Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Mooi zijn ze allen de moeders der wereld dag in, dag uit, wakend over hun kind. Zij zijn het evenbeeld van een Madonna die zonder voorkeur ons allen bemint. Teer is de liefde van al onze moeders maar zij staat sterk tegen dreigende macht. Zo innig goed zijn zij, al onze moeders dat zij zich opoff’ren zonder een klacht. Het leven eist zijn prijs, de kind’ren worden wijs, de moeders worden grijs, maar wat ook verdwijnt, hun schoonheid die blijft. Mooi zijn ze allen, de moeders der wereld de grootste schatten van goedheid en trouw. En op die vrouwen, op al onze moeders, daar heeft de mensheid haar hoop op gebouwd.
Moeders, Moeders, hoe veel zorg heeft liefde u meegebracht. ‘t Leven is voor moeders één berusten. Geen enk’le klacht komt er over uw lippen als uw kind’ren eens gaan, één voor één u ontglippen, naar een eigen bestaan.
Mooi zijn ze allen de moeders der wereld dag in, dag uit, wakend over hun kind. Zij zijn het evenbeeld van een Madonna die zonder voorkeur ons allen bemint. Teer is de liefde van al onze moeders maar zij staat sterk tegen dreigende macht. Zo innig goed zijn zij, al onze moeders dat zij zich opoff’ren zonder een klacht. Het leven eist zijn prijs, de kind’ren worden wijs, de moeders worden grijs, maar wat ook verdwijnt, hun schoonheid die blijft. Mooi zijn ze allen, de moeders der wereld, maar boven allen, de mooiste ben jij, jij die mij ‘t best van jezelf hebt gegeven, mijn grootste geluk ben jij, moedertje mijn.
Deze week heb ik mijn computer gezuiverd van banale lichaamsschoonheid (is dus geen schoonheid) en het is mijn betrachting om mijn computer zo zuiver mogelijk te houden.
Het fenomeen van de verschillende affiniteiten en affectiviteiten is voor mij een diep, maar mooi mysterie, even diep en mooi als bvb. de muziek. Tussen haakjes: kunt u een vrouwelijke componist noemen? Omdat het een mooi mysterie is, is het voorzeker een bron van waarheid, goedheid en schoonheid. Eerlijkheid in de beleving van dit mysterie is daarom belangrijk: hoe eerlijker, hoe heerlijker (waarheidsdimensie). Dankbaarheid omdat dit mysterie ons zalvend overkomt (dimensie van goedheid: God is als vader ondermeer ook 'man'). Lieflijke deugd ten derde omdat we altijd weer verliefd worden op een onuitsprekelijk goddelijke verschijning (schoonheidsdimensie). Het mysterie mag ons niet driemaal onevenwichtig maken (te streng, te los, verblind), maar evenwichtig gelukkig binnen een zeer boeiende wereld.
Deze tekst is al ouder en zou ik nu misschien niet meer schrijven al steekt er veel waarheid in!
Wanneer ik jullie reacties goedkeur zoals ik dat elke dag doe bij het begin van mijn blogbezoeken, dan merk ik dat de reacties allemaal betrekking hebben op blogs van zeven dagen geleden. Zo ook deze morgen waar er vele reacties staan die ik moet goedkeuren, maar die post dateeert van zeven dagen terug. het eigenaardige is wel dat ik nu wel reacies zie staan van heel recent. Zal ik nu altijd dingen moeten goedkeuren waarvan ik geen idee meer heb wat ik toen heb gepost. Ja, inderdaad een kleine ergernis, en ik moet dan ook terug gaan kijken wat jullie schreven als reactie op blogs van zeven dagen geleden. Of laat ik dat maar aan mij voorbijgaan?
Het is gedaan met al die ijdle dingen! De maan speelt op de zilvren avondfluit; hij zingt nu niet meer mee, dat lied is uit, een schooner stem kon in zijn ziele dringen.
Hij zal in d' afgrond van Gods liefde springen, trekt zijn verleden en zijn kleéren uit, en in een pij, met zijne ziel als luit, gaat hij al beedlend langs de huizen zingen,
zingt voor den wolf, de vogels en de bloemen, kan al wat leeft zijn broers en zusters noemen, de Liefde zingt hem mager als een riet.
In zulke pure mensch wil God staan branden, boort hem Zijn vuur door voeten, hart en handen. Uit elke wonde juicht het zonnelied!
Felix Timmermans (1886-1947)
Felix Timmermans (1886 - 1947) was autodidact en schreef toneelstukken, romans, novellen, en gedichten. Timmermans’ werk wordt gekenmerkt door eenvoud, levendigheid en religiositeit.
De zachte lucht hangt rond mijn oren en in haar hangt de zonneschijn. Ik kan de dingen nu weer horen, zoals God wil dat ze zijn. Ik wacht maar tot ik kan luisteren, dat kan ik beter bij de maan of als alle dingen verduisteren om voor de nachtlucht dicht te gaan. Dan voel ik mijn handen veranderen tot een breed opgezet met de vingers aan elkanderen voltrokken nachtgebed.
In de lagere school deed ik het altijd goed wat de cijfers betreft, en zo was er vaak een kamp voor de eerste plaaats van de klas. Eens in het middelbaar werden psycho-technische testen gedaan, jullie, beste ouders zullen dat nog wel kennen en zelf meegemaakt hebben.
Ook al volgde ik toen de eerste jaren latijnse, was er een 'meneer' die mijn ouders er sterk op aandrong asap naar het technisch onderwijs over te schakelen. Gelukkig hebben mijn vader en moeder daar geen gehoor aan gegeven. Stel je voor, ik kan nu nog geen spijker in het hout slaan.
Dank zijn mijnl agere school en het middelbaar zit ik hier toch maar...Een bedenking toen ik daarnet in de papierwinkel aan het snuisteren was.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
