Eerst en vooral wensen liz en ik U een Feliz Navidad vanuit het zonnige Tupiza .
we hopen dat jullie allemaal een aangenaam feest hebben , lekker eten en dan vroeg in bed kruipen .
wij van onze kant zullen kerst vieren met de belgen waar wij al een paar dagen in hetzelfde hotel zijn.
Gisteren zijn we met hen 5 uur gaan paardrijden. Heel leuke ervaring en in een schitterende natuur. Liz heeft het er zeer goed van afgebracht. De eerste twee uren reed ze met een ei in haar broek, maar na de eerste stop was de schrik eruit en reed ze als een echte amazone. Na 5 uur was het wel voor iedereen welletjes en zijn we juist op tijd de manege binnengereden om een flink onweer te ontlopen . dat is nu min of meer het weerpatroon voor de volgende dagen , s'morgens mooi weer en s'namiddags kans op onweer.
vandaag een ganse dag met de jeep de streek verkend. Mooie dag gehad , geen regen , en weinig problemen met de spieren die gisteren extra belast geweest zijn.( achterwerk , binnenkant van de billen ,enz..... )
vanavond gaan we in het hotel eten en ons eten zelf klaarmaken , ttz, onze belgische vrienden hebben deze taak op zich genomen. Tot mijn grote verwondering mag ik er niet aan meewerken van Liz . Ik voel me een beetje beledigd dat mijn hotelschoolervaring zo weinig geapprecieerd wordt. Wat eten we vanavond ? aperitief hapjes soep , welke weet ik niet. lomo de rez, een soort lendenstuk met aardappelen . Het is wel argentijns vlees, dus zou het moeten lekker zijn. fruitsalade Liz heeft 2 flessen lekkere chileense wijn gekocht
daarna gaan we naar de middernachtsmis. hopelijk regent het niet , want volgens onze jeepdriver is het dak van de kathedraal zo lek als een zeef en nemen we maar beter onze regenponchos mee. Kan nog leuk worden. Om 11 uur is er een kerstspel waarin de geboorte van jesus nagespeeld wordt . zijn echt benieuwd wat dat wordt.
voor morgen nog geen echte plannen. Misschien een wandeling ofwel aan het zwembad als het niet regent. geniet nog van jullie witte kerst. We zijn niet echt jaloers.
eindelijk de moed gevonden om de blog te updaten . We zijn hier namelijk na 4 dagen rondzweven met bus en jeep heel vermoeid aangekomen in Tupiza , een dorp van 14.000 inwoners in het zuiden van Bolivie. De weg hier naartoe was gewoon een aardeweg in de woestijn, we zijn met de lokale bus gedurende 7 uren van Uyuni naar Tupiza dooreengeschud dat het niet mooi meer was. De laatste 40 km liepen wel door een schitterend surrealistisch landschap van roze bergen en grillige rotsformaties . Het regenseizoen is hier nu ook echt begonnen en de wegen liggen er elke dag slechter bij. gelukkig is voor ons het grootste deel van de weg in Bolivie afgelegd. Nog een 100 km tot aan de grens en het leed is geleden . We kunnen zelfs geen fiets meer huren omdat de fietsverhuurders teveel kapotte fietsen terugkrijgen door de staat van de aardewegen. Onze bus is dan ook nog eens in panne gevallen . Na drie uur tevergeefs wachten en loze beloftes van een spoedige reparatie, hebben we dan besloten , met een ander koppel belgen ,om de rest van de trip in autostop verder te zetten, wat dan ook gelukt is.
Maar al deze moeite werd dan wel gecompenseerd door een sublieme driedaagse trip door de wildernis van Zuid Bolivie . De landschappen waar we door gereisd zijn waren van een schoonheid die moeilijk te beschrijven is. Stel je voor dat je halt houdt bij , bijvoorbeeld , Lago Colorado . Het meer is omgeven door vulkanen , het water is er groen, roze, bruin en geelachtig door de verschillende mineralen , aanwezig in de grond, er lopen duizenden roze flamingos rond en dit alles in een doodse stilte en een lucht die zo puur is dat je het niet voor mogelijk houdt. Er zijn een zestal lago's in het gebied en allemaal hebben ze hun eigen kleuren en een ander kader . De eerste dag was dus een "meren " dag en een wilde rit door de woestijn op pistes die niet moeten onderdoen voor die van Parijs Dakar. Bovendien dacht onze chauffeur, een heel vriendelijke jongen trouwens, dat hij een rally rijder was en reed hij alsof de duivel hem op de hielen zat. . Onnodig te vertellen dat we flink door elkaar geschud geweest zijn . Soms vroegen we hem om het een beetje kalmer aan te doen , een vraag die onthaald werd op een onbegrijpend " porque ? " en een nog zwaardere voet op het gaspedaal. De tweede dag zijn we dan richting Salar de Uyuni gereden door een streek met aktieve vulkanen om dan s'avonds in een hotel te slapen dat volledig uit zout gemaakt is, inclusief tafels , stoelen , bedden ........ enz. Wel tof voor een nacht maar ik zou er toch geen week willen verblijven
de derde dag om 3 uur opgestaan om naar de zonsopgang op de Salar te kijken. De Salar is een immense zoutvlakte van 12.500 km groot. Het is een uitgedroogd meer met een zoutlaag van een 9 meter dik en verblindend wit , net alsof het gesneeuwd heeft en het is omgeven door bergen . Veel mensen vinden de Salars het hoogtepunt van de driedaagse tocht wegens de eindeloosheid van deze zoutvlakte .
De derde dag is geeindigd in Uyuni, een troosteloos dorp aan de rand van de zoutvlakte . daar hebben we nog een nacht geslapen om dan om 5.30 uur de bus te nemen naar Tupiza.
Morgen staat er een paardrijtocht van 5 uur op het programma in de omgeving van Tupize. We gaan canyons en vreemde rotsformaties bezoeken . Hopelijk houdt het achterwerk het uit.
Veel nieuws is er niet te rapen vandaag. Blijkbaar zitten we in de komkommertijd en gaan we nu eens van een muis een berg proberen te maken.
Dus , een fiets gehuurd en 15 km verder naar de Valle de la Luna gefietst. Vanmorgen vroeg vertrokken om 7.30 h om de grootste hitte te vermijden en niet tussen 2 en 5 uur te moeten fietsen , want dat is dus echt niet te doen . Ondertussen gingen onze gedachten uit naar alle mensen die nu in de bittere kou, sneeuw en ijs en donkere dagen moeten leven. Het deed ons pijn aan het hart, maar aangezien we er niets kunnen aan doen , hebben wij dan maar genoten van de woestijnzon. De trip was echt de moeite waard. Schitterende kleuren , grillige rotsformaties en een volmaakte stilte. W ewaren trouwens de enige toeristen in het park . Na een uur of vier zijn we dan teruggegaan om dan moe en voldaan , en Liz vooral zeer moe, in de hagmat neer te vallen en een serieus uiltje te knappen .
Voor de derde maal in hetzelfde restaurant geeten . Dit is een juweeltje van kookkunst en door alleen mannen uitgebaat. De muziek staat loeihard , de kelner loopt al dansend rond ,maar de kwaliteit mag er zijn. Volgens Liz zijn het 4 homos, ik heb niet geprobeerd om het uitt te vinden .
Morgen vertrekken we om 8 uur en voor drie dagen naar de wildernis in Zuid Bolivie. Benieuwd wat het zal worden . Er zal geen internetverbinding zijn, dus tot binnen 3 dagen , als alles goed gaat.
gisteren morgen in San Pedro de Atacama aangekomen na een lange en voor mij toch vermoeiende reis van 10 uur met de nachtbus. Niets verkeerd met die bus hoor, alleen ben ik het gewoon om languit te kunnen liggen als ik slaap en enige andere positie veroorzaakt dan ook de nodige ongemakken met gevolg dat ik dan wel een paar uur slaap mis. Liz heeft daar wel minder problemen mee en slaapt vrij comfortabel.
dus rond 1 uur s'namiddags aangekomen in een gloeiende hitte. de rugzakken wogen loodzwaar , de benen ook, kortom , het beste was er af. Gelukkig is San Pedro een vrij aangenaam stadje, waar je gezellig kunt rondlopen, winkeltjes kijken en gluren naar de meest exentrieke toeristen vanuit alle hoeken van de wereld. We hebben vlug een goed hotelletje gevonden aan de rand van het dorp , kortom , het leed was vlug geleden. S'avonds lekker geeten , een paard besteld voor deze morgen en als roosjes geslapen.
zoals gezegd, een ritje gemaakt met het paard deze morgen . Het was heel lang geleden maar het is allsmaal goed meegevallen . Het smaakt naar meer
Voor de rest van de dag geen klo.., sorry, geen bal uitgestoken , in een hangmat gelegen en vanavond terug lekker geeten. Zoals je ziet is het leven helemaal niet slecht.
Voor morgen een fietstocht gepland naar een of andere "Valle de la luna ", de zoveelste in onze carriere . en overmorgen vertrekken we dan naar Bolivie en de zoutvlakten met de jeep.
Het begint stilletjes aan te voelen als einde vakantie. Nog 19 dagen en het is reeds gedaan. Hoogtijd om aan de volgende trip te denken
het zijn twee rustige dagen geworden hier in Chili. Liz is naar de kapper geweest en voelt zich nu een heel ander mens en ziet er 10 jaar jonger uit. Ik heb mij nog tot gisteren nog niet zo goed gevoeld en dus geen poot teveel verzet. Vandaag is de gezondheid weer bijna helemaal in orde, hebben we deze morgen een fiets gehuurd en zijn er langs de Pacific coast op uit getrokken om zeeleeuwen en andere zeebeesten te gaan bekijken. het was een leuke trip . Vooral de zeeleeuwen blijven een attractie, zelfs al hebben we er al veel gezien verleden jaar in Argentinie. het weer was uiteraard mooi en de zee azuurblauw. kortom , een leuke dag.
Morgen vertrekken we naar de Atacama woestijn . Het wordt een nachtbus, want we vertrekken om 11 uur s'avonds en rijden de kleine 800 km in een keer uit. Vandaar uit huren we een jeep en trekken de woestijn in en het zuiden van Bolivie terug binnen om naar de zoutvlakte van Uyuni te gaan. Volgens de commentaren van iedereen die dit gedaan heeft, zou dit moeten het mooiste stuk van de reis worden . de trip zou een vier of vijf dagen duren. Wat de planning achteraf betreft, geen idee..... Op dat moment zullen we alles gedaan heben wat we wilden doen , er is dus een leegte van een tiental dagen. dit kan nog leuk worden . wordt het terug Chili, gaan we richting Argentinie of blijven we nog een tijd in Bolivie ??? Vamos a ver.
hello allemaal vanuit het zonnige Arica in het noorden van Chili ,
hoe een planning toch rap kan veranderen. Na ons bezoek aan het Sajama nationaal park waren we van plan om naar het zuiden van Bolivie af te zakken, naar de Uyuni zoutvlakten om precies te zijn. Dit is dus wel eventjes anders uitgedraaid. Maar eerst iets over het Sajama vulkanenpark . Dit is een park van omtrent 90.000 hectare op de grens met Chili waarin dus een groot aantal vulkanen gelegen is. Langs de Chileense kant heb je dan de voortzetting van ditzelfde park met nog eens 100.000 hectare. De vulkanen , allemaal rond de 6000 meter en meer hoog , bieden een prachtig schouwspel met hun besneeuwde toppen en hun vaak perfect iconische vorm. Wat vooral indrukwekkend was, was de puurheid van het licht en de absoluute verlatenheid en stilte. we hebben dan met een koppel jonge Fransen een jeeptocht gemaakt in het park om de geysers, roze flamingos en warmwaterbronnen te bezoeken. De rit door dit landschap was dus adembenemend mooi, alleen waren de roze flamingos vertrokken naar betere oorden omdat de lagune zogoed als uitgedroogd was en waren we te laat om de geysers te zien spuiten en dat door de faut van de gids, die, naar aanleiding van een of ander feestje stomdronken was en dus niet kon rijden Hoe los je dat dan op in Bolivie ?? juist, je zet je 14 jarige zoon achter het stuur van de jeep en off you go.... Wat wel gelukt is , is een bad in een heetwaterbron , daarbij nieuwsgierig gadegeslagen door een paar honderd lamas en vicunas., schitterende ervaring.......
we zijn dan de volgende morgen om 6 uur vertrokken naar de Chileense grens om daar een bus te nemen die naar het zuiden van Bolivie ging. terwijl we daar stonden te wachten , het was er koud, dacht Liz van ...laat ons naar Chili en Arica gaan. laat ons nog eventjes genieten van de zon en de warmte, de zee en de piscine. dit is dan ook gelukt, alleen heb ik van onze picnick in het vulkanenpark een flinke buikgriep overgehouden. Van Arica heb ik ik nog niet veel gezien , aangezien ik direct in bed gekropen ben en niets anders gedaan heb dan naar het toilet te rennen, mezelf te beklagen en de tedere zorgen van Liz te ondergaan , die mij met alle mogelijke middelen probeert terug op de been te krijgen . Voor het moment gaat het wat beter en hoop ik dat het morgen gedaan is.
We zijn van plan hier enkele dagen te blijven en dan naar de Atacama woestijn te trekken , tenminste, als er niets verandert aan de plannen
Bon , ik ben uitverteld en ga nu de chileense politiek bestuderen via de plaatselijke kranten.
here we are back in La Paz . De laatste 5 dagen hebben we het echt op ons gemak genomen . Na 2 dagen Chulumani hadden we het daar wel gezien . het is vreemd de enige westerse toeristen te zijn in dit lelijke, van god verlaten gat. nu weten we pas echt waarom de westerlingen hun kat sturen . eerst en vooral de heenrit, ten tweede het dorp en ten derde de terugrit . bon , dus na de tweede dag onze biezen gepakt en 8 km buiten het dorp in een natuurreservaat gaan logeren. was echt een toffe ervaring. Dit natuurreservaat is het laatste stukje ongerept oerbos van 8000 hectaren groot in de Yungas , waar nog nooit een menselijke tussenkomst was. Het hotel, waar we verbleven ligt juist aan de rand van dit natuurgebied en is voorzien van een een groot zwembad , een exentrieke maar heel vriendelijke amerikaanse eigenares, haar Boliviaanse vent , 2 enorme deense doggen en 2 andere piepkleine hondjes.Angezien het een soort ecohotel is , we waren trouwens weer eens de enige gasten , was er dus geen radio, internet ,tv , wifi, krant, bier, wijn en andere geneugten van het leven. Wat doet een mens dan de godganse dag ????? juist , niets...... enfin , een wandeling maken in het bos, een duik in de piscine en voor de rest van de dag......la farniente......... Beter kan niet he , vooral als we de weersberichten in Belgie horen en het hier 30 graden is . Zoals je kunt inbeelden ,was het avontuur hier heel ver te zoeken.
Na 4 dagen in dat hotel , alle mooie liedjes hebben een eind, voelden we het kriebelen om verder te trekken . Gezien we al 6 dagen zon gehad haddden , mag een mens dan rederlijkerwijze hopen dat het nog 3 uur langer duurt om die verdomde terugweg zonder regen te kunnen doen. Dat was er wel eventjes naast. Opgestaan onder een loodgrijze hemel , je kon zo de regen voelen aankomen . en het was wel van dat zeker...... na een half uur begon het water te gieten . op een minimum van tijd was het wegje op sommige plaatsen in een modderpoel veranderd, met waterval, en riviertjes die de weg overspoelden . de chauffeur vond het blijkbaar heel leuk , want die gaf goed gas waar het mogelijk was. Als je de E411 gewoon bent, is dit wel een beetje beangstigend. Kortom, na 3 uur ogen dichtknijpen , billen dichtknijpen , veel beloftes om veel geld te geven aan de arme mensen in geval we de tocht overleefden , zijn we dan zonder een schrammetje in La Paz aangekomen als 2 emotionele wrakken. om onze belofte waar te maken hebben we dan onmiddelijk onze schoenen laten poetsen voor een halve euro.Belofte maakt schuld.
Morgen vertrekken we naar het Sajama vulkaan nationaal park op 6 uur rijden van La Paz. dit wordt een ander hoofdstuk in onze reis, meer koude en de altiplano.gedaan met de zwemkom, leve de dikke vest en het thermisch ondergoed.
bon , ik ben uitverteld. Waar we heen gaan ,is waarschijnlijk geen internet, dus tot binnen enkele dagen.
ik denk dat we aangekomen waren in Coroico. jullie moeten nu niet denken dat wij doen alsof we de tijd niet meer weten , dat is ook zo......
het is hier zo verdomd warm dat je er letargisch van wordt. de dagen vliegen zo snel voorbij, de ene dag pak je de rugzak uit en de morgen erop moet je hem weer vullen . het is nu al zover gekomen dat we het uiterste minimum uitpakken en steeds in dezelfde kleren reizen.
nadat we nog een dag in Coroico rondgelummeld hadden , besloten we dan maar naar Chulumani te gaan , een 100 km van Coroico. Chulumani is beroemd om zijn vogelrijkdom en de wolken vlinders die er rondvliegen . wij dus ernaar toe... de dag van het vertrek regende het pijpestelen, dus wij kontent van in de bus te zijn , veilig droog en op weg naar het vogel en vlinderparadijs.
halfweg de weg naar La Paz was er de afslag naar Chulumani. Gedaan met de macadambaan en ook gedaan met de zielerust.
dit weggetje is naar wij denken een copie van de dodenweg La Paz- Coroico. de aardeweg slingert zich soms langs afgronden van 200 tot 500 meter , is niet meer dan 3,5 meter breed en wagens kunnen elkaar op de meeste plaatsen niet kruisen. bovendien regende het pijpestelen , dus stukken van de weg weggespoeld . je kunt begrijpen dat we niet erg op ons gemak waren . op zo een momenten moet je echt hopen dat de bestuurder weet wat hij doet, zich niet volgestopt heeft met coca bladeren en niet ladderzat is.
in ons geval wist de chauffeur waar hij mee bezig was en zijn we heelhuids erdoorgekomen. het probleem is wel dat we via dezelfde weg terugmoeten .........
we zitten hier in een tof hotelletje en hebben juist geteld 3 vogels gezien en 2 verdwaalde vlinders, van een tegenvaller gesproken...
Morgen verhuizen we weeralnaar een natuurreservaat , zo een 7 km van hier . Naar het schijnt zitten er veel vogels en vlinders, ik denk dat ze de toeristen maar wat wijsmaken.
reeds enkele dagen de gelegenheid niet gehad om de blog te opdaten.
zijn nu en Coroico op een 120 km van La Paz. het is hier een sub tropische streek met een enorm weelderige plantengroei en ook wel veel regen , zoals we hebben kunnen ondervinden deze nacht en tot deze middag. deze morgen was de eerste dag dat het slecht weer was. op 40 dagen tijd is dat dus niet zo slecht.
hebben 2 dagen in La Paz doorgebracht. Liz vindt La paz wel een toffe stad, maar je moet er wel geweldig opletten om niet beroofd te worden. in alle hotels hangen waarschuwingen uit tegen pick pockets, als je in la paz aankomt in het hoofdstation, wordt je door de politie opgewacht en naar de taxi begeleid, de politiman neemt nota van de nummerplaat van de taxi, spreekt de correcte prijs af en ziet erop toe dat je veilig vertrekt.
voor de rest is de hoofdstraat wel leuk, zijn er veel marktjes en is het zoals zoveel megapolen in de derde wereld.
na twee dagen dus vertrokken en in Corocio aangekomen . dit is hier een andere wereld, zonneschijn, weelderig groen en een heel leuk hotelletje, verscholen in een stukje regenwoud. je wordt er gewekt door een bende krijsende papegaaien, de kolibries fladderen je om de oren en je wordt de godganse dag gebeten door venijnige vliegjes, die je het bloed van onder de nagels pesten.
zoals je ziet, zelfs in het paradijs is niet alles perfect.
zojuist een grote wandeling gemaakt. we zijn alle twee bekaf, hier vindt je dus geen 10 meter plat en de warmte is drukkend. we gaan nu naar het hotel een duik nemen in het zwembad. we doen dat dus naakt omdat we dat leuker vinden en het spannend is om niet gezien te worden . tot nu toe is er wel elke keer iemand langs gekomen , maar de mensen nemen het vrij sportief op en staan vol bewondering te kijken naar onze perfecte bodies.( echt waar ...... )
bon , ik ben riebedebie en ga nu nog 35 minuten klimmen naar het hotel.
Hebben gehoord dat het in belgie niet zo een leuk weer is of geweest is. hier, in La Paz, waar we deze morgen aangekomen zijn is het schitterend weer, dit in tegenstelling tot de voorspelde regen. Bon , de dag dat we in CopocaBana aangekomen zijn , was de eerste indruk van het meer er een van ontgoocheling. met deze wil ik mijn excuses aanbieden aan het meer ,figuurlijk dan wel.
een woordje uitleg. als je in Puno en Copacabana het meer ziet is het eerste wat opvalt de lelijkheid van beide steden. Dit bevestigt nogmaals mijn theorie dat de mens een zeer negatieve en verloederende invloed heeft op het milieu, waar het ook mag zijn . Die lelijkheid straalt dan ook af op de omgeving rond het meer. De volgende dag zijn we dan naar Isla del Sol getrokken , een eilandje op 2 uur varen van Copacabana . Dit was een echte openbaring. op dit eiland zijn er geen wagens, geen bromfietsen en geen wegen. kortom, je gaat terug in de tijd . de stilte is gewoon zalig en de sneeuwbedekte bergen rond het meer , de Cordillera Real, zijn gewoon schitterend. bovendien was het zonnig en het water spiegelglad en azuurblauw. Op gevaar van lyrisch te worden kan ik er nog bijvoegen dat de besneeuwde toppen van de Cordillera Real weerspiegeld werden in dat blauwe water. kortom, een echte prentbriefkaartsituatie. de dag erop was dat mooie liedje wel uit. Voor de eerste keer op onze reis hadden we regen en kou. Wat doe je dan in dat geval , je last de wandeling , die voorzien was , af, je pakt je rugzak en neemt terug de boot naar het vasteland. Op dat bootje zaten er zeker 30 man, een beetje zwaar overladen dus. gelukkig was er niet te veel deining en zijn we heelhuids aangekomen in Copacabana, waar het dan wel mooi weer was. de rest van de dag dan wat rondgelopen om de tijd te doden en dan vandaag naar La Paz.
Ze gaan hier sluiten , dus morgen de rest van het verhaal
hier zijn we dan aanbeland in Bolivie, het tweede deel van onze reis.
wat het eerste deel betreft hebben lis en ik, na lange beraadslaging besloten Peru een 8 op 10 te geven, wat dus grote onderscheiding is. het was leuk, interessant en vooral, de gezondheid is goed, het weer was perfect en de mensen heel vriendelijk.Het hoogtepunt was Machu Pichu , maar de rest was ook heel mooi.
de laatste dag in de heilige vallei was het bezoek aan een dorpje dat volledig gebouwd is op incaruines. de combinatie - inca en koloniale stijl is schitterend geslaagd. bovendien ligt het dorp in een prachtige omgeving. kortom , als afsluiter van peru kon dat tellen.
gisteren stond dan de trip naar het titicacameer op het programma. de busrit heeft 8,5 uur geduurd en we waren te laat om de grens over te steken. dan maar in Puno geslapen , eventjes naar de lokale markt geweest en heel, heel vermoeid in bed gekropen om 8 uur om dan rond middernacht wakker te worden en te realiseren dat we vlak naast de lokale dancing sliepen . het lawaai was niet te harden . gelukkig hadden we twee oordopjes mee en dat heeft ons gered. Deze morgen dan in Copacabana aangekomen . de eerste indruk van het Titicacameer was erg ontgoochelend. de meren die wij in Argentinie gezien hebben rond Bariloche waren veel mooier gelegen . dit is de eerste maal dat het een beetje tegenvalt, alhoewel het schitterende weer van vandaag veel goedgemaakt heeft. morgen varen we met de boot naar Isla del Sol, een eiland , gelegen op een uur van Copacabana. hopelijk maakt dat de trip de moeite waard.
hebben de planning voor Bolivie min of meer op punt gezet. 5 dagen jungle in Madidi National Park 5 dagen in de Yungas, een streek op 1500 meter gelegen en naar het schijnt heel mooi
5 dagen de salinas van Uyuni en dan stilletjes richting Chili en de Atacama dessert. dit is een planning en kan dus altijd aangepast worden Vamos a ver
De site is "magisch"vooral door de ligging die in die tijd toch moeilijk toegankelijk was.
Het eerste zicht als je toekomt geeft de "tril" en dan gaat het van oh, hoe hebben ze dat perfecte dorp hier kunnen neerzetten. Daarna bezoek je de ruine en kan je niet stoppen met fotos nemen. Ik denk dat het de meest gefotografeerde site ter wereld is. In het hoog seizoen telt deze site een gemiddeld van 2500 bezoekers per dag... die allen fotos nemen.
We hebben nu reeds 3 belangrijke inca ruine sites bezocht en houden het nu wel voor bekeken.
Morgen blijven we nog een dagje in Urubamba (nog steeds in de inca vallei) omdat de omgevng mooi is en je hier goed kan wandelen. Het dorpje is volgens de "lonelyplanet" en de "trotter" niet interessant, maar wij vinden dit des temeer tof omdat je hier zeer weining toeristen hebt en het daarom zijn authensiteit nog bewaard heeft. Geen artisanale markten en Cusco toestanden, alleen een oud, vuil en lelijk dorp maar met een lokale markt en heel veel winkeltjes en vriendelijke mensen. Luc heeft hier zijn haar laten knippen voor minder dan 1 euro ! Het was wel tussen de patatten en de vuilbak ... maar ik moet zeggen, het is zeker zo goed gesneden als bij de kapper in Belgie waar ze er veel meer tralala aan hangen.
Onze laatste hotellletjes waren proper en met de nodige faciliteiten, propere witte lakens en handdoeken, mooie parketvloeren en warme douches..
Overmorgen vertrekken we met de bus terug naar Cusco en daar gaan we nog eens lekker eten bij Gaston Arcurio, en dit voor een appel en een ei.
het is hier nu 4 uur in de namiddag , warm en ik hou het voor vandaag voor bekeken.
Na ons bezoek aan Machu Picu zijn we naar Urubamba vertrokken , 15 km van Ollentaytambo.we zijn hier nu twee dagen.
Hier is in feite heel weinig te beleven ,maar de bergen en valleien rond dit dorp zijn wel heel mooi. je kunt er ook zoutterrassen bezoeken en ook Incaterrassen in een kleine en diepe vallei, die volgens recente theorien door de Incas zouden zijn aangelegd om uit te testen welke soort planten op een bepaalde hoogte goed kunnen gedijen. de incas probeerden de verschillende hoogtes na te bootsen We zijn er gisteren naar toe gewandeld -15km - door prachtige Andeslandschappen . je ziet er boeren de velden bewerken zoals in de Incatijd, met os en houten ploeg. Meer en meer apprecieren wij de vriendelijkheid van deze boeremensen, die het niet gemakkelijk hebben om te overleven.Ze zijn heel discreet, maar als je hen aanspreekt zijn ze heel open en vriendelijk. Alleen jammer dat mijn spaans niet beter is.
Vandaag naar de salinas geweest, ook mooie wandeling.( 10 km )Een bron , waaruit water komt dat zeer veel zout bevat, wordt afgeleid naar duizenden kleine terassen . daar blijft het staan , het water verdampt gedeeltelijk en het zout ligt er maar om op te scheppen.De arbeiders werken zonder enige bescherming in het zoute water op blote voeten en met blote handen. de vakbonden zouden er een vette kluif aan hebben ,maar ik denk niet dat ze hier veel betekenen. Sociale zekerheid bestaat hier niet. Wie ziek is of zijn werk verliest heeft wel een groot probleem.
zoals Liz reeds geschreven heeft is het bezoek aan Machu Pichu een zeer mooie ervaring.Je moet wel een beetje het weer meehebben , want het eerste moment dat je Machu Pichu ziet is adembenemend.Als de wolken dan laag hangen , of het regent , heb je wel pech gehad. Gelukkig is de bewolking die er bij ons wel was , in de loop van de voormiddag opgetrokken. de site is zijn prijs meer dan waard, maar de trip ernaartoe is een echte toeristenuitpersing. het zijn ook van de bestbewaarde en uitgestrekste ruines in peru. tot nu toe weet men niet waarom de Incas Machu Pichu verlaten hebben. Men denkt dat de Incas de vesting verlaten hebben toen ze hoorden hoe de Spanjaarden tekeer gegaan zijn bij de verovering van Cusco en zich teruggetrokken hebben in de jungle.
wat ook de reden , ze hebben de mensheid een schitterende erfenis nagelaten.
voila, onze peru trip zit er bijna op . morgen naar Cusco op het gemak met de Colectivo, de plaatselijke bus.en overmorgen gaat het richting Puno en Bolivia
gisteren in Pisac, een indrukwekkende vesting van de Incas op een 30 km van Cusco.
de vesting is gebouwd op een hoog rotspunt ,dat de ganse vallei domineert. ze bestaat uit drie lagen en was verondersteld oninneembaar te zijn .Toch hebben de Conquistadores er korte metten mee gemaakt. De steile klim naar de citadel (2 uur en 4 km ) is echt een fantastische ervaring maar voor iemand die aan hoogtevrees leidt zoals ik soms een benauwende ervaring. Je wandelt, of in mijn geval, kruip je bijna langs het steile pad, dat soms langs de afgrond loopt en maar een meter breed is . had ik geweten waar ik aan begonnen was.....Ik was ook de enige halve gare die deze weg gekozen heb. mensen zoals Liz en een paar miljoen andere toeristen nemen gewoon een bus of taxi en laten zich tot op 500 meter van de vesting brengen.
het hotelletje dat we gekozen hadden was een vrij simpele bedoening maar had wel douche en warm water,, toch altans de eigenaar. Groot was dan onze verrassing s'morgens toen we noch agua caliente, noch agua fria hadden . Volgens de charmante eigenaar was zijn tank s'nachts leeggelopen, was het de wil van God en konden we er maar beter mee lachen . duizend exuses kwamen er maar toen ik vroeg als hij wou een kleine tegemoetkoming doen in de prijs, verdween hij als de bliksem en hebben we hem niet meer teruggezien.
in de namiddag dan de markt van Pisac bezocht en dan de collectivo naar Ollentaytambo genomen.
hier hebben we een goed hotel genomen met zicht op de Incaruines.
Ollentaytamno is de enige plaats waar de Incas de Spanjaarden een nederlaag toegebracht hebben . Inca Manco ( de enige Inca heerser en ook laatste Inca die weerstand geboden heeft aan de spanjaarden) had zich hier verschanst op de top van een vesting. Toen de Spanjaarden probeerden de vesting in te nemen via een zeer steile trap, werden ze onthaald op een regen van pijlen en stenen. Pizarro moest zich terugtrekken en de enige incaoverwinning was een feit. Maar dit mooie incaliedje duurde niet lang. Pizarro kwam terug met veel meer manschappen . Manco zag de bui al hangen en verdween met de noorderzon , en met enkele duizenden aanhangers , naar een plaats in de junle. Deze plaats is slechts recentelijk ontdekt en wordt nu met man en macht klaargemaakt om de toeristenhordes te ontvangen.
estoy hablando de la precioso ciudad de Cusco . todo va bien. en nu doe ik voort in het vlaams voor al die sukkelaars die geen woord spaans spreken . eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat het bij mij ook niet veel beter is. vandaag de laatste 4 uur les gehad. na vier dagen regelmatige en onregelmatige werkwoorden en hun vervoegingen te hebben gestudeerd heb ik het wel eventjes gehad met de taal van Cervantes. hoe kun je in godsnaam een taal zo gecompliceerd maken????. enfin , ik hoop dat de resultaten zullen volgen in de vorm van boeiende gesprekken met boliviaanse boeren over hun pataten en het slechte weer op de alti plano.
het was ook lis haar laatste dag spaans. lis is erin geslaagd om aan deze boeiende taal een nieuwe dimensie te geven . een klein voorbeeldje. als je een winkel binnenloopt in Cusco wordt je nogal vlug aangeklampt om je tarjeta de credit boven te halen. lis had daar iets heel efficients op gevonden . Met haar allercharmantste glimlach antwoorde ze : ESTOY LUGAR ( IK BEN PLAATS) , wat een verbeterde versie is van : solo quero mirar (gewoon eventjes kijken).Je kunt je de verbijsterde reactie voorstellen van de verkoopster . ondertussen zijn de plaatselijke winkels wel gewoon geworden aan haar vreemde taalcapriolen en wordt ze compleet met rust gelaten . je zou voor minder de daver op het lijf hebben.
bon , morgen vertrekken we terug de boerebuiten op, namelijk de heilige incavallei rond cusco . eerst gaat het naar Pisca, waar vrij belangrijke inca ruines zijn, dan gaat het naar Urumamba, waar we twee dagen blijven, er zijn inca ruines, salinas en heel mooie wandelingen , en dinsdag is dan de toeristische kers op de taart, de absolute must van elke Perureiziger die zichzelf respecteert MACHU PICHU. het is niet voor niets dat het volgende spreekwoord bestaat : eerst machu pichu zien en dan sterven. ik hoop dat het echt de moeite waard is en dat het weer meevalt. het zou zonde zijn van het geld , 270 dollar voor 4,5 uur machu pichu.
daarna gaat het terug de incavallei in om vrijdagavond terug in Cusco te zijn en de dag erop naar het Titicaca meer te vertrekken.
bon , dit was het dan , nog de rugzak maken en klaar is kees
groetjes aan iedereen die zich door deze blog heen worstelt. elk huisje heeft zijn kruisje, nietwaar ?
deze ochtend dan maar weer naar de spaanse les. We leren hoofdzakelijk grammatica... spreken en nieuwe woorden leren, zit er nog niet in. Luc is aan het zwoegen op de werkwoorden en ik zit aan de lidwoorden en de meervouden. Morgen begin ik ook aan de werkwoorden. De grammatica heeft veel van het frans, dus eerst in t frans denken en dan kom je er wel.
Het Zuid Amerikaans spaans is veel mooier en zachter dan het spaanse. Vele europeanen die hier op reis zijn, spreken een heel mondje spaans, om jaloers op te zijn. Ik moet nog niet teveel complexen hebben want de meesten hebben hier dan ook enkele maanden les gevolgd.
Deze namiddag hadden we afspraak met Lieve die ons meegenomen heeft naar de "Alliance Francaise", waar er een fransman een nieuwe banket bakkerij begonnen is. Daar een glaasje gedronken en lekkere broodjes en koeken gekocht voor ons ontbijt morgen.
Ons hotelletje "San Blas II" heeft mooie kamers, alleen het ontbijt trekt op niets. Steeds dezelfde onsmakelijke broodjes, dezelfde confituur en basta. De ontbijt ruimte is ook van het ongezelligste .... art nouveau stijl en er is geen kat in het hotel. Het is laagseizoen en het bulkt hier van de hotelletjes en restaurantjes. Ge moogt uwe kop niet buitensteken of ge wordt overvallen met souvenier jagers, winkeltjes, reisbureaus en iedereen heeft hier wel iets te verkopen of aan te prijzen en klampt u hiervoor aan.
Enfin, de namiddag met Lieve was een leuk intermezzo en het was zeker onderhoudend.
In Cusco ondervind ik wat last van de hoogte, zit regelmatig met wat hoofdpijn. Ik zal eens een aspirientje nemen, dat verdunt het bloed en verlicht het hoofd.
Ik heb me dus ook ingeschreven voor een snel cursus spaans.
Volg 5 ochtenden 2 uren per dag privë les. Luc heeft besloten om er 4 te doen.
Onze dagen in Cusco zijn dus goed gevuld met ·s ochtends spaanse les en in de namiddag winkelen of les voor Luc.
Hier zijn mooie juwelen in overwegend zilver. Het geeft gusting om een mooi stukje te kopen !! het probleem is, de weg is nog lang en hiermee rondlopen in o.a. Bolivie is niet aangeraden volgens Luc. Wat een alibi weer !!
Wat het eten betreft, hier is vanalles te krijgen; mooie exotische vruchten en wat een keuze... aan groenten en vlees, hiervan ook geen tekort. We bevoorraden ons dagelijks op de overdekte lokale "Mercado" die zeer kleurrijk is. Je kan er ook eten en dat is wat wij iedere middag na onze spaanse les doen. We gaan voor 3 Soles, equivalent van 1 usd, een volledige maaltijd eten bij een dametje dat lekker kan koken. Hiervoor heb je een voor- en nagerecht, en een tee (mate) met anis of coca bladeren, goed voor de digestie !!. s·Avonds proberen we dan een van de restaurantjes die Lieve ons aangewezen heeft. Hier zit het dan vol toeristen want Cusco zonder de toeristen zou er heel anders uitzien. Die stad leeft van het toerisme. Iedere toerist die naar "Machu Pichu" gaat komt eerst naar Cusco en blijft hier een paar dagen.
Voila, dat was het weer voor vandaag. Ga nog van een lekker warm bad genieten.
Morgen is het de beurt aan Luc
Vergeet niet ons enige mail adres is steeds : lucgermonpre@yahoo.com
vandaag van hotel veranderd. we waren terecht gekomem in een klein hotelletje voor een 95 soles ( ongeveer 25 euro ). de patron wou er dus niets meer afdoen , alhoewel we wel ons best gedaan hebben.
de plaats was niet slecht ,maar uit nieuwgierigheid zijn we dan gaan kijken in andere hotels met het idee : het is laag seizoen , dus moet die prijs omlaag. Zo gezegd, zo gedaan. bon , om een lange story kort te maken , we betalen meer , 15 soles , maar we hebben een zeer mooie kamer , een schitterend uitzicht over de bergen en de daken van Cusco . had ik alleen geweest, was de prijs zeker minder geweest maar geen uitzicht op Cusco en de bergen. who needs the view anyway . dit is een waarschuwing voor iedereen ; ga nooit shoppen met Lis, je eindigt altijd als de loser.
voor de rest is Cusco , althans het historische centrum , zeer mooi. Het staat er vol barokke kerken . de spanjaarden hebben na de verovering van het Incarijk de stad met de grond gelijk gemaakt en hebben op de fundamenten van de Incapaleizen hun kerken en gebouwen neergezet.
Je mag wel besluiten dat de spanjaarden hun koloniaal rijk op Indiaans bloed, zweet en tranen gebouwd hebben . Ze zijn als beesten tekeer gegaan zijn . Cusco moet prachtig geweest zijn in de Incatijd. Elke keizer bouwde er zijn paleis op het centrale plein van de Incahoofdstad. Enfin , gedane zaken nemen geen keer en deze toestand van verdrukking van de Indianen blijft na 500 jaar nog steeds voortduren.
het schijnt dat de afstammelingen van de Incas de val van hun rijk en vooral de manier waarop nog steeds niet te boven gekomen zijn. de tijd heeft in dit geval de geslagen wonden nog niet geheeld.
voor de rest was dit een dagje van lang uitslapen , een wandeling door de stad maken , de planning voor de volgende 2 weken op punt proberen te zetten en gewoon lui zijn.
Morgen hoop ik spaanse lessen te beginnen. Benieuwd als Lis zal meedoen.
Rond 6uur met de nachtbus in Cusco aangekomen. Luc heeft weining of niet kunnen slapen op de bus. Dat komt waarschijnlijk omdat wij niet samen hebben kunnen zitten, haha... Hij zat namelijk slecht, helemaal vooraan aan het raam op de 2de verdieping.
De dag voordien hebben wij met de bus in de fille gestaan wegens een ongeval met een bus die zijn bocht gemist had. De passagiers die vooraan zaten, zaten geklemd en er waren 3 doden waarvan beide chauffeurs. Misschien heefty dit wel meegespeeld.
Aangekomen in Cusco waren we wat vermoeid en hebben de hele dag als zombies rondgelopen. De stad wat verkend om toch wat aktief teblijven.
hello allemaal vanuit het zonnige Arica in het noorden van Chili ,
