Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Begrijpen van het verhaal van iemand, is niet het bevestigen dat dat verhaal de waarheid is, maar dat ik mij kan inleven in hoe de ander denkt over het leven, en hoe het komt dat hij zo denkt... Het diep begrijpen maakt je tot mededogen.
Op 31 juli waren mijn ouders 58 jaar gelukkig ge-trouw-d!
Ja, soms zijn we zodanig bezig met onszelf en de kleine onbelangrijke dingen, dat we vergeten dat ook onze ouders mee ouder worden ...
Ja
Vandaar dan ook dit mooi boeket voor mijn vader en moeder bij hun 58 ste Huwelijksverjaardag.Dat ze elkaar nog jaren mogen liefhebben in goede en kwade dagen, zeker nu de gezondheid beetje achteruitgaat.
Haar blik is uitdagend en tast mijn grenzen af. Ze vraagt om aandacht en weet als geen ander hoe ze dat moet doen. Glimlachend, knipogend, op de rand van het provocerende. Ze roept gevoelens bij me op die niemand anders ooit heeft weten op te roepen. Als ik bij haar ben, word ik iemand anders. Vult mijn hoofd zich met beelden over wat ik met haar zou doen. Ze weet waar ze mee bezig is. Ze beseft het maar al te goed. Ze schept er genoegen in om met mij te spelen en mijn uithoudingsvermogen te testen. Ze is vermoeiend. Zo vermoeiend. Ik weet niet hoe lang ik haar nog zo haar gang kan laten gaan.
Kathleen is psychologe en docente en woont samen met Julie, haar tienerdochter. Haar leven verloopt vlekkeloos, tot Matthias, een student, avances maakt. Kathleen wijst hem resoluut af. Vanaf dan lijkt alles in haar leven verkeerd te lopen.
Enkele weken later vertelt Julie haar dat ze smoorverliefd is. Als blijkt dat de jongen niemand minder is dan Matthias, slaan bij Kathleen de stoppen door. In haar bezetenheid om Matthias uit te schakelen, ziet ze niet dat het gevaar misschien wel in een onverwachte hoek schuilt.
Een verjaardag is altijd een speciale dag. 's Morgens wordt u gewekt door een
'gelukkige verjaardag' in plaats van die vervelende wekker. Daarna krijgt u de
hele dag gelukwensen, kussen, knuffels en wordt er geklonken op uw gezondheid.
En 's avonds, dan kan u gezellig tafelen en vieren met vrienden en/of familie
Wat een mooie dag! Daar ben ik moeder an vader dankbaar voor, alsook familie en vrienden. Maar bovenal gaan mijn ogen naar de hemel toe omdat Hij me dit gratuit gaf!
Er schuilt zoveel goeds in tederheid, vriendschap, samenleven, samen spreken, tijd geven aan de ander, dingen waar je soms overheen springt, die je overslaat. Als je die rijkdommen niet cultiveert, verarm je je liefde. Er is nauwelijks nog een taboe op seksualiteit, het taboe ligt nu eerder op de huimanisering van de menselijke relatie. Wees niet bang van de seksualiteit. Je mag alleen de mens niet reduceren tot een stukje van zichzelf, maar je moet hem zijn volle rijkdom laten.
Er zijn de twee poorten van het hart: De angst en de liefde. Om de poorten open te houden is leven in aandacht de sleutel. Die sleutel die ergens de sleutel is van mijn blog, zeker toen ik begon met bloggen; maar waar ik ook altrijd om die aandacht heb gevraagd, zelfs gesmeekt dat anderen wat meer aandacht mochten ervaren in hun dagelijks bestaan. Wie aandacht krijgt laat ook de angst verdwijnen, de angst van afgewezen te worden, er niet (langer) bij te horen. Ja, lefde en vriendschap zijn werkelijk de sleutels die poorten openen naar ongekende vergezichten, nieuwe mogelijkheden. Ik hoop en wens dat we daar deze zomer ruimschoots aan mogen meewerken waar we ook komen.
Op een dag leer je het subtiele verschil kennen tussen een hand vasthouden en een ziel ketenen. Dan leer je dat liefde niet betekent: leunen En dat gezelschap niet betekent: veiligheid. Je ontdekt dat een kus geen contract is en een cadeau geen belofte. Je begint je nederlagen te accepteren met je hoofd omhoog en je ogen open. Je leert vertrouwen op vandaag, omdat morgen te onzeker is voor je plannen. Na een poos leer je dat zelfs zonneschijn je verbrandt als je er teveel van krijgt. Dan wordt het tijd je eigen tuin te beplanten en dan zorg je voor je eigen ziel en wacht je niet langer op de wonderen van buitenaf. En dan weet je dat je echt kunt volhouden en dat je écht sterk bent en dat je écht waarde hebt. Je leert en je leert. Bij ieder afscheid leer je @ Voltaire ♥
Inspecteur Nelleke de Winter moet alle zeilen bijzetten na de dood van Berend Bouwmeester, eigenaar van een restauratiebedrijf in Bredevoort. De inwoners van het voor toeristen zo gemoedelijke boekenstadje zijn allebehalve toeschietelijk en tijdens het onderzoek stuit Nelleke op een oud mysterie. Een geheim dat alles te maken heeft met een lijk dat lang geleden werd opgevist uit de Slingeplas.
Onno Bruggeling, eigenaar van een antiquariaat, is een van de verdachten. Hij lijkt bovendien een grote aversie te hebben tegen Berends vrouw Anne-Wil, omdat zij midden tussen de antiquariaten een winkel in nieuwe boeken begint.
Laat Nellekes intuitie haar ditmaal in de steek? Ze vreest het ergste, want ze is afgeleid door de zoektocht naar Suzan. Het lijkt erop dat ze haar dochter na eenentwintig jaar in haar armen kan sluiten, maar de vraag is of de prijs daarvan niet te hoog zal zijn. Onmenselijk hoog...
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
