Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Hij zat pas op de bus, richting zijn opvangtehuis, toen ik van mijn 'verloren zoon' volgende smsje kreeg. Misschien durfde hij het me niet persoonlijk zeggen zoals hij een paar weken terug ook een brief onder de deur schoof, maar je ziet maar: in deze ruwe bolster schuilt een mooi hart. Meteen is dit blogje hier de voorlopige afsluiter van een rollercoaster die een goed einde heeft gekend.
"Martin, ik wil je nog eens bedanken voor alles en voor de
mooie tijd die ik bij jou heb kunnen doorbrengen. Waar ik de liefde gevonden heb
die ik nooit van een vaderfiguur heb ik gekend. Papa, bedankt voor alles. Uw
zoontje".
Minder verdient deze literaire thriller niet, geschreven door ROBERT GODDARD met als titel: VERZWEGEN BESTAAN.
Zes maanden na de plotselinge dood van haar man gaat de bejaarde Leonora Galloway met haar dochter Penelope op vakantie in Frankrijk. De tijd is gekomen om Penelope in te wijden in het verzwegen verleden van Leonora en haar familie. Er valt heel wat uit te leggen.
De vader van Leonora was kapitein in het Britse leger en kwam tijdens de Eerste Wereldoorlog op 30 april 1916 om het leven. Leonora werd echter pas geboren op 14 maart 1917, bijna elf maanden later
Penelope vermoedt dat Leonora een 'ongelukje' was, zoals er zoveel plaatsvonden in die dagen. Maar de waarheid over Leonora, haar familie en de aristocratische erfenis is angstwekkender dan zij kan vermoeden
De tekst hieronder was/is van toepassing toen ik een tijd terug een jonge dakloze in huis nam waar ik toen nog lang niet alles van wist. Het verhaal kon je al voorbije maand volgen, zo af en toe. Nu hij een vaste opvang heeft gevonden in een crisiscentrum ben ik blij dat we dat samen hebben bereikt.
Sommigen hebben gereageerd dat ik daar niet mocht zijn op ingegaan, anderen hebben me gewaarschuwd, nog anderen hebben me bedankt voor de inspanning. Hoe dan ook, men kan pas oordelen - en dat geldt in tientallen situaties - als je ZELF bent meegegaan in dit of een ander verhaal, al besef ik ook dat het nodig is voor mezelf te zorgen zoals jaren terug een Indische priester me zegde: Take care of yourself, Martin.
Wat dus goed voor me was in deze context, kan enkel ik beoordelen en die enkelen die erachter stonden door te gaan, ondanks alles. Ik kan dit zeggen omdat ik in alle gemoedsrust hem kon loslaten. Was ik begonnen met hem te veroordelen, dan hadden we misschien een drugsdode meer... Nu mag hij een nieuw leven instappen vol van kansen!
Ja, het gaat over AANDACHT zoals ik het al jaren schrijf in mijn blog; deze keer zat dit wel dicht op mijn vel. En ja, ik weet dat er instanties genoeg zijn, maar zo lang er geen plaats is, dan voelde ik dat op dat moment mijn christelijke plicht deze jonge man op te nemen .. Want er was geen plaats in de herberg.
De jongen waar ik vijf weken voor heb gezorgd is deze morgen
vertrokken naar een crisisopvang om er vooral af te kicken van drugs.
Hij was eerst drie weken bij me nadat anderen hem hadden doorverwezen
naar me omdat hij anders onder de blote hemel moest slapen - iets wat ik op vandaag niet meer kon aanvaarden. Dan is hij met de
noorderzon, en vooral met veel liegen en bedriegen vertrokken, om dan smekend
terug te komen. Want hij was teug in handen gevallen van zeer slechte
vrienden.
Het is via de politie en door zijn bewustwording dat hij zelf
iets moest doen aan zijn situatie, dat hij maandag l.l. is teruggekomen op mijn
voorwaarden en om zich voor te bereiden op de opvang, die hij dus deze morgen
heeft aangevat. Hij heeft me een erkentelijke sms gestuurd met o.a. de woorden
dat hij nog nooit een vader had meegemaakt als ik Hij is pas twintig jaar .
Het was zeker geen eenvoudige opgave voor me en ik weet nu nog
altijd niet hoe ik ertoe ben gekomen daar nogal vlug ja op te zeggen; maar
misschien concreet maken waar ik dagelijks over blog rond geloof, liefde en
vriendschap. Christen zijn in daden? Delen van dubbele kleding Al wat je aan
de minsten van de mijnen hebt gedaan heb je aan mij gedaan Of terug de rol
van mijn patroonheilige Sint-Maarten (Martin) gestalte gegeven Of misschien nu
pas de vruchten zien en laten groeien van de opvoeding van Don Bosco die het
ook opnam voor straatkinderen .Wie zal heet zeggen?!
Wat voorbij is was mooi, soms zeer mooi als ik de fotos zie;
maar soms ook bijzonder lastig tot op een moment dat ik hem liever kwijt dan rijk
was.
Ik hoop dat het feit dat deze jonge man nu een nieuw begin kan
maken, en als dat voor een deel door mij was, ik dan toch al bij al tevreden
mag zijn.
Er was daar vooral veel geloof en vertrouwen voor nodig, tussen
hem en mij, maar evenzeer van hierboven!
Wees goed voor allen die terug gaan werken,die de eerste schooldag achter de rug hebben. Voor allen die academische studies aanvatten of ze verder zetten, voor hen die angstvalig uitzien na een herkansing .... HOUD deze maand en de rest van dit jaar vooral PESTVRIJ!
Als Gabriele Hasler op de vroege avond van 11 november haar tandartspraktijk verlaat, heeft ze een onaangenaam voorgevoel. Bij haar voordeur treft ze een oude bekende. Ze zal deze avond niet overleven Als de forensentrein in de ochtend van 12 november halt houdt op het station, valt het een passagier op dat naast het vrijstaande huis waarop hij uitkijkt een levenloze gestalte ligt. Hij meldt de vondst meteen bij de politie Als hoofdcommissaris Robert Marthaler op de vindplaats arriveert, is hij diep geschokt door de situatie. Hij zal deze aanblik nooit kunnen vergeten Als het onderzoek begonnen is, staan Marthaler en zijn team onder zware druk omdat ze het sterke vermoeden hebben dat deze moordenaar zich niet tevreden zal stellen met één slachtoffer
De kwaliteit spat van de pagina's op. Witse en Code37 samen evenaren het amper!
OP deze dag vieren wij de geboorte van Maria.Toen ik destijds met dit blog ben begonnen kreeg Maria een prominete plaats, en dat zal ze blijven doen. Op die manier leerde ik ook andere mensen kennen en zij mij. Voor mij persoonlijk betekent 8 september de start van de Mariale noveen te Dadizele. Geboren te Dadizele kan je daar gewoon niet onderuit, en ook al zijn de tijden veranderd, toch zullen weer heel wat mensen op bedevaart komen op die dagen om er één van de vele misvieringen bij te wonen. Ik maak dan ook graag plaats voor dit blogje op deze achtste september, een dag waarop Maria trouwens wereldwijd sterk vereerd wordt bij de katholieken.
aan onze gesneuvelden op het oude kerkhof te Roeselare.Ik kom er nooit, maar dank zij mijn gast kwam ik er toe eens daar te gaan bezinnen ... Even paniek als de 'verloren zoon' zich een paar dagen niet van zich laat horen. Wat moet het dan voor dit treurend ouderpaar zijn, toen en helaas ook nu nog?!
"Ik zal mijn trots opzij moeten schuiven". Het waren de woorden die mijn gast me uiteindelijk toevertrouwde na een lang en moelijk gesprek. Maar hebben ook wij niet allen een beetje trots die we op zij moeten schuiven? Dat mag echter niet wegnemen dat er ook een gezonde portie trots mag en moet aanwezig zijn.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
