Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Het zal je maar gebeuren dat je zonder een woord van afscheid iedereen hier verlaat en in het ongewiisse laat; en toch is dit met mij gebeurd, wellicht de eerste keer in meer dan tien jaar bloggen. Gelukkig dat een paar attente medebloggers een opmerking maakten dat ik niet meer online kwam. ik dank hen dan ook uitdrukkelijk voor hun meeleven.
In voorbje week kon je iets lezen dat TIA me had overvallen. Omdat mijn oudste zus zich zorgen maakte, vooral omdat mijn broer aan een hartflalen is overleden, ben ik dan maar naar de dokter gegaan om mijn bloed te laten controleren. Toen de huisarts had geluisterd naar mijn verhaal hoe ik korte tijd blijkbaar geen zuuurstog meer gekregen had, heeft ze dan maar een scan van de hersenen gepland. Nog diezelfde avond kreeg ik de resultaten te horen en alle waarden waren 'goed'. Via de scan had de dokter wel gezien dat er zich iets had voorgedaan maar niet direct noemenswaardig, noem het een infarchtje dat direct overgaat.
Slechts tien minuten later belde mijn huisdokter terug dat ze de beelden nog wat nader had bekeken, dat ze zelfs de neuoloog van wacht had opgebeld, en dan kwam het ongelooflijke bericht: Pak maar je tas, ik wil dat je nu nog - het was vrijdagavond 20.00 u - wordt opgenomen via spoed. Ik wist niet wat ik hoorde. Ik moest familie verwitigen, een koffer pakken, een vervoer regelen, en inderdaad twintig minuten later stond ze aan de deur met een verwijsbrief voor de specilalist.
Gedaan met bloggen of tv-kijjken, de etensresten bleven staan net als de vaatwas. En weg was ik, de nacht in om in een afzonderlijke kamer te wahten tot ik eindelijk om middernacht een kamer kreeg toegewezen. Ondertussen werd me niets meegedeeld wat me overkomen was of de reden van die dringende opname. Het weinige dat een paar menseen me zegden : Je hebt heel veel geluk gehad, je hebt een goede engelbewaarder!
Het is nu dinsdagavond wanneer ik dit schrijf, een paar testen later en slapeloze nachten. Morgen en overmorgen volgen bijkomende testen waar ik zelf nog niet weet waar ze moeten toe leiden. Zelf zie ik er uit als altijd en voel ik me ook goed... Morgen misschien meer hierover. Was het dan toch een herseninfarct dat gelukkig geen enkel spoor heeft nagelaten? Laten we dus zoals mijn jongste zus zei, een dankkaarsje branden.
David besluit om de zomervakantie bij zijn jeugdvrienden in zijn geboortedorp Dalen door te brengen. Ze weten niet goed wat ze met hun leven moeten en halen nachten door met eten, drinken, vrijen, praten, lachen en het plegen van inbraken. De buit wordt verzameld in het verlaten huis in het bos, waar ze ook al hun vrije uren slijten. Voor David staat het huis echter niet voor vrijheid. Integendeel: de beklemming die hij er voelt wordt met de dag groter. Zeker als blijkt dat zijn vrienden meer in hun schild voeren. Wat is er werkelijk aan de hand bij het huis?
De beschreven personages komen goed uit de verf. Langzaam aan wordt de spanning opgevoerd, maar nergens worden de gebeurtenissen ongeloofwaardig. Weer een mooie pageturner binnen de Zweedse misdaadlectuur met een passend plot. Eerder verscheen van deze auteur 'De vrouw die uit het niets kwam'.
Deze tekst spreekt wellicht iedereen op één of andere manier aan. Persoonlijk gaan mijn gedachten naar de verslechterende toestand van mijn vader, maar evenzeeer aan de zichtbare achteruitgang van een vriend met de ziekte van Parkinson.
Ik wens je voor dit nieuwe jaar veel engelen toe die je begeleiden op de weg naar jezelf, mogelijk ... langs een andere weg ...
De engel van de VREDE, die ons, rusteloze mensen, tot rust brengt en ons een innerlijke en uiterlijke vrede schenkt.
De engel van de ONTSPANNING, die ons, gespannen mensen, het vertrouwen geeft dat we voor God in orde zijn.
De engel van de GLIMLACH, die ons, ontevreden mensen, leert glimlachen vanuit een diep begrip, als wij of anderen weer eens fouten maken
De engel van de VRIENDSCHAP, die ons, eenzame mensen, vrienden geeft op onze levensweg zodat we voelen God-is-met-ons, Immanuël.
De engel van de HOOP, die ons, moedeloze mensen, begeleidt bij onze pogingen om te werken aan een betere wereld in ons gezin, in onze parochie, onze gemeente, ons land.
De engel van het GELOOF, die ons, oppervlakkige gelovigen, inspireert tot vurige geloofsverkondigers, tot waarachtige getuigen van Jezus' Blijde Boodschap.
De engel van de LIEFDE, die ons, liefdeloze mensen, aanzet tot dienstbare naastenliefde en tot een innige liefde met God.
Ik wens jullie voor dit nieuwe jaar veel durf om langs andere wegen te gaan, zodat zelfs de engelen er stil van worden ...
Ik wens jullie op jullie tocht voor 2017 vele engelen toe en mogen wijzelf op onze beurt een engel van God zijn.
Een moeder, daar mag je altijd beroep op doen. Zij staat klaar dag en nacht. Ze is vol tederheid in het omgaan met haar kind. Maar komt haar kind in nood dan veert ze recht, vecht, waakt, zou haar leven geven voor haar kind!
Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen, het overtuigt ons van de waarheid van wat we niet zien. Om hun geloof werden de mensen uit vroeger tijden geprezen. Door geloof komen we tot het inzicht dat de wereld door het woord van God geordend is, dat dus het zichtbare is ontstaan uit het niet-zichtbare.
Dit geloof zette de drie wijzen op weg om de Heer te aanbidden. Ja, we vieren vandaag het feest van Driekoningen.
Een wervelende race tegen de klok. Frank Fons, een Deense schrijver van bestsellers, brengt zijn dagen door in een afgelegen huisje in het noorden van Sealand, in afwachting van het verschijnen van zijn nieuwe boek. Op een ochtend wordt hij gebeld door een politieagent. Die vertelt hem dat het stoffelijk overschot van een jonge vrouw is gevonden. Het blijkt dat iemand de moord uit Franks boek tot in detail heeft uitgevoerd. Hij raakt betrokken bij het moordonderzoek en staat al snel voor de angstaanjagende uitdaging de confrontatie aan te gaan met de moordenaar.
Vlot geschreven thriller met flashbacks uit het leven van de niet erg sympathieke, door zijn vrouw met dochters verlaten Frank en enkele beschrijvingen van gruwelijke martelmoorden. Tweede boek van de Deense auteur die debuteerde met 'Libri di Luca; ik was dan ook bblij toen ik dit boek vond in de bibliotheek. Het eerste kon je al iets van opsnuiven in mijn blog.
Op de vraag 'Ben ik de hoeder van mijn broeder' werd me geantwoord:
Voel je vooral verantwoordelijk voor de mens aan wie jij je ja-woord voor altijd hebt gegeven, om alles te delen wat het leven biedt. Stel daarom aan jezelf de hoogste eisen, want zijn of haar geluk ligt in jouw hand. Als je de ander niet gelukkig maakt, kan jouw geluk ook niet volkomen zijn.
Voel je vooral verantwoordelijk voor je kinderen, leven van jouw leven. Je doen en laten van elke dag drukt op hen een onuitwisbare stempel. Wees voor hen een veilige gids in een bedreigende wereld, die alsmaar meer van hun draagkracht eist. Geef hun vooral de ruimte om zichzelf te zijn.
Voel je vooral verantwoordelijk voor je goede vrienden met wie je hebt gelachen, met wie je hebt gehuildd en die je, door zoveel wisselvalligheden heen, nabij bent gekomen. Wat de toekomst ook wordt, niets mag je te veeleisend zijn om hen trouw te blijven.
Voel je vooral verantwoordelijk voor de mensen die je ontmoet in je taak van iedere dag, in het vervullen van je plicht. Denk nooit dat het alleen om zaken gaat, want altijd zijn er mensen bij betrokken die recht hebben op je bekwaamheid en op je grote dienstvaardigheid.
Deze laatste week van het jaar wens ik dat er overal vrede zal zijn in ons eigen hart, in ons gezin, op ons werk, in onze buurt, in de grote wereld.
Dank je wel, God, voor mensen die mijn leven tot hier toe mogelijk hebben gemaakt, mensen als mijn ouders, die me hebben gedragen, gevoed, die me naar het leven hebben geleid. Dank je, God, voor de bronnen van mijn bestaan, voor alle verhalen die mijn geschiedenis hebben gedragen. Dank je voor alle steun en inspiratie die mijn leven zinvol hebben gemaakt. Dank je voor elke dag die de moeite van het leven waard is. Dank je, God, dat Je mij geleid hebt tot hiertoe, dat ik leef!
Elke en Ander waren onbekenden voor el-kaar, misschien ook wel voor jou, tot op een dag Elke en Ander wilden genieten van de gezonde decemberlucht en de winternatuur.
Elke rustte even uit tegen een grote reuzenbeuk. Ander kwam daar net langs en wist eerst niet goed wie hij nu mooist moest vinden Elke of de kale reuzenbeuk. Maar een beuk heeft geen ogen die je warm aankijken en alleen maar een hart, dat in zijn huid werd gekerfd, met nog een pijl erdoor.
Daarom werd het Elke. Want schoon was ze en warm en gezellig en haar hartje trilde van goedheid. Samen zijn ze verder gewandeld steeds maar verder tot het grote feest waarop Elke en Ander Elkander werd; hun weg tot elkander groeide tot een weg naar élk-ander.
We hadden geboekt voor een gastronomisch weekend ergens in de Ardennen, en het smaakt nu nog na, maar blijkbaar niet voor een ander koppel dat ook van de partij was. Ik hoor de man het woord 'anniversaire' uitspreken tegen de ober. Wij kijken naar elkaar en zeggen stilletjes: We worden nog getuige van een verjaardagsfeest. Bij het tafelen merkt mijn vriend op dat er geen woord gewisseld wordt door het koppel, mijn vriend zat nl. met zijn gezicht naar hen gericht. Af en toe heb ik me stiekem omgedraaid, en inderdaad, men at en dronk in stilte verder. Tot drie maal toe heeft de dame het salon verlaten om naar buiten te gaan, de gsm in de aanslag, en niet voor even. Natuurlijk ging onze aandacht niet voortdurend naar dat paar, want het eten was te lekker, tot ... Ja, de ober vanuit de keuken binnenkwam met een speciaal gebak met een brandende toorts erop, "Anniversaire", weet je nog, of de verjaardag voor zijn vrouw. Mijn vriend wou zelfs een lied inzetten, maar beiden voelden aan dat we dat beter niet konden doen. Mijn vriend die dus alles zag, wist me te vertellen dat ze elkaar niet eens hebben gekust of wat dan ook. In stilte hebben ze het dessert verorberd en zijn dan vertrokken. Was dit het laatste avondmaal? Wilde de man iets goed maken? Is de relatie uitgeblust, of blijven ze in eenzaamheid toch maar samen. Ik weet het niet en hoef het ook niet te weten. Als ik dit relaas neerschrijf denk ik wel aan medebloggers die zo hun levensweg verder gaan ... samen in eenzaamheid...
Een klein wormpje in een noot voelde zich door God bemind en zong zo vrolijk als het kon: "Ik woon in het hartje van de hele, grote wereld en die is helemaal van mij!"
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
