken liggen, maar hij ging niet naar binnen. 6 Even later kwam Simon Petrus en hij ging het graf wel in. Ook hij zag de linnen doeken, 7 en hij zag dat de doek die Jezus’ gezicht bedekt had niet bij de andere doeken lag, maar apart opgerold op een andere plek. 8 Toen ging ook de andere leerling, die het eerst bij het graf gekomen was, het graf in. Hij zag het en geloofde. 9 Want ze hadden uit de Schrift nog niet begrepen dat hij uit de dood moest opstaan. 10 De leerlingen gingen terug naar huis.
11 Maria stond nog bij het graf en huilde. Huilend boog ze zich naar het graf, 12 en daar zag ze twee engelen in witte kleren zitten, een bij het hoofdeind en een bij het voeteneind van de plek waar het lichaam van Jezus had gelegen. 13 ‘Waarom huil je?’ vroegen ze haar. Ze zei: ‘Ze hebben mijn Heer weggehaald en ik weet niet waar ze hem hebben neergelegd.’ 14 Na deze woorden keek ze om en zag ze Jezus staan, maar ze wist niet dat het Jezus was. 15 ‘Waarom huil je?’ vroeg Jezus. ‘Wie zoek je?’ Maria dacht dat het de tuinman was en zei: ‘Als u hem hebt weggehaald, vertel me dan waar u hem hebt neergelegd, dan kan ik hem meenemen.’ 16 Jezus zei tegen haar: ‘Maria!’ Ze draaide zich om en zei: ‘Rabboeni!’ (Dat betekent ‘meester’.) 17 ‘Houd me niet vast,’ zei Jezus. ‘Ik ben nog niet opgestegen naar de Vader. Ga naar mijn broeders en zusters en zeg tegen hen dat ik opstijg naar mijn Vader, die ook jullie Vader is, naar mijn God, die ook jullie God is.’ 18 Maria uit Magdala ging naar de leerlingen en zei tegen hen: ‘Ik heb de Heer gezien!’ En ze vertelde alles wat hij tegen haar gezegd had.
Joh.20:1-18
Petrus en Johannes dachten eerst allebei dat, zoals Maria hun vertelde, de Heer uit het graf was weggenomen. We kunnen ons hun verbazing voorstellen dat de doeken er wel lagen. Wat moesten zij daarvan denken? Want, zo lazen wij: ze hadden uit de Schrift nog (steeds) niet begrepen dat Hij uit de dood moest opstaan. Johannes geloofde vanaf dat moment dat de Heer was opgestaan! Maria bleef huilend bij het graf achter. Ze ruilde haar rouwkleed al gauw in voor een vreugdedans, want vooroverbuigend in het graf zag ze daar twee engelen zitten in witte kleren die haar vroegen waarom ze huilde. Toen ze de reden van haar verdriet had verteld en omkeek, meende zij de tuinman te zien, niet wetende dat hij de opgestane Heer was. Eerst toen Hij haar naam uitsprak: 'Maria', herkende zij Hem, draaide zich om en zei 'Rabboenie' (Grote Meester).
Jammer dat Petrus en Johannes zo'n haast hadden om thuis te komen. Doe als Maria, buig je voorover, luister naar Gods boodschappers, keer je om naar Christus, de Opgestane, die ook jou bij je naam roept.
Vandaag is het 'stille zaterdag', zoals we dat wel noemen. Geen officiële feestdag, en we zouden er eerlijk gezegd ook niet zo goed raad mee weten. Op vrijdag is de Heiland gestorven en in het graf gelegd. Op zondag, de eerste dag van de week, is Hij weer uit de dood opgestaan. De dag daartussenin was de sabbat, en díe hele dag bracht Hij door in het graf. De Bijbel zegt ons niets rechtstreeks over die korte periode. Maar als Hij tegen die éne moordenaar, hangend aan het kruis naast Hem, kon zeggen: 'Heden zult u met Mij in het Paradijs zijn' - dan betekent dat toch dat Hij daar óók zou zijn in de tegenwoordigheid van God. 'U bent bij Mij' - dat hield niet op toen Hij stierf. En we mogen zeggen: het houdt ook niet op voor christenen, als zij sterven.
57 Toen de avond gevallen was, arriveerde er een rijke man die uit Arimatea afkomstig was. Hij heette Josef en was ook een leerling van Jezus geworden. 58 Hij meldde zich bij Pilatus en vroeg hem om het lichaam van Jezus. Hierop gaf Pilatus bevel het aan hem af te staan. 59 Josef nam het lichaam mee, wikkelde het in zuiver linnen 60 en legde het in het nieuwe rotsgraf dat hij voor zichzelf had laten uithouwen. Toen rolde hij een grote steen voor de ingang van het graf en vertrok. 61 Maria uit Magdala en de andere Maria bleven achter, ze waren tegenover het graf gaan zitten.
62 De volgende dag, dus na de voorbereidingsdag, gingen de hogepriesters en de farizeeën samen naar Pilatus. 63 Ze zeiden tegen hem: ‘Heer, het schoot ons te binnen dat die bedrieger, toen hij nog leefde, gezegd heeft: “Na drie dagen zal ik uit de dood opstaan.” 64 Geeft u alstublieft bevel om het graf tot de derde dag te bewaken, anders komen zijn
leerlingen hem heimelijk weghalen en zullen ze tegen het volk zeggen: “Hij is opgestaan uit de dood,” en die laatste leugen zal nog erger zijn dan de eerste.’ 65 Pilatus antwoordde: ‘U kunt bewaking krijgen. Ga nu en regel het zo goed als u kunt.’ 66 Ze gingen erheen en beveiligden het graf door het te verzegelen en er bewakers voor te zetten.
Het is wis en waarachtig niet toevallig dat een van de soldaten op het idee komt over het kleed van de Heer Jezus het lot te werpen in plaats van het in stukken te scheuren. Eeuwen tevoren had God al aangekondigd dat dit zou gebeuren. En niet alleen dat. Ook het verraad van Judas en veel meer wat met de kruisiging van Gods Zoon verband houdt, is van te voren op verscheidene plaatsen door het Woord van God aangekondigd. De vervulling van alle Bijbelse profetieën zullen, achteraf, voor alle mensen die het niet wilden geloven, het verbluffende bewijs leveren dat Jezus aan het kruis gestorven is, en zij zullen zich verbijsterd afvragen waarom zij het niet hebben geloofd!
Twee keer wijst Johannes in dit hoofdstuk erop, dat de Schrift van tevoren geprofeteerd heeft van bijzondere details rondom het lijden en sterven van de Christus. Eerst in verband met het werpen van het lot over het aan-één-stuk-geweven-kleed van Jezus en daarna dat de Schrift voorzegd heeft dat er geen been van de Messias gebroken zou worden. En dat zijn lichaam doorstoken zou worden en dat mensen op Hém hun blik zouden richten. Zó is het gebeurd! Vanaf het begin van de zondeval van Adam en Eva heeft Eén de totale regie over de geschiedenis van de mensheid: God! Ook al spannen, onder Satans aanvoering, alle machten van de wereld samen om Gods plannen te verijdelen, God leidt alle dingen overeenkomstig zijn heilsplan. De vrijwillige zoendood van zijn eigen Zoon, die de zonde van de wereld wegneemt, is daarvan de grondslag en de garantie. De aarde, die door ons toedoen voor miljarden mensen een onleefbaar oord is geworden, is in barensnood. Maar Christus' kruisdood garandeert de geboorte van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.
17 hij droeg zelf het kruis naar de zogeheten Schedelplaats, in het Hebreeuws Golgota. 18 Daar kruisigden ze hem, met twee anderen, aan weerskanten één, en Jezus in het midden. 19 Pilatus had een inscriptie laten maken die op het kruis bevestigd werd. Er stond op Jezus uit Nazareth, koning van de Joden. 20 Het stond er in het Hebreeuws, het Latijn en het Grieks, en omdat de plek waar Jezus gekruisigd werd dicht bij de stad lag, werd deze inscriptie door veel Joden gelezen. 21 De hogepriesters van de Joden zeiden tegen Pilatus: U moet niet koning van de Joden schrijven, maar Deze man heeft beweerd: Ik ben de koning van de Joden. 22 Wat ik geschreven heb, dat heb ik geschreven, was het antwoord van Pilatus.
23 Nadat ze Jezus gekruisigd hadden, verdeelden de soldaten zijn kleren in vieren, voor iedere soldaat een deel. Maar zijn onderkleed was in één stuk geweven, van boven tot beneden. 24 Ze zeiden tegen elkaar: Laten we het niet scheuren, maar laten we loten wie het hebben mag. Zo ging in vervulling wat de Schrift zegt: Ze verdeelden mijn kleren onder elkaar en wierpen het lot om mijn gewaad. Dat is wat de soldaten deden.
25 Bij het kruis van Jezus stonden zijn moeder met haar zuster, Maria, de vrouw van Klopas, en Maria uit Magdala. 26 Toen Jezus zijn moeder zag staan, en bij haar de leerling van wie hij veel hield, zei hij tegen zijn moeder: Dat is uw zoon, 27 en daarna tegen de leerling: Dat is je moeder. Vanaf dat moment nam die leerling haar bij zich in huis.
28 Toen wist Jezus dat alles was volbracht, en om de Schrift geheel in vervulling te laten gaan zei hij: Ik heb dorst. 29 Er stond daar een vat zure wijn; ze staken er een majoraantak met een spons in en brachten die naar zijn mond. 30 Nadat Jezus ervan gedronken had zei hij: Het is volbracht. Hij boog zijn hoofd en gaf de geest.
31 Het was voorbereidingsdag, en de Joden wilden voorkomen dat de lichamen op sabbat, en nog wel een bijzondere sabbat, aan het kruis zouden blijven hangen. Daarom vroegen ze Pilatus of de benen van de gekruisigden gebroken mochten worden en of ze de lichamen mochten meenemen. 32 Toen braken de soldaten de benen van de eerste die tegelijk met Jezus gekruisigd was, en ook die van de ander. 33 Vervolgens kwamen ze bij Jezus, maar ze zagen dat hij al gestorven was. Daarom braken ze zijn benen niet. 34 Maar een van de soldaten stak een lans in zijn zij en meteen vloeide er bloed en water uit. 35 Hiervan getuigt iemand die het zelf heeft gezien, en zijn getuigenis is betrouwbaar. Hij weet dat hij de waarheid spreekt en wil dat ook u gelooft. 36 Zo ging de Schrift in vervulling: Geen van zijn beenderen zal verbrijzeld worden. 37 Een andere schrifttekst zegt: Zij zullen hun blik richten op hem die ze hebben doorstoken.
38 Na deze gebeurtenissen vroeg Josef uit Arimatea die uit vrees voor de Joden in het geheim een leerling van Jezus was aan Pilatus of hij het lichaam van Jezus mocht meenemen. Pilatus gaf toestemming en Josef nam het lichaam mee. 39 Nikodemus, die destijds s nachts naar Jezus toe gegaan was, kwam ook; hij had een mengsel van mirre en aloë bij zich, wel honderd litra. 40 Ze wikkelden Jezus lichaam met de balsem in linnen, zoals gebruikelijk is bij een Joodse begrafenis. 41 Dicht bij de plaats waar Jezus gekruisigd was lag een olijfgaard, en daar was een nieuw graf, waarin nog nooit iemand begraven was. 42 Omdat het voor de Joden voorbereidingsdag was en dat graf dichtbij was, legden ze Jezus daarin.
Goed voorbeeld doet goed volgen. Het is nooit de bedoeling anderen na te doen, maar wel om hun geloof na te volgen. Het geloof, dat afziet van zichzelf en zich richt op God en Christus en uitziet naar zijn kracht en bijstand, om het plan dat God met ons leven heeft te realiseren.
Maar, let op! Een christenleven wordt altijd gekenmerkt door het kruis van Christus (kruis-dragen). Géén volgeling komt daar onderuit. Blijf dat kruis, waaraan Christus gehangen heeft om jou eeuwig leven te geven, liefhebben. Schaam je er niet voor, heb het lief zoals Hij jou heeft liefgehad en Zichzelf voor jou overgegeven heeft.
17 Volg mij na, broeders en zusters, en kijk naar hen die leven volgens het voorbeeld dat wij u gegeven hebben. 18 Ik heb u al vaak gezegd, en zeg nu zelfs met tranen in mijn ogen: velen leven als vijand van het kruis van Christus 19 en gaan hun ondergang tegemoet. Hun god is hun buik, hun eer is schaamteloosheid en hun aandacht is alleen gericht op aardse zaken. 20 Maar wij hebben ons burgerrecht in de hemel, en van daar verwachten wij onze redder, de Heer Jezus Christus. 21 Met de kracht waarmee hij in staat is alles aan zich te onderwerpen, zal hij ons armzalig lichaam gelijkmaken aan zijn verheerlijkt lichaam.
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
als
Augustinus
MIEKE
LUC
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.