De schilderijen die Jozef Constant hier laat zien zijn vooral getekend door afwezigheid, afwezigheid van mensen, op enkele schilderijen na en daar zien we dan mensen die ons de rug toekeren, die elders met hun aandacht vertoeven.

    De gebouwen staan er, maar geen teken van leven, geen papiertje, niets dat mensen verraadt.

Voor het venster in deze ruimte staan tralies: geen ontsnappen mogelijk.

    Een landschap alsof bevroren in het geheugen van wie weg is. Geen stem zal hier roepen op thuiskomst.

In een kleine bijgang hangen mooie portretten, als bevestiging dat Jozef Constant wel weet met de concrete mens om te gaan.

Pollie Gregoor hoeft geen verhaal, zijn werk is verhaal. Een samenraapsel van ijzer, hout, plaaster, kippendraad, doeken … noem maar op. En daaruit ontstaan werken. Deze tentoonstelling toont voornamelijk menselijke figuren. Vaak heel aangrijpend omdat de mens in zijn kwetsbaarheid naar voren treedt. Hij draagt teveel op zijn rug, in zijn hoofd, in zijn hart.

Bij het binnenkomen staat dit beeld te kijk. Wie kijkt? De kijker naar het beeld? Het beeld naar de straat? Ik noem het de straatwachter … en met de sleutels binnen handbereik: welke poorten of deuren gaat deze straatwachter openmaken?

    Moe van het denken opent hij zijn geheugen: leegte.

Is de balans in evenwicht? Op de achtergrond schilderwerken van Pollie Gregoor.

Een zotskap op het hoofd en op de plaats van het hart een soort slot … wat daarachter zit blijft onuitgesproken.

Zijn dromen stegen met een ladder de hemel in, maar zijn hart werd doorboord en opgesloten in een dwangbuis: hij zou de hemel niet meer bestormen.

De zwaarte van boeken of de lichtheid van bestaan: een rugzak die Karel niet zou willen missen.

Hannah is een vereniging die probeert via interculturele projecten tot een meer rechtvaardige en vredevoller wereld te komen. Zo is de kleine kunstgalerij Hannah ( Mechelsesteenweg 361 te Herent) erg bekend in het Leuvense. Omdat de uitnodiging die ik kreeg voor ‘Silence’ me erg aantrok, vroeg ik Christel of ze geen zin had mee te gaan naar de opening, wetend dat die altijd erg verzorgd is met eigen gebakken snackjes. Meteen gingen de mannen ook mee en trokken we met zijn vieren op cultureel pad.

‘Silence’: een project over stilte, over zwijgen en spreken. De exposerende kunstenaars: Pollie Gregoor en Jozef Constant.

Pollie Gregoor drukt zich uit in verschillende disciplines, maar zijn hoofdbezigheid is wellicht het verzamelen van wegwerpmateriaal. Zo vindt hij langs de weg wellicht een stuk ijzer, of een weggeworpen vod … verroest, uitgerafeld de weg ontsierend. Hij ontdekt in dat weggeworpen materiaal, dat een eigen verhaal in zich draagt, een mogelijkheid om iets nieuw te creëren, een nieuw verhaal samen te stellen. De kijker krijgt de vrijheid om zelf een verhaal aan het getoonde te koppelen, en zo wordt verhaal op verhaal geladen. Hij noemt zichzelf een verhalenverteller, en dat niet alleen met woorden. (www.polliegregoor.be)

Jozef Constant schildert. Hij werkt met een heel sober kleurenpalet, maar daardoor spreekt hij wellicht erg aan, met blauwe en bruine kleuren als hoofdtoon. Er zit iets van vervreemding in zijn werk. Door de nadruk die hij het licht meegeeft is het net of je in een andere wereld terechtkomt. Waarbij de vraag opkomt: waar blijven de mensen? (www.bit.ly/Jozef_Constant)

Karel Sergen (Karel Segers) is een Vlaams dichter, literair journalist en recensent. Hij hield een korte inleiding rond het idee van ‘Stilte’: de stilte van de verwondering tot de afgedwongen stilte van politieke gevangenen. Enkele van zijn gedichten werden kalligrafisch vorm gegeven.

Wie interesse heeft in het project van Hannah: www.hannah.be

Nog een laatste keer wil ik met de slingers bezig zijn. Ik werk er met plezier aan maar merk dat de inspiratie andere wegen uitgaat. Dus ga ik nu mijn inspiratie maar achterna.