Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Als je een zaadje van liefde plant... zul jij zelf diegene zijn die zal bloeien. En wie prachtige zaadjes van liefde plant in het hart van zijn medemens, laat liefde rijkelijk stromen van hart naar hart...
Filosofische detective in het Amsterdam van de Gouden Eeuw, met de Franse filosoof René Descartes in de rol van de speurder.
Amsterdam, oktober 1634. Naast de Westerkerk wordt een lijk gevonden. In de verse sneeuw is een vreemd symbool getekend en de hand van het naakte lijk omklemt een rapier. Wanneer meer doden onder vergelijkbare, mysterieuze omstandigheden worden aangetroffen, wordt de hulp ingeschakeld van een beroemde inwoner van de stad: René Descartes. De Franse filosoof zet zijn befaamde methode in om het mysterie te ontrafelen.
De gedetailleerdheid waarmee Dooremalen het stadse leven schetst, inclusief een introductie van een hele reeks bekende namen, politiek, geloofskwesties en gewoonten uit de Amsterdamse geschiedenis, maakt dat het verhaal wat langzaam op gang komt, en eerder als een historische roman begint dan als de detective die het verhaal uiteindelijk toch is. Ben je eenmaal door de introductiepagina’s heen, dan komt ineens de spanning om de hoek kijken. Ondanks dat de gedetailleerdheid blijft, is het boek dan snel uitgelezen.
De navond komt zo stil, zo stil zoo traagzaam aangetreden, dat geen en weet, wanneer de dag of waar hij is geleden. ‘t Is avond, stille... en, mij omtrent, is iets, of iemand, onbekend, die, zachtjes mij beroerend, zegt: "‘t Is avond en ‘t is rustens recht."
BAS is geboren op 8 novemmber om 17.08u en weegt 3.820 kg. Moeder en kind stellen het heel goed! En daarmee is de opvolging in de mannelijke lijn verzekerd, want eindelijk een zoontje na drie meisjes voor mijn neef, zoon van mijn te vroeg overleden broer. Jammer dat hij dat allemaal niet meer mag beleven, hij die zo om kindjes gaf, net als toen hij leraar was; ook toen was hij dagelijks bezig over "zijn kindjes". Wat moet hij daarboven gelukkig zijn! En eindelijk een voetballerke voor mijn neef na alle poppengedoe, lol. De namen op een rij: Leah, Lucie, Flo, Bas.... en dat telkens om de twee jaar. Je ziet, hier zit een gelukkige grootoom en suikernonkel!
...."Ik zie mijn leven nu als een tweestemmig lied en de tweede stem is verdriet. Soms krijgt verdriet de eerste stem, soms gaat het terug liggen naar de tweede stem, maar het zal er altijd zijn.”
Het waren de woorden van Stefaan Degand tijdens het programma 'Die Huis' die velen hebben geraakt en zich herkenden omdat ook zij een partner verloren. Zo intrigeerde me ook de echo van Stefaan die ik plaatste: LIEFDE....HEERLIJK ....telkens opniuew herhaalde hij die twee woorden, ondanks alles!
Nu we de totale vrijheid hebben bereikt, heeft het weinig zin meer om over zonden te spreken. Als vanzelf wordt het toch weer interessant om over deugden na te denken: een positieve eigenschap waarover we beschikken of een goede manier van handelen. Rik Torfs treft die deugden aan op onverwachte momenten, wanneer we ons met humor proberen te beschermen, de eindeloosheid van onze wereld toch begrenzen of eenvoudigweg praten met elkaar. Even scherpzinnig als verontrustend beschrijft Torfs hoe wij, hypermoderne mensen, meer mens proberen te zijn en hoe we onderweg het spoor bijster raken. Een teveel aan rationaliteit ligt volgens hem bijna altijd aan de basis van overspannen gevoelens over onszelf en foute inschattingen van de wereld, of het nu gaat over de manier waarop we ons persoonlijke geluk benaderen, over migratie denken of met onze eigen sterfelijkheid omspringen. Net omdat mensen geen rationele of volmaakte wezens zijn, is het beter om van de nood een deugd te maken.
Wanneer Thomas Breens op een mooie lentedag de begrafenis bijwoont van een legendarische leraar wiskunde, ontmoet hij na zoveel jaar een oude studiemakker uit zijn collegetijd, Thierry De Jong.
Thierry is een ambitieuze fotograaf geworden. Hij was een van de zogeheten Golden Boys, een succesklas uit 1981-’82, waaruit ook een beroemd architect, een topman van de Nationale Bank en de Vlaamse minister van Economie zijn voortgekomen.
Hij stelt Thomas voor aan zijn vrouw en zijn zoon en laat hem kennismaken met een briljante vriend, die zijn leven in een rolstoel slijt.
Maar dan wordt er ingebroken in Thierry’s donkere kamer en komen Thomas en zijn vriendin Kristien langzaam maar zeker in een web van de meest gruwelijke intriges terecht.
TROUWENS alle boeken die ik u hier aanbeveel heb ik zelf eerst uitgelezen, en meestal met het puntje op mijn stoel zoals deze hier!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
