Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Mevrouw Geloof en mevrouw Liefde gaan wandelen met hun kindje Espérance tussen hen in. De mensen denken altijd dat Geloof en Liefde alles doen, maar het is het kleine meisje Hoop dat ze beiden voortrekt. "Zonder meisje Hoop zouden Geloof en Liefde ietwat gezette dames zijn, al een beetje verfrommeld door het leven." (naar Charles Péguy)
Mogen de zomers blijmoedig zijn, en de winters mild; mogen de mensen vrienden zijn, de luchten altijd nieuw; de ochtenden onverschrokken, en de avonden vredevol.
Heel bijzonder is het dit jubileum van jullie 55e huwelijksfeest! Nu zovele jaren zijn verstreken blijkt jullie keuze nog steeds de juiste te zijn geweest!
Nog altijd zijn jullie bijzonder samen. Er komt zoveel liefde bij jullie vandaan.
Jullie uitstraling is zo liefdevol, naar je omgeving en naar elkaar, naar ons, de kinderen en evenzeer naar alle kleinkinderen een aanverwanten.
Vol overtuiging zeg ik dan ook op vandaag: Jullie zijn een fantastisch paar!
De wijze waarop je geeft is belangrijker dan wat je krijgt! Misschien werd ik daaom wel 'beloond' op mijn verjaardag, want het waren de 'loosers', de 'simpelen van geest' die me trakteerden met een mailbericht of telefoontje .. al wil ik die anderen hier natuurlijk niet vergeten, maar het heeft me toch maar weer eens geraakt dat het precies deze mensen zijn die tijd nemen me geluk te wensen. Zo heb ik heel veel mogen krijgen waarvoor dank. Neen je zult het niet vinden op de kast of in de bar, maar wel diep vanbinnen!
Vandaag word ik trouwens herinnerd aan mijn doopseldag!
Waar het op aankomt is dat als je blijft werken, ook al zit het tegen, dat het dan goed komt met je. En niet alleen met jou, maar ook met de mensen om je heen.
Dit heb ik in vele bewoordingen reeds meegegeven aan de medemens in welke situatie hij of zij zich dan ook mocht of mag bevinden: Het kome goed met jou, wat dit goedkomen voor jou hier en nu ook mag beteken, als je maar blijft geloven en vertrouwen!
... Ja, en misschien vooral in deze vakantietijd - op de nationale feestdag, want niet iedereen heeft vakantie. Gij zult de mensen die in dienst staan van jouw prettige tijd met evenveel respect en dankbaarheid behandelen als jijzelf wilt ondervinden. Uw gelukzaligheid mag ook van uw gezicht afstralen zodat het voor beiden vakantie is.
Gun anderen hun gelijk, want dat betekent nog niet dat u ongelijk hebt. Ervaar het plezier van het anderen gelijk geven. Richard Carlson
Deze dagelijkse gedachte heb ik hier geplaatst omdat ze (HELAAS) zo toepasselijk is op wat we in blogland hier en nu zien gebeuren. Mensen, leg de strijdbijl neer zou ik zeggen en laat ieder in zijn waarde! LIEFDE EN VRIENDSCHAP, weet je wel!
Dit beeld heeft me ooit sterk getroffen. Een rijke (want dikke) man staat op de bus te wachten onder een paraplu in de gietende regen. Een kleine magere zwarte jongen zit geknield naast hem, de handjes open, om toch maar de druppels van de paraplu op te vangen om iets te drinken te hebben!
Zoals op menig blog heb ook ik naar eigen vermogen het vakje "over mezelf" zo goed mogelijk ingevuld. Wanneer je een blog start is dat bijna een must en gaandeweg vergeet je wat je daar hebt neergepoot. Hetzelfde geldt voor de keuze van de achtergrond die ooit in een ver verleden werd ingessteld. Ondertussen lijkt het niets meer dan een zwevend behangpapier waartegen dag na dag nieuwe berichten worden gepost totdat plots één of andere lezer een bedenkig maakt rond dit 'behang', een foto of tekstje in de zijlijn, en dat overkomt ons allen wel eens, zeker in een 'dood' moment, een woord dat een directielid van me nooit kon begrijpen daar dode momenten niet mochten noch konden bestaan ... enfin te veel uitwijding voor waar ik naartoe wil, want ik meen dat ik in het blokje "over mezelf" me heel positief heb uitgelaten en zelfs daar al heb geprobeerd een booschap mee te geven tot er iemand zich blijkbaar iemand heeft gestoord aan dit blokje met de bedenking die me letterlijk werd toegeworpen: "Ik begrijp niet waar je daar mee naar toewil, belast ons daar vooral niet mee en laat ons nu maar gerust. Ik hoef niet te delen in je miserie en de fotokes storen me nog het meest". En ik die meende een positief geluid achter te hebben gelaten. Toen heb ik even gedacht of ik hier überhaupt nog iets te vertellen heb. Hoe erg toch dat mensen het moeten hebben van de zijkanten links en rechts als ze ons niet :meer weten te pakken op de inhoud van wat er écht geblogd wordt.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
