Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
En dat niet door Corona maar door wat ik hier plots en onaangekondigd voor heb bij ons geliefd SeniorenNet. Blijkbaar ben ik niet het enige slachtoffer wanneer ik al die blanco vakken zie. Dit kan het einde zijn van ons bloggen. Nog enkelen kunnen wel nog bloggen als voorheen. Intriest om zo het jaar af te sluiten! Wie nog? Laat maar weten.
In deze voor ons barre tijden wil ik toch even stil staan bij de ontelbare vluchtelingen overal ter wereld. Voor hen geen warm nest en ook geen toekomstperspectieven in het komend jaar waar wij wél het verschil kunnen maken. In deze Coronapandemie vinden wij het met zijn allen erg dat we de overgang van oud naar nieuw maar in zeer beperkte kring kunnen vieren. Maar zijn wij niet bevoordeeld dat we tenminste ons kunnen terug trekken in een warme woning met alles wat ons hartje lust....Ik sta hier inderdaad letterlijk stil als ik denk aan de ontelbaren ontheemden voor wie ook dit jaar niets te vieren valt...
Bretonse verhoudingen is een ongemeen spannende en sfeervolle detective, vol humor en met een sympathieke rechercheur die de lezer meteen voor zich wint.
Een eerste zaak voor de eigenzinnige commissaris Dupin, liefhebber van pinguïns en verslaafd aan cafeïne, geboren Parijzenaar, maar noodgedwongen werkzaam in Bretagne, volgens hem het einde van de wereld. Op een bloedhete ochtend in juli vindt in het pittoreske kunstenaarsdorp Pont Aven een mysterieuze moord plaats: Pierre-Louis Pennec, de hoogbejaarde eigenaar van het legendarische hotel Central, waar ooit Gauguin en andere beroemde kunstenaars logeerden, is op brute wijze doodgestoken. Wie vermoordt een 91-jarige en waarom? Wat is er in zijn laatste dagen voorgevallen? Als niet veel later een tweede lijk wordt aangetroffen aan de Bretonse kust, realiseert Dupin dat de zaak omvangrijker is dan verwacht. Terwijl de roep om duidelijkheid toeneemt en de grillige dorpsbewoners hardnekkig blijven zwijgen, komt commissaris Dupin een spectaculair geheim op het spoor...
'De beschrijvingen van dorpjes, de natuur en van de lokale gebruiken en specialiteiten lopen als een rode draad door het verhaal en zorgen ervoor dat het boek je in opperste vakantiestemming brengt' Frankfurter Allgemeine Zeitung
Ik wens dat je net als de herders voor niets hoeft te vrezen, dat je van onrust mag genezen en dat je in kinderogen Gods vrede mag lezen.
Ik wens dat je net als de wijzen je moedig op weg durft bewegen, dat je iets van je gaven zult geven en dat je verbonden met velen hoopvol zult mogen leven.
Ik heb me wel mooi opgekleed, maar geen bubel, dan maar tv kijken, want ook geen middernachtmis kunnen bijwonen of er als lectorr mogen voorlezen voor een bomvolle kerk. ik hoop met allen dat het volgend jaar weer een gewoon kersteet wordt!
Een nieuwe onderwijzeres wilde haar leerlingen psychologisch inzicht bijbrengen. Nadat ze het woord ‘stompzinnig’ had uitgelegd, richtte ze zich tot de klas met: “Wie van jullie denkt ooit eens stompzinnig te zijn geweest, mag nu rechtop staan.” Na een hele tijd stond Harry met veel tegenzin op. Zij vroeg verwonderd: “Dus, Harry, jij denkt dat je soms wel eens stompzinnig was?” “Neen, mevrouw, maar ik vond het zo zielig dat u daar zo heel alleen rechtop stond.”
Fratelli tutti - Encycliek over broederlijkheid en sociale vriendschap.
Elke dag biedt ons een nieuwe kans, een nieuwe mogelijkheid. We moeten niet alles verwachten van onze bestuurders, dat zou kinderachtig zijn. We krijgen de ruimte die we nodig hebben voor medeverantwoordelijkheid bij het creëren en invoeren van nieuwe processen en veranderingen (77).
De wereld is er voor iedereen, omdat we allemaal met dezelfde waardigheid op deze aarde geboren zijn. Verschillen in kleur, religie, talent, geboorteplaats, woonplaats en nog zoveel meer kunnen niet opgeëist of gebruikt worden om te rechtvaardigen dat de privileges van sommigen boven de rechten van iedereen geplaatst worden. Als gemeenschap hebben we de plicht ervoor te zorgen dat ieder mens waardig kan leven en voldoende mogelijkheden heeft om zich integraal te ontwikkelen (118).
Barbara is getrouwd met haar grote liefde, de gedecoreerde held, Rafael. Ze ondervindt dat getrouwd zijn met een held niet eenvoudig is, maar scheiden van zo'n dapper iemand bijna onmogelijk. Als Barbara op een avond thuiskomt van haar werk, wordt ze aangevallen door een gemaskerde man. Barbara verweert zich zodanig dat de aanvaller het niet overleeft. Wie was de man? Haar ex Rafael? En was Barbara wel het doelwit?
Nooit eerder werden er in het naoorlogse België meer overlijdens in de maand november opgetekend dan dit jaar. Het illustreert nog maar eens hoe dodelijk ook de tweede golf is.
God van licht en leven, meer dan wij vermoeden zijt Gij ons nabij, meer dan onze ogen durven geloven zijt Gij in Jezus van Nazareth als een licht ons voorgegaan. Met vreugde beluisteren wij uw Woord, zien wij uit naar de komst van uw Licht. Vervul ons met warme aandacht voor onze medemens, help ons te geloven dat waar mensen elkaar van harte dragen, Gij midden onder hen aanwezig zijt. Amen.
De Squadra mobile van de Rione Monti in Rome wordt geconfronteerd met de moord op een Syrisch gezin dat in Italië is aangekomen na een levensgevaarlijke overtocht over de Middellandse Zee. Het jongste kind van het gezin blijft na de moord vermist. Het team van Elisa Ferrari gaat op zoek naar de moordenaar, in de hoop het kind te kunnen redden. Intussen raakt ook het onderzoek naar de moord op Erika Mirabelli, de echtgenote van hoofdinspecteur Cristiano Clementi, in een stroomversnelling. De historische roman waaraan Erika kort voor haar dood werkte en die kwaad bloed zet in het Vaticaan, blijkt gestolen. Werd ze daarom vermoord? Of speelden bij haar dood andere motieven?
Stefaan Werbrouck schreef jarenlang scenario’s voor televisie. Vandaag werkt hij in het Vaticaan en woont hij ten zuiden van de Italiaanse hoofdstad, tussen de olij_ omen en wijngaarden van de Colli Albani. De godslastering maakt deel uit van een spannende thrillerreeks die de lezer meeneemt naar het kloppende hart van Rome, waar ook ten tijde van de keizers en de pausen moord en doodslag al aan de orde van de dag waren.
Dit boek heb ik heel graag gelezen, me niets aangetrokken van de vele personages die genoemd worden op de eerste pagina's, dus doe het ook niet! Zelfs de 330 pagina's zullen je niet afschrikken bij dit trieste weer! Haal dit boek maar vlug binnen en je bent meteen en voor niets in Rome!
Een leermeester haalt bij het begin van zijn onderricht een biljet van 20 euro tevoorschijn en zwaait ermee naar zijn leerlingen. “Wie wil dit hebben?” Een bos handen gaat de hoogte in. De meester lacht: “Ik ga dat biljet aan één van jullie geven, maar laat het me eerst even de nodige behandelingen geven.” Hij verfrommelt het biljet tot een propje en herneemt: “Wil je het nog altijd? Wat denk je ervan als ik het nog wat meer toetakel?” Hij gooit het verfrommelde ding op de grond en verplettert het. “Is er nog iemand die het wil?” Het bos opgestoken armen is nog even groot. “Vrienden, je hebt nu een heel interessante les gekregen. Het maakt niet uit hoe ik dat biljet behandel jullie willen het nog altijd, omdat zijn waarde niet verminderd is. Het is nog altijd 20 euro waard! In jullie leven kan het gebeuren dat je verfrommeld wordt, verworpen, mishandeld door mensen of door tegenslagen. Je kunt dan de indruk krijgen dat je niets meer waard bent. Welnu, ik zeg jullie: je behoudt altijd je zelfde waarde. Je waardigheid valt niet samen met je daden en ook niet met wat je overkomt. Je kunt altijd opstaan als je gevallen bent en verdergaan naar je doel, want je waarde blijft intact.”
Een kind komt bij zijn moeder en vraagt: Mam, gaan we vanmiddag naar het park de eendjes voeren? En de moeder antwoordt: nee Jantje ik heb nu geen tijd, ga maar fijn zitten lezen in dat boek dat je van Sinterklaas gekregen hebt.
Een kind vraagt aan zijn vader: Papa, wil je me helpen met een boot plakken. En de vader zegt: Nou niet, Pietje, ik wil nu naar het voetballen kijken, ga maar fijn spelen met die mooie legodoos die je van Sinterklaas hebt gehad.
Kinderen brengen een pakje naar hun oude moeder: Hoi mam, we hebben iets leuks voor u gekocht, voor Sinterklaas. Maar nu moeten we gaan, hoor, want we hebben het nog zo druk, we gaan samen met vrienden naar een kerstmarkt in Duitsland.
Een adventskrans is een hangende of op tafel liggende ronde krans van gevlochten dennen- of sparrengroen als symbool van hoop, met vier kaarsen waarvan tijdens de advent er elke zondag één meer wordt aangestoken. Hij wordt zowel in huis als in de kerk gebruikt. Op de laatste zondag voor kerst branden dus alle kaarsen.
Op deze zondag vieren we tevens dit jaar het feest van de heilige Niklaas. dus heel veel drukte in de huiskamers.
We weten allemaal wie hij is, de man die wordt verdacht van een verschrikkelijke misdaad. Het monster. Maar wie is de vrouw die zich aan hem vastklampt op de trappen van de rechtbank? Het leven van Jean Taylor was heerlijk gewoontjes. Mooi huis, prima baan, knappe echtgenoot. Totdat haar man Glen de man werd die van die misdaad werd verdacht. Maar nu is Glen dood en is ze vrij om háár verhaal te vertellen. Jean Taylor gaat ons alles wat ze weet vertellen...
Niet ver van mijn deur was er een mooi kerkgebouw. Al enkle jaren is deze kerk ontwijd en hebben er enkele architekten hun intek ingenomen. Of het een ingave is van die architecten of toch een besluit van de stad, maaar plots kon het verkeerr er niet meer rechtdoor. Verkersveiligheid of wilden die mensen af en toe wat speeltijd, want wat ooit een baan was is nu omgetoverd speelpleintje, blijkbaar voor volwassenen. Er waren alvast heel wat verkeersborden voor nodig, nog veel meer dan je op deze foto ziet!
Kirill, de vijfentwintigjarige zoon van een vooraanstaande kunsthandelaar in Moskou, gaat met vrienden op skivakantie en krijgt een ernstig ongeluk. De breekbare band met zijn vader lijkt zich hierdoor te versterken, maar plaatst hem ook in een grimmige realiteit. Hoe had hij ooit kunnen bedenken dat zijn leven zo radicaal zou veranderen? Jeremy is gescheiden en vader van twee kinderen. Op een dag komt hij in zijn woonplaats Amersfoort een vroegere klasgenoot uit groep zeven tegen. Tijdens een kop koffie om bij te praten krijgt hij een uitnodiging voor een avontuurlijke zeiltocht. Samen met zijn vriendin Annet reist hij af naar Spitsbergen, niet wetende dat deze zeilvakantie heel anders zal verlopen dan hij verwacht. Zowel voor Kirill als Jeremy is niets wat het lijkt. Verleden en heden verweven zich tot een onontkoombare werkelijkheid. Een werkelijkheid die langzaam maar zeker een fatale wending neemt.
Openheid is mooi, openheid zorgt voor begrip! Door te vertellen wat er in je leeft laat je je kennen, weet de ander wat er speelt, wat je denkt en voelt. Als je open bent dan hoef je het gevecht niet alleen aan te gaan. Daar waar geen echte openheid is, zowel in het positieve als in het negatieve, daar is geen wederzijds vertrouwen. Openheid en vertrouwen zijn de ingrediënten van het echte leven in een menselijke relatie.
Er speurt iemand mee over de schouders van De Cock en zijn assistent Vledder. De achttienjarige Sandra Verloop is uitverkoren in een radioprogramma. Ze wil graag kennis maken met een bekende Nederlander. Voor haar is dat: rechercheur De Cock van het politiebureau Warmoesstraat. Sandra valt met haar neus in de boter. De Cock en Vledder zijn op zoek naar een lijk, terwijl ze gewoonlijk naar een moordenaar speuren. De zaak begint met een telefoontje van een man die zegt dat hij iemand heeft vermoord. Een ander telefoontje leidt de rechercheurs naar de parkeerplaats bij het Havengebouw. De achterbank van een daar geparkeerde auto biedt een gruwelijke aanblik. Er ligt een dode vrouw, met in de opengesperde ogen nog 'n blik van schrik, angst en verbijstering. De Cock moet de geschiedenis induiken om te begrijpen waar het motief voor moord deze keer te vinden is. IN EEN RUK UITGELEZEN!
Nu we er met zijn allen niet heen mogen gaan, denk ik even terug aan de vele Lourdesbedevaarten wwar ik als brancardier mocht heen gaan om de zieken naar de grot te brengen of om even te gaan winkelen met de mindervaliden. Ik denk ook aan de stilte momenten voor de grot in de avond waar ik alleen naar toe ging en dan zag je plots de één na de andere afzakken, ook al hadden ze na een lange en zware dagtaak even samen gingen gaan drinken, om toch Maria te groeten. De vele jongeren met diverse achtergronden en karakters viielen er sitl om bij Maria te zijn.
“Een telefoontje doen naar iemand die je mist of al lang niet hebt gehoord. Voor velen kan dit in de avonduren zelfs gratis.”
“Een brief of kaart sturen naar iemand. Zo’n brief of kaartje ontvangen doet veel deugd. Je kan dat verscheidene keren lezen. Je zet het op de kast en je beseft dat men je niet vergeten is.”
“Een gesprek op afstand met mensen die je buiten ontmoet. Afstand en nabijheid gaan hier ten volle samen. Verse lucht bij zo’n openluchtgesprek zal ook deugd doen aan het eigen welzijn. Zo kunnen we samen elke week de groeiende eenzaamheid verlichten.”
Wie meedoet met het hartverwarmend initiatief 1+1+1, kan wekelijks iemand telefoneren die aan een babbel toe is, wekelijks iemand een kaartje (een ruime keuze bij uitgeverij Muurkranten) of een brief sturen en ook wekelijks met iemand in de buitenlucht een gesprek aanknopen. Dat zijn de drie manieren om elkaar coronaproof nabij te zijn.
Het leven van Lana Granger is een farce. Ze heeft zoveel leugens verteld over zichzelf dat ze amper nog weet wat de waarheid is. Ze krijgt een baantje als oppas van Luke, een moeilijk hanteerbaar jongetje dat iedereen manipuleert. Niemand kan hem aan, maar in Lana lijkt hij zijn gelijke te hebben gevonden – of zij de hare? Dan verdwijnt Lana’s beste vriendin Beck spoorloos. Lana’s alibi klopt niet en de politie legt haar het vuur na aan de schenen. Lana echter hult zich in stilzwijgen totdat blijkt dat iemand haar duistere geheimen kent en staat te popelen om ze aan het licht te brengen.
In mijn bloed is een vakkundig gecomponeerde psychologische thriller met een rauwe, onderhuidse spanning. Voor de liefhebbers van Karin Slaughter.
'Incognito' is de tweede thriller vanDen Hartog. Na zijn debuut 'Mandaat' is hij eropnieuw in geslaagd om de lezer te verrassenmet een roman waarin fictie en feiten doorelkaar heen lopen. Tom Grant keert terug enbelandt in een wereld die zo duister is dat hijhet bestaan ervan niet had kunnen vermoeden.
Op verschillende locaties vinden moorden plaats. Op St. John wordt eendeel van het duizenden jaren oude Boek der Dageraad bemachtigd.De mysterieuze organisatie Het Verbond huurt Tom Grant in om de restervan te vinden. Ze willen voorkomen dat de inhoud openbaar gemaaktwordt. Een normale opdracht loopt uit in een nachtmerrie. In India zit deNieuwe Orde der Assassijnen achter hem aan. Deze middeleeuwsesekte van huurmoordenaars blijkt nieuw leven ingeblazen te zijn. Hunleider wil het Boek der Dageraad ook in zijn bezit krijgen. In Parijs rakenhet Verbond en de Assassijnen met elkaar in conflict. Dan ontdekt Grantdat er een gebeurtenis gaat plaatsvinden die de aanslagen van 11september doet verbleken. Lukt het om een wereldwijd drama tevoorkomen?
Sint-Maarten naar wie ik genoemd werd, de heilige die ik probeer na te volgen, want ook ik deel heel graag met zij die het minder goed hebben in welke vorm van delen ook. Aandacht geven is één van mijn grootste betrachtingen naast er willen zijn voor de ander waar het kan en in mijn mogelijkheden ligt. Ik deel dan ook heel graag mijn mantel.
Tijdens een zeer strenge winter, waarin velen afzagen van de ijzige kou, zag Sint-Maarten bij de stadspoort van Amiens een armzalig geklede man. Deze smeekte de voorbijgangers om medelijden, maar allen liepen achteloos voorbij. Maarten zag dit en gedreven door de geest van God, wilde hij iets doen voor die sukkelaar. Maar wat kon hij doen? Al wat hij nog bezat was de soldatenmantel om zijn schouders. De rest had hij bij andere gelegenheden al weggeschonken. Hij trok het zwaard waarmee hij omgord was, sneed zijn mantel middendoor en gaf de ene helft aan de arme man. De andere helft sloeg hij zelf weer om. Veel omstanders lachten hem uit nu hij er - in een halve mantel - potsierlijk bij liep. Anderen, met meer inzicht, betreurden dat zij niet hetzelfde gedaan hadden want, rijk als ze waren, hoefden zij niet te vrezen naakt te moeten rondlopen. De volgende nacht verscheen Christus aan Maarten in zijn slaap. Hij doeg het deel van de mantel dat de heilige aan de arme gegeven had. Maarten hoorde Jezus duidelijk zeggen: “Maarten, jij hebt mij met deze mantel gekleed.”
Dat rechercheur Sean Corrigan op z'n zachtst gezegd geen fijne jeugd heeft gehad, heeft hem er niet van weerhouden een mooi leven op te bouwen met zijn vrouw en twee dochters en een geweldige carrière bij de afdeling Moordzaken van Zuid-Londen na te streven. Hij heeft er daarentegen wel een bijzondere vaardigheid aan overgehouden: als geen ander herkent hij de duistere kant in de misdadigers met wie hij van doen heeft - dezelfde duistere kant die hij ook in zichzelf herkent. Nu is Sean op zoek naar de meest geraffineerde seriemoordenaar met wie hij ooit te maken heeft gehad.
De man heeft geen eenduidige werkwijze, laat geen enkel forensisch spoor na en zijn slachtoffers hebben niets met elkaar gemeen. De enige overeenkomst is de vrijwel smetteloze werkwijze, het onmiskenbare bewijs dat de moorden steeds door dezelfde man worden gepleegd. Sean zal diep in zijn eigen ziel moeten kijken om de moordenaar te kunnen doorgronden - en hem te vinden voordat hij er zelf aan onderdoor gaat...
Voor iedereen die dit jaar een kerststal wil opzetten:
Rekening houdend met de momenteel geldende regels ...Jezus Mariaen Jozef = 1 huishouden ... maar dan wordt het krap.
Daarnaast zijn er de herders (volgens de traditie tenminste 2) PLUS de 3 wijze mannen👳♂👳👳♂
Als we aannemen dat de (minimaal) 2 herders geen familie van elkaar zijn en de 3👳♂👳👳♂ wijze mannen niet samen wonen in een gedeeld appartement, dan zijn er in totaal ACHT mensen uit ZES huishoudens !!!
Wat kan je doen? 🤷🏼♀
Voeg de drie wijze mannen👳♂👳👳♂ pas op 6 januari toe en stuur de herders op 5 januari naar huis. Laat een briefje invullen met naam, adres, aankomst- en vertrektijden, plaats desinfectiemiddeldispensers en, heel belangrijk, ... markeer duidelijk de afstanden voor de stal en de regels voor eenrichtingsverkeer met plakband. Vergeet niet om beveiliging 👮♂👮♀👮voor de ingang te plaatsen en mondkapjes uit te delen.
Let op, die drie wijze mannen komen uit het oosten. Dus check het reisadvies nog even, anders 14 dagen in Quarantaine!!
Mijn vader heeft me boven alles één ding geleerd: het maakt niet uit hoeveel we in het door ons gekozen beroep bereiken, het maakt niet uit hoeveel rijkdom en macht we verwerven, waar het werkelijk om gaat is een goed mens te zijn. Niets meer en niets minder. Hij is een heel goed mens.
Laten we ons niet bezighouden met onze ogen strak op onze politieke leiders te richten in de hoop ze te betrappen op een onduidelijkheid of een vergeten achterdeurtje. Dat lost toch niets op. Laten we juist creatief zijn en het voorbeeld van Jezus volgen: onze blik open houden voor iedereen en vooral voor de meest zwakken en eenzamen. We mogen dan wel niet samenkomen in , maar er zijn tal van andere manieren om contact met mensen te behouden of te herstellen. Laten we ons vooral niet beperken tot altijd dezelfde personen, maar juist zoeken in onze lijst van contactpersonen naar die mensen met wie het contact verwaterd is of van wie we vermoeden dat een telefoontje echt een groot verschil kan maken.
Claire Wright is een werkloze actrice in New York. Haar enige klus is de rol van lokaas spelen voor een advocatenkantoor gespecialiseerd in scheidingen. Claire moet getrouwde mannen verleiden, haar avances neemt ze op om later tegen hen te gebruiken. Er is maar één regel: zij magverleiden, de mannen moeten de eerste stap zetten. De advocaten willen bewijs hebben voor overspelig gedrag, onschuldige mannen hebben niks te vrezen. Dan verandert het spel. Een van de mannen wordt door de politie verdacht van de moord op zijn vrouw. Ze vragen Claire om de man een bekentenis te ontlokken. Ze denkt dat ze het kan, al zal het de rol van haar leven worden. Maar al snel gaat Claire twijfelen. Want wie bespeelt wie?
Dit is één van de beste boeken die ik recent heb gelezen, dus een aaanrader!
die veel te weinig gewaardeerrd worden voor het werk dat ze doen waar velen hun neus voor ophalen. Bij deze mijn oprechte waardeing, want het is ook een belastende taak die soms hun gezondheid ondermijnt!
Dagelijks komen er bijna 14.000 nieuwe besmettingen bij in ons land. Dat blijkt woensdagochtend uit de voorlopige gegevens op het online dashboard van gezondheidsinstituut Sciensano. Sinds de uitbraak van het coronavirus zijn in ons land al meer dan 11.000 mensen overleden aan covid-19. Achter deze neutrale cijfers schuilt telkens een mensenleven, en vele nabestaanden!
Daniël Daens, detective in Antwerpen, komt buiten zijn wil om in een wespennest terecht. De zonderlinge Dieter Calliauw roept zijn hulp in bij de zoektocht naar zijn verdwenen vader. Daens weigert. Wanneer de oude man vermoord wordt teruggevonden, vindt Calliauw dat Daens moet boeten.Om uit de greep van de verbitterde zoon te raken, moet Daens de moord oplossen. Hij wordt meegesleurd in een verhaal dat de demonen van de collaboratie weer tot leven wekt. Intussen tracht hij het hoofd koel te houden door elke zondag tango te dansen en te mijmeren over zijn te vroeg gestorven geliefde. Maar herinneringen kunnen verwoestende gevolgen hebben.
Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.
Drie mensen: detective Emanuel Selavy, die vooral in de gure wijken van Marseille opereert, onderzoeksrechter Theodora Steiner, die de opdracht krijgt de prefectuur van Marseille door te lichten, en het Parijse rijkeluiszoontje Raymond Roussel, op zoek naar kicks en de gitzwarte kant van de samenleving. Drie mensen die elkaar niet kennen, maar toch verbonden zijn door één persoon: de misdadiger Lönnroth. Zijn misdaden zijn berucht: hij ontvoert jonge meisjes en laat hen spoorloos verdwijnen. Hij is zelf ongrijpbaar.
Gaandeweg ontdekken de drie dat er nog een andere band is: hun vaders bleken elkaar te kennen. Meer zelfs, de vaders waren ongeveer honderd jaar geleden verwikkeld in een complot om de Republiek van Antarctica te stichten. Een jonge geleerde, een zekere Lönnroth, vergezelde hen naar de Zuidpool. Hij was bezig met bizarre experimenten.
Guido Eekhaut werd meermaals bekroond met en genomineerd voor de Hercule Poirotprijs, Diamanten Kogel en Gouden Strop. Q, Slender Man en De verdwijning zijn Eekhauts recentste thrillers.
Het is gedaan met al die ijdle dingen! De maan speelt op de zilvren avondfluit; hij zingt nu niet meer mee, dat lied is uit, een schooner stem kon in zijn ziele dringen.
Hij zal in d' afgrond van Gods liefde springen, trekt zijn verleden en zijn kleéren uit, en in een pij, met zijne ziel als luit, gaat hij al beedlend langs de huizen zingen,
zingt voor den wolf, de vogels en de bloemen, kan al wat leeft zijn broers en zusters noemen, de Liefde zingt hem mager als een riet.
In zulke pure mensch wil God staan branden, boort hem Zijn vuur door voeten, hart en handen. Uit elke wonde juicht het zonnelied!
Angela Mattioli, bewoonster van een galerijflat en vriendin van Amedeo Consonni, stapt onverwachts uit het voorspelbare leven van een lerares op het lyceum. Een van haar leerlingen is ontvoerd, lijkt het, tegen een hoog losgeld. Een vervelende jongen, maar Angela wil weten wat er werkelijk is gebeurd. Ze gaat het uitzoeken en komt terecht in een onafzienbare kluwen van bizarre avonturen. De verbijsterde Amedeo kan het allemaal nauwelijks geloven.
De heldere tafels zonder tooi gedekt. Borden en bekers. Onversierd bestek. Het boek waaruit men ons zal lezen ligt, terwijl de lector rechtop wacht, nog dicht.
De staande bel, het echoloze sein voor de gemeenschap. Aangezeten zijn. Bewegingen van handen. Op de dis de sneden brood, de rondgedeelde vis.
Geluid dat geen geluid is. Bijna licht. Voor elke vensternis een vergezicht. De vragen al vergeten en verhoord. Geen ander dan de lector heeft het Woord.
Paus Franciscus herinnert aan het verhaal van Kaïn en Abel – net als bij zijn eerste reis naar Lampedusa: “Waar is je broeder?”, “Ben ik dan de hoeder van mijn broeder?” Het antwoord geeft de barmhartige Samaritaan. Hij loopt niet onverschillig in een boog om de problemen heen, maar ontfermt zich over de lijdende medemens. “There are people dying.”
De tijd dringt, we weten wat we moeten doen: “Heal the world. Make it a better place”.
dat mijn bijdragen blijkbaar terrug verschijnen op de dag die ik plaats, en niiet zeven dagen later. Want ik wist niet meer wie op wat gereageerd had. Had ik dit maar mogen schrijven in dit mooi interieur, maar helaas alles gesloten door de Corona-vijand! Ik ben er ooit geweest! BARCELONA!
De meeste van ons lezers groeiden op in een tijd waarin ze moesten luisteren naar hun ouders. Er werd niet gediscussieerd of onderhandeld, moeders en vaders woord was wet. Waarom? Daarom. De samenleving koesterde autoriteit als waarde, mondigheid werd niet aangemoedigd. Je plaats kennen was belangrijker dan je plaats opeisen. Dat beperkte zich niet tot het eigen gezin. Op school was de leerkracht de baas, op het werk de directeur. Politici wisten hoe het land moest worden geleid, priesters kenden de weg naar de hemel. De catechismus had op elke vraag een antwoord. Al kenden katholieken toen al de deugd van de flexibiliteit, een mens mag nooit overdrijven.
Ergens op de wereld staat de levensboom Een sterke boom De vriendenboom Een die niet van zon en regen leeft Maar van een beetje tederheid Vriendschap en genegenheid Iets dat we langzaamaan vergeten
't Is misschien een heel naieve kinderdroom Die boom van mij De vriendenboom Maar hij zou er moeten wezen Overal waar mensen samen zijn Arm of rijk en groot of klein - Dat moest de hele wereld weten
Als je maar oprecht naar die boom wilt zoeken Staat-ie heel dichtbij misschien Kun je 'm uit je venster zien Maar hij staat nergens in de boeken
Als je durft te leven zonder angst of schroom Dan groeit-ie wel De vriendenboom En je zult het met me eens zijn 't Allermooiste van de hele schepping Is de vriendenboom
Als je maar oprecht naar die boom wilt zoeken Hoef je niet zo ver te gaan Hij kan in je straatje staan Maar hij staat nergens in de boeken
Als je durft te leven zonder angst of schroom Dan groeit-ie wel De vriendenboom En je zult het met me eens zijn 't Allermooiste van de hele schepping Is de vriendenboom
Een mens is niet zomaar een dingetje, iets bloots. Diep in dat dingetje verbergt zich iets groots. Er woont een wonder in, iets ongelooflijk machtigs. Een kind is meer dan alleen maar iets engelachtigs. Ik weet niet wat het is, maar ik maak me sterk: zo'n mensenkind is niet alleen maar mensenwerk.
Toon Hermans (1916-2000)
Lees ook: Toon Hermans over God: 10 uitspraken om bij stil te staan
'Heer blijf bij ons, de zon gaat onder.' Wij boden dan het avondbrood den vreemden man, die langs de baan met ons was meegegaan. En wijl hij, 't zegenend de oogen sloot, gebeurde het: Zijn aangezicht verklaarde in een hemelsch licht, waarin hij plotseling verdween Dit was het wonder. Wij stonden weer alleen, doch vouwden blij onz' handen. Het was alsof Hij door ons heen verdween en t licht in ons is blijven branden. Blijf zoo in ons, o Heer, de zon gaat onder!
Mooi zijn ze allen de moeders der wereld dag in, dag uit, wakend over hun kind. Zij zijn het evenbeeld van een Madonna die zonder voorkeur ons allen bemint. Teer is de liefde van al onze moeders maar zij staat sterk tegen dreigende macht. Zo innig goed zijn zij, al onze moeders dat zij zich opoff’ren zonder een klacht. Het leven eist zijn prijs, de kind’ren worden wijs, de moeders worden grijs, maar wat ook verdwijnt, hun schoonheid die blijft. Mooi zijn ze allen, de moeders der wereld de grootste schatten van goedheid en trouw. En op die vrouwen, op al onze moeders, daar heeft de mensheid haar hoop op gebouwd.
Moeders, Moeders, hoe veel zorg heeft liefde u meegebracht. ‘t Leven is voor moeders één berusten. Geen enk’le klacht komt er over uw lippen als uw kind’ren eens gaan, één voor één u ontglippen, naar een eigen bestaan.
Mooi zijn ze allen de moeders der wereld dag in, dag uit, wakend over hun kind. Zij zijn het evenbeeld van een Madonna die zonder voorkeur ons allen bemint. Teer is de liefde van al onze moeders maar zij staat sterk tegen dreigende macht. Zo innig goed zijn zij, al onze moeders dat zij zich opoff’ren zonder een klacht. Het leven eist zijn prijs, de kind’ren worden wijs, de moeders worden grijs, maar wat ook verdwijnt, hun schoonheid die blijft. Mooi zijn ze allen, de moeders der wereld, maar boven allen, de mooiste ben jij, jij die mij ‘t best van jezelf hebt gegeven, mijn grootste geluk ben jij, moedertje mijn.
Deze week heb ik mijn computer gezuiverd van banale lichaamsschoonheid (is dus geen schoonheid) en het is mijn betrachting om mijn computer zo zuiver mogelijk te houden.
Het fenomeen van de verschillende affiniteiten en affectiviteiten is voor mij een diep, maar mooi mysterie, even diep en mooi als bvb. de muziek. Tussen haakjes: kunt u een vrouwelijke componist noemen? Omdat het een mooi mysterie is, is het voorzeker een bron van waarheid, goedheid en schoonheid. Eerlijkheid in de beleving van dit mysterie is daarom belangrijk: hoe eerlijker, hoe heerlijker (waarheidsdimensie). Dankbaarheid omdat dit mysterie ons zalvend overkomt (dimensie van goedheid: God is als vader ondermeer ook 'man'). Lieflijke deugd ten derde omdat we altijd weer verliefd worden op een onuitsprekelijk goddelijke verschijning (schoonheidsdimensie). Het mysterie mag ons niet driemaal onevenwichtig maken (te streng, te los, verblind), maar evenwichtig gelukkig binnen een zeer boeiende wereld.
Deze tekst is al ouder en zou ik nu misschien niet meer schrijven al steekt er veel waarheid in!
Wanneer ik jullie reacties goedkeur zoals ik dat elke dag doe bij het begin van mijn blogbezoeken, dan merk ik dat de reacties allemaal betrekking hebben op blogs van zeven dagen geleden. Zo ook deze morgen waar er vele reacties staan die ik moet goedkeuren, maar die post dateeert van zeven dagen terug. het eigenaardige is wel dat ik nu wel reacies zie staan van heel recent. Zal ik nu altijd dingen moeten goedkeuren waarvan ik geen idee meer heb wat ik toen heb gepost. Ja, inderdaad een kleine ergernis, en ik moet dan ook terug gaan kijken wat jullie schreven als reactie op blogs van zeven dagen geleden. Of laat ik dat maar aan mij voorbijgaan?
Het is gedaan met al die ijdle dingen! De maan speelt op de zilvren avondfluit; hij zingt nu niet meer mee, dat lied is uit, een schooner stem kon in zijn ziele dringen.
Hij zal in d' afgrond van Gods liefde springen, trekt zijn verleden en zijn kleéren uit, en in een pij, met zijne ziel als luit, gaat hij al beedlend langs de huizen zingen,
zingt voor den wolf, de vogels en de bloemen, kan al wat leeft zijn broers en zusters noemen, de Liefde zingt hem mager als een riet.
In zulke pure mensch wil God staan branden, boort hem Zijn vuur door voeten, hart en handen. Uit elke wonde juicht het zonnelied!
Felix Timmermans (1886-1947)
Felix Timmermans (1886 - 1947) was autodidact en schreef toneelstukken, romans, novellen, en gedichten. Timmermans’ werk wordt gekenmerkt door eenvoud, levendigheid en religiositeit.
De zachte lucht hangt rond mijn oren en in haar hangt de zonneschijn. Ik kan de dingen nu weer horen, zoals God wil dat ze zijn. Ik wacht maar tot ik kan luisteren, dat kan ik beter bij de maan of als alle dingen verduisteren om voor de nachtlucht dicht te gaan. Dan voel ik mijn handen veranderen tot een breed opgezet met de vingers aan elkanderen voltrokken nachtgebed.
In de lagere school deed ik het altijd goed wat de cijfers betreft, en zo was er vaak een kamp voor de eerste plaaats van de klas. Eens in het middelbaar werden psycho-technische testen gedaan, jullie, beste ouders zullen dat nog wel kennen en zelf meegemaakt hebben.
Ook al volgde ik toen de eerste jaren latijnse, was er een 'meneer' die mijn ouders er sterk op aandrong asap naar het technisch onderwijs over te schakelen. Gelukkig hebben mijn vader en moeder daar geen gehoor aan gegeven. Stel je voor, ik kan nu nog geen spijker in het hout slaan.
Dank zijn mijnl agere school en het middelbaar zit ik hier toch maar...Een bedenking toen ik daarnet in de papierwinkel aan het snuisteren was.
Al een ganse tijd krijg ik reacties op mijn logjes pas zes tot zeven dagen later; wie heeft het nog voor? Heel vervelend want ik weet niet meer wat ik toen heb gepost tenzij ik het ga opzoeken. Ook heel wat tijdverlies. ik ben blij dat er reacties via mail nu wel terug binnenkomen, maar als ik ze goedkeur zie dat het oude reacties zijn.
Iemand is een vriend als hij je de totale vrijheid gunt om jezelf te zijn, en vooral om te voelen of niet te voelen. Het maakt hem niets uit wat je op een bepaald moment voelt. Daar gaat het hem om bij echte liefde - dt je iemand laat voor wat hij werkelijk is.
Elke weekdag: eucharistieviering om 7.30 u., 9 u., 16 u. en om 18.30 u. in de basiliek,
Op zaterdag: eucharistieviering om 7.30 u., om 16 u. en om 18 u. in de basiliek. (dus niet om 9 u. wegens eerste communie)
Op zondag: eucharistieviering om 6 u., 7 u., 8 u., 9 u., 10 u., 11 u., 16 u. en om 18 u.
Vrijdag 11 september: om 20 u.: Concert in de Sint-Theresiakerk van Slypskapelle, ‘De Venetiaanse school van Adriaen Willaert tot Benedetto Marcello’ met het vocaal ensemble Adriaen Willaert en aan het orgel Eric Hallein.
Weekend 12 en 13 september: in alle vieringen homilie door E.H. Marc Vantyghem, pastoor.
Dank voor jullie reacties, dank voor jullie medeleven! Het gaat al iets beter maar ik moet voorzichtig zijn en langzaam verder doen. Vandaar ben ik ook niet veel op het het blog, op de computer in het algemeen. Mijn gezondheid heeft een flinke dreun gekregen en dat totaal onverwacht! Maar ik ben terug voor jullie al waren er slechte prognoses. Best dat ik al die uitspraken ben verrgeten. Het s wel moeillijk de draad van het bloggen terug op te nemen. De inspiratie is een beetje zoek en ik wil het ook niet heben over de voorbije tijd. Trouwens veel van wat ik jullie vertel heb ik van horen zeggen, want echt bijna alles is gewist, zelfs de dagelijke bezoeken van mijn zus aan mij. Gelukkig praat ik terug normaal want blijkbaar heb ik ook nogal wat wartaal uitgekraamd al leek alles voor mij normaal. Ja, die hersens zijn een raar ding en doen rare dingen met een mens. Gelukkig zal ik geen blijvende schade overhouden! Hier zo wat uit vuistje. Een heel groot geluk dat puur toevallig mijn zus langskwam en me zo gevvonden heeft. Het duiveltje was bezig zijn werk te doen van negen uur in de morgen tot 17 u in de namiddag. Zus heeft dan meteen de hulpdiensten opgebeld, en de rest is geschiedenis...
Lieve mensen van de groep een zalige hoogdag van O.L.VROUW ten hemel opgenomen, moge onze Hemelse Moeder onze voorspraak zijn onze steun en toeverlaat opdat wij altijd met vertrouwen mogen leven, wat er ook gebeurt. Zalige hoogdag!
De laatste medisch- techniusche onderzoeken zijn eindelijk achter de rug. Men heeft gelukkig niets noemensmaardigs gevonden dat aan de basis ligt van mijn voorbije maand 'ziekte'. Oef, genoeg tijd verbleven in het ziekenhuis en ontelbare onderzoeken in verschillende ziekenhuizen. Nu maar hopen en bidden voor een vlug en volledig herstel in de hoop dit nooit meer te moeten doorstaan!
Als ik heel stil ben kan ik vanuit mijn bed de zee horen ruisen maar stil zijn is niet genoeg ik moet ook mijn gedachten losmaken van het land Het is niet genoeg de gedachten los te maken van het vasteland ik moet ook mijn ademhaling aanpassen aan de zee omdat ik bij het inademen minder hoor Het is niet genoeg de ademhaling aan te passen aan de zee ik moet ook mijn handen en voeten hun ongeduld ontnemen Het is niet genoeg handen en voeten te kalmeren ik moet ook de beelden van mij weggeven Het is niet genoeg de beelden weg te geven ik moet ook ophouden met moeten Het is niet genoeg met moeten op te houden zolang ik mijn ik niet verlaat Het is niet genoeg het ik te laten varen ik leer vallen Het is niet genoeg te vallen maar terwijl ik val en mezelf ontzink houd ik op de zee te zoeken omdat de zee nu de kust heeft verlaten in mijn kamer kwam en mij is Als ik heel stil ben.
Oog in oog met het mysterie blijf je dicht bij huis. Omarm je elkaar met de liefste tederheid, in je mooiste onderkomen Zo lichamelijk, zo aards. Weer een kans om lief te zijn. Soms zo breekbaar en vergankelijk Maar zo weerbaar en vitaal In deze moeilijke tijd, maar ook ik geraak hier door al duurt het een maand!
Dank voor de heel vele reacties. na één maand kan ik ze niet langer beantwoorden; het vraagt te veel van mijn energie nu ik pas hersellend ben.
...al heb ik ook meer dan 500 berrichten moeten beantwoorden, ik werd totaal onverwacht opgenomen in het ziekenhuis op 11 juli. Mijn zus heeft me gelukkig gevonden in de vooravond en me dan naar spoed gebrracht. Ik ben pas teug thuis sinds verleden donderdag.
Ik werd inderhaast en totaal onverwcht opgenomen in het ziekenhuus op 11 juli. Het is dan ook de reden dat je ineens niets meer van me hoorde van me via blog. ik heb geprobeerd, éénmaaal thuis, te antwoorden op jullie bogberichten, maar ik zit nu nog boven de 500 blogs die ik van antzwoord moet dienen. ik neem dan liever de tijd de nodige rust te nemen om te revalideren. Wat er dan is gebeurd? ik ben op 11 juli wakker geworden in eigeen nat ... en gelukkig heeft mijn zus enkele uren later me gevonnden. ze heeft meteen de spoedeisende dienst gebeld, en zo ben ik al de weken in het ziekenhuis beland. Het herstel zal van lange duur zijn.
Ik had het vieren van mijn 65 jaar total anders voorgesteld. Toch dank aan hen die wél aan mijn verjaardag dachten.ik hoop anderen gerust te stellen met dit bericht omdat ze niets meer van me hoorden.
dank voor uw begrip en medeleven . Ik probeer te antwoorden wanneer ik kan.
Dankuwel voor de vele reacties op mijn blog. Helaas heb ik jullie berichten niet eerder kunnen lezen of beantwoorden. Zoals ik al schreef, werd ik plots opgenomen in het ziekenhuis. Om jullie gerust te stellen, met Covid heeft het niets te maken!
Danku voor de steun en de lieve attenties! Dat doet deugd aan het hart, te weten dat je niet vergeten wordt.
Velen helaas niet, maar ik was dagen totaal onverwaxcht opgenomen in het ziekenhuis. Reden ttot op hefen nog niet bekend. En Dat tijdens mijn verjaardag
Vandaag herdenk ik dat het zes jaar geleden is dat mijn broer onverwacht overleed. Even onverwacht verliet zijn dochter ons veertien maanden daarvoor. Deze foto is genomen heel kort voor haar overlijden.
Niet te geloven, geen vuiltje aan de lucht, zelfs content en een beetje guitig, alletwee, en goede vrienden, vader en dochter...
Vandaag vier ik mijn 65 ste verjaardag. Ik dank U God, voor al het goede, dat ik in het afgelopen jaar heb gekregen. Ik dank U ook voor alle vriendschap en liefde die van mensen is uitgegaan naar mij. Ik wil U betrekken bij alles wat mij vandaag toegewenst is. Heer onze God, ik smeek uw zegen af over ieder die vandaag aan mij dacht met een lieve verjaardagswens of –groet of aanwezig was vandaag.
Corine Hartmans thriller Groen licht speelt in de Achterhoek, waar een jonge vrouw op uiterst meedogenloze wijze vermoord wordt. Rechercheur Suzan de Winter vreest dat het niet bij dit ene slachtoffer zal blijven. De dader speelt een uitgekiend, tot in detail voorbereid spel, met mensenlevens als inzet. Dan rijst het vermoeden dat er een aanslag gepleegd zal worden op een stadion vol mensen. De tijdsdruk is in één klap immens. De inzet hoog. Suzan kan en wil niet anders: ze doet mee met het laatste spel van de dader. Een spel op leven en dood…
Van de Nederlandse vrouwelijke thrillerauteurs scoort Hartman het hoogst in VN's Detective & Thrillergids. In Corine Hartmans thriller Groen licht schudden vier gruwelijke moorden het anders zo rustige Achterhoekse platteland op.
De tweeling van Summerbourne van Emma Rous is een prachtige roman vol onverwachte plotwendingen over een familie met geheimen. Perfect voor lezers van Santa Montefiore en Kate Morton.
Seraphine Mayes en haar tweelingbroer zijn geboren en opgegroeid op het Engelse familielandgoed Summerbourne, een schitterend landhuis aan de kust van Norfolk. Vlak na de geboorte vond er een drama plaats: haar moeder stierf en de au pair vluchtte weg. Sef, nu volwassen, rouwt om de recente dood van haar vader. Haar twee broers komen naar Summerbourne om hun vaders spullen op te ruimen.
Dan vindt Sef tussen zijn spullen een familiefoto van haar geboortedag. Op de foto kijkt haar moeder, omringd door haar man en jonge zoon, trots in de camera met één baby op schoot. Wie van de tweeling is deze baby en wat is er die dag echt gebeurd? Eén persoon kent de waarheid, als Seraphine haar maar kan vinden…
Het Franse bedevaartsoord Lourdes organiseert op 16 juli een mondiale bedevaart, onder het motto: Lourdes United. Het evenement in 10 verschillende talen, onder meer het Nederlands, neemt 15 uur in beslag. Hoogtepunt is het gebed bij de grot tussen 16 tot 18 uur, dat ook live te volgen is via verschillende tv-zenders, radiostations en sociale netwerken.
De digitale bedevaart is opgebouwd rond het rozenkransgebed, processies en gebed, afgewisseld met archieffragmenten en livemuziek. De zogenaamde e-bedevaart staat in het teken van de thema’s solidariteit, engagement en het zoeken naar zin.
Omwille van de coronapandemie was het bedevaartsoord voor het eerst sinds zijn ontstaan meer dan twee maanden publiek ontoegankelijk. Daardoor werden ook honderden groepsbedevaarten noodgedwongen afgelast. Sinds kort is opnieuw een beperkt aantal pelgrims, onder strikte voorwaarden, welkom.
Op de avond van de bloedmaan springt in Parijs iemand van de Pont Louis-Philippe. Luttele uren later wordt in Barcelona een brute moord gepleegd. Of zijn het zelfs twee moorden? In de aanloop naar deze dramatische gebeurtenissen speelt de beroemde actrice Eloise De Moines een centrale rol. Maar zelf vermoedt de labiele Eloise niets: zij is uitsluitend bezig met de opnames voor haar nieuwste film én de voorbereidingen voor het sprookjeshuwelijk met haar verloofde Philippe, de dag na de bloedmaan. En dan wordt ze ook nog gekweld door hallucinaties. Gelukkig voelt Eloise zich volledig gesteund door Philippe en haar jonge vriendin Babet, maar is haar vertrouwen in hen wel terecht? En welke rollen spelen de personal trainers Jolinde en Noah? Eén ding wordt in elk geval snel duidelijk: de nacht van de bloedmaan zal voor iedereen dramatisch zijn…
Dit boek verdient terecht zijn vijf sterren! Ideaal in deze periode!
Op 12 juli zal de Godelieveprocessie niet door de straten van Gistel trekken. Het organiserend comité schrapt de processie door de coronacrisis. De volgende editie vindt plaats op 11 juli 2021.
Voordat hij overleed, zei een vader tegen zijn zoon: “Hier heb je mijn horloge, die mijn vader op zijn beurt aan mij gaf. Het is bijna 200 jaar oud. Maar voordat ik het aan je geef, wil ik dat je naar de juwelier gaat. Vertel ze dat ik het wil verkopen, en kijk hoeveel ze ervoor bieden.”
De zoon ging naar de juwelier, kwam terug bij zijn vader, en zei: “Ze boden €150 omdat het zo oud is.”
De vader zei: “Ga naar het pandjeshuis, en vraag hoeveel zij ervoor willen geven.“
De zoon ging naar het pandjeshuis en kwam weer terug: “Zij boden slecht €10 omdat het zo versleten is.”
De vader vroeg zijn zoon om naar het museum te gaan en hen het horloge te laten zien.
Hij ging naar het museum, kwam terug en riep vol blijdschap: “De curator kon zijn ogen niet geloven en bood €100.000, om dit zeldzame stuk toe te kunnen voegen aan hun antieke collectie.”
De vader zei: “Ik wilde je laten zien dat de juiste plek en de juiste mensen, jou de juiste waarde zullen geven. Zorg dat je niet jezelf verliest op de verkeerde plek, en word niet boos als je niet gewaardeerd wordt. Diegenen die jouw waarde zien, zullen jouw waarde erkennen. Maar, blijf niet op een plek waar niemand jouw échte waarde inziet.”
Er was eens een weduwe met drie zoons genaamd Zwart, Bruin en Blauw. Zwart was de oudste, humeurig en agressief. Bruin was de middelste, timide en saai. Maar Blauw was moeders lieveling. En hij was een moordenaar.?
B.B. is een 42-jarige man die als enige van drie broers nog thuis woont bij zijn moeder. Zijn leven speelt zich grotendeels online af, op de website badguysrock. Hij noemt zich daar blueeyedboy en beweert een moordenaar te zijn. Een klein groepje mensen volgt zijn blog en schrijft zelf ook, onder wie Albertine, met wie hij een duister verleden deelt. Maar schrijven zij verhalen, of gaan de teksten over het echte leven? En als dat laatste het geval is, wie schrijft dan de waarheid? Door hun verhalen en moorddadige fantasieën komt de gruwelijke waarheid over blueeyedboy aan het licht.
Heel aangenaam boek om te lezen hoe dik het ook is!
Er was een tijd dat ik op plaats 188 stond en dat meer dan een jaar lang, en nu zonder trucjes als wel anderen doen, zit ik tussen medebloggers die ook al tien jaar ouder zijn geworden. Mijn blog rond 'geloven' geraakte met moeite in de top 200 en die van 'Janfrans' moest het ook vaak schudden. Om maar te zeggen dat de oudere blogger het bijltje er bij neergelegd hebben, overleden zijn of zwaar ziek zijn. Waar zijn de nieuwkomers of is Facebook gemakkelijker, al houd je daar geen vriendschappen aan over. O neen,het is me niet om de ranking te doen, maar het zijn de naakte feiten even op eenr rijtje. Mensen, blijf maar bloggen want we hebben elkaar nodig!
Kan je jezelf vertrouwen in een onbetrouwbare wereld?
Een verwoestende epidemie bedreigt het stadsgewest. Migranten, zelf voor de ziekte op de vlucht, brengen het virus mee binnen. Chaos slaat toe, wijk na wijk wordt gevaccineerd. Onderzoeker Anton Trio, 37 en pas gescheiden, vangt het gerucht op dat het vaccin fake is. Wanneer hij dit wereldkundig maakt, wordt hij prompt ontslagen. In een poging de bron van het gerucht te achterhalen, zinkt hij weg in een moeras van leugens en halve waarheden. Een zinnelijke jonge vrouw werpt hem een reddingsboei toe. Kan Anton nog voor de liefde kiezen wanneer zijn kompas op wraak gericht staat?
Lichaamsvreemd is een spannende, psychologische roman in een dystopische samenleving. Wie aan de dwingende controle wil ontsnappen, is veroordeeld tot een bestaan in het verborgene. Het vervormde wereldbeeld van de personages triggert de lezer om zelf te graven naar de ware toedracht van de gebeurtenissen.
Jaren geleden geschreven, en nu zo actueel in deze pandemiecrisis!
De liefde van een moeder is kritiekloos, onzelfzuchtig en zelfopofferend; de liefde van een moeder kan alles vergeven: driftbuien, tranen, onverschilligheid, ondankbaarheid en wreedheid. De liefde van een moeder is een zwart gat dat alle kritiek verzwelgt, alle schuld kwijtscheldt, godslastering, diefstal en leugens door de vingers ziet, en zelfs de laagste daad omzet in iets wat niet de schuld is van haar kind…zelfs moord.
Onverwacht en ongewild zijn we wereldwijd beland in een situatie van haat en geweld, of het nu over racisme gaat of over wereldconflicten, en we hebben het coroanastrijdperk nog niet eens acher de rug. Vandaar mijn oproep die ik deel met velen, ongeacht kleur, ras, gender, nationaliteit of geloof:
Brussel 1958, de stad ligt bezaaid met bouwwerven in haar drang naar vooruitgang en modernisering. Maar wanneer het lichaam van zijn beste vriend François gevonden wordt - met kogels afgemaakt en op lugubere wijze tentoongesteld in de betonnen fundering van het Atomium - verliest professor filosofie Jo Van Zweeveld zichzelf in een zoektocht naar de waarheid.
François bleek erg ambitieuze plannen te hebben. Kostten die hem het leven? Is er een link met de Wereldtentoonstelling, waarvoor hij als Brussels politicus verantwoordelijk was? Al gauw komen internationale belangen bovendrijven, want François heeft een bijzonder gevaarlijk spel gespeeld.
Kan Jo deze keer wel een leven redden, of moet hij vluchten en die verdomde Expo achter zich te laten? De professor staat voor een duizelingwekkende keuze, tussen hart en hoofd...
Al een ganse tijd krijg ik reacties op mijn logjes pas zes tot zeven dagen later; wie heeft het nog voor,, Heel vervelend want ik weet niet meer wat ik toen heb gepost tenzij ik het ga opzoeken. Ook heel wat tijdverlies. ik ben blij dat er reacties via mail nu wel terug binnenkomen, maar als ik ze goedkeur zie dat het oude reacties zijn.
Nooit gedacht te zullen vinden waar anderen slechts van dromen Nooit gedacht het waard te zijn dat jij tot mij mocht komen Zo plotseling, zo onverwacht liefde, oprecht, intens De tranen welden in mij op bij het zien van zo'n mooi mens Geen beelden kunnen tonen hoe mooi jij bent voor mij Geen woorden kunnen zeggen wat mijn hart tegen mij zei Geen lied is ooit geschreven wat van dit gevoel vertelt Alleen God kan ooit begrijpen wat er in mijn hart opwelt De eer die mij ten deel valt jou hier te mogen zien Mijn verstand kan niet bevatten dat wellicht, ooit, eens, misschien Wij samen mogen leven in liefde, zij aan zij In licht op aarde levend geen ik, geen jij, maar wij
Nu we halfweg de maand juni zijn, toch nog eens de figuur van het Heilig-Hart in de kijker plaatsen. Vele ziekenhuizen maar ook parochies zijn naar het beeld genoemd. Steden zijn toegewijd aan het het Heilig Hart. In vele woonkamers stonden of staat nog steeds het beeld centraal op de schouw, met aaan de andere kant een beeld van Onze-Lieve- Vrouw. Heel spijtig vind ik dat deze beelden nu op rommelmarkten liggen of de café's moeten 'kleuren'.
De bloedstollende thriller Dode lijn van Emma Rowley gaat over de nachtmerrie van iedere moeder. Kate krijgt haar vermiste dochter aan de telefoon, maar weet niet waar ze is. Een verhaal dat doet denken aan het meisje dat al zo vele jaren vermist is en waar men nu blijkbaaar een goed spoor heeft naar de dader.
Kate werkt als vrijwilliger voor een hulplijn voor vermiste jonge mensen die weggelopen zijn van huis. Kate kan hun boodschap doorgeven aan hun familie, zonder te onthullen waar ze zijn. Op een avond krijgt ze een telefoontje van iemand die klinkt als haar eigen dochter Sophie, die al lange tijd vermist is en van wie elk spoor ontbreekt. De verbinding is heel slecht. Ze hoort dat de jonge vrouw bang is, en niet veilig. Kate is vastbesloten om haar dochter op te sporen, maar iedereen om haar heen denkt dat ze spoken ziet. Kate moet alles op alles zetten om haar vermiste dochter terug te vinden.
Lizzie is kapot van de dood van haar man Zach. Ze gaat naar de plek waar hij een fataal auto-ongeluk had om er bloemen neer te leggen. Vlak voor zijn ongeluk had ze hem een pijnlijke brief gestuurd waarin ze zei hem te willen verlaten. Die brief heeft hij nooit te lezen gekregen. Op de plek van het ongeluk blijken al bloemen van iemand anders te liggen. Lizzie moét zich wel afvragen hoe goed ze haar man eigenlijk kende. Is hij echt dood of moet zij dat alleen maar geloven? Denk aan mij is na Onder je huid wederom een sterke psychologische thriller van Sabine Durrant. Langzaam word je in het verhaal van Lizzie gezogen terwijl je ook de dagboekfragmenten van Zach te zien krijgt. Niets is wat het lijkt.
Bij het opruimen van het ouderlijk huis deed ik nog een leuke vondst in het keldergat op het bankje waar de vazen en allerlei (lege) flessen staan. Een kleine rumfles (dus : géén kleine fles rum, want ik denk dat er nu olie in zit voor de naaimachine… ) van het illustere merk “Rum Rose Marie”. Dat flesje staat daar al zodanig lang dat je er natuurlijk nooit op let. Maar OK… als rum-liefhebber sprong het mij nu weer in het oog en het smeekte om meegenomen te worden en niet te eindigen in de glasbak.
Het is een merk van rum uit de periode 1950-1960 en wanneer je nu zo’n fles (75 cl) koopt op een veiling, betaal je tussen 110 en 220 euro. Santé !
Maar het was het madammeke op het etiket dat ik zo leuk vind. In piepkleine lettertjes staat er op “d’apres Millière” en ik ben even aan het zoeken gegaan en… bingo ! Het is gebaseerd op een prent van een Antilliaanse schone van Maurice Millière, een kunstenaar die prachtige tekeningen en schilderijen maakte voor o.a. La Vie Parisienne, de Playboy van rond de Eerste Wereldoorlog. Ik vind die vrouwenfiguurtjes schitterend : beetje de garçonne-look, kleine borstjes, teder figuurtje…
Ik vraag me af aan wie ik, wanneer mijn tijd komt, mijn bezittingen zal nalaten? De klok en het mariabeld uit het huis van mijn ouders, die op mijn schoorsteenmantel staat, mijn bescheiden bibliotheek, mijn cd's, mijn foto's, mijn pc en inhoud? Zal ze iemand in huis nemen, of zal mijn huis worden geruimd door een handelaar en verkocht worden op een reeks vlooien- en rommelmarkten, of erger nog, gedumpt worden op een treurige plek, de oude kleiputten van weleer, zodat de foto's wit worden door de regen, de boeken worden aangevreten door de ratten en mijn mooie kostuum langzaam uiteenvalt bij het donkere en eenzame water?
Wat heb ik nu echt bereikt in mijn leven? Wie zou zich nu eigenlijk herinneren als ik morgen doodga?
In "Een klasse apart' heeft het jongensgymnasium St. Oswald een roerig jaar achter de rug: een moord, het vertrek van het schoolhoofd, een rampzalig eindexamenresultaat... Roy Straitley, leraar klassieke talen, had eigenlijk met pensioen zullen gaan maar hij voelt dat hij zijn school nu niet in de steek kan laten. De komst van een nieuw schoolhoofd zal hopelijk rust brengen. Maar het nieuwe hoofd blijkt een oud-leerling te zijn die zelf het middelpunt was van het schandaal dat de school eerder aan de rand van de afgrond bracht. Straitley wordt verscheurd tussen zijn loyaliteit jegens St. Oswald enerzijds en de angst dat hij zelf de school te gronde zal richten anderzijds. Kan hij zowel zijn geliefde school als zichzelf trouw blijven?
Een briljant plot. Met haar kenmerkende zwarte humor zet Joanne Harris de lezer continu op het verkeerde been. Het einde is zowel buitenissig als goed gevonden; maar het verhaal geeft ook weer hoe er het aan toe gaat in de lerarenkamer, ook hier en nu!
Dit gebed komt oorspronkelijk van vier Litause meisjes gevangen in Noord-Siberië. Op kleine blaadjes papier schreven zij gelijkaardige gebeden neer om een zuster te redden uit de wanhoop. De omslag van het gebedenboekje is gesneden uit de grote communistische krant “Pawda”.
Zo begint het, dacht ik. Een grote vrachtwagen die wordt aangedreven door geruchten en hatelijkheden, verplettert goede mannen onder zijn wielen. Zo eindigt het, maar de brave man die te zijn werk deed en er voor geprezen werd, draagt de bandensporen een leven lang mee.
Marinus van den Berg is een Nederlandse priester die vaak in Brugge komt. Hij schreef een mijmering naar aanleiding van de afgelasting van de Heilig Bloedprocessie Brugge.
Veertig jaar na de ontvoering van zijn broertje verdwijnt Joel Klingberg. Danny Katz, Joels vroegere legervriend en ex-junkie, gaat naar hem op zoek. Maar Danny raakt tot over zijn oren in de zaak verstrikt als hijzelf opeens verdacht wordt. Om de waarheid boven tafel te krijgen, ziet Katz zich gedwongen af te reizen naar de Caraïben, waar de Klingberg-familie zijn fortuin vergaard heeft. Op deze plek, maar haar donkere geschiedenis, ontdekt Danny wat er echt achter de verdwijning van de twee broers schuilt.
Maar het is jammer dat sommige (leidinggevende (of ‘leiding opeisende’)) mensen God omkneden tot wie zij willen dat Hij is en dat beeld opdringen aan de ‘gelovigen’.
Ik geloof dat God het je méér dan gunt om seks te hebben met wie je wil, zo lang dat met wederzijdse instemming en wederzijds genot is en je niemand anders kwetst.
En of het God kan schelen of je anders bent door een kwaal ?
En of het God kan schelen dat hij ons een ziekte heeft gestuurd en ons kinderloos liet blijven ?
Leven is: Gaan zitten Met je hoofd in je handen Wat haalt het allemaal uit En waar begin ik aan En toch weer opstaan en verder gaan En in godsnaam niet weten Waar je de moed vandaan haalt
Leven is: Vertrouwen dat het goed komt Is onverwoestbaar een mens zijn Is niet kunnen geloven dat alles afgelopen is Maar hopen dat er toekomst is
Ik denk dat het God niet echt iets kan schelen wat je eet of wat je draagt, of van wie je houdt. Ik denk dat als God de sterren heeft gemaakt, Hij wel een bredere kijk moet hebben.
Waarmee ik bedoel dat God te groot is om zich druk t maken over de vraag met wie je seks hebt. Waarom zou het Hem iets kunnen schelen? Is er überhaupt iets wat Hem kan schelen? En toen begon ik na te denken over mijn Kwaal, en vroeg me af hoeveel het God zou kunnen schelen als Hij erachter kwam dat ik anders was…
MEI die normaal heel vele bedevaarders ontvangt is nog nooit zo vol licht geweest. Sinds de Coronatijding werden nog nooit zo veel kaarsen verkocht, ook in supermarkten. Hier bieden enkele zusters hun diensten aan in de basiliek te Dadizele. Het zijn deze zussters die normaal de helpende hand zijn in het Woon- en zorgcentrum, voor hen een levenslange roeping, maar ze mogen gezien hun leeftijd er niet meer binnen....
.. sprong me in het oog en toch heb ik het amper gezien in de vele jaren dat ik er schoo liep en er later nog vaker langskwam voor vergaderingen allerhande. Als twaalfjarige werd ik er achter gelaten voor een volle week, maar ik draag nog altijd de waarden mee die Don Bosco me heeft mee gegegeven. Zoals het omzien naar allen diet het om welke reden dan ook het minder hebben. Daarnaast heeft de rol van Maria zeker een blijvende rol gespeeeld tot op heden. Meer dan anders roepen we MARIA aan in deze tijden dat Ze ons een uitweg biedt, vrij van angst en vol vertrouwen een nieuwe toekomst tegemoet. Zomaar wat bedenkingen toen ik deze foto zag.
Henrik Pettersson, ook wel HP genoemd, zit in de trein naar Stockholm. Op de zitplaats naast hem vindt hij een gloednieuwe mobiele telefoon, die een direct aan hem gerichte uitnodiging blijkt te bevatten voor deelname aan een spel. HP kan de belofte van spanning en snel geld verdienen niet weerstaan. Het duurt niet lang of Het Spel neemt HP’s leven over. Wat eerst een grap leek, blijkt al snel een gevaarlijk crimineel spel, en HP raakt betrokken in een complot waarvan hij de gevolgen niet meer kan overzien. Rebecca Normén is alles wat HP niet is: ze heeft haar leven op orde en maakt snel promotie bij het beveiligingsbureau waar ze werkt. Dat succesvolle leven wordt grondig verstoord als iemand anonieme briefjes en oproepen voor haar achterlaat met informatie die niemand had kunnen hebben …
Geloof het of niet, maar in dit boet van 2012 wordt gesproken over een virus dat ons allen zal besmetten! Game is gekozen tot beste Zweedste thrillerdebuut. En daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Want mij heeft het boek in ieder geval geboeid en nieuwsgierig gemaakt naar de volgende boeken van Anders de la Motte.
Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen of Liefde gaf u duizend namen is de titel van een Marialied van Lodewijk de Vocht dat in Vlaanderen wijd verspreid is. Het is ook de naam van het Mariabeeld waaraan het lied is opgedragen.
Het lied verenigt Vlaamse gevoelens en Mariadevotie. Tijdens de Meimaand wordt het op menige katholieke Vlaamse school en tijdens parochiale diensten gezongen. De tekst is van priester August Cuppens (1862-1924) en werd getoonzet door Lodewijk de Vocht (1887-1977).
Het lied werd gecomponeerd in 1910 op vraag van de paters jezuïeten van Gent, meer bepaald van pater Jozef Axters. De vraag gebeurde in het kader van de viering van de vijftigste verjaardag van de pauselijke kroning in 1860 van het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen.
Liefdevolle God, we zullen ze niet vergeten, de mensen die in de oorlog hun leven voor ons op het spel hebben gezet.
We zullen ze niet vergeten, de mannen, vrouwen, kinderen, die op transport gesteld werden en zo maar verdwenen zijn.
We zullen ze niet vergeten, de mensen die geleden en gebeden hebben om vrede, vrijheid en veiligheid.
Dank U wel dat we leven in een land zonder oorlog. Waar je bijna zou vergeten, dat er ook nu weer mensen zijn die zich nergens thuis voelen, opgejaagd en op de vlucht, vol pijnlijke herinneringen. Geef dat we hen zien staan. Dat we samen met hen streven naar vrede, vrijheid en veiligheid voor iedereen.
Na de ‘berenzoektochten’ voor families met jonge kinderen en het zoeken naar kleurrijk versierde stenen in de ‘rocking gemeenten’, steekt er een nieuwe trend de kop op: ‘Maria in de tuin’, zien we in Het Belang van Limburg.
Het initiatief gaat uit van de parochiegemeenschappen van Bree, Oudsbergen, Kinrooi en Dilsen-Stokkem. ‘De afgelopen weken hebben we allemaal tijd gehad om onze tuin in orde te maken’, zegt René Luyten, lid van het parochieteam in Bree.
‘We nodigen iedereen uit om die tuin op te fleuren met een Mariabeeldje. Plaats dit beeldje, al dan niet met een kapelletje, in je voortuin, op je balkon, aan je voordeur … maakt niet uit. Dat beeldje mag daar de hele maand blijven staan, maar dat moet niet. Alleen op je verjaardag, of op de verjaardag van een kind of kleinkind, of om de andere dag in afspraak met je buren: alles mag.’
Twee dingen heb ik vooral gehoord toen het virus ons verplichtte in ons kot te blijven: ten eerste dat we niet alles onder controle hebben, dat we kwetsbare mensen zijn; en ten tweede dat we daarom elkaar nodig hebben en dat alleen solidariteit ons redden kan. Maar nu de ophokplicht begint te wegen en we uitkijken naar het einde ervan stelt de exitstrategie de samenleving voor de keuze tussen onze gezondheid of de economie? Of moeten we voorrang verlenen aan de nood aan sociaal contact en letten op de gevolgen van de vereenzaming?
Gaan wij na de pandemie de rituelen van voorheen opnieuw opnemen? Of gaan wij onze gemeenschappelijke kwetsbaarheid blijven beseffen en wereldwijd elkaar helpen?
Gaan we terug naar de middeleeuwen waar melaatsen zich moesten aankondigen van verre om anderen niet te besmetten? Toen ik een toertje in de buurt deed zag ik op één enkel raam drie afffiches aangeplakt met in rode letters:
HIER WOONT EEN PERSOON UIT DE RISICOGROEP!
De familie, buren en kennissen zullen dat wel weten zeker! HEEL ERG VIND IK DIT!
Geboren onder de toren van de basiliek te DADIZELE was 1 mei voor mij vooral een hoogdag, feestelijke opening van het bedevaartseizoen. Jarenlang was ik er ook lector en dan keek ik naar een bomvolle basiliek, hoorde de gekende Marialiederen. Helaas nu doods en verlaten!
De combinatie werk, crèche, les geven, knutselen, poetsvrouw, eten maken, tuinier, verbouwer is geen evidentie neen :) maar niets zo slecht of het heeft zijn goede kanten! Blij dat we veel tijd met elkaar kunnen spenderen en dankbaar voor de weergoden die ons toegelaten hebben veel in de tuin te vertoeven.
Jonge papa van vier kinderen tussen 1 jaar en 6 jaar.
De straten zijn verlaten en de deuren blijven dicht De afstand is nog nooit zo groot geweest Ik staar wat voor me uit en voel de zon op mijn gezicht Ik zweef al dagen tussen hoop en vrees
en ik ben bang maar ik weet, ik voel me net als iedereen de lente komt, daar troost ik me mee
Laat het voor de liefde zijn dat jij en ik hier wachten met zijn twee Laat het voor de liefde zijn we komen er , we komen er doorheen
Ik zie vermoeide ogen van verpleegsters op tv dokters redden levens dag en nacht buren helpen buren want je kan het niet alleen we vechten samen tegen overmacht
Ik besef nu weer wat er echt belangrijk is hopelijk onthouden we dit
Laat het voor de liefde zijn dat jij en ik hier wachten met zijn twee Laat het voor de liefde zijn we komen er , we komen er doorheen
En op een dag, een mooie dag kom ik dichtbij en schud ik weer jouw hand We zingen want het is voorbij Ik drink en lach, omarm jou en dans
Laat het voor de liefde zijn dat jij en ik hier wachten met zijn twee Laat het voor de liefde zijn we komen er , we komen er doorheen We komen hier , we komen hier doorheen
Veertien dagen geleden dachten de meesten onder ons dat dit de ideale periode was de grote schoonmaak te doen nu er niets mocht. Ook velen hebben dit ondertussen gedaan, maar nu alles is opgeruimd is lijkt het lezen van die boeken wel een aangename verpozing.
In het slaapstadje Grant County ontstaat grote deining als een jonge lerares wordt verkracht en vermoord. De vrouw wordt gevonden door Sara Linton, de plaatselijke kinderarts en lijkschouwer. Samen met politiecommissaris Jeffrey Tolliver, haar grote liefde van vroeger met wie ze op gespannen voet staat, probeert ze het mysterie van de moord op te lossen. Intussen verricht ook Lena, de zus van het slachtoffer, op eigen houtje naspeuringen. Dan dient het volgende slachtoffer zich aan.
Een zeldzaam goed boek, dat je vanaf de eerste bladzijde bij de keel grijpt, je hebt geen rust voor je weet hoe het afloopt!
In het Rijksdomein van Hofstade wordt het lijk van een jonge vrouw gevonden. Gizzy Van Genechten werd naakt begraven. Haar stoffelijke resten verpakt in een plastic vuilniszak. Uit de autopsie blijkt dat ze op een extreem brutale manier is gewurgd.
Inspecteurs Nadia Mendonck en Dirk Deleu kunnen onderzoeksrechter Jos Bosmans ervan overtuigen om de identiteit van het meisje voorlopig niet vrij te geven. Met de medewerking van Demeulenaere en Smekens, twee lokale agenten die het dorp Zemst en zijn inwoners kennen als hun broekzak, laten ze de geruchtenmolen op gang komen in de hoop dat de dader zichzelf gaat verraden.
Al snel komt er een logische verdachte in beeld: Ben Duchatelet, die een knipperlichtrelatie had met Gizzy. Maar bij zijn arrestatie gaat een en ander grondig fout. Demeulenare verliest de pedalen, Nadia schiet Duchatelet dood. Een daad van wettelijke zelfverdediging. Of toch niet? En was Ben Duchatelet wel echt de moordenaar van Gizzy?
Het is nu officieel: de Tour de France wordt georganiseerd van 29 augustus tot 20 september. Daarnaast werkt de UCI aan een nieuwe kalender, die doorloopt tot en met november. De Giro wordt gereden in oktober, gevolgd door de Vuelta. Ook de vijf monumenten, waaronder de Ronde van Vlaanderen, wordt georganiseerd maar daarvoor is het nog zoeken naar een datum
Ook de monumenten (Milaan-Sanremo, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik en Ronde van Lombardije) worden nog gereden, maar een datum is nog niet bepaald. Er wordt ook geprobeerd om andere Worldtourwedstrijden, zoals bijvoorbeeld de BinckBankTour, die nu samenvalt met de Tour, een nieuwe datum te geven op de kalender. Ten laatste op 15 mei wil de UCI die bekendmaken.
Een gewelddadige gijzeling houdt de inwoners van Grant County in zijn greep. Kinderarts Sara Lintonen haar ex-echtgenoot politiechef Jeffrey bevinden zich onder de gegijzelden. Is detective Lena wel de aangewezen persoon om dit drama tot een goed einde te brengen? Houdt de gijzeling verband met mysterieuze gebeurtenissen uit het verleden? Heeft Jeffrey duistere kanten die zelfs Sara niet kan vermoeden?
Onze wereld is ziek. Bij de aanvang van deze ongewone vastentijd, dachten velen van ons dat de epidemie een kortdurende black-out teweeg zou brengen, een tijdelijke ineenstorting, waarna de dingen snel weer terug zouden keren naar het normale. Dat zal niet gebeuren. En al zouden we het proberen, het zou niet goed uitpakken. Na deze mondiale ervaring zal de wereld niet meer hetzelfde zijn als voorheen. En dat zou ook niet zo moeten zijn.
Goede Vrijdag is de vrijdag voor Pasen. Op deze dag herdenken christenen de kruisiging en dood van Jezus. Jezus werd volgens de Bijbel veroordeeld tot de kruisdood door de Romeinse stadhouder Pontius Pilatus, op aandrang van het sanhedrin. Deze straf werd voltrokken op de heuvel Golgotha nabij de stad Jeruzalem. Traditiegetrouw herdendenken we dood van Jezus om drie uur in de namiddag en valt alles even stil. Het lijden op deze bijzondere vrijdag zal ons nog meer aangrijpen want met velen dragen we nu wereldwijd Zijn kruis. Maar als gelovigen weten we dat de dood niet het laatste woord heeft, maar de liefde!
Het zou dé aanleiding moeten zijn geblokkeerde blogs te déblokkeren en reacties terug vrij te geven op het blog. Dat is mijn ultiemen Paaswens voor allen. Het leven is te kort. PASEN is dan ook een nieuw begin. Ik hoop dat velen deze wens in vervulling laten gaan waarvoor alvast dank. Nog mooie dagen naar Pasen toe!
Als Nikki's vijftienjarige zoon Jeremy verdwenen is, neemt zij contact op met haar ex-man Sebastian, die sinds de scheiding zeven jaar geleden maar weinig interesse in zijn zoon heeft getoond en zich ontfermd heeft over hun tweelingdochter Camille. Op zoek naar aanwijzingen, vinden zij een kilo cocaïne en een adres van een pokerclub in Jeremy's kamer. En dan ontvangt Nikki ook nog eens een filmpje waarop te zien is hoe Jeremy in een Parijse metro ontvoerd wordt.
Nikki en Sebastian vertrekken halsoverkop van New York naar Parijs om hun zoon te zoeken. Maar daar blijkt niets te zijn wat het lijkt...
Ik heb nog nooit iemand zo lief gehad Al mijn twijfels zijn voorgoed voorbij Nooit had ik eerder dat fijn gevoel Jij bent alles wat ik bedoel
In je ogen zie ik dat hemelsblauw Een warm gevoel waar ik van hou Ik heb nog nooit iemand zo lief gehad Zo een iemand als jij
Waar ik ook ben jij zult bij me zijn Met jou vind ik steeds de juiste weg Ik heb nog nooit iemand zo lief gehad Zo een iemand als jij
Jij zult altijd in mijn gedachten zijn Wat er ook met ons gebeuren mag Weet heel zeker dat ik op je wacht Zelfs in 't midden van de nacht Jij geeft me vleugels dat vrije gevoel Dat is het nu juist wat ik bedoel
Ik heb nog nooit iemand zo lief gehad Zo een iemand als jij
Zonder twijfel schrijven de gewone mensen vandaag de beslissende gebeurtenissen van onze geschiedenis: artsen, verpleegsters en verplegers, supermarktmedewerkers, schoonmakers, verzorgers, vervoerders, ordehandhavers, vrijwilligers, priesters, religieuzen en vele, zeer vele anderen die begrepen hebben dat niemand zichzelf alleen redt.
'Thomas, ik kan het niet geloven. Ze zeggen dat Pieter voor de trein gesprongen is.'
Als zijn nichtje Thomas Breens smeekt om de zelfmoord van haar man te onderzoeken, leidt zijn speurtocht hem regelrecht naar de Armagnac, in het zinderende, dunbevolkte zuidwesten van Frankrijk. Samen met Kristien, zijn nieuwe vriendin, stuit hij er op duistere familievetes en lang verborgen geheimen, van in de meest eenvoudige boerderij tot in Auch, in het statige paleis van de aartsbisschop zelf. Als even later ook een beroemde charmezanger onverwacht een eind aan zijn leven maakt, begint Thomas door de bomen het bos te zien. Maar dan wordt ook zijn eigen leven en dat van Kristien bedreigd...
Gelukkig Nieuwjaar en een goede gezondheid. Deze wens krijgen we om de oren geslagen bij de jaarwisseling, maar bij het tweede deel van deze wens wordt maar amper stil gestaan tenzij we die richten naar een zwaar ziek persoon uit onze omgeving.
We hadden in het begin van het jaar nooit vermoed hoe gemeend en hoe vaak we de wens voor een goede gezondheid zouden herhalen, bewust dat we elke dag ziek konden en kunnen worden door het Coronavirus. Of we nu jong zijn of oud, gelovig of niet, over alle landen en culturen heen.
Mijn en onze wens voor elk van u en uw geliefden is dan ook meer dan ooit:
Het mooie is dat mensen diep in hun hart niet geloven in het einde der tijden. Ondanks alle alarmerende berichten en ongemakken door de nieuwe maatregelen, gaan de meesten gewoon door. Ze maken koffie en dekken de tafel. Ze halen de lakens af en laten de wasmachine draaien. Ze koken soep en bakken frietjes. Ze maken grapjes en stellen hun plannen bij. Ze douchen en strijken, zwaaien naar de buren en verzinnen alternatieven voor wat even niet kan.
Zo sterk zijn mensen. We ervaren dat we sommige dingen best kunnen missen. Dat het essentiële nog steeds overeind blijft: we hebben licht, water en verwarming, onze vuilnis wordt opgehaald. We kunnen koken wat we willen. Er zijn schermpjes om in contact te blijven met wie op afstand moet blijven. We kunnen wandelen en fietsen en misschien hebben we daar zelfs meer tijd voor dan anders.
Dit jaar zullen we de lente van dag tot dag kunnen opvolgen.
De gepensioneerde mijnheer Adam heeft wat spaarcenten en doet daar niet geheimzinnig over. Hij mag graag verkondigen dat hij een levensgenieter is. Alleen, sinds zijn vrouw overleden is, heeft hij niemand meer om samen mee te genieten. Met de economische crisis die verder toeslaat, belastingen die steeds dieper inhakken op inkomens en banken die slechts geld lenen aan wie al geld heeft, lijkt de alleenstaande weduwnaar voor velen een interessant individu. In het schijnbaar slaperige stadje zijn een aantal kapers op zijn spaarcenten uit. Alleen mijnheer Adam denkt dat ze voor zijn natuurlijke charme vallen.
De zaken worden gecompliceerd als een oude bekende uit het buitenland terugkeert. En het wordt helemaal ingewikkeld als er een moord wordt gepleegd. Hoe snel iedereen zich ook uit het kluwen van hebzucht zonder scrupules wil terugtrekken, de moordenaar moet gevat worden, maar...
In het woon- en zorgcentrum waar mijn ouders verblijven zijn nog veschillende zusters die ondanks hun leefijd dagelijks in de weer zijn om eenzame bewoners te bezoeken, hen helpen bij de maaltijden, hen naar en terug naar hun kamer brengen, en verder geregeld bij vele bewoners even binnenkomen om een babeltje te doen. Het is een deel van hun leven geworden nu ze zich zelf terugtrokken uit hun actieve loopbaan. Ze zijn dan ook graag gezien door de bewoners, maar ook dooor de vele families.
Maar toen de Coronacisis verder uitbreiding nam, heeft de directie beslist met pijn in het hart dat de zusterrs niet langer welkom waren in her rusthuis, zij die vlak naast het rusthuis wonen. Het was voor de zusters een zware klap, maar niet in het minst voor de bewoners die nu hun gezelschap moeten missen.
Toen de zusters de directie lieten weten dat dat ze iedereen misten, heeft men er op een creatrieve manieer op gereageerd. Men heeft een paar grote rode harten gemaakt en die harten van kamer naar kamer gebracht met een grote MERCIE op. De bewoners konden dan hun naam op schrrijven en die harten werden dan aan de zusters bezorgd! Heel mooi!
Zoals ons moeder graag deed!
In deze tijden ben ik altijd blij dat ik een foto zie van mijn ouders nu ik hen niet meer kan bezoeken.
Vriendschap overschrijdt de coronagrenzen. De wereld is verbonden, bedenk ik.
Meer dan ooit. Verenigd in haar isolement.
De weg naar Pasen is nog nooit zo hobbelig geweest.
Het pad loopt door de woestijn en velen zullen dorst lijden. Maar tegelijk daagt deze periode ons meer dan ooit uit om nieuwe wegen te ontdekken naar het Licht. Om lief te hebben op een manier die we niet gewoon zijn, maar misschien net daarom nog veel dieper gaat.
Om ons egoïsme achter te laten, en onze eigen verlangens opzij te duwen uit liefde voor de ander.
Om onze creativiteit in te zetten om anderen vanop afstand te dienen.
Om het gemeenschappelijke kruis op te nemen en elkaar door de woestijn heen te dragen.
Om hoop uit te dragen en vreugde te verspreiden.
En om samen geduldig uit te kijken naar het moment dat we elkaar opnieuw hartelijk in de armen kunnen sluiten.
Wat zal de dagelijkse normaliteit dan een prachtig geschenk zijn!
In deze maand maart nog even aandacht voor de figuur van Sint-Jozef, deze maal in een brandglas op een technische school.
Je vindt Sint-Jozef met kind centraal, met op de achtergrond de voorgevel van de school in de jaren vijftig en links en rechts de verschillende richtingen die deze school had : hout, textiel, elektriciteit en metaal. Textiel is ondertussen verdwenen en er zijn honderden computers voor in de plaats gekomen.
Eindelijk is het mooie witstenen beeld van Sint-Jozef (de patroon van het VTI-Waregem) teruggevonden dat altijd in de inkom van de school stond en daar een jaar of negen geleden op onbekende wijze verdween. Waarschijnlijk werd het toen ‘voor even’ uit de weg gezet en geraakte het nooit meer op zijn plaats. Het was echter zo goed uit de weg gezet dat niemand er nog op lette en het ook vergeten geraakte dat het beeld in een zo goed als onopvallend hoekje stond dat als bergplaatsje gebruikt werd.
Er was ook niemand die nog wist wanneer het beeld weggenomen werd en door wie (en waarom.) Er werd de voorbije jaren ongeveer alle hoeken en kanten van de school afgezocht en altijd over dat ene opberghoekje gekeken. Men wist niet meer van dat hoekje.
Enfin, Sint-Jozef is terug in de inkomhal : nog een beetje grijs van het stof en met hier en daar een 'kobbenette'… De directeur beloofde dat dat Sint-Jozef voortaan in ere gehouden wordt en weer iedereen zal begroeten die het VTI binnenkomt !
Net op tijd om zijn naamfeest vandaag te kunnen vieren! Proficiat aan allen die de naam van Jozef dragen! Het is mijn tweede naam, verwijzend naar mijn grootvader die jarenlang in de loopgraven lag!
Als je rond je 90e denkt dat je zo ongeveer alles wel hebt meegemaakt nu, staan er ineens twee marsmannetjes buiten aan de venster gebaren te doen...zoals op de foto gisteren.
Maar ik was gisteren in de avond zo gelukkig toen ik nog eens de foto zag dat ik dat vreemde maar toch goede nieuws met jullie wilde delen, met taalfouten en al, dus maar vlug vandaag gecorrigeerd!
Vader die nooit zijn emoties heeft getoond in zijn leven, stak breeduit zijn armen naar ons uit. Zo mooi! Dat is liefde zonder woorden!
Na een telefoontje met de directie waren ze zo goed in te gaan op onze vraag of we onze ouders toch even konden zien, en zo gebeurde het. Verpleegkundigen kwamen hen speciaal uit hun kamer halen om hen naar een glazen wand te rijden. Zowel wij als mijn ouders waren heel blij elkaar eens te zien. Maar hoe dicht tegen het raam ook, we verstonden elkaar moeilijk tot ik op het idee kwam waarom niet contact maken via de gsm? De verpleegkundige hield haar smartphone tegen de oren van afwisselend vader en moeder terwijl mijn zus met hen belde. Het is een noodoplossing maar wel een oplossing! En toen het moment kwam om afscheid te nemen, had vader plots het idee en strekte wijd zijn armen uit alsof hij ons wou omarmen! We hebben hen zo lang mogelijk gevolgd via deze glazen wand. Met dank aan de verpleging die daar tijd voor maakten!
Vele mensen zijn verwonderd, Vele mensen zijn boos. Geen relieken, Geen geleid gebed... Geen mis, geen...
Toch is de basiliek open. Toch ben je van harte welkom. Toch versierden we de kerk... Ter ere van Maria, ter ere van Bernadette.
Op de stoelen ligt een blaadje, Gemaakt voor jullie die hier komen... Het weekend-evangelie dat niet luidop werd voorgelezen, ging over de Samaritaanse vrouw die Jezus water gaf. Dit wordt, op dit blaadje, verbonden aan de verschijning van Onze-Lieve-Vrouw aan Bernadette, die water krijgt van de bron in Lourdes, van Maria...
Je kan individueel hier, kort of lang, wat mijmeren, wat bidden, jouw rozenkrans in de hand, zoals Bernadette...
Al zijn haar relieken niet hier, toch kan je tot haar bidden... Of ook: samen met haar bidden tot Maria. En door Maria, tot Jezus... En zo samen met hen die dit hier lezen, verbonden zijn in gebed, met de vele Christenen in de wereld. Ook al zijn we niet allemaal samen, op een vast staand uur, hier of elders.
In het begin van de vasten hoorden we: "Als je bidt, sluit je deur van je kamer en bid tot je Vader is en je Vader die in het verborgene ziet, zal het je vergelden."
Zo blijven we echt verbonden als gelovigen... in ons gebed!
Van harte welkom, blijf je! Hier in de basiliek, of in jouw gebed!
HET ZAL WEL MOETEN MAAR VOOR BETROKKENEN ZOALS ONDERGETEKENDE IS HET ZWAAR TE HOREN DAT IK MIJN OUDERS VOOR ONBEPAALDE TIJD NIET MEER MAG EN KAN BEZOEKEN IN HET WOON- EN ZORGCENTRUM.
ZULLEN ZE NIET DENKEN DAT WE HEN VERGETEN ZIJN? VADER DACHT HET IN HET BEGIN VAN HET JAAR AL TOEN HIIJ OP INTENSIEVE LAG. ZULLEN VERPLEEGKUNDIGEN HEN OP DE JUISTE MANIER OP DE HOOGTE HOUDEN EN HET HEN REGELMATIG VERTELLEN?
EN WAT MET DE WAS DIE WEKELIJKS MOET GEDAAN WORDEN, DE ADMINISTRATIE DIE MOET WORDT BIJGEHOUDEN? REKENINGEN DIE OP TIJD MOET WORDEN BETAALD ALS WE NIET MEER TOT BIJ HEN GERAKEN?! IN MIJN/ONS GEVAL MOETEN BINNEN AFZIENBARE TIJD PAPIEREN GETEKEND WORDEN EN DAT KAN ENKEL EN ALLEEN 'BUITENSHUIS'.
IK NOEM MAAR EEN PAAR DINGEN OP.
IK BEGRIJP DAT ER MOET DRINGEND INGEGREPEN WORDEN, MAAR IS OOK HIER NIET TROP IS TROP?
Een indringende thriller over verraad en verloren vriendschap
Acht vrienden delen samen lief en leed, totdat één van hen verdwijnt. Delphine Zuiderland laat haar gezin in de steek en vertrekt met onbekende bestemming. Haar vriendin Nina is er als enige van overtuigd dat Delphine niet vrijwillig is weggegaan. In Nina?s zoektocht naar de waarheid raakt ze verstrikt in een web van leugens en intriges. De veilige wereld van de vriendengroep valt uiteen en laat Nina achter met de vraag: wie heeft er schuld?
Na Delphine is een intelligente psychologische thriller vol onderhuidse spanning. De personages worden tot leven gewekt met gevoel voor detail en groot menselijk inzicht. Liefde, lust, afgunst en haat leiden tot een dramatische ontknoping die nog lang nadreunt.
In de hete zomer van 1985 nodigt de excentrieke miljonair Edouard Schampenberg tien jonge, beloftevolle talenten uit op zijn landgoed in Zuid-Frankrijk. Het zijn maanden van hard werk, jaloerse intriges en schaamteloze liefdesaffaires, die een tragisch einde krijgen als de verleidelijke Kathy Maljeu in de kortste nacht van het jaar dood wordt aangetroffen in de rotspoel van het kasteel. Dertig jaar later komt ex-televisiemaker Thomas Breens het verhaal toevallig op het spoor tijdens een reis in Frankrijk met zijn vriendin Kristien. Hij krijgt een gouden idee voor een nieuwe documentaire: een reünie van de tien grote talenten in het kasteel van toen. Maar dan blijkt dat oude geheimen en vetes beter met rust kunnen worden gelaten.
Ik weet dat ik maar pas een boek heb voorgesteld, en dan nog van dezelfde auteur, maar dit boek is zo goed en zo spannend geschreven dat ik het nu al hier voor jullie acherlaat! Ik had niet eens tijd om koffie te zetten!
Anders strafport als ik dit boek niet biinnenbracht...
Dat hoorde ik net op de radio. Maar is dat wel de realiteit, of zie je die fietsers gewoon op zondagvoormiddag of tijdens het verlof. Of populairder omdat ze electrisch worden aangedreven? Of populairder omdat je er in sommige gevallen nu een vergoeding voor krijgt?
Zalig zij die met een auto mogen rijden, want daar kom je overal mee; met een fiets helaas niet, en altijd afhankelijk van de weerrsomstandigheden. In het begin van mijn bloggen heb ik er nog uitgebreid over gehad dat ik me vaak 'de eenzame fietser' voelde, want over een afstand van twee maal twalf km. kwam ik haast nooit een medefietser tegen, of het was een jong gezin dat naar de supermarkt ging omdat zij zich geen auto konden verloven.
Nog steeds lijk ik een van de weinige fietsers! Dit moest ik toch even kwijt!
Ellen Rademakers herinnerde zich haar nachtmerrie nog levendig: haar vriend had gezworen dat hij haar zou vermoorden. Maar wanneer ze diezelfde dag op een veiling een notitieboekje uit de achttiende eeuw ontdekt, is ze de droom alweer vergeten. Vanuit haar chambres dhôtes in Normandië gaat ze samen met Thomas op zoek naar de betekenis van de geheimzinnige aantekeningen. Vele vragen worden opgelost, maar andere blijven voorlopig onbeantwoord. Wie is de arrogante Xander Govaart, die zich ongevraagd in hun leven nestelt? Is Thomas echt voor de beeldschone Rika gevallen? Wat hoopt het stel te vinden op het kerkhof van Montmartre? En de belangrijkste vraag van allemaal: waarom vertelt Thomas zijn bloedstollende verhaal vanuit een cel in de gevangenis?
Het woord oud is een containerbegrip. Je kunt er van alles in stoppen. Het begrip verandert doorlopend. De zeventiger van nu, was de vijftiger van de jaren na de oorlog. En als iemand sterft voor zijn tachtigste, sterft hij redelijk ‘jong’. En hoe vaak hoor je de opmerking, iemand is wel oud in jaren maar jong van geest.
Ouder worden en ouder zijn is een gebeuren, waarmee de mens in onze dagen worstelt. Wij leven in een tijd waarin je jong en krachtig moet zijn, je eigen leven in de hand moet houden, zolang mogelijk maatschappelijk mee moet doen. En juist in die samenleving komen steeds meer ouderen. En dat levert nogal problemen op, economisch, financieel, totale verandering van bevolkingsopbouw en de vraag naar zingeving stelt zich opnieuw.
Belangrijk is bij een te zoeken antwoord op de vraag naar zingeving vanuit welk mensbeeld je leeft, wat is je visie op de mens en samenleven.
- Ga je uit van het beeld van de mens die autonoom is, de regisseur van zijn eigen leven, onafhankelijk en zelfstandig. In die visie is ouder worden verlies, beperkingen, weinig toekomst.
- Zie je de mens als relationeel, altijd en overal verbonden met elkaar, dan blijft bij het ouder worden die verbondenheid bestaan. Kan zich vernieuwen of veranderen.
Een gebed voor deze tijd van crisis van het coronavirus:
In de nieuwberichten vernemen we dat op vele plaatsen in de wereld mensen getroffen zijn door het coronavirus. Velen zijn ziek geworden, er zijn mensen aan overleden. Er is vrees voor een uitbraak van dit virus. In deze momenten mogen wij ons ook richten naar onze God en Hem al onze zorgen voorleggen.
Vader in de hemel, vol vertrouwen bidden we tot U en vragen dat het coronavirus geen slachtoffers meer maakt, dat de epidemie snel onder controle is en Gij de getroffenen hun gezondheid weergeeft, zodat de rust terugkeert. Neem in uw liefde op hen die aan deze ziekte zijn overleden, en biedt troost aan de getroffen families. Sta dokters en verpleegkundigen bij in hun strijd tegen deze ziekte, zegen met inspiratie hen die zoeken naar een remedie. Heer Jezus, Gij die lichaam en ziel genezen kunt, ondanks onze machteloosheid in deze wereldwijde gezondheidscrisis, stellen wij al ons vertrouwen in U. Schenk ons vrede en gezondheid. Moeder Maria, wees onze bescherming, draag blijvend zorg voor ons en leid ons door uw liefde tot Jezus, uw Zoon. Amen
je levenscomputer bewuster ‘opstarten’ je ‘wachtwoord’ op Pasen instellen ‘deleten’ wat niet tot echt leven leidt ‘leuk vinden’ wat vrede, gerechtigheid en leven dient ‘knippen’ wat fake is ‘escapen’ uit wat vals is en onecht …
Ha, waar is de tijd van het regentaat… wij kregen toen van de leraar deontologie een donderpreek waarin hij ons waarschuwde dat we het als leraar niet konden permitteren om nog naar de zee te gaan en daar in de zon te gaan liggen. Als er leerlingen zouden opdagen “zouden we niet weten waar gekropen van schaamte om ‘onze schamelheid’ te bedekken” ! Ik hoor het hem nog zeggen… “onze schamelheid” ! Wat voelden wij – jonge mannen – ons beledigd ! We gingen meteen aan het stoefen over hoe weinig schamel onze schamelheid wel was !
Toen ik voor het eerst in mijn superminizwemslipje door de duinen van Nieuwpoort wandelde, moest ik aan die woorden terugdenken. Ik ben toen geen leerlingen tegengekomen… Ik ben toen zelfs op een duintop gaan staan om me aan ‘heel de wereld’ te tonen. (Nu kun je daar zelfs niet meer komen, want die duinen zijn allemaal natuurgebied.) Haha, waar is de tijd !
Een nar had genoeg van zijn altijd maar vrolijke, zwervende leven en besloot monnik te worden. Maar het kloosterleven viel hem niet mee. Hij wist niet hoe hij moest bidden en hij kon geen psalmen zingen. Tijdens het koorgebed dacht hij: “Wat doe ik hier eigenlijk?”. Toen de volgende ochtend de klok luidde, sloop broeder nar naar een stille plek in het klooster. Hij trok zijn pij uit en danste vol overgave in zijn narrenpak. Een van de monniken had hem gezien en de nar werd bij vader abt geroepen. Hij was bang dat hij gestraft zou worden, maar de abt omhelsde hem en zei: “Broeder nar, wij hebben met ons koorgebed God geloofd met onze stem, maar jij hebt met jouw dans God geëerd met ziel en lichaam.
Niets werkt zo genezend en maakt het leven zo kleurrijk als de humor! ... het leven de moeite waard om geleefd te worden……..! geeft het de nodige kwaliteit……..! Met relativering en een lach benader je meer de christelijke waarde van liefde. Kijk, God is de Schepper. Hij heeft de lach voorbehouden aan de mens: een leeuw of een sprinkhaan hoor je niet schateren. Voor zover ik weet zijn wij de enige schepselen met zelfbewustzijn. Met dat vermogen tot reflectie komt de humor mee. Niets werkt zo genezend en maakt het leven zo kleurrijk als de humor! ... het leven de moeite waard om geleefd te worden!
Het grote gevaar bij humor is echter, dat het heel gemakkelijk ten koste gaat van een ander. Humor die zuiver is, die voldoet aan het grote gebod van de liefde, die niet bespottend of sarcastisch is, niet de ander kleinerend maar hem/haar in waarde latend, niet de draak stekend met wat voor een ander van grote waarde is, die humor wordt onder ons jammer genoeg niet zo vaak gevonden. Als je dus deze humor bedoelt, moet ik ontkennend antwoorden, dit soort humor zal bij Jezus niet voorgekomen zijn. Maar volkomen vreugde die zich uit op een wijze die tot lachen aanzet, zal zeker ook bij Hem aanwezig geweest zijn.
Het was een vraag die naar boven kwam tijdens een etentje toen we het even hadden over de vele realityprrogramma's die dan vooral seksistisch getint zijn zoals Temptation Island, Naked dating en het programma met Goedele dat nu weer op tv is. Waarom kijken mensen daar toch massaal naar, en met uitbreiding naar pornosites allerhande?
Ik kreeg enkele dagen later dit mooie antwoord in mijn mailbox dat ik graag met jullie deel.
"Het fenomeen van de verschillende affiniteiten en affectiviteiten is voor mij een diep, maar mooi mysterie, even diep en mooi als bvb. de muziek. Tussen haakjes: kunt u een vrouwelijke componist noemen? Omdat het een mooi mysterie is, is het voorzeker een bron van waarheid, goedheid en schoonheid. Eerlijkheid in de beleving van dit mysterie is daarom belangrijk: hoe eerlijker, hoe heerlijker (waarheidsdimensie). Dankbaarheid omdat dit mysterie ons zalvend overkomt (dimensie van goedheid: God is als vader ondermeer ook 'man'). Lieflijke deugd ten derde omdat we altijd weer verliefd worden op een onuitsprekelijk goddelijke verschijning (schoonheidsdimensie). Het mysterie mag ons niet driemaal onevenwichtig maken (te streng, te los, verblind), maar evenwichtig gelukkig binnen een zeer boeiende wereld ."
Nu is het licht daar weer. Kinderen fietsen niet langer door de duisternis naar school. De werkdag eindigt voor velen opnieuw vóór de zon helemaal is verdwenen. Als de zon even tussen de wolken komt piepen en een optimistische vogel zijn mooiste fluittoon al even opwarmt, koesteren we zelfs de illusie dat de lente er al is. Niet waar natuurlijk, maar het kan niet ver meer zijn. De verwachting is alweer even belangrijk als de vervulling.
Op de avond dat Thomas Breens in een café zijn drieënvijftigste verjaardag viert, hoort hij hoe de bekende radiopresentatrice Kathy Ongena tijdens een live-uitzending onverwacht in tranen uitbarst. Kathy is de geheime minnares van een bekende Antwerpenaar. Wanneer ze de volgende dag niet opdaagt in de radiostudio, gaan Thomas en zijn vriendin Kristien naar haar op zoek. Hun speurtocht leidt hen van Oostende naar de Côte d’Azur en terug en naar ontmoetingen met excentrieke kunstenaars, ingehuurde moordenaars en gewetenloze politici.
Dit tiende Thomas Breens-verhaal neemt de lezer mee op een verrassende en spannende odyssee langs de smalle straatjes van Nice, de stadsmuren van Saint-Paul-de-Vence en de coulissen van de Antwerpse politiek, waar de strijd om het burgemeesterschap in volle hevigheid is losgebarsten.
Zullen ze Kathy vinden? Waarom is een serie oude polaroidfoto’s zo belangrijk? En hoe loopt het uiteindelijk af met de hoogst verleidelijke man?
Het hoeft geen carnaval te zijn om een masker op te zetten. Er zijn mensen die moeiteloos dag in dag uit met een masker op lopen. En waarom? Vroeg of laat valt het masker in duigen, eerst thuis en in de binnenkamer van de ziel, maar hoe langer de persoon dat masker draagt, hoe langer er ook barsten in dat masker komen te zitten. De ene 'vriend' na de andere blijft dan achterwege. Want mooie praatjes en plaatjes blijven niet duren. Alle vertrouwen is geschonden, naakt blijf je alleen tussen jouw weinige spulletjes. Leg dus maar jouw masker af nu het nog kan, misschien ideaal in deze tijd naar de vasten toe! Zo vind je uw echte vrienden terug!
Tot zijn verrassing wordt Thomas Breens eenparig verkozen tot lid van de Moordenaarsclub, een exclusieve vereniging van detectiveschrijvers, die twee keer per jaar bijeenkomen in een Antwerps restaurant. De voorzitster van de club heeft de inwijdingsceremonie tot in de puntjes voorbereid: er knallen revolvers en champagnekurken.
Maar dan gaat er iets fout en gebeurt er een échte moord in de Moordenaarsclub. Als er kort daarna nog een tweede schrijver om het leven komt en Thomas zelf met de dood wordt bedreigd, reist hij met zijn vriendin Kristien naar het zuiden van Frankrijk om de copycat killer te ontmaskeren...
Toch wel één van de beste boeken die ik de laatste tijd heb gelezen, een ware aanrader!
Met de liefde moet gebeuren wat met de hand van een kind gebeurt: als een kindje wordt geboren, houdt het de vuistjes toe. Dit is bijna symbolisch: mijn leven hangt af wat ik kan grijpen. Naarmate een kind groeit, gaat het handje open. Het gaat alsmaar minder grijpen en meer geven. Dat moet ook met de liefde gebeuren, anders overleeft ze de maand september niet.
Valentijn - Wie was eigenlijk de patroonheilige van geliefden?
Valentinus verwijst naar bisschop Valentinus van Terni,
een stad tussen Rome en Perugia.
Hij stierf rond het jaar 268, precies 1.752 jaar geleden. Op 14 februari van dat jaar werd hij onthoofd omwille van zijn christelijk geloof, later werd hij heiligverklaard. Zijn relieken bevinden zich nog steeds in de Sint-Valentinusbasiliek in Terni.
Lange tijd was er verwarring rond een Romeinse priester, ook Valentinus genaamd, die rond dezelfde tijd was gestorven.
Steeds meer wordt echter geloofd dat het om één en dezelfde persoon gaat.
Wat hij met de liefde en met verliefden te maken heeft? Daarover zijn historici het niet eens. De meest verspreide verklaring is dat de bisschop soldaten en hun geliefde in de echt verbond, ook al was dat verboden door keizer Claudius II. Die belegde nogal eens een veldslag en verkoos ongehuwde soldaten die gefocust waren op de strijd en niet op de liefde.
Valentinus zou tientallen soldaten hebben getrouwd en bekocht dat met zijn leven.
Claudius II zwoer namelijk bij de Romeinse goden en had geen hoge dunk van de God van de christenen. In het oude Rome was 14 februari overigens de dag van Juno, patrones van vrouwen en het huwelijk.
Volgens de legende genas Valentinus de dochter van een cipier van blindheid, waarna tientallen zich bekeerden tot het christendom.
11 Februari - Begin van het bedevaartsseizoen te Lourdes
Op 11 februari 1858 verscheen een hemelse gestalte voor het eerst aan de 14-jarige Bernadette Soubirous. Het meisje beschreef de verschijning als een 'mooie dame, gekleed in het wit met een blauwe ceintuur en op beide voeten een gele roos'.
Onbevlekte Ontvangenis Bij de zestiende verschijning op 25 maart 1858, kreeg Bernadette antwoord op haar vraag wie de dame was: "Ik vroeg het haar opnieuw, drie keer achter elkaar, steeds bleef zij glimlachen. Tenslotte waagde ik het voor de vierde maal en toen zei zij tegen mij, met de handen op de borst gevouwen, dat zij de Onbevlekte Ontvangenis was" [in het door Bernadette gesproken Occitaans: Qué soï era immaculado councepciou].
De opening van dit bedevaartsjaar werd traditioneel dan ook geopend met een misviering in de ondergrondse basiliek met bisschoppen en bedevaarders van over geheel de wereld.
Eind verleden week kreeg ik een brief uit INDIA. Eens geopend zag ik dat die de kerstwensen bevatten, ruimschoots te laat dus. Toen ik nog eens naar de omslag keek, zag ik meteen de reden van de late bezorging.
Voornaam en Naam waren correct, ook straat en nummer, zelfs stad correct gespeld, maar dan liep het mis, want postnummer bevatte slechts 1 cijfer: de 8. Het werd erger toen ik 'Germany' las i.p.v. Belgium of zo. Dorrheen die 'Germany' was een lijn getrokken en daarvooor met stylo enkel een 'B'.
Niet te geloven dat deze brief is aangekomen. er zijn dan toch beambten, in Duitsland of hier die meer dan hun werk correct doen. ik denk dat de meesten een brief met zo een adres aan de kant gooien. Nu maar India verwittigen, want kan belangrijk zijn voor de toekomst.
Bernadette komt naar ons land. Het schrijn met haar relieken maakt een rondreis door Europa . Na bisdommen in Frankrijk, Italië, Duitsland en Spanje worden de relieken tussen 11 tot 22 maart in ons bisdom verwacht
Bernadette Soubirous ligt sinds haar overlijden in 1879 begraven in het klooster te Nevers. In het kader van haar heiligverklaring zijn in de jaren twintig van de vorige eeuw enkele stukjes bot bij haar weggenomen. Deze relieken worden in een aparte schrijn te Lourdes bewaard in een aparte Bernadette kapel naast de crypte. Sinds enkele jaren leent het heiligdom de relieken voor korte tijd uit aan andere bisdommen. Zelfs heeft men daartoe een speciale ‘reis schrijn’ laten maken
Dit schrijn komt ter verering aan op 11 maart in de St. Janskerk te Poperinge en vanaf 15 tot 22 maart in de basiliek van Dadizele.
Het zou billijk zijn dat onze Lourdesvrienden aan deze vieringen deelnemen.
Moed houden,
eenvoudig voortgaan als je kunt.De weg gaan die komt,
met zijn voor en tegen.
Je ogen die een lamp zijn van je ziel
en die meer zeggen dan je mond verwerken kan.
Doen wat voor de hand ligt :
antwoorden geven - als die er zijn -
met een lach, maar ernstig gemeend,
of praten met je allrliefsten
of zwijgen, als het mysterie te groot is.
En intussen niet teveel omzien,
want de weg van het leven gaat soms dwars door je hart.
Moed houden,
eenvoudig voortgaan als je kunt.
En als je niet kunt :
wachten en uitrusten bij wie je zorgen deelt,
of bij een vriend of een vriendin - als die ze is -
zomaar een gesprek, eerlijk en vertrouwd.
En als die er niet is, toch wachten
dan maar alleen
Wacht tot het weer beter gaat, straks.
Als de bekende televisiepresentator Oscar Stellendam de kans krijgt om een live-talkshow te presenteren, grijpt hij die met beide handen aan. Hij vlucht in het werk en probeert zo het trauma in het leven van hem en zijn vrouw te vergeten: de tragische dood van hun zoontje Jimmy. Zijn vrouw Stella doet er juist alles aan om de herinnering aan Jimmy levend te houden, en langzaamaan raken ze steeds verder van elkaar verwijderd. Het grote succes lijkt voor Oscar binnen handbereik, maar als hij door een onbekende wordt bedreigd, verandert zijn leven in een nachtmerrie. De stalker lijkt hem beter te kennen dan wie ook, waardoor Oscar op den duur niemand meer durft te vertrouwen?
Erg fijn boek, prettige schrijfstijl en een geloofwaardig verhaal (zeker voor wat betreft de doofheid van Stella). In sommige literaire thrillers weet je al snel in het verhaal wie het is. In dit boek werd ik steeds op het verkeerde been gezet en had ik steeds weer een andere verdachte voor ogen. De uiteindelijke stalker was niet geheel onverwacht en tóch was het een verrassing.
Ik weet dat ik met de titel het eigenlijke motto een beetje geweld aandoe, maar straks verduidelijk ik dit. De laatste tijd word ik door omstandigheden buiten mijn wil om, geacht het openbaar vervoer te gebruiken, in het bijzonder de lijnbus dan. Ik zal het maar niet hebben over alle slechte ervaringen zowel met bus als trein, maar hoe ouder ik word, hoe minder graag ik met de bus reis, misschien een stuk faalangst ook of perfectionisme. Kortom, verleden zondag moest ik weer eens de bus nemen om mijn ouders te gaan bezoeken. Gelukkig was de bus op tijd. Toen ik om 18.00 u de laatste bus terug nam naar mijn woonplaats - zeg nu zelf de laatste bus op dit uur op zondag! - kwamen me vier donkerkleuige jonge gasten naast me staan die ook zelfde richting uitgingen. Voordien had ik amper een paar woorden gezegd tot die ene die naast me stond. Pas opgestapt en gezeten vraagt die totaal onverwacht of hij naast me mag komen zitten. Het was een vriendelijke jonge man die een gesprek wilde aanknopen, zijn Nederlands was relatief goed. Om hem tegemoet te komen vroeg ik hem of Frans of Engels spreken misshien beter was. Maar hij vertelde dat hij enkel Nederlands spreekt naast zijn moedertaal.
Toen ik hem vroeg of hij in Vlaanderen geboren was, was zijn antwoord dat hij hier al drie jaar woont, werk heeft en zich wil bekwamen als lasser. En toen kwam het, hij is afkomstig uit Eritrea en in zijn gebrekkig Nederlands sprak hij het woord 'boot' uit met armbewegingen, later 'bootje drijven op water', 'gevaarlijk', 'Italiê'. Toen besefte ik het en vroeg het als bevestiging:" Ben jij dan soms een bootvluchteling"? Dat was hij dus, 26 jaar jong, met de mooie naam Michael. en zo komt de wereld ineens wel heel sterk binnen. De LIJN, het was inderdaad meer dan een beetje reizen. Hoe graag had ik alles horen vertellen. Hij moest echter verder naar Oostende...Maar dit voroval heeft me tot nu toe zeer sterk geraakt!Je hoort en leest het tot op het moment dat zo iemand letterlijk naast je plaats neemt!
Nice man, zegde hij me tot afscheid, ik heb hem met zelfde geantwoord.
Ze zeggen dat haar vader in de gevangenis heeft gezeten. Ze zeggen dat zijn moeder is weggelopen. Ze zeggen dat zij niet te vertrouwen is. Ze zeggen dat het bij hen armoe troef is.
Zo gaat het overal, in de school, op straat, in het dorpshuis En het wordt even pijnlijk stil als het slachtoffer binnenkomt.
"Neen, natuurlijk, we roddelen niet," kun je denken, "wij zeggen alleen maar de waarheid. En die mag toch gezegd worden, of niet soms?"
We praten over onze naaste en we verschuilen ons achter een anonieme macht : "Ze". Daar sta je als mens machteloos tegenover: niemand kan het praatje achterhalen. Wij, waarheidsmaniakken, ten koste van de anderen. "Ze zeggen..."
Woorden zijn zo gemakkelijk... Woorden zijn zo gevaarlijk ... Woorden zijn zo interessant ... Woorden zijn zo liefdeloos ...
Wanneer de bekende Leuvense professor Hans Mayer een relatie begint met de bijna dertig jaar jongere Angelina, voelt hij zich herboren. Maar de vrouw heeft andere bedoelingen en de professor belandt in een duistere wereld van geld en genot.
Ondertussen probeert ook nog een andere dame met een kwalijke reputatie hem met haar charmes in te palmen. Stilaan wordt duidelijk dat het allemaal te maken heeft met schuld uit een ver verleden. Als boetedoening wordt Mayer zelfs verplicht om te doden...
Wat is een goed boek? Een goed verhaal, goed geschreven, wordt gezegd. ‘Sugar daddy’ beantwoordt aan de beide criteria. Ruimschoots. Een verhaal dat jezelf ook zou kunnen overkomen en waarin je meegezogen wordt. Vrijdag aangekocht en in één ruk uitgelezen, wat me niet zo vaak gebeurt. Geen spellingsfouten, een onberispelijke stijl en een verzorgde taal. Vooral een aantal verrassende actiescènes. En als toetje, een boek geënt op de actualiteit. Wat moet er nog meer zijn? Voor mij smaakt het naar nog.
Het zal jullie niet ontgaan zijn dat ik de laatste tijd nogal wat boeken heb gelezen, iets wat ik heel laat heb ontdekt, maar wat STIJN hierover zegt vat het goed samen, zeker in deze nog donkere dagen.
Wees kalm te midden van het lawaai Wees kalm te midden van het lawaai en de haast en bedenk welk een vrede er kan heersen in stilte.
Sta op goede voet met alle mensen, zonder jezelf geweld aan te doen. Zeg je waarheid rustig en duidelijk en luister naar andere, ook zij vertellen hun verhaal.
Mijd luidruchtige en agressieve mensen, zij belasten de geest. Wanneer je, je met andere vergelijkt, zou je ijdel of verbitterd kunnen worden, want er zullen altijd grotere en kleinere mensen zijn dan jezelf.
Geniet zowel van wat je hebt bereikt als van je plannen. Blijf belangstelling houden voor je werk, hoe nederig dat ook moge zijn: het is een werkelijk bezit in het veranderlijke fortuin van de tijd.
Betracht voorzichtigheid bij het zaken doen, want de wereld is vol bedrog. Maar laat je niet verblinden voor de bestaande deugd: vele mensen streven hoge idealen na en overal is het leven vol heldendom.
Wees jezelf. Veins vooral geen genegenheid, maar wees evenmin cynisch over de liefde, want bij alle dorheid en ontevredenheid is zij eeuwig als het gras. Volg de loop der jaren met gratie, verlang niet naar een tijd die achter je ligt.
Kweek geestkracht aan om beschermd te zijn bij onverwachte tegenslag maar verdriet jezelf niet met spookbeelden. Vele angsten worden geboren uit vermoeidheid en eenzaamheid. Leg jezelf een gezonde discipline op, maar wees daarbij lief voor jezelf. Je bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren: je hebt het recht hier te zijn.
En ook al is het je wel of niet duidelijk, toch ontvouwt het heelal zich zoals het zich ontvouwt en zo is het goed. Heb daarom vrede met God, hoe je ook denkt dat Hij moge zijn.
En wat je werk en aspiraties ook mogen zijn, houd vrede met je ziel in de lawaaierige verwarring van het leven. Met al zijn klatergoud, somberheid en vervlogen dromen is het toch nog steeds een prachtige werelden.
Wees voorzichtig. Streef naar geluk.
Dit stuk heb ik eens gekregen van iemand, die het weer van een ander heeft gekregen. Het stuk is gevonden in 1670 in Baltmore. En het is nog steeds een prachtig stuk, om te lezen.
Wanneer Thomas Breens op een mooie lentedag de begrafenis bijwoont van een legendarische leraar wiskunde, ontmoet hij na zoveel jaar een oude studiemakker uit zijn collegetijd, Thierry De Jong.
Thierry is een ambitieuze fotograaf geworden. Hij was een van de zogeheten Golden Boys, een succesklas uit 1981-’82, waaruit ook een beroemd architect, een topman van de Nationale Bank en de Vlaamse minister van Economie zijn voortgekomen.
Hij stelt Thomas voor aan zijn vrouw en zijn zoon en laat hem kennismaken met een briljante vriend, die zijn leven in een rolstoel slijt.
Maar dan wordt er ingebroken in Thierry’s donkere kamer en komen Thomas en zijn vriendin Kristien langzaam maar zeker in een web van de meest gruwelijke intriges terecht.
Een van de grote kanshebbers op de Gouden Schoen is Antwerp-speler Dieumerci Mbokani. Op de vraag wat zijn geheim is om op zijn leeftijd (34) nog steeds aan de top te staan, zei hij onlangs in ‘De Morgen’: Mijn geheim? Dat is er niet: het is een geschenk van God. Vandaar ook mijn naam: Dieumerci.
Emmanuel Dennis | ‘Ik dank alles aan God’
De Nigeriaanse speler van Club Brugge Emmanuel Dennis liet zich al opmerken dit seizoen. Toen hij in 1 week tijdens belangrijke wedstrijden als een gek doelpunten verzamelde en daarvoor gefeliciteerd werd door een journalist, zei hij: Daarvoor moet ik God danken. En voor de rest blijf ik alles geven.
Divock Origi | ‘Door mijn geloof kan ik alles een plaats geven’
De Keniaan Divock Origi (24) groeide bij KRC Genk als jonge snaak uit tot topvoetballer. Onlangs liet hij optekenen: Door mijn geloof kan ik alles een plaats geven. Ik zweef niet als het lekker loopt, maar ik zit ook niet in de put als het vierkant draait. Het geloof biedt me stabiliteit. Het is mijn kracht en mijn motor. Ik bid en mediteer elke dag. Omdat ik dankbaar ben voor het leven dat ik kan leiden.
Romelu Lukaku | ‘Ik haal mijn kracht uit de Bijbel’
Tijdens het Europese kampioenschap zei Rode Duivel Romelu Lukaku aan Sporza hoe belangrijk de Bijbel voor hem is: Als ik ergens naartoe ga en ik vergeet mijn Bijbel, voel ik mij slecht. Ik haal mijn kracht daaruit.
Thomas Meunier | ‘God is altijd aan mijn zijde gebleven’
Geboren in onze Ardennen, schopte ThomasMeunier het tot voetballer bij de wereldploeg Paris Saint-Germain (PSG). In 2018 liet hij optekenen: God is altijd aan mijn zijde gebleven en dat is vandaag niet anders. Naar de misviering gaan is er door het drukke programma met PSG nog weinig bij, maar ik blijf gelovig en ik bid nog vaak. In onze buurt is er een heel mooie kerk waar ze soms overdag misvieringen houden, daar loop ik wel eens langs als ik geen training heb.
Meunier was vroeger nog misdienaar. Het is - denk ik - de mythe van God die mij intrigeert. Het houdt mij al mijn hele leven bezig: wie is God, waar is Hij, hoe bestaat Hij?
Olivier Giroud | ‘Ik getuig over mijn geloof wanneer ik maar kan’
De 32-jarige Olivier Giroud, voetballer bij Chelsea en de Franse nationale ploeg, heeft er geen moeite mee zich te uiten als gelovige. Er is niemand die me het recht kan en mag ontzeggen om daarvan te getuigen. Ik probeer over mijn geloof te praten wanneer ik maar kan.
Giroud sierde de cover van een Franse glossy over Jezus in de sport. Ik voel dat ik mijn mediabekendheid moet gebruiken om te spreken over mijn toewijding aan Jezus Christus en wat mij echt ter harte gaat.
Radamel Falcao | ‘Succes is tijdelijk, Jezus is voor altijd’
Colombiaanen en stervoetballer Radamel Falcao stroopt geregeld op het einde van een match zijn T-shirt op om een boodschap te tonen op het shirt eronder. Bijvoorbeeld: Met Jezus ben je nooit alleen.
Wat mij drijft, zijn niet alleen de goals. Je kan al het succes van de wereld hebben, maar toch vanbinnen leeg zijn. Met Jezus Christus ben je nooit alleen. Ik heb dat zelf ervaren door zijn trouw en liefde. Spelers en fans genieten van een bijzonder moment bij een goal. Ik voel me gezegend dat ik dat voor hen kan doen.
Mijntje van der Lelie: carrièrevrouw, echtgenote, moeder. Voor de buitenwereld geslaagd, maar zelf vindt ze haar bestaan braaf en benauwend. Ze besluit het roer radicaal om te gooien.In Frederique, Berdine en Claire vindt ze bondgenoten. De vier brengen een ongekende woede in elkaar naar boven. Woede op mannen die vrouwen haten en wegkomen met hun misdaden. De vriendinnen besluiten de rollen om te draaien en het recht in eigen hand te nemen.Ze binden de strijd aan met een pedofiel, een eerwraakpleger, een bekende sporter die zijn vrouw mishandelt en een serieverkrachter. Pas als een van hen haar eigen man als doelwit kiest, beseft Mijntje dat ze te ver zijn gegaan.
Hoe onzinnig de boodschappen ook zijn, van man naar vrouw, van vriend naar vriend, delen van wat je aan het eten bent... ; maar als je op terras zit of op restaurant bent, men heeft je toch maar gezien hoe druk je het hebt. Hoe zou er dan nog tijd vrij zijn voor anderen die je echt willen zien? Met hun oprechte vragen en verlangens?!
Ellen Rademakers houdt te veel van Thomas en van Frankrijk om zelfs maar te overwegen naar Antwerpen terug te keren. Pas als een jeugdvriendin haar uitnodigt bij haar televisiedebuut, laat ze haar Normandische chambres d’hôtes voor een paar weken in de steek. Het wordt de grootste vergissing van haar leven.
Meteen nadat zij en Thomas voet op Vlaamse bodem hebben gezet, laat een onbekende moordenaar lachend van zich horen, terwijl de belangrijkste verdachte Ellens hart probeert te stelen.
De laatste grap speelt zich af achter de schermen van het populairste satirische programma van de Vlaamse televisie. Waar bekende humoristen elkaars bloed kunnen drinken, een kus niets betekent en grappen dodelijk kunnen zijn. Letterlijk.
Mijn koffie was al lang koud geworden, de rolluiken moesten al lang neergelaten zijn en ik moes al het avondeten binnen hebben, maar ik ben blijven lezen tot aan het einde; ik hoop dat jullie hetzelfde overkomt als je dit boek leest!
Met geluk is het net als met gezondheid; als je er niets van merkt, betekent dit dat het er is.
Heel kort aansluitend heb ik in een krant volgende gelezen:
"... want wie ziek is, wordt enkel met verlies geconfronteerd. Werken kan niet meer waardoor het inkomen sterk vermindert. De sociale kring wordt steeds kleiner en het zelfrespect daalt. Gebrek aan concentratie en energie beheersen je leven ..."
In de hoek zie je het schilderij dat Birger koos op de voorbereiding van zijn wijding,
o.a. verwijzend 'andere wegen' te gaan. Zoals de wijzen die via een andere weg terugkeerden naar huis. Bij deze nogmaals proficiat! Het was een heel mooie viering!
In deze tijd na de priesterwijding van Birger in ons midden, bidden wij dat Birger een teken mag zijn van Gods barmhartigheid, zoals Jezus dat is geweest; dat hij mag groeien in intieme kennis van de Heer, in wiens naam hij ons voorgaat; dat hij een hart mag hebben voor kleinen en armen, voor hen die niet meetellen en niemand hebben, voor wie zich inzetten voor een betere en meer rechtvaardige wereld, voor zieken en gezonden, voor jongeren en ouderen; dat hij de kunst verstaat om wie zoekende is – hoe dan ook – te helpen onderscheiden waar het op aankomt, zoals Ignatius ons dat leert; dat hij de Geest die hem bezielt ook in anderen mag doen oplichten; dat hij mag spreken en handelen vanuit de kracht van de Vader, zoals Jezus dat deed, en zo, in woord en daad, velen de weg naar God in hun leven mag laten ontdekken; dat hij de tederheid van een moeder mag uitstralen in een wereld die zo hard kan zijn, en moge Maria hem hierbij tot steun zijn. Tenslotte bidden we ook voor onze gelovige gemeenschap, dat we Birger nabij mogen zijn, in goede en kwade dagen. Amen.
Ik herinner me het moment nog goed. We keken uit over zee, toen Anna me een vraag stelde.
'Als ik iets vreselijks deed, zou je dan nog steeds van me houden?'
Wat zou jij gezegd hebben? Anna was de vrouw van mijn leven. Over drie weken gingen we trouwen. Natuurlijk hield ik van haar, wat ze ook op haar geweten zou hebben. Tenminste, dat dacht ik. Maar ze begon zenuwachtig in haar tas te rommelen en liet me een foto zien. 'Dit komt door mij.'
Ik staarde naar haar geheim, verbijsterd, en wist dat onze levens voorgoed veranderd waren. Geschokt stond ik op en vertrok, zonder nog een woord te zeggen.
Toen ik terugkwam was Anna verdwenen. Sindsdien ben ik naar haar op zoek.
Ondraaglijke spanning! Als je dit boek openslaat leg je het niet meer weg voordat je weet wie het meisje uit Brooklyn werkelijk is. Bereid je voor op een paar slapeloze nachten...' - METRO
Zondag 5 januari om14.30u wordt Birger Dassonneville uit Heule bij Kortrijk tot priester gewijd te Roeselare . Birger is 27 jaar en hij wordt één van de vier nieuwe priesters in West-Vlaanderen:
"Het is uitzonderlijk dat er vier zullen zijn in 2020."
Toen hij haar pas leerde kennen, twijfelde hij geen moment aan een beetje ‘’vreugde” te brengen in haar “beklagenswaardige” bestaan met een etentje of een kleine attentie. Nadien aarzelde hij niet om haar smeekbedes te voldoen. Ook al waren het op de duur nog nauwelijks gecamoufleerde eisen.
Toen het grillen werden, was het te laat. Het was vanzelfsprekend geworden dat hij in alles toestemde wat ze vroeg. Vanaf dan kon hij alleen maar jaknikken om haar niet kwijt te raken. Het was toegeven of weer alleen te zijn. Haar willetje volgen of van vooraf weer op jacht moeten naar een nieuwe vriendin.
Nochtans was het dubbel. Hij wilde haar niet kwijt, maar zij zou hem ook nooit hebben laten gaan; en dan na enige reflectie: Maar dat wist hij niet. Dat zou hij pas beseffen als hij toegaf dat ze alleen op zijn geld uit was.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
