Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Een Italiaanse familie, een juweel dat De Drie Broers heet, wilde feesten, struikrovers, een ongerieflijk kasteel, de schedel van een heilige en een knappe non zijn de ingrediënten van dit boek met een dubbele verhaallijn.
1542 - 1545. Nadat de Italiaanse koopman Gian Carlo Affaitati de inname van Antwerpen verhinderde, beloont Karel V hem met de adellijke titel heer van Gistel. Hij installeert zich als kasteelheer en pendelt met zijn gezin tussen zijn nieuwe domein in Gistel en hun palazzo in Lier, waar hij bekendstaat als weldoener. Bij de geboorte van zijn zoon schenkt hij twee glasramen aan de Sint-Gummaruskerk.
1910 - 1918. De glasramen uit de Sint-Gummaruskerk worden opgehaald voor restauratie en verdwijnen spoorloos. Pas aan het eind van WO I komt de diefstal aan het licht. Verder onderzoek voert de lezer terug naar de zestiende eeuw, waarin de edelman Gian Carlo Affaitati evenmin vrij van smet blijkt...
Verschijningsdatum: 15 mei 2019 Uitgeverij: Davidsfonds Genre: Thrillers Aantal bladzijden: 384
Het jaar is 1869. Een gewelddadige drievoudige moord in een afgelegen gemeenschap in de Schotse Hooglanden leidt tot de arrestatie van een jongeman genaamd Roderick Macrae.
De memoires van de hand van de beklaagde maken het glashelder dat hij schuldig is aan de misdaad, maar het is aan de beste juristen en doktoren in het land om vast te stellen wat hem tot zulke brute daden heeft gedreven. Is hij ontoerekeningsvatbaar? Enkel de overtuigingskracht van zijn advocaat staat tussen Macrae en de strop.
Graeme Macrae Burnet heeft een fascinerend en origineel verhaal afgeleverd over de wispelturige aard van de waarheid, zelfs als de feiten glashelder lijken te zijn. Zijn bloedige plan is een intrigerende literaire thriller, gesitueerd in een woest en grimmig landschap waarin macht volkomen arbitrair wordt uitgeoefend.
Zeer intrigerend relaas van moord op het straatarme Schotse platteland anno 1869 met prachtige historische details en onbetrouwbare vertellers.
Op zekere dag nam een rijke man zijn zoon mee voor een reisje naar het platteland om hem te laten zien hoe arme mensen leven. Ze brachten een dag en een nacht door op een boerderij van een erg arme familie. Toen ze weer thuis waren, vroeg de vader: “Wel, hoe is de trip je bevallen?” “Heel interessant!”, antwoordde de zoon. “En heb je gezien hoe arm mensen kunnen zijn?” “O ja, vader, dat heb ik gezien.” “Dus, wat heb je geleerd?” wilde de vader weten.
Zijn zoon zei: “Ik heb gezien dat wij een hond hebben en de mensen op de boerderij hebben er vier. Wij hebben een zwembad, die de helft van onze tuin beslaat, en zij hebben een meer waarvan je de overkant niet ziet. Wij hebben lampen in onze tuin, en zij hebben ontelbare sterren aan de hemel. Ons terras gaat tot de voortuin en zij hebben de hele horizon.”
De vader was sprakeloos. Toen voegde de zoon er nog aan toe: “Ja vader, ik heb gezien hoe arm wij zijn.”
Is het niet typisch christelijk dat we het wezenlijk goede in mensen herkennen en tegelijk ook de wolf in onszelf ontwaren?
Aan dat kwade in ons moeten we als het ware een hand geven, zoals Franciscus doet in het verhaal met de wolf van Gubbio: hij gaat het bloeddorstige beest opzoeken en sluit vrede met hem.
‘Ik beken’ van Jo Spain is een thriller over corruptie en vergelding.
Voormalig bankier Harry McNamara wordt in zijn eigen huis op brute wijze vermoord, onder de ogen van zijn vrouw Julie. Het heeft er alle schijn van dat Harry’s vele zonden - corruptie en verraad - hem noodlottig zijn geworden. Een uur later meldt de indringer zich bij de politie en legt een bekentenis af. Er zijn nu een slachtoffer, een verdachte en een ooggetuige. Case closed. Maar de aanhoudende onrust van Julie geeft aanleiding voor twijfel. Is de verklaring van de dader ingegeven door schuldgevoel of is het zijn eerste stap in een groter plan?
De boeken volgen elkaar in sneltempo op, maar zijn dan ook zo goed! Vlug naar de bib!
!!! De basiliek van en te Daddizele(B) heeft uw hulp nodig !!!
De basiliek heeft van Rome een relikwie gekregen van de H. Paus Johannes-Paulus II. We zijn druk op zoek naar giften om een mooi altaar te creëren zodat alle bedevaarders optimaal deze relikwie kunnen vereren.
Wij kunnen dit niet zonder uw hulp! U kan uw financiële hulp storten op het rekeningnummer van de pastorale eenheid OLV Dadizele Slypskapelle Moorslede: BE53735051241953 Met vermelding van "Steun altaar Paus".
Hartelijke dank voor uw steun. Samen kunnen we er iets moois van maken!
DE VERDWIJNING van Adèle BEDEAU - Graeme Macrae BURNET
Manfred Baumann is een eenling: sociaal onhandig en altijd slecht op zijn gemak. Hij brengt zijn avonden in stilte drinkend door in een rustige bistro in de kleine Franse stad Saint-Louis. Nauwgezet houdt hij Adèle Bedeau in de gaten, tot zij op een dag van de aardbodem verdwijnt. Georges Gorski - een detective die gekweld wordt door zijn onvermogen om zijn eerste misdaad op te lossen - krijgt de zaak toegewezen. Het onderzoek doet Manfreds wereld op zijn grondvesten schudden en dwingt hem om geheimen uit zijn verleden onder ogen te zien.
De verdwijning van Adèle Bedeau is een literaire misdaadroman met als kern het psychologische portret van een buitenstaander die door zijn eigen verbeelding tot het uiterste wordt gedreven.
Een woordje toelichting. Gisteren reageerden een paar mensen dat ze mijn tekst niet konden lezen. Jos sprak zelfs van Hebreeuws, en toch gebruikte ik zelfde lettertype en kon ik mijn eigen tekst wel lezen. Misschien was ik niet duidelijk; want wat je in die tekst leest is de bedenking van een paar senioren, mensen zoails jullie, die zich niet thuisvoelen temidden het jonge studentengeweld in Leuven of in andere studentensteden. In die steden lijken veel ouderen overbodig. Met deze uitleg kan je de tekst misschien herlezen.
Het kost zo weinig, het is zo veel, een woord, een uitgestoken hand, zomaar met je hart iets voor iemand doen, met wie je ergens plotseling bent verwant.
Het kost zo weinig, het is zo veel, begrip, er zijn wanneer het moet, stil luisteren naar de woorden van een mens die 't nodig heeft, dat is alleen maar goed.
De liefde is de allerhoogste kracht, niet het verstand, maar warmte van 't gebaar, een beetje goed-zijn en dat laten zien, gewoon, een beetje aandacht voor elkaar.
De blikken van de studenten glijden over je heen alsof je een verkeersbord of een huisgevel bent. Ze zien je letterlijk niet staan. Dit is de stad waar hun volwassen leven begint en ze hebben geen zin in saaie mensen van middelbare leeftijd of ouder die over de stoep schuifelen.
Je soepel voortbewegen, een superslank figuur, een geïmproviseerd leven vol gekke invallen, daar word je hier elke dag uitvoerig mee geconfronteerd. Wie eenmaal werkt en/of een gezinsleven heeft, of hier en daar zijn gewrichten voelt kraken, voelt zich al snel uitgerangeerd.
Pas veertien dagen terug mochten we moeder in de bloemetjes zetten met haar negentigste verjaardag. Vandaag is het de beurt aan vader. Jullie herinneren zich nog dat mijn vader zwaar ziek was geweest is verleden jaar en er zelfs even gevreesd werd voor zijn leven. Maar wat een wonder - zoals ook velen beamen in het verzorgingstehuis - dat hij a.h.w. herboren is. Zijn geest is helderder dan voorheen, hij vertelt honderduit en geniet van het leven. Ik ben dan ook blij deze vreugde me jullie te delen nu 'papa' 93 jaar is mogen worden! Moge hij nog vele jaren samen zijn met moeder, al is voor hem altijd de winter een moeilijk te overbruggen periode. Maar vandaag is het feest!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
