Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Wielrenner Julien Vermote: ‘Geloof brengt balans in mijn leven’
De 29-jarige West-Vlaamse wielrenner getuigt over zijn geloof in een interview met het Vlaams Bijbelgenootschap (VBG).
Julien Vermote (29) traint momenteel voor de Ronde van Frankrijk, die op 6 juli van start gaat. Vorig jaar ontglipte hem net de zege in de rit Kuurne-Brussel-Kuurne. Toch genoot hij ervan: ‘Je start tussen het volk, je rijdt in een arena van 160 kilometer, en mensen zeggen daarna: Chapeau! We zaten op het puntje van onze stoel. Dat ik mensen zo kan amuseren of inspireren, vind ik het mooiste.’
Julien draagt de rozenkrans die hij kreeg van zijn grootmoeder altijd om zijn hals, als symbool van zijn geloof en omdat het een gevoel van bescherming geeft. ‘Sport is mooi, maar naar de kerk gaan is net zo mooi. Het brengt balans in de hectiek in mijn leven’, vertelt Julien in het VBG-ledenblad Dichterbij.
Met een bevriende priester bezoekt hij scholen om te laten zien dat geloof en sport prima samengaan (zie ook het filmpje onderaan deze pagina). ‘Geloof heeft niet alleen met saaie dingen te maken! Soms komt dat over bij de kinderen, soms niet. Wie de bijbelverhalen strak leest, kan ze achterhaald vinden. Maar wie ze toepast in het dagelijks leven, ontdekt de waarheid ervan. En een beetje traditie kan geen kwaad, toch?’
Julien was achttien toen een neef van hem om het leven kwam bij een auto-ongeluk. ‘Toen besefte ik hoe kwetsbaar mensen zijn’, zegt Julien. ‘We hebben het niet in de hand en krijgen allemaal ons kruis te dragen. Het geloof geeft mij kracht en bescherming.’
Het favoriete bijbelverhaal van de wielrenner is ’de gelijkenis van de talenten’.
Het was de vraag die ik me stelde toen ik deze foto zag passeren. Mijn directe antwoord is NEEN. Toen ik deze vraag voorlegde aan iemand kreeg ik dit doordacht antwoord.
Het is van een totaal ander genre dan de al bij al milde taalhumor van die 'christelijke' T-shirts en zoekt meer de controverse op omdat het de zaken erotiserend voorstelt terwijl het afgebeelde in zijn oorsprong een totaal andere bedoeling/betekenis heeft.
Al laat het ook wel de denkoefening maken over hoe kunst omgaat met gegevens uit de godsdienst ; niet alleen nu maar ook in het verleden. Ik kan me voorstellen dat bepaalde schilderijen en beeldhouwwerken die we nu (terecht) bekijken en beschouwen als meesterwerken uit de kunst, destijds misschien ook controverse en afkeer opgeroepen hebben ?
Je zou méér moeten weten over wie die bewuste foto gemaakt heeft. Welk statement wil de artiest maken ? Wil hij enkel de grootste groep van de christenen choqueren ? Wil hij godsdienst tout court choqueren (en kiest de artiest daarvoor de godsdienst die daaromtrent het meest tolerant is) ? Wil de artiest benadrukken dat men in het verleden de figuren uit de bijbel altijd al op een bepaalde manier (maar niet de authentieke manier) voorstelde ? I
Ik zou zeggen : op het eerst gezicht (en dat was ook mijn aanvoelen), denk je "jekkies, dat kan niet ; dat is beledigend", maar soms moet je er even over filosoferen (en wat mij betreft, mag je dan gerust bij je eerste mening blijven, hoor.)
Persoonlijk zou ik ook geen taferelen uit de godsdienst naspelen en zeker niet in een erotiserend sfeertje. Er zijn genoeg andere tafereeltjes mogelijk om mooie mensen in beeld te brengen, ook als ze (semi)-naakt zijn.
Wij kennen elkaar, jij en ik. De reis van het leven maken we samen, vanaf de dag van je geboorte. Voor jou kan die reis niet lang genoeg duren en daarom probeer je mij angstvallig te ontwijken en van je af te houden. Je praat niet over mij, moffelt me weg. En toch… op een dag kijken jij en ik elkaar recht in de ogen. Het lot daaraan ontkomt geen mens. Vrees mij niet, maar aanvaard mijn komst.
Zeer genegen,
Meester Dood'
Na de zaak Pan worstelt wetsdokter Tom Beckx meer dan ooit met zichzelf en zijn duistere verleden. Als hem van hogerhand psychiatrische hulp wordt opgedrongen, is hij hier hoegenaamd niet blij mee. Door het graven in zijn verleden lijkt hij de grip op het heden te verliezen. Hierdoor is zijn blik vertroebeld en ziet hij geen patroon in een aantal moorden die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben
Over geweld wordt normaal gedaan. Liefde, genegenheid, de liefde voor het mooie van een lichaam behoort tot taboesfeer .Wat is mooier als mensen in volle puurheid genieten van elkaar of je nu jong of iets ouder bent .Ik walg van dat soort schijnheiligheid die geweld als normaal aanziet en liefde, passie en naaktheid als taboe omschrijft . Op liefde staat ook geen leeftijd , je ziet iemand graag als persoon niet als getal .
Zoals meerderen als iets konden opvangen via gastenboek rond mijn vader, hier iets uitgebreider. Zondag waren mijn ouders uitgenodigd bij hun kleinzoon en achterkleinkinderen. Men hield vader wel stilletjes in het oog omdat hij nogal vaak zonder rollator overal wandelt. Het was een aangename namiddag voor allen. Eens terug in het rusthuis en terwijl mijn moeder mijn zus uitgeleide deed, dacht vader vlug nog eens zalf aan zijn voeten te doen. Maar waar hij dit normaal doet op toiletstoel met armleuningen hij is deze keer op een stoel gaan zitten, en bij het kruisen van zijn benen is hij achterover gevallen. Het was dan ook schrikken als moeder hem daar zo vond, zijn voet stond schuin en de verpleegster dacht al vlug aan breuk in de heup. Meteen voor ziekenhuisvervoer gezorgd en om 22.00 u lag hij in het ziekenhuis Natuurlijk was ik zeer ongerust, omdat hij er vorige keer bijna het leven bij inschoot. Tegen de middag gisteren was hij al geopereerd en zag er bijzonder goed uit, voelde weinig en vertelde ronduit als we van hem gewoon zijn. Je had niet gedacht dat hij pas was geopereerd. jammer dat hem dat moest overkomen, want nu volgt nu natuurlijk revalidatie en zo.. Recent postte ik nog een foto van hem. ja, hij wilde zich bewijzen zeker even moeder weg was....
Een zeer bekende uitdrukking en tekst uit het Matteüs-evangelie( 5,37). Laat uw ja ja zijn en uw nee nee. Op zich heel logisch, lieg niet en beloof geen dingen die je niet na kunt komen. Het lijkt heel eenvoudig eigenlijk, maar hoe zit dit eigenlijk als ik ja zeg en doe, maar nee voel? Is mijn ja en de belofte die ik nakom, dan eigenlijk ook een nee?
Je komt dit zelf ook vast wel tegen. Iemand vraagt aan je of je tijd hebt. Je denkt misschien; "eigenlijk niet, maar ik wil die ander niet teleurstellen. Ik ben druk geweest en zie uit naar een uurtje voor mezelf". Tegelijkertijd vind je dat je voor een ander klaar moet staan en je wilt niet egoïstisch zijn. Je zegt ja tegen de ander. Dit is natuurlijk niet verkeerd. Je zet je eigen belangen opzij voor de ander. Heel nobel. Maar wat als dit vaak gebeurt? Je raakt overspoeld doordat mensen een beroep op je doen en je hebt geen tijd meer voor de dingen die je zelf moet doen. Je neemt geen rust meer en staat niet meer stil. Ergens in je achterhoofd raak je gefrustreerd, doordat iedereen telkens wat van je wil. Je zou willen dat het anders was, maar mensen zijn er aan gewend dat jij altijd voor ze klaar staat. Je voelt dat jouw lichaam gaat protesteren.
Wanneer Diederik van Swaey zijn logee betrapt op diefstal van documenten, is plots niets meer als tevoren. Met zijn dochter Sanne als inzet wordt hij de speelbal van machtige partijen. Zeus Power wil de energiemarkt bezitten en dwingt hem op zoek te gaan naar de Ark van het Verbond. Het Vaticaan financiert de plannen van Zeus Power, maar neemt deel aan de expeditie met een verborgen agenda.
Intrige, misleiding en een spoor van bloed brengen van Swaey naar Rennes-le-Château. Diep onder de heuvels wijzen de Tempeliers de weg, de tocht voert het team langs vergeten mijngangen en door grotten waarvan niemand het bestaan vermoedde. Terugkeren naar het daglicht kan nog. Tot ze op een geheim stoten, dat nooit mag uitlekken.
Onze openbare zenders vinden het geen uitzending waard. Dan maar SN gebruiken om eraan te herinneren dat de twintigste eeuw de bloedigste eeuw was in het "christelijke" Europa. Een duizendjarig rijk lag al aan diggelen na 12 jaar wrede dictatuur. De dictator was door verkiezingen aan de macht gekomen. Kan dit nu nog gebeuren? Na 26 mei denk ik weer meer van wel. Je ziet gelijke redeneringen om uitsluiting van mensen en godsdiensten goed te praten. Wat toen "ras" noemde heet nu "identiteit".
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
