Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Ik ben zo gewoon dat alles er is, maar dat is niet voor elke mens zo. We kunnen ZIJN, maar ZIJN heeft wel een andere betekenis als je zelfs de eenvoudigste dingen niet hebt, dan stap je toch wel graag uit die gewoonte. Dat werd mij duidelijk in een gesprek, hoe het bijna onmogelijk is voor sommige mensen hun leefomstandigheden te veranderen. Als je de kracht hebt, is het springen in het ijle. Je weet niet waar je uitkomt. Dan is er echt vertrouwen nodig, dat je gedragen wordt op Adelaarsvleugels. Mijn ♥ doet pijn...
Ze heeft de tijd niet even stil te staan om na te denken over haar leven, maar wanneer ze gaat zitten, door vermoeidheid overmand, beseft ze dat er geen kleuren zijn overgebleven in haar leven.
Was voor mij puur genieten van de oude Engelse sfeer. Je ziet zo voor je het kostuumtafereel, en al blijft het boek spannend tot op het einde, dan getuigt het toch van veel humor. Echt een ontspennend detectiveverhaal!
(Mrs Hudson and the Malabar Rose, 2005)
Met Mrs. Hudson en de Roos van Malabar schreef Martin Davies het langverwachte vervolg op zijn enthousiast ontvangen debuut. Ook nu moet de huishoudster van Sherlock Holmes in actie komen om haar superieur voor uitglijders te behoeden.
Het kerstfeest nadert als in Londen op een dag zowel de komst van een beroemd Indiaas juweel als van de grootste illusionist van die tijd aangekondigd wordt. Een gevaarlijke combinatie, zo vreest men in de hoogste regionen van de Engelse regering. Alle reden dus om Sherlock Holmes in te schakelen teneinde juweel en goochelaar gescheiden te houden.
Maar op de avond van het optreden van de grote Salamanzar wordt Londen geteisterd door een sneeuwstorm die zijn weerga in de geschiedenis niet kent. Diezelfde avond ook zal de Roos van Malabar tentoongesteld worden voor een uiterst select gezelschap. Op het moment echter dat de deuren van de kluis opengaan waarin de Roos bewaard wordt, blijkt dat deze verdwenen is. Het onmogelijke is geschied. Waar de heren aan opperste verwarring ten prooi vallen, weet de onverstoorbare en kordate Mrs. Hudson raad. Al snel wordt duidelijk wie het echte genie was in huize Holmes.
Kort geleden schreef ik iets over vriendschap, de veertig voorbij. Hierop kreeg ik een heel mooie reactie die ik slechts kan beamen. Ik deel ze dan ook graag met jullie aan het begin van een nieuwe week.
Vriendschap lijkt me zelfs na je 40,50,60,70,80,90,100 nimmer te
wissen.
Hoe lang het ook mag duren vooraleer je een échte vriendschap
ontmoet, die onuitwisbare band in je hersenpan blijft.
Wat je ook mee maakt, hoe lang het ook duurt, échte vrienden
kruisen steeds je pad op momenten dat je het niet verwacht of zelfs niet wilt.
Kan die vriendschap teloor gaan door verderf, leugens, misplaatste
opmerkingen en alles wat een mens een ander minder aangenaam aandoet ?
Neen, volgens mij.
De vriendschap is sterker dan alles wat we beleven. Het is
een geborgen (verborgen) eiwit in onze hersenen dat ons de luxe geeft om
samen in vriendschap te overleven.
Vriendschap is geen liefde.
Het is een onbetaalbaar luxe product waarvan je met slechts
enkele ware vrienden een leven lang kunt van genieten, want anderen kennen,
willen, kunnen de vriendschapsband niet vatten.
En die ware vrienden heb je door een synaps in je hersenen plots
ontmoet.
Terwijl mijn vriend sprak, werd ik overvallen door een heel vreemd, pijnlijk mengsel van gevoelens: blijheid, woede en melancholie. Ik werd me opeens bewust van een gegeven dat ik zorgvuldig voor mezelf verborgen had gehouden: dat ik lang geen enkele vriend meer had.Misschien is het normaal als je in de veertig bent, zeg maar vijftig. Iedereen heeft zijn eigen besognes - familie, kinderen, echtscheidingen, carrières, minnaressen - en vriendschap is een luxe die je je niet kunt permitteren. Misschien is vriendschap na je twintigste wel een echte luxe....
Guido Guerrieri, een veertigjarige advocaat in de Zuid-Italiaanse stad Bari, werkt in een omgeving waar corruptie, vriendjespolitiek en intimidatie hoogtij vieren. Guerrieri onderscheidt zich van zijn collega-advocaten doordat hij niet bang is een zaak aan te nemen waar anderen hun handen niet aan willen branden. Een jonge vrouw is in elkaar geslagen door haar partner, de zoon van een invloedrijke rechter, en wordt nu door deze ex-minnaar gestalkt. Guerrieri is niet alleen een nobele strijder tegen onrecht. Hij is een levensgenieter die houdt van goede boeken, muziek en wijn, en hij heeft een zwak voor mooie vrouwen. Misschien neemt hij de zaak van de mishandelde Martina aan omdat zij wordt beschermd door de directrice van Safe Shelter, de aanvankelijk ongenaakbare zuster Claudia. Net als Guerrieri is zij een fanatiek beoefenaar van oosterse vechtsporten, wat hen nader tot elkaar brengt. Het duel tussen de twee advocaten in de rechtszaal is een voorbeeld van verbale vechtsport. Precies op het moment dat hij zwak lijkt te staan, haalt Guerrieri de tegenpartij met een onverwachte beweging onderuit. Het proces krijgt op het laatst een dramatische wending die ook Guerrieri niet kon voorzien.
Na De onbewuste getuige, dat in Nederland enthousiast werd ontvangen door pers en publiek, is Met gesloten ogen de tweede literaire thriller van de Italiaanse antimaffiamagistraat Gianrico Carofiglio (1961). Van zijn boeken werden in Italië honderdduizenden exemplaren verkocht en hij is nu bezig aan een onstuitbare opmars in Europa.
Als de zogenaamde crisis erger wordt, moet de bovenlaag van de samenleving beter betaald worden om de problemen beter op te lossen. Hoe erger de crisis, des te meer krijgen ze betaald en de te meer dure experts laten ze aanrukken. Als het helemaal in het honderd loopt, worden de allerduurste experts aangeetrokken.
BUIGEN EN ACCEPTEREN EN BEEDANKEN, DAT IS WAT HET VOETVOLK MAG DOEN!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
