Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Onze tijd heeft een sterke behoefte aan mensen die TROUW zijn aan het gegeven woord. Hoe vaak zeggen we:"Ik kom wel een keer", "Ik bel je morgen wel.". Maar we doen het niet en dit is geaccepteerd. En toch kunnen we niet zonder mensen die kunnen leven zonder deze trouw aan het gegeven woord - in het groot en in het klein - bij afspraken, in politiek, in zaken, in het huwelijk, zelfs via de contacten hier in blogland - had ik eerder al over. 'Onze' grote antieke helden waren juist zo groot omdat ze trouw bleven aan het gegeven woord, al moest dit leiden tot de dood ... Maar ook de nieuwe 'heiligen' zoals een Martin Luther King, een Romero ... Trouw tot aan, in en over de dood zoals Jezus Christus, trouw zoals Maria tot onder het kruis van haar zoon. Trouw aan Haar JA, dat op vandaag ons ja moet zijn ... Gelukkig zijn we wanneer we op vandaag nog miljoenen mensen zien die in alle eenvoud wel ja zeggen op de uitnoding van Maria naar Lourdes te gaan.
Maar vele anderen verloren de inspanning. Onze beschaving is zo gelopen dat we bijna alles meteen, zonder uitstel en geheel krijgen. Er is geen wachttijd meer, geen advent, en laatste is zo humaan geworden; spreekt niet over evangelie maar, hoe goed bedoeld ook, over kinderenen een kans geven via tekeningen waar niet één verwijzing staat te lezen naar het ware Kerstverhaal, waar niet eens Jezus ter sprake komt.
Geen wachttijd, geen inspanning. Dat je moet wachten op iets of ervoor moet werken wordt steeds minder aanvaard .... En het zit ondertussen zo ingebakken in wat ons wordt aangezegd, dat het beetje aan spirituele al vlug overslaat naar pure begeerte. Ik lees en ervaar het toch zo. Amper voel je de behoefte of er is al aan voldaan. "Dit totaal bevredigen van elke behoefte werkt dehumaniserend. De onmiddellijke bevrediging doet het verlangen vallen en blust de wil". Zelfs onuitgesproken leest elke lezer wel wat er aan de hand is en kan het menselijke verlangen niet meer zuiverder en dieper worden. Hoe dan nog trouw kunnen zijn aan een gegeven woord?! Het verlangen lijkt op vandaag zelfs zo diep dat zelfs de bevrediging op zich niet langer een genieten is, maar een verlangen, streven naar weer wat anders, weer een ander!
HEEL EVEN TUSSENDOOR, MAAR DIT MOET ME TOCH EVEN VAN HET HART WAT ME WELLICHT NIET IN DANK ZAL AFGENOMEN WORDEN, MAAR TOCH IN DE LIJN WAT IK DAARNET NEERPENDE: HET IS BIJZONDER JAMMER DAT JONGEREN GEBRUIK MAKEN VAN SENIORENNET OM HUN GEAARDHEID VIA O.A. SITES ALS "MANNENFOTOGRAFIE" PUBLIEK TE MAKEN. OOK AL KAN DAT EEN UITLAATKLEP ZIJN VOOR ANDEREN, DAN ZIJN INDERDAAD VELE MEDEBLOGGERS ONTGOOCHELD IN WAT ZE AAN KWALITEIT MOETEN INBOETEN WANNEER ZE ERGENS WEL OP EEN OF ANDERE MANIER EEN BOODSCHAP KUNNEN NALATEN. HET LICHAMELIJKE HAALT HET BLIJKBAAR BOVEN ALLES.
De lezingen van de eerste adventszondag waren hard maar zijn blijkbaar tot op vandaag brandend actueel. Het zij ook de moeilijkste dingen om weg te cijferen, zeker in een wereld waar elke tv-spot, elk programma 'de schoonheid' van het lichaam verheft ... . We worden zo uitdrukkelijk gelinkt via reclames aan onze pure lichamelijkheid dat er maar weinig ruimte meer overblijft om naar de diepte te gaan, het stil te maken en weten dat er iemand is die op ons woord van trouw wacht, vooral in het kleine! We jagen onszelf vooruit en zijn ondertussen al vergeten dat we ja hebben gezegd iemand op te bellen, te gaan bezoeken ... O ja, we zullen het wel nakomen, maar nu niet, en zo is misschien weer een kalenderjaar voorbij, misschien voor goed te laat!
Reacties op bericht (3)
07-12-2007
Ja, Iedereen is een groot woord.
Tijd ontbreekt. Jongeren die op een 50+ zitten, zoek ik niet ( meer op, sinds mijn vorige blogs.) Maar als je iets vraagt en iemand doet het, is er een weg.... Heus niet ver weg. Prachtig hoor de muziek hier. Is niet te vinden op Sen. be. En moet nog uitzoeken hoe dat gaat. Ook zal je mensen ontmoeten, die niet elke keer iemand kunnen gaan bezoeken, ik ook helaas niet. Dat doet een mens echt verdriet. Als zoveel hobby`s niet meer kunnen, en bloggen over blijft, is het een hard gelag. En je ziet dan: Kom jij niet bij mij? Dan ik ook niet bij Jou. Jij weet, ik schrijf mijn gedachten neer. En dat zal me niet in Dank worden afgenomen. Daarom heb ik possible weer wat laten toevoegen. Doet me goed. En de ander weer stof tot nadenken. Lieve groet Lya.
wens je al het goede toe.
07-12-2007 om 15:04
geschreven door lya
Goedemiddag Maarten, ben na zes dagen kom ik weer op bezoek en heb al je teksten te lezen.
Interessante onderwerpen zet je in het voetlicht. Nog een gezellige vrijdag en...
Groetjes van Henny en Krelis
07-12-2007 om 15:01
geschreven door krelis
Belofte maakt schuld
Lieve Maarten, ja mensen beloven te snel iets...ik beloof nooit iets omdat ik niet weet of ik het kan nakomen.Altijd de nieuwe dag afwachten, kijken hoe ik me voel en dan pas plannen maken.Maar trouw ben ik als een hondje...ik schrijf zelfs de namen op van mensen die in mijn GB kwamen om ze dan wanneer ik me goed voel toch nog te bezoeken.Mss een beetje overdreven maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar.De laatste tijd gaat het allemaal niet zo lekker en moet ik vaak verstek laten gaan...ik kan alleen maar hopen dat er begrip voor is...de meeste bloggers moeten toch weten dat mijn gezondheid niet stabiel is.Gaat het met jou trouwens goed? Dit zal best een warrig verhaaltje zijn, maar ik kan me zo slecht concentreren..bij voorbaat sorry daarvoor.
Ik wens je een goed weekend toe, met een lieve groet van Rozemarijn.
07-12-2007 om 14:31
geschreven door roze
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
